ดยุกแห่งออร์เลอ็อง
ดยุคแห่งออร์เลอองส์ (ฝรั่งเศส: Duc d'Orléans, อังกฤษ: Duke of Orléans) เป็นตำแหน่งสูงสุดตำแหน่งหนึ่งในบรรดาตำแหน่งขุนนางสืบตระกูลของฝรั่งเศสที่เริ่มมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 14 เรียกกันว่าเป็นตำแหน่ง “เจ้าชายสืบสายพระโลหิต” ตำแหน่งดยุคแห่งออร์เลอองส์เป็นตำแหน่งเฉพาะสำหรับเจ้าชายผู้มีเชื้อสายใกล้ที่สุดกับพระบรมวงศานุวงศ์ฉะนั้นจึงถือว่าเป็นสายรองจากสายที่เป็นประมุขของราชอาณาจักรเป็นรองก็แต่เพียงผู้เป็นทายาทโดยตรงเท่านั้น
| ดยุคแห่งออร์เลอองส์ | |
|---|---|
.svg) ตราอาร์มประจำบรรดาศักดิ์ | |
 เจ้าชายแฟดีน็อง ฟิลิป ดยุคแห่งออร์เลอองส์ ดยุคแห่งออร์เลอองส์พระองค์สุดท้าย | |
| สถาปนา | ค.ศ. 1344 |
| สิ้นสุด | 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1842 |
| องค์แรก | พระเจ้าฟีลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส |
| องค์ปัจจุบัน | (โดยพฤตินัย) เจ้าชายฌ็อง เคานต์แห่งปารีส (สายเลกีติมิสเตส) เจ้าชายฌัก ดยุกแห่งออร์เลอ็อง (สายออร์เลอองนิสเต) |
| องค์สุดท้าย | เจ้าชายแฟดีน็อง ฟิลิป ดยุคแห่งออร์เลอองส์ |
.svg)
ระหว่างสมัยอองเซียง เรฌีมผู้ถือตำแหน่งนี้มักจะมีบทบาททางการเมือง ผู้ได้เป็นพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสจากราชวงศ์ออร์เลอองส์องค์แรกคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 แห่งฝรั่งเศส ในคริสต์ศตวรรษที่ 15 หลุยส์ ฟิลิปป์ที่ 2 ดยุคแห่งออร์เลอองส์ผู้เป็นดยุคแห่งออร์เลอองส์องค์ที่ 5 มีส่วนในการทำลายการปกครองยุคโบราณ ในฐานะหัวหน้าฝ่าย “ออร์เลอองนิสต์” (Orleanist) ที่พาเลส์รอยาลหลุยส์ ฟิลิปป์ท้าทายอำนาจของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศสผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องที่ประทับอยู่ในลูฟร์ แต่ผู้ที่ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินฝรั่งเศสก็คือพระโอรสของหลุยส์ ฟิลิปป์ที่ขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1830 หลังจากการปฏิวัติในเดือนกรกฎาคมในพระนามว่าพระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส ผู้สืบเชื้อสายของราชตระกูลนี้คือผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ (pretender) ออร์เลอองนิสต์ และเป็นตำแหน่งที่ใช้กับสมาชิกหลายพระองค์ในราชตระกูล ผู้ถือตำแหน่งนี้มีศักดิ์เป็น “Serene Highness”
อ้างอิง แก้
ดูเพิ่ม แก้
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |