ผู้นำฝ่ายค้าน (สหราชอาณาจักร)
ผู้นำฝ่ายค้าน (อังกฤษ: the Leader of the Opposition) หรือเรียกเต็มว่า ผู้นำฝ่ายค้านผู้ภักดีในสมเด็จฯ (อังกฤษ: The Leader of His Majesty's Most Loyal Opposition) คือนักการเมืองซึ่งเป็นผู้นำฝ่ายค้านในรัฐสภาสหราชอาณาจักร
| ผู้นำฝ่ายค้าน
Leader of the Official Opposition | |
|---|---|
.svg) | |
| ผู้นำฝ่ายค้าน รัฐสภาสหราชอาณาจักร ผู้นำในสำนักงานฝ่ายค้าน | |
| การเรียกขาน | ท่านผู้นำฝ่ายค้าน (ไม่เป็นทางการ) เดอะไรต์ออนะระเบิล (เป็นทางการ) |
| สมาชิกของ | |
| ผู้แต่งตั้ง | พรรคการเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่ไม่ใช่รัฐบาลในสภาสามัญชน |
| วาระ | โดยพระราชอัธยาศัย |
| ผู้ประเดิมตำแหน่ง | ลอร์ดเกรนวิลล์ |
| สถาปนา | มีนาคม ค.ศ. 1807 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1937 (พระราชบัญญัติ) |
| รอง | แอนเจลา เรย์เนอร์ |
| เงินตอบแทน | £144,649 ต่อปี[1] (รวมถึงเงินเดือนประจำตำแหน่งสมาชิกรัฐสภา £79,468 ต่อปี[2]) |
| เว็บไซต์ | ฝ่ายค้านในสมเด็จฯ : คณะรัฐมนตรีเงา |
ตามจารีตรัฐธรรมนูญแล้วผู้นำฝ่ายค้านคือผู้นำในพรรคการเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่ไม่ใช่รัฐบาลในสภาสามัญชน ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นพรรคการเมืองที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองในสภาสามัญชน ผู้นำฝ่ายค้านในปัจจุบันคือเซอร์เคียร์ สตาร์เมอร์ หัวหน้าพรรคแรงงาน ซึ่งเข้ารับตำแหน่งในพรรคเมื่อ 4 เมษายน ค.ศ. 2020
โดยปกติแล้วผู้นำฝ่ายค้านจะถูกมองว่าเป็นนายกรัฐมนตรีเงา และยังได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภาองคมนตรี ผู้นำฝ่ายค้านโดยตำแหน่งจะทำหน้าที่เป็นผู้นำในคณะรัฐมนตรีเงาซึ่งมีบทบาทในการตรวจสอบการทำงานและนโยบายต่างๆ ของคณะรัฐมนตรีซึ่งนำโดยนายกรัฐมนตรี
นอกจากสภาสามัญชนแล้วในสภาขุนนางยังมีตำแหน่งผู้นำฝ่ายค้านเช่นเดียวกัน (ผู้ดำรงตำแหน่งปัจจุบันคือ บารอเนสสมิธแห่งบาซิลดอน ในสมัยศตวรรษที่ 19 นั้นพรรคการเมืองนั้นมีบทบาทน้อยกว่าและผู้นำฝ่ายค้านในทั้งสองสภามักจะมีฐานะเท่ากัน ซึ่งยกเว้นแต่ในกรณีที่ผู้นำฝ่ายค้านเคยดำรงตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีเพิ่งผ่านพ้นซึ่งจะถือเป็นผู้นำฝ่ายค้านในทั้งสองสภาโดยชัดเจน อย่างในก็ตามภายหลังจากการตราพระราชบัญญัติรัฐสภา ค.ศ. 1911 ก็ไม่ได้มีประเด็นในการถกเถียงว่าผู้นำฝ่ายค้านในสภาสามัญชนนั้นมีบทบาทสำคัญกว่า และยังเป็นผู้ดำรงตำแหน่งผู้นำฝ่ายค้านอย่างเป็นทางการ
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ "Appendix 3: Ministerial salaries – salary entitlements" (PDF). House of Commons Library. p. 51. สืบค้นเมื่อ 2020-04-05.
- ↑ "Pay and expenses for MPs". parliament.uk. สืบค้นเมื่อ 2020-04-05.