จังหวัดสุมาตราตะวันตก
สุมาตราตะวันตก หรือ ซูมาเตอราบารัต (อินโดนีเซีย: Sumatera Barat) หรือเรียกอย่างย่อว่า ซุมบาร์ (Sumbar) เป็นจังหวัดทางภาคตะวันตกของเกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย ประชากรในปี ค.ศ. 2010 มี 4,846,909 คน และในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014 มีประชากร 5,098,790 คน มีเมืองหลักคือปาดัง และมีอาณาเขตครอบคลุมถึงเกาะเมินตาไว
จังหวัดสุมาตราตะวันตก Provinsi Sumatera Barat (อินโดนีเซีย) | |
---|---|
สถานที่สำคัญต่าง ๆ ในจังหวัดสุมาตราตะวันตก
| |
คำขวัญ: Tuah Sakato (มีนังกาเบา) (ความรุ่งเรืองที่รวมเป็นหนึ่งเดียว) | |
ที่ตั้งจังหวัดสุมาตราตะวันตกในประเทศอินโดนีเซีย | |
พิกัด: 1°00′S 100°30′E / 1.000°S 100.500°E | |
ประเทศ | อินโดนีเซีย |
เมืองหลัก | ปาดัง |
การปกครอง | |
• ผู้ว่าการจังหวัด | อีร์วัน ปรายิตโน (PKS) |
• รองผู้ว่าการจังหวัด | มุสลิม กาซิม |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 42,012.89 ตร.กม. (16,221.27 ตร.ไมล์) |
ประชากร (ค.ศ. 2014) | |
• ทั้งหมด | 5,098,790 คน |
• ความหนาแน่น | 120 คน/ตร.กม. (310 คน/ตร.ไมล์) |
ประชากรศาสตร์ | |
• กลุ่มชาติพันธุ์ | มินังกาเบา (ร้อยละ 88), บาตัก (ร้อยละ 4), ชวา (ร้อยละ 4), เมินตาไว (ร้อยละ 1), อื่น ๆ (ร้อยละ 3)[1] |
• ศาสนา | ศาสนาอิสลาม (ร้อยละ 97.4), ศาสนาคริสต์ (ร้อยละ 2.2), ศาสนาฮินดู (ร้อยละ 0.35), ศาสนาพุทธ (ร้อยละ 0.06) |
• ศาสนา | ภาษาอินโดนีเซีย, ภาษามีนังกาเบา, ภาษาเมินตาไว |
เขตเวลา | WIB (UTC+7) |
เว็บไซต์ | www |
จังหวัดสุมาตราตะวันตกมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดสุมาตราเหนือทางทิศเหนือ จังหวัดรีเยาและจังหวัดจัมบีทางทิศตะวันออก และจังหวัดเบิงกูลูทางทิศตะวันออกเฉียงใต้
สุมาตราตะวันตกประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์ชาวมีนังกาเบาเป็นหลัก สัญลักษณ์ประจำจังหวัดจึงเป็นภาพของหลังคาบ้านทรงโค้งซ้อนกันในบ้านพื้นเมืองมีนังกาเบาที่เรียกว่า รูมะฮ์กาดัง
หน่วยการบริหาร
แก้พื้นที่จังหวัดอาเจะฮ์แบ่งออกเป็น 12 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 7 นครหรือโกตา และ 179 ตำบลหรือเกอจามาตัน[2][3]
- อำเภอ
- อำเภอเกอปูเลาวันเมินตาไว (Kabupaten Kepulauan Mentawai)
- อำเภอโซลก (Kabupaten Solok)
- อำเภอโซลกใต้ (Kabupaten Solok Selatan)
- อำเภอซีจุนจุง (Kabupaten Sijunjung)
- อำเภอดาร์มัซรายา (Kabupaten Dharmasraya)
- อำเภอตานะฮ์ดาตาร์ (Kabupaten Tanah Datar)
- อำเภอปาซามัน (Kabupaten Pasaman)
- อำเภอปาซามันตะวันตก (Kabupaten Pasaman Barat)
- อำเภอปาดังปารียามัน (Kabupaten Padang Pariaman)
- อำเภอเปอซีซีร์ใต้ (Kabupaten Pesisir Selatan)
- อำเภอลีมาปูลุฮ์โกตา (Kabupaten Lima Puluh Kota)
- อำเภออากัม (Kabupaten Agam)
- นคร
- ซาวะฮ์ลุนโต (Sawahlunto)
- โซลก (Solok)
- บูกิตติงงี (Bukittinggi)
- ปาดัง (Padang; เมืองหลัก)
- ปาดังปันจัง (Padang Panjang)
- ปายากุมบุฮ์ (Payakumbuh)
- ปารียามัน (Pariaman)
อ้างอิง
แก้- ↑ Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
- ↑ Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- ↑ "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- "Statistics Indonesia - 2000 Population Statistics". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-10-28. สืบค้นเมื่อ December 26, 2005.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ จังหวัดสุมาตราตะวันตก
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ จังหวัดสุมาตราตะวันตก
- เว็บไซต์รัฐบาลท้องถิ่น เก็บถาวร 2012-01-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อินโดนีเซีย)