ประจักษ์ แกล้วกล้าหาญ

ประจักษ์ แกล้วกล้าหาญ เป็นนักการเมืองชาวไทย อดีตรองหัวหน้าพรรคภูมิใจไทย และอดีตประธาน สส.พรรคภูมิใจไทย รับผิดชอบดูแลพื้นที่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดขอนแก่น อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม ในรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

ประจักษ์ แกล้วกล้าหาญ ม.ป.ช., ม.ว.ม.
ประจักษ์ ใน พ.ศ. 2552
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม
ดำรงตำแหน่ง 20 ธันวาคม พ.ศ. 2551 – 14 มกราคม พ.ศ. 2553
นายกรัฐมนตรี	อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
ก่อนหน้า	วราวุธ ศิลปอาชา โสภณ ซารัมย์
ถัดไป	สุชาติ โชคชัยวัฒนากร
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	23 กันยายน พ.ศ. 2494 อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี
พรรคการเมือง	ไทยรักไทย (2543–2549) พลังประชาชน (2550–2551) ภูมิใจไทย (2552–2561) ชาติไทยพัฒนา (2561–ปัจจุบัน)
คู่สมรส	ลักษณา แกล้วกล้าหาญ

ประวัติ

ประจักษ์ เกิดเมื่อวันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2494 ที่ตำบลบ้านบึง อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นบุตรนายเยื้อง นางสุพัฒน์ แกล้วกล้าหาญ ด้านครอบครัวสมรสกับนางลักษณา แกล้วกล้าหาญ

สำเร็จการศึกษาศิลปศาสตรบัณฑิต จากสถาบันราชภัฏเลย ในปี พ.ศ. 2543

งานการเมือง

ประจักษ์เริ่มต้นชีวิตการเมืองจากการเมืองท้องถิ่นในตำแหน่งนายกเทศมนตรีเทศบาลนครขอนแก่น จากนั้นได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดขอนแก่น สังกัดพรรคไทยรักไทย ในปี พ.ศ. 2544 ต่อมาได้ย้ายมาสังกัดพรรคพลังประชาชน จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2551 จึงได้ย้ายมาร่วมงานกับพรรคภูมิใจไทย พร้อมกับสมาชิกกลุ่มเพื่อนเนวิน และได้รับแต่งตั้งเป็นประธาน สส.พรรค ในเวลาต่อมา

ประจักษ์ได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม ในการร่วมรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และได้ลาออกในช่วงต้นปี พ.ศ. 2553 เพื่อหลีกทางให้สุชาติ โชคชัยวัฒนากร เข้ามาดำรงตำแหน่งแทน

ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2554 ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ระบบบัญชีรายชื่อ สังกัดพรรคภูมิใจไทย ลำดับที่ 13 แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง เนื่องจากพรรค ได้รับที่นั่งในระบบบัญชีรายชื่อเพียง 5 ที่นั่ง ต่อมาประจักษ์ ได้รับเลือกตั้งเป็นรองหัวหน้าพรรคภูมิใจไทย เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ในปี 2562 เขาไม่ได้ลงสมัครรับเลือกตั้ง แต่ภริยาของเขาลงสมัครรับเลือกตั้งในนามพรรคชาติไทยพัฒนา

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2551 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2548 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)