จังหวัดโรมโบลน
จังหวัดโรมโบลน เป็นจังหวัดเกาะในเขตมีมาโรปา ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะหลักอย่างเกาะตาบลาส ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและครอบคลุมเทศบาลทั้งเก้าแห่ง และเกาะซีบูยัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของเทศบาลโรมโบลน ศูนย์กลางของจังหวัด จังหวัดนี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจังหวัดมารินดูเกและเกซอน อยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดโอกซีเดนตัลมินโดโร ทิศเหนือของจังหวัดอักลันและคาปิซ และทิศตะวันตกของจังหวัดมัสบาเต ในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 292,781 คน
จังหวัดโรมโบลน | |
|---|---|
จังหวัด | |
     จากซ้ายบนไปขวาล่าง:
| |
 ตรา | |
| สมญา: เมืองหินอ่อนแห่งฟิลิปปินส์ | |
 ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์ | |
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ |
| เขต | มีมาโรปา |
| ก่อตั้ง | 16 มีนาคม ค.ศ. 1901 |
| เมืองหลัก | โรมโบลน |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน |
| • ผู้ว่าราชการจังหวัด | Eduardo C. Firmalo (Liberal)[1] |
| • รองผู้ว่าราชการจังหวัด | Jose Riano (Liberal)[1] |
| • ผู้แทนราษฎร | Emmanuel F. Madrona (Nacionalista)[2] Lone District |
| พื้นที่[3] | |
| • ทั้งหมด | 1,533.45 ตร.กม. (592.07 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | 68 จาก 81 |
| ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขากีติงกีติง) | 2,058 เมตร (6,752 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2015)[4] | |
| • ทั้งหมด | 292,781 คน |
| • อันดับ | 66 จาก 81 |
| • ความหนาแน่น | 190 คน/ตร.กม. (490 คน/ตร.ไมล์) |
| • อันดับความหนาแน่น | 46 จาก 81 |
| เขตการปกครอง | |
| • นครอิสระ | 0 |
| • นคร | 0 |
| • เทศบาล | 17 |
| • บารังไกย์ | 219 |
| • Districts | Lone district of Romblon |
| เขตเวลา | UTC+8 (PHT) |
| รหัสไปรษณีย์ | 5500–5515 |
| ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ | +63 (0)42 |
| รหัส ISO 3166 | PH |
| ภาษา | |
| เว็บไซต์ | www |
โรมโบลนเป็นถิ่นอาศัยของชาวฟิลิปปินส์พื้นเมือง ก่อนการเข้ามาของสเปนในปี ค.ศ. 1569 หลักฐานทางโบราณคดีที่เก็บรักษาไว้ ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1936 บ่งชี้ว่าชาวพื้นเมืองเคยมีวัฒนธรรมอันรุ่งเรืองมาก่อน ต่อในยุคอาณานิคมสเปน โรมโบลนอยู่ภายใต้การปกครองของจังหวัดอาเรบาโลซึ่งตั้งขึ้นใหม่ ต่อมาในปี ค.ศ. 1716 ได้ถูกย้ายไปสังกัดในฟิลิปปินส์ และการเข้ามาของสหรัฐในปี ค.ศ. 1901 ทำให้โรมโบลนกลายเป็นจังหวัดภายใต้การปกครองของพลเมือง แต่ก็เสียสถานะจังหวัดในช่วงปี ค.ศ. 1907-1945 และกลับมาเป็นจังหวัดอีกครั้งในปี ค.ศ. 1946 ภายหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง
ผู้อาศัยภายในจังหวัดนี้แบ่งได้สามกลุ่มชาติพันธุ์ ได้แก่ โรมโบลมาโนน, โอนฮัน และอาซี ซึ่งแต่ละกลุ่มมีภาษาและธรรมเนียมเป็นของตนเอง ภาษาโรมโบลมาโนนถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในเมืองโรมเบลนและซันอากุสตีน ภาษาโอนฮันใช้พูดกันในเทศบาลทางตอนใต้ของเกาะตาบลาสและเทศบาลซันโยเซ และภาษาอาซีใช้พูดกันในทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะตาบลาส และเกาะคอร์คูรา, บันตอน และคอนเซปซิอง
ปัจจุบันจังหวัดโรมโบลนยังคงพึ่งพาการเกษตรเป็นหลัก โดยปลูกข้าวและมะพร้าวแห้ง และมีการประมง นอกจากนี้ยังมีอุตสาหกรรมหินอ่อน จนได้รับฉายา "เมืองหินอ่อนแห่งฟิลิปปินส์" และในไม่กี่ปีที่ผ่านมา จังหวัดนี้ได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ซึ่งมีชายหาดสีขาว จุดดำน้ำ ภูเขา และป่าฝน
ภูมิศาสตร์ แก้
โรมโบลนตั้งอยู่กึ่งกลางของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยสามเกาะหลัก (ตาบลาส, ซีบูยัน และโรมโบลน) และ 17 เกาะเล็ก ล้อมรอบด้วยน้ำทะเลลึก อยู่ใกล้กับเกาะมัสบาเตทางทิศตะวันออก เกาะมินโดโรทางทิศตะวันตก เกาะมารินดูเกทางทิศเหนือ และเกาะปาไนทางทิศใต้ อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศใต้ประมาณ 187-169 กิโลเมตร การเดินทางไปยังเกาะต่าง ๆ ต้องใช้เรือ ยกเว้นเกาะตาบลาสที่มีสนามบินในประเทศ[5][6]
ภูมิประเทศ แก้
จังหวัดมีพื้นที่ 1,533.45 กิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 5.3 ของพื้นที่เขตมีมาโรปา ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขามากถึงร้อยละ 40 ของพื้นที่จังหวัด และเป็นที่ลาดเอียงมากกว่าร้อยละ 50 ภูมิประเทศอื่น ๆ ได้แก่ เนินเขาและที่ราบแคบริมชายฝั่ง[7][5][8]
ภูเขาส่วนใหญ่อยู่ที่ระดับความสูง 400 เมตร (1,300 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล ชายฝั่งตะวันตกของเกาะตาบลาสเป็นแนวลูกคลื่น ส่วนฝั่งตะวันออกจะค่อนข้างขรุขระ พื้นที่ทางตอนใต้และตะวันตกเป็นที่ราบลูกฟูก ส่วนพื้นที่ขรุขระพบได้ทางตอนกลางของเกาะ ระดับความสูงที่สูงที่สุดอยู่ที่ 500 เมตร (1,600 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล
เกาะซีบูยันมีภูมิประเทศเป็นภูเขาป่าทึบ พื้นที่ทางตะวันตกของเกาะค่อนข้างขรุขระ ส่วนทางตะวันออกจะเป็นลูกฟูก จุดสูงสุดอยู่ที่ภูเขากีติงกีติง ซึ่งสูง 2,058 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล[7][5][8][9]
พื้นที่เพาะปลูกส่วนใหญ่จะอบู่บนเกาะตาบลาส (เทศบาลโอดีออนกัน, ซันอันเดรส, ลูค และซันตาเฟ) และซีบูยัน ซึ่งจะลาดเอียงเล็กน้อย พื้นที่ที่สามารถพัฒนาได้อยู่ที่ร้อยละ 13 ของพื้นที่ทั้งจังหวัด[7][5][8]
ความหลากหลายทางชีวภาพ แก้
โรมโบลน โดยเฉพาะบนเกาะซีบูยัน เป็นสถานที่เพียงไม่กี่แห่งของประเทศที่สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติได้รับการอนุรักษ์อย่างดี โดยมีป่าฝนที่ไม่ถูกรุกรานถึง 75% ของเกาะ และมีแม่น้ำคันตีกัสกับน้ำตก 34 แห่ง[10] ซีบูยันเป็นที่รู้จักกันในฉายา "กาลาปากอสแห่งเอเชีย" เพราะมีพืชและสัตว์เฉพาะถิ่นจำนวนมาก บางชนิดก็เพิ่งถูกค้นพบ โดยชนิดท้องถิ่นเหล่านี้ ได้แก่ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม 9 ชนิด, กิ้งก่า 7 ชนิด, สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก 2 ชนิด, นก 3 ชนิด และพืชที่มีท่อลำเลียง 112 ชนิด[10] ชนิดที่สำคัญ อาทิ Nepenthes argentii,[11][12] Nepenthes sibuyanensis,[11][12] Nepenthes armin,[11][12] หนูตะเภาลายซีบูยัน,[13] หนูผีซีบูยัน,[14] ค้างคาวผลไม้จมูกท่อฟิลิปปิน,[15] นกหัวขวานแถบคราม[16] และนกฮูกเหยี่ยวโรมโบลน[17] ส่วนบนเกาะตาบลาส มีนกท้องถิ่นอย่างน้อยสองชนิดที่ถูกค้นพบ ได้แก่ นกแซงแซวตาบลาส และนกแฟนเทลตาบลาส[18][19]
ภูมิอากาศ แก้
โรมโบลนมีภูมิอากาศแบบที่สามจากการแบ่งของโคโรนา ซึ่งถูกนำมาใช้ในปี ค.ศ. 1920 ภูมิอากาศแบบนี้ไม่มีการแบ่งฤดูแล้งกับฤดูฝนที่ชัดเจน โดยฤดูฝนจะอยู่ประมาณเดือนมิถุนายน-พฤศจิกายน และอาจขยายไปถึงเดือนธันวาคม ซึ่งเป็นช่วงที่มีลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนมกราคม-พฤษภาคม แต่ก็มีฝนตกบ้าง อุณหภูมิโดยเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 27 องศาเซลเซียส (81 องศาฟาเรนไฮต์) เดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนที่หนาวที่สุดที่ 20 องศาเซลเซียส (68 องศาฟาเรนไฮต์) ส่วนเดือนพฤษภาคมเป็นเดือนที่ร้อนที่สุดที่ 35 องศาเซลเซียส (95 องศาฟาเรนไฮต์) ลมมรสุมฮาบากัต จะพัดผ่านในช่วงเดือนมิถุนายน-ตุลาคม ส่วนลมอามีฮัน จะพัดผ่านในช่วงเดือนธันวาคม-กุมภาพันธ์[7][5][8]
| ข้อมูลภูมิอากาศของเทศบาลโรมโบลน (1981–2010, extremes 1904–2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 35.5 (95.9) |
35.1 (95.2) |
35.8 (96.4) |
37.5 (99.5) |
38.2 (100.8) |
38.2 (100.8) |
37.7 (99.9) |
35.7 (96.3) |
35.8 (96.4) |
35.3 (95.5) |
35.2 (95.4) |
34.1 (93.4) |
38.2 (100.8) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 28.4 (83.1) |
29.1 (84.4) |
30.4 (86.7) |
32.0 (89.6) |
32.6 (90.7) |
31.7 (89.1) |
30.8 (87.4) |
30.5 (86.9) |
30.6 (87.1) |
30.3 (86.5) |
29.7 (85.5) |
28.5 (83.3) |
30.4 (86.7) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 26.2 (79.2) |
26.7 (80.1) |
27.6 (81.7) |
29.0 (84.2) |
29.4 (84.9) |
28.7 (83.7) |
28.1 (82.6) |
28.0 (82.4) |
28.0 (82.4) |
27.8 (82) |
27.5 (81.5) |
26.5 (79.7) |
27.8 (82) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 24.0 (75.2) |
24.2 (75.6) |
24.9 (76.8) |
26.0 (78.8) |
26.3 (79.3) |
25.8 (78.4) |
25.4 (77.7) |
25.5 (77.9) |
25.3 (77.5) |
25.2 (77.4) |
25.2 (77.4) |
24.4 (75.9) |
25.2 (77.4) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 18.4 (65.1) |
17.0 (62.6) |
19.7 (67.5) |
20.1 (68.2) |
15.6 (60.1) |
20.6 (69.1) |
21.1 (70) |
21.2 (70.2) |
21.0 (69.8) |
20.4 (68.7) |
20.3 (68.5) |
18.5 (65.3) |
15.6 (60.1) |
| ปริมาณฝน มม (นิ้ว) | 99.2 (3.906) |
63.4 (2.496) |
59.7 (2.35) |
68.2 (2.685) |
147.3 (5.799) |
233.1 (9.177) |
260.5 (10.256) |
210.3 (8.28) |
259.9 (10.232) |
320.3 (12.61) |
270.1 (10.634) |
211.8 (8.339) |
2,203.9 (86.768) |
| ความชื้นร้อยละ | 84 | 83 | 81 | 78 | 79 | 81 | 83 | 83 | 83 | 84 | 84 | 84 | 82 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 13 | 8 | 8 | 7 | 10 | 16 | 18 | 16 | 17 | 19 | 18 | 17 | 167 |
| แหล่งที่มา: PAGASA[20][21] | |||||||||||||
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 "Provincial Election Results: Romblon". May 13, 2013 National and Local Elections. Manila: Commission on Elections. 12 May 2014. สืบค้นเมื่อ 18 September 2015.
- ↑ "Congressional Election Results: Romblon". May 13, 2013 National and Local Elections. Manila: Commission on Elections. 12 May 2014. สืบค้นเมื่อ 18 September 2015.
- ↑ "List of Provinces". PSGC Interactive. Makati City, Philippines: National Statistical Coordination Board. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-21. สืบค้นเมื่อ 31 January 2013.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-10. สืบค้นเมื่อ 2018-04-04.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 "History" (PDF). Profile of Romblon Province. Romblon: Philippine Statistical Authority. 2013. สืบค้นเมื่อ 8 September 2015.
- ↑ "Location, Geography and Climate". Romblon Profile. Calapan City: National Economic and Development Authority (NEDA) MIMAROPA Region. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-05. สืบค้นเมื่อ 9 September 2015.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 "History". Romblon Province. Romblon Provincial Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 November 2013. สืบค้นเมื่อ 8 September 2015.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 Geo-Physical Environment. Status Report on the Millennium Development Goals (MDGs) using CBMS data. Romblon: Provincial Government of Romblon. 2010.
- ↑ Lasco, Gideon (26 March 2008). "Mount Guiting-Guiting". Pinoy Mountaineer. สืบค้นเมื่อ 9 September 2015.
- ↑ 10.0 10.1 Licap, Enzo (16 April 2013). "The Galapagos of Asia: Sibuyan Island". Choose Philippines. สืบค้นเมื่อ 2 May 2016.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Jebb, M.H.P. & M.R. Cheek (1997). A skeletal revision of Nepenthes (Nepenthaceae). Blumea. pp. 42(1): 1–106.
- ↑ 12.0 12.1 12.2 McPherson, S.R. (2009). Pitcher Plants of the Old World (2 volumes). Redfern Natural History Productions, Poole.
- ↑ Rickart, E.A.; Heaney, L.R.; Goodman, S.M.; Jansa, S. (2005). Review of the Philippine genera Chrotomys and Celaenomys (Murinae) and description of a new species. Journal of Mammalogy. pp. 86 (2): 415–428.
- ↑ Esselstyn, Jacob A.; Goodman, Steven M. (2010). New species of shrew (Soricidae: Crocidura) from Sibuyan Island, Philippines. Journal of Mammalogy. pp. 91 (6): 1467–1472.
- ↑ Ong, P.; Rosell-Ambal, G.; Tabaranza, B.; Heaney, L.; Ingle, N.; Cariño, A.B.; Pangulatan, L.M.; Pedregosa, M.; Alcala, E. & Helgen, K. (2008). "Nyctimene rabori". IUCN Red List of Threatened Species. 2008: e.T14953A4482609. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T14953A4482609.en. สืบค้นเมื่อ 15 January 2018.
- ↑ Woodall, Peter (2001), "Family Alcedinidae (Kingfishers)", ใน del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi (บ.ก.), Handbook of the Birds of the World. Volume 6, Mousebirds to Hornbills, Barcelona: Lynx Edicions, pp. 103–187, ISBN 978-84-87334-30-6
- ↑ Kennedy, R.S.; Gonzales P.C.; Dickinson E.C.; Miranda Jr., H.C.; Fisher T.H. (2000). A Guide to the Birds of the Philippines. Oxford: Oxford University Press.
- ↑ BirdLife International (2017). "Dicrurus menagei". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T22736062A110068125. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-1.RLTS.T22736062A110068125.en. สืบค้นเมื่อ 12 November 2021.
- ↑ Sánchez-González, L.A. & R.G. Moyle (2011). Molecular systematic and species limits in the Philippine fantails (Aves: Rhipidura). Molecular Phylogenetics and Evolution. pp. 61: 290–299.
- ↑ "Romblon Climatological Normal Values". Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2018. สืบค้นเมื่อ 18 October 2018.
- ↑ "Romblon Climatological Extremes". Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2018. สืบค้นเมื่อ 18 October 2018.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จังหวัดโรมโบลน
คู่มือการท่องเที่ยว จังหวัดโรมโบลน จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- Official Website of the Romblon Provincial Government
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ จังหวัดโรมโบลน ที่โอเพินสตรีตแมป- Local Governance Performance Management System เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
