ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทักษิณ ชินวัตร"

ช่วงกลางเดือนมกราคม พ.ศ. 2549 รัฐบาลได้ประกาศใช้[[พ.ร.บ. การประกอบกิจการโทรคมนาคม|พ.ร.บ. การประกอบกิจการโทรคมนาคม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2548]] มีสาระสำคัญเกี่ยวกับ การขยายสัดส่วนการถือหุ้นของต่างชาติในบริษัทที่ประกอบกิจการโทรคมนาคม รวมทั้งโทรศัพท์เคลื่อนที่ จากไม่เกิน 25% เป็นไม่ถึง 50% และให้ยกเลิกสัดส่วนกรรมการบริษัทที่ต้องเป็นบุคคลสัญชาติไทยไม่น้อยกว่า 3 ใน 4 ออกทั้งหมด โดยประกาศใน[[ราชกิจจานุเบกษา]] วันศุกร์ที่ [[20 มกราคม]] [[พ.ศ. 2549]] และมีผลบังคับใช้วันเสาร์ที่ [[21 มกราคม]] โดยมีผู้ฝ่ายคัดค้านทักษิณมองว่านี่เป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับครอบครัว เนื่องจาก หลังจากนั้นเพียง 2 วัน ในวันจันทร์ที่ [[23 มกราคม]] ครอบครัว[[ชินวัตร]]และ[[ดามาพงศ์]] ผู้ถือหุ้นใหญ่ใน[[บริษัท ชินคอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน)]] ก็ขายหุ้นทั้งหมดที่ถืออยู่ จำนวน 49.595% ให้กับบริษัท[[เทมาเส็ก โฮลดิ้ง|เทมาเส็ก]]ของ[[ประเทศสิงคโปร์|สิงคโปร์]] อย่างไรก็ตาม ทางฝ่ายผู้ที่สนับสนุนรัฐบาลทักษิณได้ชี้แจงว่า พ.ร.บ. การประกอบกิจการโทรคมนาคม เป็น พรบ. ที่ออกบังคับใช้เป็นการทั่วไปในภาคธุรกิจโทรคมนาคม ของประเทศ ไม่ได้บังคับใช้กับบริษัทชินวัตรเพียงบริษัทเดียว และในเรื่องส่วนเรื่องสัดส่วนการลงทุนจากต่างชาตินั้น ได้มีข้อตกลงของ[[องค์การการค้าโลก]] มาตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2541]] ในยุครัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ว่า ประเทศไทยจะต้องเปิดเสรีรับการลงทุนจากต่างประเทศใน 8 ปี และกฎหมายนี้ ก็เข้าสู่การพิจารณาของสภามาตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2547]] ก่อนที่ตระกูลชินวัตรจะมีดำริขายหุ้น และกฎหมายที่ผ่านสภานิติบัญญัติทั้งสองสภาไปแล้วย่อมไม่เป็นความลับ นอกจากนี้การเจรจาขายหุ้นเพิ่งเริ่มขึ้นในเดือน[[ธันวาคม พ.ศ. 2548]] ฝ่ายผู้ที่สนับสนุนจึงสรุปว่าทั้งหมดนี้เป็นประเด็นโจมตี พ.ต.ท.ทักษิณ ที่พยายามเชื่อมโยงเหตุการณ์เข้าด้วยกันอย่างไม่มีหลักฐาน เพื่อจุดประสงค์ทางการเมือง