ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซ่งฉื่อ"

[[หลิว ปิ่งจง]] (劉秉忠) และ[[หวัง เอ้อ]] (王鹗) ขุนนางราชวงศ์หยวน ทูลเสนอ[[กุบไลข่าน|จักรพรรดิหยวนซื่อจู่]] (元世祖) หรือกุบไลข่าน รัชกาลที่ 5 แห่งจักรวรรดิมองโกล ให้ประชุมพงศาวดารราชวงศ์ซ่ง (ค.ศ. 960–1279), [[ราชวงศ์เหลียว]] (遼朝; ค.ศ. 907–1125), และ[[ราชวงศ์จิน]] (金朝; ค.ศ. 1115–1234) จักรพรรดิทรงอนุมัติ {{sfnp|Chan|2014|pages=62-64}} แต่โครงการค้างคามายาวนาน จนเดือนมีนาคม ค.ศ. 1343 [[จักรพรรดิยฺเหวียนฮุ่ยจง]] (元惠宗) รัชกาลที่ 15 และรัชกาลสุดท้ายของราชวงศ์ยฺเหวียน รับสั่งให้เริ่มทำพงศาวดารราชวงศ์ทั้งสามได้ โดยให้ขุนนางดังต่อไปนี้เป็นผู้เขียน คือ [[ก้ง ชือเต้า]] (贡师道), [[เจี๋ย หลู่]] (贾鲁), [[ไท่ ปู้หฺวา|ไท่ ปู้ฮว๋า]] (泰不华), [[ยฺหวี เชฺว|ยฺหวี เชวีย]] (余阙), [[ยฺหวี เหวินจ้วน]] (于文传), [[วั่วยู่หลุนถู|วั่วอวี้หลุนถู]] (斡玉伦徒), [[เวย์ ซู่|เวย ซู่]] (危素), และขุนนางอื่นอีก 23 คน กับทั้งให้ขุนนางดังต่อไปนี้เป็นผู้กำกับดูแล คือ Toktogan, [[จาง ฉี่หยาน]] (张起岩), [[เถี่ยมู่เอ๋อร์ ถ่าชื่อ]] (铁木儿塔识; Temür Daš), [[หยาง จงตฺวัน|หยาง จงตวน]] (楊宗端), [[หลี ห่าวเหวิน]] (李好文), [[หวัง อี๋]] (王沂), [[โอวหยาง เสฺวียน]] (欧阳玄), และ[[เฮ่อ เหวย์อี|เฮ่อ เหวยอี]] (贺惟一) ต่อมาในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1344 Toktogan ลาออกจากหน้าที่ดังกล่าว อาหลู่ถูจึงได้รับแต่งตั้งแทน ถึงแม้จะไม่คุ้นชินกับอักษรจีนก็ตาม<ref name="ChinaKnowledge">{{Cite web|url=http://www.chinaknowledge.de/Literature/Historiography/songshi.html|title=The History of the Song Dynasty|accessdate=September 1, 2010}}</ref>

*== {{cite book | first=Hok-lam | last=Chan | title=''China Under Mongol Rule'' | chapter=Chinese Official History at the Yuan Court: The Compilation of the Liao, Chin, and Sung Histories | location=Princeton | publisher=Princeton University Press | year=2014 | ref=Chan}} ==