เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|
|
'''พระบรมราชาที่ 7''' หรือ'''สมเด็จพระศรีสุริโยพรรณ''' ในพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาเรียกว่า'''พระศรีสุพรรณมาธิราช'''<ref>''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)''. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2553, หน้า 161</ref> เป็นพระราชโอรสของ[[สมเด็จพระบรมราชาที่ 3 (พระยาละแวก)]] และเป็นพระอนุชาของ[[สมเด็จพระบรมราชาที่ 4 (นักพระสัตถา)]] จารึกที่พระเจดีย์ไตรตรึงษ์ระบุว่าทรงประสูติเมื่อ พ.ศ. 2092 เมื่อกรุงละแวกแตก พระองค์ซึ่งดำรงตำแหน่งพระมหาอุปโยราชถูกกวาดต้อนไปยังกรุงศรีอยุธยาพร้อมด้วยพระราชโอรสคือพระไชยเชษฐา พระองค์ประทับที่กรุงศรีอยุธยามาตลอดจน พ.ศ. 2145 สมเด็จพระเทวีศรีกษัตรีได้แต่งพระราชสาสน์มากราบทูล[[สมเด็จพระนเรศวรมหาราช]] ขอตัวพระศรีสุริโยพรรณมาเป็นกษัตริย์เพื่อระงับเหตุจลาจลในกัมพูชา พระองค์ครองราชสมบัติจนถึง พ.ศ. 2161 จึงเสด็จสวรรคต พระไชยเชษฐา พระราชโอรสได้ครองราชย์ต่อเป็น[[พระไชยเชษฐาที่ 2]] และได้สร้างพระเจดีย์ไตรตรึงษ์เพื่อบรรจุพระบรมอัฐิของพระองค์ที่กรุงอุดงค์มีชัย
{{ปรับภาษา|<u>'''เพราะใช้โปรแกรมแปล'''</u>}}
'''พระบรมราชาที่ 7''' หรือ'''สมเด็จพระศรีสุริโยพรรณ''' ในพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาเรียกว่า'''พระศรีสุพรรณมาธิราช'''<ref>''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)''. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2553, หน้า 161</ref> เป็นกษัตริย์กัมพูชาที่ปกครองตั้งแต่ พ.ศ. 2146 – 2161
พระองค์ได้รับแต่งตั้งให้เป็น[[พระมหาอุปราช]] (รัชทายาท) โดย[[สมเด็จพระบรมราชาที่ 4 (นักพระสัตถา)]] พระเชษฐาของพระองค์ เมื่อปี พ.ศ. 2122
ปี พ.ศ. 2137 กัมพูชาถูกโจมตีโดยสยามในสมัย[[สมเด็จพระนเรศวรมหาราช]] [[พระไชยเชษฐาที่ 1]]และนักพระสัตถาได้หลบหนีออกจากเมืองหลวง ทิ้งพระศรีสุพรรณมาธิราชไว้ป้องกันกองทัพสยาม<ref>{{cite book|title=Popular History of Thailand|location=Bangkok, Thailand|publisher=Claremint|year=1976|asin=B002DXA1MO|last=Jumsai|first=Manich|chapter=King Tilokarat (1441–1485)|page=222–223}}</ref> โดยพระศรีสุพรรณมาธิราชได้รับพระราชทานยศเป็นพระมหาอุปโยราช ซึ่งเป็นพระอิสริยยศของกษัตริย์ที่สละราชบัลลังก์แต่ยังทรงดำรงอำนาจบริหารอยู่ พระองค์ได้รับความช่วยเหลือจากทหารรับจ้างชาวสเปนและโปรตุเกส แต่ในปีเดียวกัน[[ละแวก]]ถูกกองทัพสยามยึดครอง พระองค์ถูกนำตัวไปยังอยุธยาพร้อมกับชาวกัมพูชาจำนวน 90,000 คน<ref>{{cite book|title=Popular History of Thailand|location=Bangkok, Thailand|publisher=Claremint|year=1976|asin=B002DXA1MO|last=Jumsai|first=Manich|chapter=King Tilokarat (1441–1485)|page=227–231}}</ref>
พระศรีสุพรรณมาธิราชได้รับการปล่อยตัวและเดินทางกลับกัมพูชาในปี พ.ศ. 2143 ด้วยความช่วยเหลือของสยาม<ref name="shodhganga">[https://shodhganga.inflibnet.ac.in/bitstream/10603/16057/6/06_chapter%201.pdf the historical background - Shodhganga], page. 30</ref> [[พระแก้วฟ้าที่ 1]] พระนัดดาของพระองค์จึงถูกบังคับให้สละราชบัลลังก์ กัมพูชากลายเป็นเมืองขึ้นของสยาม<ref name="shodhganga"/> พระองค์ขึ้นครองบัลลังก์ด้วยการสนับสนุนของ [[พระราชินีเทวีกษัตรีย์]] ผู้ทรงอิทธิพล<ref name=Jacobsen>{{cite book |last=Jacobsen |first=Trudy |year=2008 |title=Lost Goddesses: The Denial of Female Power in Cambodian History |publisher=NIAS Press |isbn=978-87-7694-001-0}}</ref>
พระศรีสุพรรณมาธิราชโปรดให้สร้างเมืองหลวงใหม่ขึ้นที่ [[อุดง]] ในปี พ.ศ. 2144<ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=KetwDwAAQBAJ&q=Oudong+Barom+Reachea+1601&pg=PT255|title=Stefan Loose Reiseführer Kambodscha: mit Downloads aller Karten|author1=Marion Meyers|author2=Andrea Markand|author3=Markus Markand|language=de|isbn=9783616405209|date=2018-09-28}}</ref> พระองค์สวรรคตในปี พ.ศ. 2162 และสืบราชบัลลังก์โดย [[พระไชยเชษฐาที่ 2]] พระโอรสองค์โต
== อ้างอิง ==
|
