ดาวเทียมสปุตนิก 1

(เปลี่ยนทางจาก ดาวเทียมสปุตนิค 1)

สปุตนิก 1 (อังกฤษ: Sputnik 1, /ˈspʌtnɪk, ˈspʊtnɪk/; รัสเซีย: Спутник-1) เป็นดาวเทียมดวงแรกของโลก[1] สหภาพโซเวียต ได้ส่งดาวเทียมสปุตนิกขึ้นสู่วงโคจรโลกในรูปวงรีในวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ.1957 ซึ่งโคจรสามสัปดาห์ก่อนที่แบตเตอรีจะเสียอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะตกลงสู่ชั้นบรรยากาศในอีกสองเดือนต่อมา สปุตนิก 1 มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 58 ซม. (23 นิ้ว) มีเสาอากาศวิทยุภายนอก 4 เสาเพื่อกระจายคลื่นวิทยุ สัญญาณวิทยุสามารถตรวจจับได้โดยนักวิทยุสมัครเล่น[2] และระยะเอียง 65 องศาและระยะเวลาของวงโคจรของมันทำให้เส้นทางการบินครอบคลุมพื้นที่ทั้งโลก ความสำเร็จที่น่าแปลกใจนี้ได้ทำให้เกิดวิกฤติการณ์สปุตนิกในหมู่ชาวอเมริกัน และทำให้การแข่งขันด้านอวกาศเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเย็น การเปิดตัวนี้นำมาซึ่งการพัฒนาด้านการเมือง, การทหาร, เทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ[3][4]

สปุตนิก 1
"Спутник-1"
แบบจำลอง สปุตนิก 1
ประเภทภารกิจการสาธิตเทคโนโลยี
ผู้ดำเนินการสหภาพโซเวียต
Harvard designation1957 Alpha 2
COSPAR ID1957-001B
SATCAT no.00002
ระยะภารกิจ21 วัน
วงโคจรรอบโลก1,440
ข้อมูลยานอวกาศ
ผู้ผลิตOKB-1, Soviet Ministry of Radiotechnical Industry
มวลขณะส่งยาน83.6 กิโลกรัม
ขนาด58 เซนติเมตร
กำลังไฟฟ้า1 วัตต์
เริ่มต้นภารกิจ
วันที่ส่งขึ้น4 ตุลาคม ค.ศ. 1957, 19:28:34 UTC (22:28:34 MSK)
จรวดนำส่งR-7 Semyorka
ฐานส่งบัยโกเงอร์ 1/5
สิ้นสุดภารกิจ
การกำจัดวงโคจรสลาย
ติดต่อครั้งสุดท้าย25 ตุลาคม ค.ศ. 1957
เข้าสู่ชั้นบรรยากาศ3 มกราคม ค.ศ. 1958
ลักษณะวงโคจร
ระบบอ้างอิงโลกเป็นศูนย์กลาง
ระบบวงโคจรวงโคจรต่ำของโลก
กึ่งแกนเอก6,955.2 กิโลเมตร (4,321.8 ไมล์)
ความเยื้อง0.05201
ระยะใกล้สุด6586 กม. จากศูนย์กลาง, 215 กม. (134 ไมล์) จากพื้นผิว
ระยะไกลสุด7310 กม. จากศูนย์กลาง, 939 กม. (583 ไมล์) จากพื้นผิว
ความเอียง65.1°
คาบการโคจร96.2 นาที
 

การติดตามและการศึกษาดาวเทียมสปุตนิก 1 จากโลกได้ให้ข้อมูลแก่นักวิทยาศาสตร์ ถึงความหนาแน่นของบรรยากาศชั้นบนซึ่งถูกอนุมานได้จากแรงลากของการเคลื่อนที่ในวงโคจร และการแพร่กระจายของสัญญาณวิทยุจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์

ดาวเทียมสปุตนิก 1 ถูกปล่อยในระหว่างปีสากลแห่งธรณีฟิสิกส์ จากไซต์ №1/5 ที่ the 5th Tyuratam range ในสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตคาซัค (ปัจจุบันคือ ท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์) ดาวเทียมเดินทางประมาณ 29,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (18,000 ไมล์ต่อชั่วโมง 8,100 เมตร / วินาที) โดยใช้เวลา 96.2 นาทีในการทำให้ครบรอบวงโคจรเสร็จสมบูรณ์ สปุกนิกส่งคลิ่นที่ 20.005 และ 40.002 เมกะเฮิรตซ์[5] ซึ่งได้รับการตรวจสอบโดยผู้ให้บริการวิทยุทั่วโลก สัญญาณของสปุกนิกยังคงปรากฏเป็นเวลา 21 วันจนกว่าแบตเตอรีของเครื่องส่งสัญญาณจะหมดลงในวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1957[6] ดาวเทียมสปุตนิกถูกเผาไหม้ในวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 1958 ขณะที่กลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก หลังจากได้โคจรรอบโลกสามเดือนเสร็จสิ้นพร้อมกับโคจรครบรอบวงโคจรทั้งหมด 1440 รอบ[7] และระยะทางเดินทางประมาณ 70 ล้านกิโลเมตร (43 ล้านไมล์)[8]

ลักษณะ แก้

ชื่อ สปุตนิก-1 แปลว่า "ดาวเทียม-1" และชื่อย่อภาษารัสเซียว่า ПС-1 ดาวเทียมดวงนี่มีรูปทรงกลมขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล ทำด้วยอะลูมิเนียมหนัก 84 กิโลกรัม ถูกส่งขึ้นวงโคจรด้วยจรวด อาร์-7 จากฐานยิงในทะเลทรายคีซิลคุม ท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์ คาซัคสถาน เมื่อ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2500[9]

อ้างอิง แก้

  1. Terry 2013, p. 233.
  2. Ralph H. Didlake, KK5PM; Oleg P. Odinets, RA3DNC (28 September 2007). "Sputnik and Amateur Radio". American Radio Relay League. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 October 2007. สืบค้นเมื่อ 26 March 2008.
  3. McDougall, Walter A. (2010). "Shooting The Moon". American Heritage. 59 (4). ISSN 0002-8738. สืบค้นเมื่อ 3 January 2019.
  4. Swenson, et al, p. 71.
  5. Jorden, William J. (5 October 1957). "Soviet Fires Earth Satellite Into Space". The New York Times. New York: The New York Times Co. สืบค้นเมื่อ 28 December 2015.
  6. "Sputnik". vibrationdata.com. สืบค้นเมื่อ 8 March 2008.
  7. Zak, Anatoly (2015). "Sputnik's mission". RussianSpaceWeb.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 January 2013. สืบค้นเมื่อ 27 December 2015.
  8. "Sputnik 1 – NSSDC ID: 1957-001B". NSSDC Master Catalog. NASA.
  9. นิตยสาร เนชั่นแนลจีโอกราฟิก ฉบับภาษาไทย, ตุลาคม 2550, หน้า 102. ISSN 15139840

แหล่งข้อมูลอื่น แก้