การยุบอาราม
การยุบอาราม (อังกฤษ: Dissolution of the Monasteries; Suppression of the Monasteries) เป็นกระบวนการตามกฎหมายและการปกครองในช่วง ค.ศ. 1538 ถึงปี ค.ศ. 1541 โดยพระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษโปรดให้ยุบอาราม ไพรออรี คอนแวนต์ และไฟรอารี ในประเทศอังกฤษ เวลส์ และไอร์แลนด์ ตามอำนาจใน “พระราชบัญญัติอำนาจสูงสุดทางศาสนา” อนุมัติโดยรัฐสภาเมื่อปี ค.ศ. 1534 ซึ่งระบุให้พระเจ้าแผ่นดินอังกฤษเป็น “ประมุขสูงสุดของคริสตจักรในอังกฤษ” (Supreme Head of the Church in England) ซึ่งถือเป็นการแยกตัวออกมาจากคริสตจักรโรมันคาทอลิกอย่างเป็นทางการ และโดย “พระราชบัญญัติปราบปรามฉบับที่ 1 (ค.ศ. 1536)” และ “พระราชบัญญัติปราบปรามฉบับที่ 2 (ค.ศ. 1539)”
การยุบอารามในอังกฤษเป็นเหตุการณ์ทางการเมืองหนึ่งเพื่อต่อต้านคริสตจักรโรมันคาทอลิกซึ่งเริ่มคุกรุ่นอยู่ในทวีปยุโรปขณะนั้น ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการปฏิรูปศาสนาฝ่ายโปรเตสแตนต์จาก แต่เหตุผลการแยกตัวจากนิกายโรมันคาทอลิกของอังกฤษมิใช่ข้อขัดแย้งทางปรัชญาทางศาสนาดังเช่นในประเทศอื่นๆ เช่น ประเทศเยอรมนี ประเทศฝรั่งเศส หรือ โบฮีเมีย แต่เป็นเหตุผลส่วนพระองค์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 8
การยุบอาราม
แก้อารามที่ทรงยุบหลายแห่งก่อตั้งมาตั้งแต่สมัยแองโกล-แซกซัน แต่ส่วนใหญ่ในบรรดาอารามที่ถูกยุบจำนวน 825 แห่งเป็นอารามที่ก่อตั้งในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในช่วงที่การก่อตั้งเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย ซึ่งทำให้อาราม[1]ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 มีอำนาจควบคุมการแต่งตั้งนักบวชท้องถิ่นราวหนึ่งในสามของอังกฤษและมีรายได้ราวครึ่งหนึ่งของรายได้ทั้งหมดทางศาสนา การยุบอารามจึงเป็นการยึดอสังหาริมทรัพย์โดยกฎหมายครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ของพระเจ้าวิลเลียมที่ 1
การเปลี่ยนแปลงทางศาสนาบนแผ่นดินใหญ่ยุโรปนอกจากจะมีผลในการทำลายสิ่งก่อสร้างทางศาสนาแล้วก็เกิดจากความไม่พึงพอใจของชนหมู่มากและนักบวชที่มีตำแหน่งต่ำต่ออำนาจและความมั่งคั่งของสถาบันคริสต์ศาสนา ในอังกฤษการปฏิรูปทางศาสนาในระยะแรกมาจากบุคคลผู้มีอำนาจสูงสุดในสังคมและค่อยเผยแพร่ลงมายังหมู่ชนต่างจนกลายเป็นการต่อต้านโดยทั่วไป
การยุบอารามมีผลทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในทางพิธีกรรมทางศาสนาในวัดในอังกฤษ แต่การเปลี่ยนแปลงของคริสต์ทศวรรษ 1530 มีข้อที่คล้ายคลึงกับบทบัญญัติสิบข้อของนักปฏิรูปโปรเตสแตนต์ที่พิมพ์ในปี ค.ศ. 1530 โดยทอมัส แครนเมอร์ (Thomas Cranmer) เพียงไม่กี่ข้อและเมื่อเริ่มเกิดขึ้นก็ได้รับการต่อต้านอย่างรุนแรง บทบัญญัติสิบข้อถูกยุบเลิกไปเมื่อพระเจ้าเฮนรีที่ 8 ทรงพอพระทัยที่จะดำเนินตามระบบอนุรักษนิยมของบทบัญญัติหกข้อของปี ค.ศ. 1539 โดยนักเทววิทยาศาสนาคริสต์ชาวเยอรมัน ซึ่งเป็นกฎที่ใช้กันต่อมาจนสิ้นรัชสมัยของพระองค์
อ้างอิง
แก้ข้อมูลเพิ่มเติม
แก้ | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |