ชาร์ลผู้อาจหาญ (ฝรั่งเศส: Charles le Téméraire[1]; อังกฤษ: Charles the Bold) หรือ ชาลส์เดอะแรช (10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1433 - 5 มกราคม ค.ศ. 1477) เป็นขุนนางชาวฝรั่งเศส ผู้เป็นบุตรของฟิลลิปเดอะกูดและอินฟันตาอิซาเบลลาแห่งโปรตุเกส เมื่อแรกเกิดได้รับชื่อว่า “ชาร์ล มาร์แต็ง” ต่อมามีบรรดาศักดิ์เป็นดยุกแห่งบูร์กอญ ระหว่างปี ค.ศ. 1467 ถึงปี ค.ศ. 1477

ชาร์ลผู้อาจหาญ

ชาร์ลผู้อาจหาญ
ดยุกแห่งบูร์กอญ
เกิด 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1433
ดีฌอง, ฝรั่งเศส
เสียชีวิต 5 มกราคม ค.ศ. 1477
น็องซี, ฝรั่งเศส
บิดา ฟิลลิปเดอะกูด
มารดา อิซาเบลลาแห่งโปรตุเกส
ภรรยา แคทเธอรินแห่งวาลัวส์
อิซาเบลลาแห่งบูร์บง
มาร์การเร็ตแห่งยอร์ก
บุตร/ธิดา แมรีแห่งบูร์กอญ
ขุนนางฝรั่งเศส - กษัตริย์ฝรั่งเศส - ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส

ชาร์ลผู้อาจหาญได้รับฉายาว่า "ชาลส์ผู้โหดร้าย" (Charles the Terrible)[2] จากผู้เป็นศัตรู และเป็นสมาชิกคนสุดท้ายของราชวงศ์วาลัวดยุกแห่งบูร์กอญ การสิ้นพระชนม์ก่อนเวลาอันสมควรของชาร์ลเป็นจุดเปลี่ยนแปลงอันสำคัญของประวัติศาสตร์ยุโรปที่มักจะมองข้ามกันไป

หลังจากการเสียชีวิตของชาร์ลแล้วดัชชีบูร์กอญก็เริ่มเสื่อมสลายลงไปและในที่สุดก็ถูกแบ่งแยกกันระหว่างฝรั่งเศสกับฮาพส์บวร์ค (ผู้ที่กลายเป็นทายาทของชาร์ลผู้อาจหาญโดยการสมรสกับบุตรีแมรีแห่งบูร์กอญ) แต่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่พอใจในการแบ่งแยกซึ่งทำให้กลายเป็นชนวนของความขัดแย้งของฝักฝ่ายต่าง ๆ ของดินแดนบูร์กอญในยุโรปตะวันตกอีกต่อมากว่าสองร้อยปี

อ้างอิง

แก้
  1. Charles le Téméraire is more accurately translated in English as 'the Rash'. However, the English speaking world generally refers to Charles as 'the Bold'. The history of Charles' epithets is complex: le Hardi (the Bold) may be Burgundian propaganda: far from being a nineteenth century historians' appellation, he was already labelled Temerarius by the French in 1477. [1] เก็บถาวร 2008-04-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  2. The title was derived from his savage behaviour against his enemies, and particularly from a war with France in late 1471: frustrated by the refusal of the French to engage in open battle, and angered by French attacks on his unprotected borders in Hainault and Flanders, Charles marched his army back from the Ile-de-France to Burgundian territory, burning over two thousand towns, villages and castles on his way - Taylor, Aline S, Isabel of Burgundy, pp.212-213

ดูเพิ่ม

แก้