ชีฮู[1] (เสียชีวิต ป. ค.ศ. 271) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เซฺว สฺวี่ (จีน: 薛珝; พินอิน: Xuē Xǔ) เป็นขุนพลและขุนนางของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน

ชีฮู (เซฺว สฺวี่)
薛珝
ขุนพลข่มขวัญภาคใต้
(威南將軍 เวย์หนานเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ป. 271 (ป. 271)
กษัตริย์ซุนโฮ
สถาปนิกหลวง (將作大匠 เจียงจั้วต้าเจี้ยง)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. 267 (267) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์ซุนโฮ
ขุนพลราชองครักษ์ห้าสำนัก
(五官中郎將 อู่กวานจงหลางเจี้ยง)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์ซุนฮิว
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดไม่ทราบ
เสียชีวิตป. ค.ศ. 271
บุพการี
ญาติเซฺว อิ๋ง (น้องชาย)
อาชีพขุนพล, ขุนนาง

ประวัติ

แก้

บ้านเกิดของบรรพบรุษของชีฮูอยู่ในอำเภอจู๋อี้ (竹邑縣 จู๋อี้เซี่ยน) เมืองไพก๊ก (沛郡 เพ่ย์จฺวิ้น) ซึ่งอยู่บริเวณนครซู่โจวในปัจจุบัน เป็นบุตรชายคนโตของซีหอง ขุนนางและบัณฑิตที่มีชื่อเสียงของรัฐง่อก๊ก

ในรัชสมัยของซุนฮิว จักรพรรดิลำดับที่ 3 ของง่อก๊ก (ครองราชย์ ค.ศ. 258–264) ชีฮูดำรงตำแหน่งเป็นขุนพลราชองครักษ์ห้าสำนัก (五官中郎將 อู่กวานจงหลางเจี้ยง) ในราชสำนักง่อก๊ก ครั้งหนึ่งซุนฮิวทรงส่งชีฮูเป็นทูตไปยังจ๊กก๊กที่เป็นรัฐพันธมิตรของง่อก๊ก หลังจากชีฮูสังเกตสถานการณ์ภายในจ๊กก๊กแล้ว ก็คาดการณ์ว่าจ๊กก๊กจะล่มสลายในเวลาอีกไม่นาน คำคาดการณ์ของชีฮูกลายเป็นจริงในปี ค.ศ. 263 เมื่อจ๊กก๊กถูกพิชิตโดยวุยก๊กที่เป็นรัฐอริของทั้งง่อก๊กและจ๊กก๊ก

ในปี ค.ศ. 267 ในรัชสมัยของซุนโฮจักรพรรพดิลำดับที่ 4 และลำดับสุดท้ายของง่อก๊ก ชีฮูได้รับการแต่งตั้งเป็นสถาปนิกหลวง (將作大匠 เจียงจั้วต้าเจี้ยง) และได้รับมอบหมายให้กำกับดูแลการก่อสร้างสุสานและศาลบรรพชนของซุนโฮ[a] (孫和 ซุน เหอ) พระบิดาของจักรพรรดิซุนโฮ

ประมาณเดือนธันวาคม ค.ศ. 269[b] เมื่อเกิดกบฏขึ้นในมณฑลเกาจิ๋ว ซุนโฮมีรับสั่งให้ชีฮูที่เวลานั้นดำรงตำแหน่งขุนพลข่มขวัญภาคใต้ (威南將軍 เวย์หนานเจียงจฺวิน) ให้นำกำลังพลจากมณฑลเกงจิ๋วไปสมทบกับอีก 2 กองกำลังที่นำโดยหลี่ ซฺวี่ (李勖) และสฺวี ฉุน (徐存) ที่เมืองเหอผู่ (合浦郡 เหอผู่จฺวิ้น; อยู่ทางตะวันออกเฉียงของอำเภอเหอผู่ เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วงในปัจจุบัน) และร่วมกันโจมตีกลุ่มกบฏ ยฺหวี ซื่อ (虞汜) ผู้กำกับการทัพและะเถา หฺวาง (陶璜) เจ้าเมืองซังงาว (蒼梧郡ิ ชางอู๋จฺวิ้น) ทำหน้าที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชีฮู อย่างไรก็ตาม กำลังทหารที่นำโดยหลี่ ซฺวี่และสฺวี ฉุนไม่สามารถไปถึงที่หมายเพราะเส้นทางถูกตัดขาด จึงมีเพียงกองกำลังที่นำโดยชีฮูที่พร้อมต่อสู้กับกบฏ อู๋ เยี่ยน (吾彥) ซึ่งเป็นนายทหารระดับล่างในเวลานั้นรู้สึกตกใจเมื่อเห็นกองกำลังของชีฮูยกเข้าไปยังเมืองเกาจี (交趾郡 เจียวจื่อจฺวิ้น)[3] ชีฮูทำตามคำแนะนำของเถา หฺวางที่ให้ส่งกำลังพลไปโจมตีเมืองเกาจีผ่านเส้นทางน้ำ และติดสินบนเหลียง ฉี (梁奇) และผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นคนอื่น ๆ ในเกาจีเพื่อเอาชนะ[4] ในปี ค.ศ. 271 กองกำลังของชีฮูพิชิตเมืองเกาจีและยึดเมืองจิ่วเจิน (九真) และรื่อหนาน (日南) คืนมาได้เช่นกัน

หลังการทัพในมณฑลเกาจิ๋ว ซุนโฮทรงแต่งตั้งยฺหวี ซื่อเป็นข้าหลวงมณฑล (刺史 ชื่อฉื่อ) ของมณฑลเกาจิ๋ว แต่ยฺหวี ซื่อเสียชีวิตด้วยอาการป่วยในเวลาไม่นานหลังจากนั้น เถา หฺวางจึงได้สืบทอดตำแหน่ง ส่วนชีฮูก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับเกี๋ยนเงียบ (建業 เจี้ยนเย่; ปัจจุบันคือนครหนานจิง มณฑลเจียงซู) นครหลวงของง่อก๊ก[5]

ดูเพิ่ม

แก้

หมายเหตุ

แก้
  1. สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เรียกชื่อซุน เหอที่เป็นพระบิดาของซุนโฮ (ซุน เฮ่า) ด้วยชื่อว่า "ซุนโฮ" เช่นเดียวกัน
  2. ชีวประวัติซุนโฮในสามก๊กจี่ระบุว่าชีฮู, ยฺหวี ซื่อ (虞汜) และเถา หฺวาง (陶璜) ยกทัพจากมณฑลเกงจิ๋วไปรบที่เมืองเกาจีในเดือน 11 ของศักราชเจี้ยนเหิง (建衡) ปีที่ 1 เทียบได้กับช่วงเวลาระหว่างวันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 269 ถึง 8 มกราคม ค.ศ. 270 ในปฏิทินจูเลียน[2]

อ้างอิง

แก้
  1. "สามก๊ก ตอนที่ ๘๓". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ September 14, 2023.
  2. [(建衡元年)十一月...。遣监军虞汜、威南将军薛珝、苍梧太守陶璜由荆州,监军李勖、督军徐存从建安海道,皆就合浦击交阯.] สามก๊กจี่ เล่มที่ 48
  3. (时将军薛珝杖节南征,军容甚盛,彦观之,慨然而叹。) จิ้นชู เล่มที่ 57
  4. (璜夜以数百兵袭董元,获其宝物,船载而归,珝乃谢之,以璜领交州,为前部督。璜从海道出于不意,径至交阯,元距之。诸将将战,璜疑断墙内有伏兵,列长戟于甚后。兵才接,元伪退,璜追之,伏兵果出,长戟逆之,大破元等。以前所得宝船上锦物数千匹遗扶严贼帅梁奇,奇将万馀人助璜。) จิ้นชู เล่มที่ 57
  5. (子珝,官至威南将军,征交阯还,道病死。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 53

บรรณานุกรม

แก้