ดาเนียล 1 (อังกฤษ: Daniel 1) เป็นบทแรกของหนังสือดาเนียลในคัมภีร์ฮีบรูหรือพันธสัญญาเดิมในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ เล่าว่าดาเนียลและเพื่อนสามคนถูกเนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 จับตัวเป็นเชลยจากเยรูซาเล็มไปยังบาบิโลนและได้รับการศึกษาในเรื่องภาษาและวรรณคดีของบาบิโลน ดาเนียลและเพื่อนปฏิเสธที่จะรับประทานอาหารและสุราจากกษัตริย์ และพระเจ้าก็ประทานความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับความฝันและนิมิตให้พวกเขา หลังผ่านการศึกษาจนสำเร็จแล้ว ปรากฏว่าพวกเขาดีกว่าพวกโหรและพวกหมอดูในอาณาจักรบาบิโลนถึงสิบเท่า[1]

ดาเนียล 1
ดาเนียลปฏิเสธที่จะรับประทานอาหารชั้นสูงของกษัตริย์ (ภาพวาดคัมภีร์ไบเบิลช่วงต้นคริสต์ทศวรรษที่ 1900)
หนังสือหนังสือดาเนียล
ภาคในคัมภีร์ฮีบรูเคทูวีม
ภาคในคัมภีร์ไบเบิลคริสต์พันธสัญญาเดิม
ลำดับในภาคของคัมภีร์ไบเบิลคริสต์27

แก่นเรื่องโดยรวมของหนังสือดาเนียลคือพระอำนาจสูงสุดของพระเจ้าเหนือประวัติศาสตร์[2] บทที่ 1แนะนำพระเจ้าในฐานะบุคคลที่ทรงควบคุมทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นผู้ทรงมีพระเจตจำนงและพระอำนาจสูงสุด พระองค์เป็นผู้มอบเยโฮยาคิมไว้ในพระหัตถ์ของเนบูคัดเนสซาร์และนำดาเนียลและเพื่อนให้ตกไปเป็นเชลยในบาบิโลน พระองค์ประทาน "พระคุณและพระเมตตา" แก่ดาเนียล และประทาน "ความรู้และทักษะ" แก่ชายหนุ่มชาวยิวทั้งสี่คน[3]

หนังสือดาเนียลเป็น "ตำราที่ประกอบด้วยประวัติศาสตร์ที่น่าสงสัยจากหลากหลายประเภท"[4] และตัวดาเนียลถือเป็นบุคคลในตำนาน[5] หนังสือดาเนียลที่ตัวดาเนียลเป็นตัวละครเอกแบ่งเป็น 2 ส่วนใหญ่ ๆ ส่วนแรกคือชุดเรื่องราวในบทที่ 1–6 จากช่วงเวลาที่ไม่ไกลไปกว่าสมัยเฮลเลนิสต์ (323–30 ปีก่อนคริสตกาล) ส่วนหลักเป็นชุดนิมิตในบทที่ 7–12 จากสมัยมัคคาบี (กลางศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล)[5] บทที่ 1 น่าจะถูกเพิ่มมาในฐานะบทนำของเรื่องราวเมื่อมีการรวบรวมเรื่องราวเป็นหนังสือดาเนียลเมื่อประมาณช่วงปลายของศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล[6]

อ้างอิง

แก้
  1. Seow 2003, pp. 19–20.
  2. Levine 2010, p. 1234.
  3. Seow 2003, pp. 20–21.
  4. Brettler 2005, p. 213.
  5. 5.0 5.1 Collins 1984, pp. 2, 28.
  6. Collins 1984, p. 45.

บรรณานุกรม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้