ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับที่ 7 ประกาศใช้เมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2502 โดยมี จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ หัวหน้าคณะปฏิวัติเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ
| ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 | |
|---|---|
 หน้าแรกของธรรมนูญ | |
| ภาพรวม | |
| ท้องที่ใช้ |  ประเทศไทย |
| สร้างขึ้น | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
| เสนอ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
| วันประกาศ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
| มีผลใช้บังคับ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
| ระบบ | รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยพฤตินัย เผด็จการทหาร |
| โครงสร้างรัฐบาล | |
| ฝ่าย | 3 |
| ประมุขแห่งรัฐ | พระมหากษัตริย์ |
| ฝ่ายนิติบัญญัติ | สภาเดียว (สภาร่างรัฐธรรมนูญ) |
| ฝ่ายบริหาร | คณะรัฐมนตรี, นำโดย นายกรัฐมนตรี |
| ฝ่ายตุลาการ | ศาลไทย |
| ระบอบ | รัฐเดี่ยว |
| คณะผู้เลือกตั้ง | ไม่มี |
| นิติบัญญัติชุดแรก | 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 |
| บริหารชุดแรก | 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 |
| ตุลาการชุดแรก | 1 ตุลาคม พ.ศ. 2502 |
| ยกเลิก | 20 มิถุนายน พ.ศ. 2511 |
| ผู้ยกร่าง | คณะปฏิวัติ |
| ผู้ลงนาม | ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. |
| ฉบับก่อนหน้า | รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495 คำสั่งและประกาศของคณะปฏิวัติปี พ.ศ. 2501-2502 |
| เอกสารฉบับเต็ม | |
 ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 ที่วิกิซอร์ซ | |
โดยธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้มีทั้งสิ้น 20 มาตราโดยมาตราที่สำคัญที่สุดคือมาตรา 17 ที่ได้ให้อำนาจของนายกรัฐมนตรีทั้งในทางบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้ประกาศใช้มายาวนานถึง 9 ปี 4 เดือน 23 วันจึงได้ถูกยกเลิกไปเมื่อได้มีการประกาศใช้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2511 เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2511
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 ราชกิจจานุเบกษา, ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช ๒๕๐๒, เล่ม ๗๖ ตอนที่ ๑๗ ก ฉบับพิเศษ หน้า ๑, ๒๘ มกราคม ๒๕๐๒