ทิมพู (/tɪmˈp/; ซองคา: ཐིམ་ཕུག dz; Thimphu) เป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของประเทศภูฏาน ตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศ ทิมพูกลายมาเป็นเมืองหลวงของภูฏานแทนเมืองหลวงโบราณปูนาคาในปี 1955

ทิมพู

ཐིམ་ཕུག
จากบนและซ้าย: ทาชีโชจง, หอสมุดแห่งชาติภูฏาน, ภาพมุมสูง, ย่านธุรกิจของทิมพู
ทิมพูตั้งอยู่ในประเทศภูฏาน
ทิมพู
ทิมพู
ทิมพูตั้งอยู่ในทวีปเอเชีย
ทิมพู
ทิมพู
พิกัด: 27°28′20″N 89°38′10″E / 27.47222°N 89.63611°E / 27.47222; 89.63611พิกัดภูมิศาสตร์: 27°28′20″N 89°38′10″E / 27.47222°N 89.63611°E / 27.47222; 89.63611
ประเทศ ภูฏาน
อำเภอทิมพู
เกอวกชัง
ได้รับสถานะเมืองหลวง1955
ได้รับสถานะเมือง1961
ได้รับสถานะเทศบาลนคร2009
การปกครอง
 • ทรุกคยัลโพยิกเม เขสร นังเยล วังชุก
 • ThromponUgyen Dorji[1]
พื้นที่
 • ทั้งหมด26.1 ตร.กม. (10.1 ตร.ไมล์)
ความสูง2,320 เมตร (7,656 ฟุต)
ประชากร
 (2017)
 • ทั้งหมด114,551 คน
 • ความหนาแน่น4,389 คน/ตร.กม. (11,370 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+06:00 (BTT)
รหัสพื้นที่+975-2
เว็บไซต์thimphucity.bt

เมืองทิมพูมีอาณาเขตไปตามทิศเหนือใต้ของที่ราบลุ่มแม่น้ำไรทาก ทิมพูถือเป็นเมืองหลวงที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากที่สุดอันดับห้าของโลก ด้วยความสูง 2,248 เมตร (7,375 ฟุต) ถึง 2,648 เมตร (8,688 ฟุต) จากระดับน้ำทะเล[2][3][4][5][6] ทิมพูไม่มีท่าอากาศยานเป็นของตนเอง แต่ใช้ท่าอากาศยานพาโร ซึ่งห่างออกไปทางรถ 52 กิโลเมตร (32 ไมล์)

ทิมพูเป็นทั้งศูนย์กลางการปกครองและเศรษฐกิจของประเทศภูฏาน เศรษฐกิจชองทิมพูมีการเกษตรและปศุสัตว์เป็นหลัก และคิดเป็น 45% ของ GNP ประเทศ[7] ส่วนการท่องเที่ยวในทิมพูมีอยู่อย่างจำกัดและอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเคร่งครัด สิ่งปลูกสร้างทางการเมืองที่สำคัญของภูฏานจำนวนมากตั้งอยู่ในทิมพู เช่น รัฐสภา และวังเดเจนโจลิงซึ่งเป็นที่ประทับของกษัตริย์แห่งภูฏาน การพัฒนาในทิมพูได้รับทุนสนับสนุนบางส่วนจากธนาคารโลกและธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย


ภูมิศาสตร์และภูมิอากาศ แก้

ข้อมูลภูมิอากาศของทิมพู
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 12.3
(54.1)
14.4
(57.9)
16.4
(61.5)
20.0
(68)
22.5
(72.5)
24.4
(75.9)
24.9
(76.8)
25.0
(77)
23.1
(73.6)
21.9
(71.4)
17.9
(64.2)
14.5
(58.1)
19.78
(67.6)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) 4.9
(40.8)
7.5
(45.5)
10.2
(50.4)
13.6
(56.5)
17.8
(64)
19.8
(67.6)
20.2
(68.4)
20.4
(68.7)
19.1
(66.4)
16.2
(61.2)
11.5
(52.7)
6.7
(44.1)
13.6
(56.5)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) −2.6
(27.3)
0.6
(33.1)
3.9
(39)
7.1
(44.8)
13.1
(55.6)
15.2
(59.4)
15.4
(59.7)
15.8
(60.4)
15.0
(59)
10.4
(50.7)
5.0
(41)
−1.1
(30)
8.0
(46.4)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 15
(0.59)
41
(1.61)
23
(0.91)
58
(2.28)
122
(4.8)
246
(9.69)
373
(14.69)
345
(13.58)
155
(6.1)
38
(1.5)
8
(0.31)
3
(0.12)
1,427
(56.18)
แหล่งที่มา: Weatherbase [8]

สถานที่สำคัญ แก้

 
ตาชิโชซอง
 
เจดีย์อนุสรณ์สถาน
  • ตาชิโชซอง หรือทิมพูซอง เป็นศูนย์กลางการปกครองและศาสนาและเป็นสัญลักษณ์ประจำเมือง ภายในแบ่งแยกเป็นเขตฆราวาสและสังฆาวาส และลานอเนกประสงค์ ซึ่งใช้จัดการแสดงเซชูในเทศกาลสำคัญ สร้างเมื่อพุทธศตวรรษที่ 12 โดยลามะจากทิเบต จน พ.ศ. 2184 ซับดรุง นัมเกลจึงเข้ามายึดครองและตั้งชื่อใหม่ว่าตาชิโชซอง แปลว่าปราการของศาสนาที่ยิ่งใหญ่ ภายหลังเกิดไฟไหม้จึงถูกทิ้งร้างไป มาซ่อมแซมใหม่ในสมัยสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ดอร์จิ วังชุก
  • เจดีย์อนุสรณ์สถาน สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2517 เพื่อถวายพระเกียรติแด่สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ดอร์จิ วังชุก เป็นสถานที่สำคัญทางศาสนาของภูฏาน ประกอบด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนัง เป็นพุทธประวัติและพระพุทธรูปต่างๆ
  • วัดชากังข่า เป็นวัดที่อยู่ทางเหนือของทิมพู สร้างขึ้นโดยลามะจากทิเบตเมื่อพุทธศตวรรษที่ 12 ลานอเนกประสงค์ของวัดเป็นจุดชมวิวเมืองทิมพูอย่างดี
  • วัดตันโก อยู่ทางตะวันออกของทิมพู สร้างในพุทธศตวรรษที่ 12 และสร้างเพิ่มเติมโดยลามะฉายา เทวะผู้บ้าคลั่ง ในพุทธสตวรรษที่ 15 ต่อมาในพุทธศตวรรษที่ 16 ซับดรุง นัมเกลได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดนี้และได้แกะสลักพระพุทธรูปไม้จันทน์ไว้ด้วย
  • วัดเชอรี อยู่ห่างจากวัดตันโกด้วยระยะทางเดินเพียงครึ่งชั่วโมง โดยต้องข้ามสะพานไม้ที่ทอดข้ามแม่น้ำวัง และเดินขึ้นเขาไปอีก ซับดรุง นัมเกล เป็นผู้สร้างวัดนี้เมื่อ พ.ศ. 2163

อ้างอิง แก้

  1. Dema, Chhimi. "Thimphu votes for change". Kuensel.
  2. "Thimphu Dzongkhag". Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-08. สืบค้นเมื่อ 2010-06-08.
  3. "Bhutan". Tourism Council of Bhutan:Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-04-09. สืบค้นเมื่อ 2010-06-07.
  4. "Introduction: Understanding Natural Systems". Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-03. สืบค้นเมื่อ 2010-06-07.
  5. Brown, p. 97
  6. Palin, p. 245
  7. "Economy". Tourism Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-14.
  8. "Weatherbase: Historical Weather for Thimphu, Bhutan". Weatherbase. สืบค้นเมื่อ 2011-12-10.
  • เมธา บรรณทัศน์. เปิดปูม คลายปม ภูฏาน. กทม : ชมรมเด็ก, 2550. หน้า 209 - 217.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้