ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เหมา เจ๋อตง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|||
บรรทัด 26:
'''เหมา เจ๋อตง''' หรือ '''เหมา เจ๋อตุง''' ({{zh-all|s=毛泽东|t=毛澤東|p=Máo Zédōng|w=Mao Tse-tung}}; 26 ธันวาคม พ.ศ. 2436 – 9 กันยายน พ.ศ. 2519) หรือที่นิยมเรียกอีกอย่างว่า '''ท่านประธานเหมา''' เป็น[[นักปฏิวัติ]][[ลัทธิคอมมิวนิสต์]]ชาวจีนที่กลายเป็นบิดาผู้ก่อตั้ง[[สาธารณรัฐประชาชนจีน]] (PRC) ซึ่งเขามีบทบาทเป็น[[ประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีน]] ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2492 จนกระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี พ.ศ. 2519 ด้วยอุดมการณ์ลัทธิมากซ์-เลนิน ทฤษฎีของเขา ยุทธศาสตร์การทหาร และนโยบายทางการเมืองของเขามักเป็นที่รู้จักกันโดยรวมคือ [[ลัทธิเหมา]]
เหมาเป็นลูกชายของชาวนาเจ้าของที่ดินในเมือง[[เฉาชาน]] มณฑลหูหนาน เขาเป็นฝ่ายชาตินิยมจีนและมีทัศนคติต่อต้านจักรวรรดินิยมในช่วงชีวิตแรกของเขา และได้รับอิทธิพลจากเหตุการณ์ของการปฏิวัติซินไฮ่ในปี พ.ศ. 2454 และขบวนการ 4 พฤษภาคมในปี พ.ศ. 2459 หลังจากนั้นเขาได้นำลัทธิมากซ์-เลนินมาใช้ ในขณะที่ทำงานในมหาวิทยาลัยปักกิ่ง และกลายเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CPC) ได้นำการก่อการกำเริบเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงในปี พ.ศ. 2470 ในช่วงสงครามกลางเมืองจีนระหว่าง[[พรรคก๊กมินตั๋ง]]และ[[พรรคคอมมิวนิสต์จีน]] เหมาได้ช่วยในการก่อตั้งกองทัพกรรมกรและชาวนาจีนหรือกองทัพจีนแดงในปัจจุบัน ภายใต้การนำโดยนโยบายที่ดินที่หัวรุนแรงของเจียงซี-โซเวียต และท้ายที่สุดก็กลายเป็นหัวหน้าของพรรคคอมมิวนิสต์จีนในช่วง[[การเดินทัพทางไกล]] แม้ว่าพรรคคอมมิวนิสต์จีนจะเป็นพันธมิตรชั่วคราวกับ[[พรรคก๊กมินตั๋ง]]ภายใต้แนวร่วมที่สองในช่วง[[สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง]] (พ.ศ. 2480-พ.ศ. 2488) สงครามกลางเมืองจีนก็ได้กลับมาอีกครั้งหลังจาก[[ญี่ปุ่น]]ได้ยอมจำนน และในปี พ.ศ. 2492 กองทัพของเหมาก็สามารถเอาชนะรัฐบาลฝ่ายชาตินิยมมาได้ ซึ่งต่อมาก็ได้หลบหนีไปยังเกาะไต้หวัน
วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2492 เหมาได้ประกาศก่อตั้ง[[สาธารณรัฐประชาชนจีน]] ซึ่งเป็นรัฐที่มีพรรคเดียวที่ถูกควบคุมโดย[[พรรคคอมมิวนิสต์จีน]] ในปีต่อมา เขาได้เสริมอำนาจการควบคุมของตนผ่านทาง[[การปฏิรูปที่ดินของจีน]]เพื่อต่อต้านเจ้าของที่ดิน [[การรณรงค์ปราบปรามผู้ที่ต่อต้านการปฏิวัติ|การปราบปราม "ผู้ที่ต่อต้านการปฏิวัติ"]] และ[[การรณรงค์สามต่อต้านและห้าต่อต้าน|รณรงค์ซานฝ่านอู๋ฝ่าน]] (ต้านสามต้านห้า) และได้รับชัยชนะทางจิตวิทยาใน[[สงครามเกาหลี]] ซึ่งแม้ว่าจะมีชาวจีนหลายล้านคนได้เสียชีวิตลงก็ตาม ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2496 ถึง พ.ศ. 2501 เหมามีบทบาทสำคัญในการบังคับใช้แผนเศรษฐกิจที่ได้วางแผนเอาไว้ในประเทศจีน สร้าง[[รัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐประชาชนจีน ฉบับ ค.ศ. 1954|รัฐธรรมนูญฉบับแรกของสาธารณรัฐประชาชนจีน]] เปิดตัวโครงการพัฒนาอุตสาหกรรม และริเริ่มโครงการทางทหาร"[[ระเบิดสองลูก หนึ่งดาวเทียม]]" และโครงการ 523 ในอีกทางหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2498-2500 เหมาได้เปิดตัวขบวนการซูฟานและรณรงค์ต่อต้านฝ่ายขวา ซึ่งมีผู้คนอย่างน้อย 550,000 ส่วนใหญ่ล้วนเป็นพวกปัญญาชนและผู้คัดค้าน ถูกกดขี่ข่มเหง ในปี พ.ศ. 2501 เขาได้เปิดนโยบาย[[การก้าวกระโดดไกลไปข้างหน้า]] ที่มุ่งให้เศรษฐกิจของจีนผลัดเปลี่ยนอย่างจากภาคเกษตรกรรมสู่ภาคอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็ว ซึ่งนำไปสู่[[ทุพภิกขภัยใหญ่จีน|ภาวะทุพภิกขภัยที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์]] มีประชาชนเสียชีวิตถึง 15-55 ล้านคนในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2501 และ พ.ศ. 2505 ในปี พ.ศ. 2506 เหมาเปิดตัวขบวนการนักศึกษาลัทธิสังคมนิยม และในปี พ.ศ. 2509 เขาได้ริเริ่ม[[การปฏิวัติทางวัฒนธรรม]]เป็นโครงการที่จะขจัด"การต่อต้านการปฏิวัติ" ในสังคมจีนซึ่งกินเวลานานถึง 10 ปี มีการต่อสู้ทางชนชั้นอย่างรุนแรง การทำลายศิลปวัตถุทางวัฒนธรรม และยกย่องบูชาต่อเหมาอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน มีประชาชนหลายสิบล้านคนถูกข่มเหงรังแกในช่วงการปฏิวัติ ในขณะที่จำนวนผู้เสียชีวิตโดยประมาณมีตั้งแต่หลายแสนไปจนถึงหลายล้านคน รวมไปถึง[[หลิว เส้าฉี]] ประธานคนที่สองแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ภายหลังจากล้มป่วยมาหลายปี ในช่วงยุคสมัยเหมา ประชากรชาวจีนได้เติบโตเพิ่มขึ้นจากประมาณ 550 ล้านคนเป็นมากกว่า 900 ล้านคน เนื่องจากรัฐบาลไม่ได้บังคับใช้นโยบายการวางแผนครอบครัวอย่างเคร่งครัด
บรรทัด 59:
== อสัญกรรม และพิธีศพ ==
สุขภาพของเหมาเริ่มแย่ลงในช่วงทศวรรษที่ 2510 อันเป็นผลมาจากการสูบบุหรี่จัด เหมา
เหมามีอาการหัวใจวาย เมื่อวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2519 และถึงแก่อสัญกรรมในอีก 4 วันต่อมา เมื่อเวลา 00:10 น. ของวันที่ 9 กันยายน ค.ศ. 1976 รวมอายุ 82 ปี [[พรรคคอมมิวนิสต์จีน|พรรคคอมมิวนิสต์]]ได้ประกาศการถึงแก่อสัญกรรมของเขาผ่านทางวิทยุแห่งชาติจีน เมื่อเวลา 16:00 น.
| |||