ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502

ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับที่ 7 ประกาศใช้เมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2502 โดยมี จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ หัวหน้าคณะปฏิวัติเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ

ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร
พุทธศักราช 2502
หน้าแรกของธรรมนูญ
ภาพรวม
ท้องที่ใช้ประเทศไทย ประเทศไทย
สร้างขึ้น28 มกราคม พ.ศ. 2502[1]
เสนอ28 มกราคม พ.ศ. 2502[1]
วันประกาศ28 มกราคม พ.ศ. 2502[1]
มีผลใช้บังคับ28 มกราคม พ.ศ. 2502[1]
ระบบรัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
โดยพฤตินัย เผด็จการทหาร
โครงสร้างรัฐบาล
ฝ่าย3
ประมุขแห่งรัฐพระมหากษัตริย์
ฝ่ายนิติบัญญัติสภาเดียว (สภาร่างรัฐธรรมนูญ)
ฝ่ายบริหารคณะรัฐมนตรี, นำโดย นายกรัฐมนตรี
ฝ่ายตุลาการศาลไทย
ระบอบรัฐเดี่ยว
คณะผู้เลือกตั้งไม่มี
นิติบัญญัติชุดแรก3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502
บริหารชุดแรก9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502
ตุลาการชุดแรก1 ตุลาคม พ.ศ. 2502
ยกเลิก20 มิถุนายน พ.ศ. 2511
ผู้ยกร่างคณะปฏิวัติ
ผู้ลงนามภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.
ฉบับก่อนหน้ารัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495
คำสั่งและประกาศของคณะปฏิวัติปี พ.ศ. 2501-2502
เอกสารฉบับเต็ม
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 ที่วิกิซอร์ซ

โดยธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้มีทั้งสิ้น 20 มาตราโดยมาตราที่สำคัญที่สุดคือมาตรา 17 ที่ได้ให้อำนาจของนายกรัฐมนตรีทั้งในทางบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ

ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้ประกาศใช้มายาวนานถึง 9 ปี 4 เดือน 23 วันจึงได้ถูกยกเลิกไปเมื่อได้มีการประกาศใช้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2511 เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2511

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 ราชกิจจานุเบกษา, ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช ๒๕๐๒, เล่ม ๗๖ ตอนที่ ๑๗ ก ฉบับพิเศษ หน้า ๑, ๒๘ มกราคม ๒๕๐๒

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้