จังหวัดซูลาเวซีใต้

(เปลี่ยนทางจาก ซูลาเวซีใต้)

ซูลาเวซีใต้ หรือ ซูลาเวซีเซอลาตัน[4] (อินโดนีเซีย: Sulawesi Selatan; บูกิส: ᨔᨘᨒᨓᨙᨔᨗ ᨒᨕᨘᨈ) เป็นจังหวัดในคาบสมุทรใต้ของเกาะซูลาเวซี หมู่เกาะเซลายาร์ซึ่งอยู่ทางใต้ของซูลาเวซีก็เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนี้ด้วย จังหวัดนี้ติดกับจังหวัดซูลาเวซีกลางและจังหวัดซูลาเวซีตะวันตกทางทิศเหนือ ติดกับอ่าวโบเนและจังหวัดซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ทางทิศตะวันออก ติดกับช่องแคบมากัซซาร์ทางทิศตะวันตก และติดกับทะเลโฟลเร็ซทางทิศใต้

จังหวัดซูลาเวซีใต้

Provinsi Sulawesi Selatan (อินโดนีเซีย)
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย : ค่ำคืนในมากัสซาร์, อ่างเก็บน้ำบีลีบีลี, บ้านเรือนแบบตงโกนันในตานะฮ์โตราจา, ภูเขาหินปูนในมารซ, ทุ่งนาในจังหวัดซูลาเวซีใต้, บ้านลอยน้ำในทะเลสาบเตมเป, หาดตันจุงบีรา
ธงของจังหวัดซูลาเวซีใต้
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของจังหวัดซูลาเวซีใต้
ตรา
คำขวัญ: 
Toddo' Puli / ᨈᨚᨉᨚᨄᨘᨒᨗ
(Keep the faith)
ที่ตั้งจังหวัดซูลาเวซีใต้ในประเทศอินโดนีเซีย
ที่ตั้งจังหวัดซูลาเวซีใต้ในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 4°20′S 120°15′E / 4.333°S 120.250°E / -4.333; 120.250พิกัดภูมิศาสตร์: 4°20′S 120°15′E / 4.333°S 120.250°E / -4.333; 120.250
ประเทศ อินโดนีเซีย
ก่อตั้ง19 ตุลาคม ค.ศ. 1669
ก่อตั้งเป็นจังหวัด13 ธันวาคม ค.ศ. 1960
เมืองหลัก มากัซซาร์
การปกครอง
 • องค์กรSouth Sulawesi Regional Government
 • ผู้ว่าการนูร์ดิน อับดุลละฮ์ (PDI-P)
 • รองผู้ว่าการซูดีร์มัน ซูไลมัน
พื้นที่
 • ทั้งหมด46,717.48 ตร.กม. (18,037.72 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่16
ความสูงจุดสูงสุด3,478 เมตร (11,411 ฟุต)
ประชากร
 (ประมาณกลางปี 2022)[1][2]
 • ทั้งหมด9,225,747 คน
 • ความหนาแน่น200 คน/ตร.กม. (510 คน/ตร.ไมล์)
ด้านประชากร
 • กลุ่มชาติพันธุ์ชาวบูกิซ (41.9%), ชาวมากัซซาร์ (25.43%), ชาวโตราจา (9.02%), ชาวมันดาร์ (6.1%)
 • ศาสนาอิสลาม (89.62%), โปรเตสแตนต์ (7.62%), โรมันคาทอลิก (1.54%), ศาสนาพุทธ (0.24%), ศาสนาฮินดู (0.72%), ลัทธิขงจื๊อ (0.004)[3]
 • ภาษาอินโดนีเซีย (ทางการ)
บูกิซ (ท้องถิ่น)
มากัซซาร์ (ท้องถิ่น)
โตราจา (ท้องถิ่น)
มันดาร์ (ท้องถิ่น)
เขตเวลาUTC+08 (Indonesia Central Time)
รหัสไปรษณีย์90xxx, 91xxx, 92xxx
รหัสโทรศัพท์(+62) 4xx
รหัส ISO 3166ID-SN
Vehicle signDD, DP, DW
HDIลดลง 0.684 (Medium)
อันดับ HDI14 (2014)
เมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนของขนาดปาโลโป - 247.52 ตารางกิโลเมตร (95.57 ตารางไมล์)
เมืองที่ขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนประชากรมากัซซาร์ - (1,339,374 - 2010)
Largest regency by areaอำเภอลูวูเหนือ - 7,502.58 ตารางกิโลเมตร (2,896.76 ตารางไมล์)
Largest regency by populationอำเภอโบเน - (717,268 - 2010)
เว็บไซต์sulselprov.go.id

จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 มีประชากร 8,032,551 คน ทำให้จังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่มีประชากรมากที่สุดบนเกาะ (ร้อยละ 46 ของจำนวนประชากรของเกาะซูลาเวซี) และเป็นจังหวัดที่มีประชากรมากสุดอันดับ 6 ของอินโดนีเซีย จากการคาดคะเนประชากรในปี 2015 คาดว่ามีประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 8.52 ล้านคน กลุ่มชาติพันธุ์ส่วนใหญ่ของจังหวัดซูลาเวซีใต้คือ ชาวบูกิซ ชาวมากัซซาร์ ชาวโตราจา และชาวมันดาร์ เศรษฐกิจของจังหวัดขึ้นอยู่กับเกษตรกรรม การจับปลา และเหมืองทอง แมกนีเซียม เหล็ก และแร่อื่น ๆ เป็นหลัก เรือปีนีซียังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในหมู่ชาวบูกิซและมากัซซาร์ โดยส่วนใหญ่ใช้สำหรับการคมนาคมสั้น ๆ บรรทุกของ และจับปลาในหมู่เกาะของอินโดนีเซีย

ในยุคทองของการค้าเครื่องเทศระหว่างศตวรรษที่ 15 ถึง 19 จังหวัดซูลาเวซีใต้ถือเป็นประตูทางเข้าสู่หมู่เกาะโมลุกกะ ยังมีอาณาจักรเล็ก ๆ รวมถึงสองอาณาจักรที่โดดเด่นอย่าง อาณาจักรโกวา ใกล้กับมากัซซาร์ และอาณาจักรบูกิซที่ตั้งอยู่ในโบเน เมื่อบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (เฟโอเซ) เริ่มดำเนินงานในภูมิภาคนี้ในศตวรรษที่ 15 ต่อมาบริษัทได้มีความสัมพันธ์กับเจ้าชายบูกิซ พระนาม อารุง ปาลักกา พวกเขามีชัยเหนืออาณาจักรโกวา กษัตริย์แห่งโกวา สุลต่านฮาซานุดดิน ให้เซ็นสนธิสัญญาเพื่อเป็นการลดอำนาจของบุนกายา โกวา

หน่วยการบริหาร แก้

พื้นที่จังหวัดซูลาเวซีใต้แบ่งออกเป็น 21 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 3 นครหรือโกตา และ 311 ตำบลหรือเกอจามาตัน[5][6]

อำเภอ
นคร

อ้างอิง แก้

  1. "Provinsi Sulawesi Selatan Dalam Angka 2022". www.sulsel.bps.go.id. p. 69. สืบค้นเมื่อ 21 March 2022.
  2. Badan Pusat Statistik, Jakarta, 2023.
  3. Indonesia Official Census http://sp2010.bps.go.id/index.php/site/tabel?tid=321
  4. ราชบัณฑิตยสภา. ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2564 (หน้า 25)
  5. Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
  6. "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

บรรณานุกรม แก้