ธงชาติอินโดนีเซีย

ธงชาติอินโดนีเซีย หรือ ซังเมระฮ์ ปูติฮ์ (อินโดนีเซีย: Sang Merah Putih, สีแดง-ขาว) เป็นธงที่มีต้นแบบมาจากธงประจำอาณาจักรมัชปาหิตในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ลักษณะเป็นธงสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน พื้นธงแบ่งเป็นสองส่วนตามแนวนอน ครึ่งบนสีแดง หมายถึงความกล้าหาญและอิสรภาพ ครึ่งล่างสีขาว หมายถึงความบริสุทธิ์ยุติธรรม

ธงชาติอินโดนีเซีย

Sang Merah Putih
การใช้	ธงชาติ ensign
สัดส่วนธง	2:3
ประกาศใช้	17 สิงหาคม ค.ศ. 1945
ลักษณะ	ธงสองแถบแบ่งครึ่งตามแนวนอน ครึ่งบนสีแดง ครึ่งล่างสีขาว
'''Ular-ular Perang'''
การใช้	ธงนาวี
สัดส่วนธง	2:3
ลักษณะ	ธงลายแถบแดงและขาว 9 แถบ

ธงนี้มึความคล้ายคลึงกับธงชาติโปแลนด์และธงชาติสิงคโปร์ และเหมือนกับธงชาติโมนาโกเกือบทุกประการ แต่ต่างกันที่สัดส่วนธงเท่านั้น

ธงฉานอินโดนีเซียซึ่งธงผืนนี้ใช้โดยกองทัพเรืออินโดนีเซีย จากภาพธงนี้ชักขึ้นที่เสาธงฉานหน้าหัวเรือรบ ธงผืนนี้มีลักษณะเป็นธงลายแถบแดงและขาว9แถบ. ธงนี้มีชื่อว่า Ular-ular Perang (ธงผู้บังคับการเรือ หรือ litterally "ธงหางจระเข้"), มีลักษณะเป็นธงแถบสองแถบ ซึ่งความยาวของธงนี้ขึ้นอยู่กับระยะเวลาการประจำการของเรือลำนั้นๆ ธงฉานอินโดนีเซียมีต้นกำเนิดจากอาณาจักรมัชปาหิต โดยธงใช้เป็นธงเรืออันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรมัชปาหิต, ปัจจุบันนี้ใช้เป็นธงฉาน ชักขึ้นที่หน้าหัวเรือรบ

ความหมาย

สัญลักษณ์ในธงชาติอินโดนีเซียมีความหมายดังนี้

• สีแดง หมายถึงความกล้าหาญและอิสรภาพของมนุษย์
• สีขาว หมายถึงความบริสุทธิ์ หรือจิตวิญญาณของมนุษย์

ประวัติ

การเชิญธงชาติอินโดนีเซียขึ้นสู่ยอดเสาครั้งแรกในพิธีประกาศเอกราช วันที่ 17 สิงหาคม ค.ศ. 1945

สีแดงและสีขาวของธงชาติอินโดนีเซียมีที่มาจากสีธงของอาณาจักรมัชปาหิต ซึ่งเป็นอาณาจักรชวาโบราณในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13 ต่อมาในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ขบวนการชาตินิยมในอินโดนีเซียได้ฟื้นฟูธงนี้ขึ้นใช้เป็นสัญลักษณ์ต่อต้านการกดขี่ของเนเธอร์แลนด์ในอาณานิคมอินเดียตะวันออกของดัตช์ โดยธงสีแดง-ขาวได้โบกสะบัดครั้งแรกบนเกาชวาในปี ค.ศ. 1928 ภายใต้การปกครองของเนเธอร์แลนด์ในระยะนั้นทำให้ธงนี้มีสถานะเป็นธงต้องห้าม ต่อมาเมื่ออินโดนีเซียได้ประกาศเอกราชในวันที่ 17 สิงหาคม ค.ศ. 1945 ธงสีแดง-ขาว จึงได้ถูกชักขึ้นในฐานะสัญลักษณ์ของประเทศอินโดนีเซียครั้งแรก และมีฐานะเป็นธงชาติอย่างแท้จริงนับแต่นั้นเป็นต้นมา

นอกจากนี้ยังมีประวัติของธงชาติอินโดนีเซียอีกทางหนึ่ง ซึ่งมีความเกี่ยวข้องอย่างสำคัญต่อธงชาติเนเธอร์แลนด์ ประวัติศาสตร์สายนี้กล่าวว่า ในสมัยภายใต้การปกครองของเนเธอร์แลนด์นั้น ทุกพื้นที่การปกครองของอินเดียตะวันออกของดัตช์ จะต้องชักธงสามสีของเนเธอร์แลนด์เป็นเครื่องหมายสำคัญ ธงใด ๆ ก็ตามที่หมายถึงอินโดนีเซียจะเป็นธงต้องห้ามทั้งหมด เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความต้องการขับไล่ชาวดัตช์ นักชาตินิยมและขบวนการเรียกร้องเอกราชของอินโดนีเซียกลุ่มต่าง ๆ จึงทำลายธงชาติเนเธอร์แลนด์โดยการฉีกเอาส่วนล่างสุดที่เป็นสีน้ำเงินออก คงไว้แต่เฉพาะสีแดงกับสีขาวเท่านั้น เหตุผลสำคัญคือสีน้ำเงินของธงชาติเนเธอร์แลนด์ในความคิดของพวกชาตินิยมคือเครื่องหมายของ "พวกอภิชนเลือดน้ำเงิน" ผู้กดขี่คนพื้นเมือง ในทางกลับกัน สีแดงได้กลายเป็นสัญลักษณ์เลือดในการต่อสู้เรียกร้องเอกราช ส่วนสีขาวนั้นอาจมีความหมายถึงความบริสุทธิ์ของชาวอินโดนีเซีย

ชื่อธง

ธงชาติอินโดนีเซียมีชื่อเรียกต่างๆ ดังนี้

• "ซังเมระฮ์ปูติฮ์" ("Sang Merah Putih", สีแดง-ขาว) - ชื่ออย่างเป็นทางการตามที่บัญญัติในมาตรา 35 ของรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ค.ศ. 1945
• "ซังดวีวาร์นา" ("Sang Dwiwarna", สองสี) หรือ "เบินเดราเมระฮ์ปูติฮ์" ("Bendera Merah Putih", ธงแดง-ขาว) - ชื่อเรียกโดยทั่วไป
• "ซังซากาเมอระฮ์ปูติฮ์" ("Sang Saka Merah Putih", สีแดง-ขาวอันสูงส่ง) - ชื่อที่ใช้อ้างอิงถึงธงในประวัติศาสตร์ที่มีชื่อว่า "เบินเดราปูซากา" ("Bendera Pusaka", อาจแปลความว่า "ธงอันเป็นมรดกตกทอด") และผืนธงที่ทำจำลองขึ้นจากธงนี้ ธงเบินเดราปูซากาเป็นธงที่ได้ปลิวสะบัดอยู่ที่หน้าบ้านพักของนายซูการ์โนในเวลาไม่นานหลังจากที่เขาได้กล่าวคำประกาศเอกราชของประเทศ เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2488 ผืนธงตัวต้นแบบนั้นเย็บโดยนางฟัตมาวาตี ซูการ์โน (ภริยาคนที่ 3 ของซูการ์โน มารดาของนางเมกาวาตี ซูการ์โนปูตรี) และจะมีการอัญเชิญขึ้นสู่ยอดเสาธงที่หน้าทำเนียบประธานาธิบดีในพิธีฉลองวันประกาศเอกราชของทุกปี ธงนี้ได้ถูกชักขึ้นครั้งสุดท้ายในวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2511 หลังจากนั้นจึงได้มีการผ่านกระบวนการอนุรักษ์และจัดทำธงจำลองขึ้นใช้แทน เพราะตัวธงของเดิมมีสภาพที่บอบบาง เสี่ยงต่อการชำรุดเสียหายมาก

ดูเพิ่ม

• ตราแผ่นดินของอินโดนีเซีย
• อินโดเนเซีย รายา
• รายชื่อธงในประเทศอินโดนีเซีย

แหล่งข้อมูลอื่น

• ธงชาติอินโดนีเซีย ที่ Flags of the World (อังกฤษ)