ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับที่ 7 ประกาศใช้เมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2502 โดยมี จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ หัวหน้าคณะปฏิวัติเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2502 | |
---|---|
![]() หน้าแรกของธรรมนูญ | |
ภาพรวม | |
ท้องที่ใช้ | ![]() |
สร้างขึ้น | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
เสนอ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
วันประกาศ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
มีผลใช้บังคับ | 28 มกราคม พ.ศ. 2502[1] |
ระบบ | รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยพฤตินัย เผด็จการทหาร |
โครงสร้างรัฐบาล | |
ฝ่าย | 3 |
ประมุขแห่งรัฐ | พระมหากษัตริย์ |
ฝ่ายนิติบัญญัติ | สภาเดียว (สภาร่างรัฐธรรมนูญ) |
ฝ่ายบริหาร | คณะรัฐมนตรี, นำโดย นายกรัฐมนตรี |
ฝ่ายตุลาการ | ศาลไทย |
ระบอบ | รัฐเดี่ยว |
คณะผู้เลือกตั้ง | ไม่มี |
นิติบัญญัติชุดแรก | 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 |
บริหารชุดแรก | 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 |
ตุลาการชุดแรก | 1 ตุลาคม พ.ศ. 2502 |
ยกเลิก | 20 มิถุนายน พ.ศ. 2511 |
ผู้ยกร่าง | คณะปฏิวัติ |
ผู้ลงนาม | ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. |
ฉบับก่อนหน้า | รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495 คำสั่งและประกาศของคณะปฏิวัติปี พ.ศ. 2501-2502 |
เอกสารฉบับเต็ม | |
![]() |
โดยธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้มีทั้งสิ้น 20 มาตราโดยมาตราที่สำคัญที่สุดคือมาตรา 17 ที่ได้ให้อำนาจของนายกรัฐมนตรีทั้งในทางบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรฉบับนี้ประกาศใช้มายาวนานถึง 9 ปี 4 เดือน 23 วันจึงได้ถูกยกเลิกไปเมื่อได้มีการประกาศใช้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2511 เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2511
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 ราชกิจจานุเบกษา, ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช ๒๕๐๒, เล่ม ๗๖ ตอนที่ ๑๗ ก ฉบับพิเศษ หน้า ๑, ๒๘ มกราคม ๒๕๐๒