ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อี อึน"

'''อี อึน''' ({{korean|hangul=이은|hanja=李垠|rr=I Eun|mr=Yi Ŭn}}; 20 ตุลาคม พ.ศ. 2440 — 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2513) ต่อมามีพระนามว่า '''เจ้าชายย็อง''' ({{korean|hangul=영친왕|hanja=英親王|rr=Yeongchinwang|mr=Yŏngch'inwang}}) มีพระนามหลังสิ้นพระชนม์สวรรคตว่า '''มกุฎราชกุมารอึยมิน''' ({{korean|hangul=의민태자|hanja=懿愍太子|rr=Uimin Taeja|mr=Ŭimin T'aeja}}) เป็นพระราชโอรสใน[[จักรพรรดิโคจง]] กับเจ้าหญิงพระชายาซุนฮ็อน พระองค์เป็นผู้นำราชวงศ์โชซ็อนลำดับที่ 28 เป็นนายทหารประจำกองทัพญี่ปุ่น และเป็นมกุฎราชกุมารพระองค์สุดท้ายของเกาหลีด้วย

มกุฎราชกุมารอึยมินประสูติยมินพระราชสมภพเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2440 ณ [[พระราชวังท็อกซู]] เป็นพระราชโอรสลำดับที่เจ็ดใน[[จักรพรรดิโคจง]]กับพระสนมอ็อมแห่งย็องว็อล (มีชื่อตัวว่าอ็อม ซ็อน-ย็อง หลังสิ้นพระชนม์สถาปนาขึ้นเป็นพระชายาซุนฮ็อน) พระองค์มีพระเชษฐาต่างชนนีซึ่งเป็นที่รู้จักสองพระองค์คือ[[จักรพรรดิซุนจง]]และ[[อี คัง|เจ้าชายอีฮวา]] ต่อมาเจ้าชายอึนได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นเจ้าชายย็อง ในปี พ.ศ. 2443 และเป็นมกุฎราชกุมารในปี พ.ศ. 2450 ตามลำดับ แม้ว่าพระองค์จะมีพระชันษาชนมพรรษาอ่อนกว่าเจ้าชายอีฮวา แต่ฐานเสียงสนับสนุนเจ้าชายอีฮวาในราชสำนักนั้นไม่สู้ดีนัก เนื่องจากพระสนมชังพระชนนีของเจ้าชายอีฮวาถึงแก่อนิจกรรมไปก่อนหน้า

เกาหลีถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของ[[จักรวรรดิญี่ปุ่น]]หลัง[[จักรพรรดิซุนจง]]ถูกบังคับให้สละราชสมบัติในปี พ.ศ. 2453 ขณะนั้นพระองค์ยังคงดำรงพระอิสริยยศเป็นมกุฎราชกุมารดังเดิม จนกระทั่งจักรพรรดิซุนจงพิราลัยเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2469 มกุฎราชกุมารจึงมีพระอิสริยยศเป็น '''พระเจ้าอึนแห่งเกาหลี''' ตาม[[สนธิสัญญาผนวกดินแดนญี่ปุ่น-เกาหลี]] แต่พระองค์มิได้รับการสถาปนาและไม่เคยผ่านพิธีราชาภิเษกเลย

หลังเกาหลีได้รับเอกราชจาก[[จักรวรรดิญี่ปุ่น]]เมื่อปี พ.ศ. 2488 มกุฎราชกุมารอึนได้ทรงขออนุญาตจาก[[อี ซึง-มัน]] ประธานาธิบดีคนแรกของ[[เกาหลีใต้]]เสด็จนิวัตกลับมาตุภูมิแต่ทว่าถูกประธานาธิบดีปฏิเสธ จนกระทั่ง[[พัก ช็อง-ฮี]] ประธานาธิบดีคนที่สามของเกาหลีใต้ได้อนุญาตให้มกุฎราชกุมารอึนและพระราชวงศ์พระองค์อื่น ๆ เสด็จนิวัตเกาหลีใต้ แต่หลังจากนั้นพระองค์ประชวรด้วยมีพระอาการ[[โรคโพรงเลือดดำสมองอุดตัน]] (cerebral thrombosis) ประทับรักษาที่โรงพยาบาลเซนต์แมรีส์ (St. Mary's Hospital) ใน[[โซล]]

ในปีสุดท้ายของพระชนม์ชีพ มกุฎราชกุมารอึนประทับอยู่ในพระตำหนักนักซ็อนใน[[พระราชวังชังด็อก]]ร่วมกับ[[อี พัง-จา|เจ้าหญิงพังจา]]พระชายาพระวรชายา และ[[เจ้าหญิงท็อกฮเย]]พระขนิษฐา พระองค์สิ้นพระชนม์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2513 ณ พระตำหนักนักซ็อน พระราชวังชังด็อก มีพิธีปลงพระบรมศพ ณ ฮงรึงในนัมยังจูใกล้กรุงโซล มีพระนามหลังสิ้นพระชนม์สวรรคตว่า'''มกุฎราชกุมารอึยมิน'''