วิกิพีเดีย

พระเจ้าอโศกมหาราช

จักรพรรดิอโศก (/əˈʃoʊkə/; พราหมี: 𑀅𑀲𑁄𑀓, Ashoka,[4] IAST: Aśoka) หรือ อโศกมหาราช เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิเมารยะ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ของอนุทวีปอินเดีย ตั้งแต่ ป. 268 ถึง 232 ปีก่อน ค.ศ.[5][6] ท่านเป็นหลานของจันทรคุปต์ เมารยะ ปฐมจักรพรรดิของราชวงศ์ และเป็นผู้มีบทบาทมากต่อการเผยแผ่ศาสนาพุทธไปทั่วเอเชียโบราณ[7] และได้รับการยกย่องโดยทั่วไปว่าเป็นหนึ่งในจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดพระองค์หนึ่งของประวัติศาสตร์อินเดีย จักรพรรดิอโศกขยายดินแดนของจักรวรรดิจากสมัยของจักรพรรดิจันทรคุปต์ไปถึงพื้นที่ที่ปัจจุบันคืออัฟกานิสถานจนถึงบังกลาเทศ เกือบทั่วทั้งอนุทวีปอินเดีย ยกเว้นเพียงบางส่วนของที่ซึ่งปัจจุบันคือรัฐทมิฬนาฑู, กรณาฏกะ และเกรละ ราชธานีในรัชสมัยคือปาฏลีบุตร (ใน มคธ, ปัจจุบันคือปัฏนา) และราชธานีชนบทที่ตักศิลา และ อุชไชนะ

พระเจ้าอโศกมหาราช
จักรพรรดิ[1][2]
Indian relief from Amaravati, Guntur. Preserved in Guimet Museum.jpg
จักรพรรดิแห่งโมริยะ องค์ที่ 3
ครองราชย์พ.ศ. 270–311 [3]
ราชาภิเษกพ.ศ. 275 [3]
ก่อนหน้าพระเจ้าพินทุสาร
ถัดไปพระเจ้าทศรถ
อัครมเหสีพระนางอสันธิมิตรา
พระสนม4 นาง
พระราชบุตร11 พระองค์
ราชวงศ์โมริยะ
พระราชบิดาพระเจ้าพินทุสาร
พระราชมารดาพระนางสุภัทรางคี
ประสูติพ.ศ. 239 ณ ปัฏนา
สวรรคตพ.ศ. 311 (ชันษา 72) ณ ปัฏนา

ศึกครั้งสำคัญของจักรพรรดิอโศกคือศึกต่อรัฐกลิงคะ (ปัจจุบันอยู่ในรัฐโอริสา)[8] ซึ่งท้ายที่สุดทรงยึดครองได้เมื่อ 260 ปี ก่อน ค.ศ.[9] ข้อมูลจากการตีความจารึกพระเจ้าอโศก ระบุว่าพระองค์เปลี่ยนศาสนาเป็นศาสนาพุทธ[8] หลังต้องเผชิญกับการล้มตายครั้งใหญ่ในสงครามกลิงคะ ซึ่งมีรายงานเสียชีวิตอยู่ที่ราว 100,000 รายเป็นอย่างต่ำ[10] จักรพรรดิอโศกเป็นที่จดจำในฐานผู้ตั้งอโศกสตมภ์ และเผยแผ่จารึกของพระองค์[11] และจากการส่งพระสงฆ์ไปยังศรีลังกาและเอเชียกลาง[7] รวมถึงการสร้างวิหารขึ้นเพื่อบูชาและเป็นอนุสรณ์ต่อช่วงชีวิตสำคัญของพระโคตมพุทธเจ้า[12]

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ Lars Fogelin (1 April 2015). An Archaeological History of Indian Buddhism. Oxford University Press. pp. 81–. ISBN 978-0-19-994823-9.
  2. ↑ Fred Kleiner (1 January 2015). Gardner’s Art through the Ages: A Global History. Cengage Learning. pp. 474–. ISBN 978-1-305-54484-0.
  3. ↑ 3.0 3.1 Upinder Singh 2008, p. 331.
  4. ↑ In his contemporary Maski Minor Rock Edict his name is written in the Brahmi script as Devanampriya Asoka. Inscriptions of Asoka. New Edition by E. Hultzsch (ภาษาสันสกฤต). 1925. pp. 174–175.
  5. ↑ Chandra, Amulya (14 May 2015). "Ashoka | biography – emperor of India". Britannica.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 August 2015. สืบค้นเมื่อ 9 August 2015.
  6. ↑ Thapar 1980, p. 51.
  7. ↑ 7.0 7.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Strong 2003
  8. ↑ 8.0 8.1 Bentley 1993, p. 44.
  9. ↑ Kalinga had been conquered by the preceding Nanda Dynasty but subsequently broke free until it was reconquered by Ashoka c. 260 BCE. (Raychaudhuri, H. C.; Mukherjee, B. N. 1996. Political History of Ancient India: From the Accession of Parikshit to the Extinction of the Gupta Dynasty. Oxford University Press, pp. 204–9, pp. 270–71)
  10. ↑ Bentley 1993, p. 45.
  11. ↑ Bisschop, Peter C.; Cecil, Elizabeth A. (May 2019). Copp, Paul; Wedemeyer, Christian K. (บ.ก.). "Columns in Context: Venerable Monuments and Landscapes of Memory in Early India". History of Religions. University of Chicago Press for the University of Chicago Divinity School. 58 (4): 355–403. doi:10.1086/702256. ISSN 0018-2710. JSTOR 00182710. LCCN 64001081. OCLC 299661763.
  12. ↑ Bentley 1993, p. 46.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

  • สุรพศ ทวีศักดิ์. (2560). ความคิดทางการเมืองของพุทธศาสนายุคต้น: กำเนิดและพัฒนาการรัฐพุทธศาสนายุคอโศกและยุคกลาง. ใน ความ(ไม่)เป็นสมัยใหม่: ความเปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย. บรรณาธิการโดย ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. น. 115-39. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์, 2560.
ก่อนหน้า พระเจ้าอโศกมหาราช ถัดไป
พระเจ้าพินทุสาร   กษัตริย์แห่งราชวงศ์โมริยะ
(พ.ศ. 185 - พ.ศ. 322) 		  พระเจ้าทศรถ เมารยะ
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พระเจ้าอโศกมหาราช&oldid=10609671"