จักรพรรดิโกะ-ซางะ

(เปลี่ยนทางจาก จักรพรรดิโกะ-ซะงะ)

จักรพรรดิโกะ-ซางะ (อังกฤษ: Emperor Go-Saga; ญี่ปุ่น: 後嵯峨天皇;1 เมษายน ค.ศ. 1220 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1272) จักรพรรดิญี่ปุ่น องค์ที่ 88 อันเนื่องมาจากการสืบราชสันตติวงศ์ตามโบราณราชประเพณี

โกซางะ
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 88
ครองราชย์
10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1785 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1789
พิธีราชาภิเษก19 เมษายน พ.ศ. 1785
พระราชวังหลวงเฮอัง
ไดโจไซ6 ธันวาคม พ.ศ. 1785
รัชศกนินจิ
คังเง็ง
รัชกาลก่อนหน้าชิโจ
รัชกาลถัดไปโกะ-ฟุกะกุซะ

พระราชสมภพ1 เมษายน พ.ศ. 1763
สวรรคต20 มีนาคม พ.ศ. 1815
ฝังพระบรมศพ22 มีนาคม พ.ศ. 1815
สุสานหลวงซะงะ โนะ มินะมิ
พิธีฉลองการเจริญวัย21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1783
พระราชบิดาจักรพรรดิสึชิมิกะโดะ
จักรพรรดินี (โคโง)ฟุจิวะระ โนะ คิสึชิ
พระราชโอรส-ธิดาโกะ-ฟุกะกุซะ
คะเมะยะมะ

รัชสมัยของพระองค์อยู่ใน ค.ศ. 1242–1246

พระราชวงศ์ แก้

 
สุสานหลวงของจักรพรรดิโกซางะ

ก่อนที่จักรพรรดิโกซางะจะขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศมีพระนามเดิมว่า เจ้าชายคุนิฮิโตะ (邦仁親王)[1]

เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ใน จักรพรรดิสึชิมิกะโดะ

  • จักรพรรดินี : ฟุจิวะระ โนะ คิสึชิ (Fujiwara no Kitsushi)[2]
    • พระราชโอรสองค์ที่ 4 (第四皇子): เจ้าชายฮิซะฮิโตะ (久仁親王) (ต่อมาคือ จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ) (後深草天皇)
    • พระราชธิดาองค์ที่ 1 (第一皇女): เจ้าหญิงโอะซะโกะ (綜子内親王)[3]
    • พระราชโอรสองค์ที่ 7 : เจ้าชายสึเนะฮิโตะ (恒仁親王) (ต่อมาคือ จักรพรรดิคาเมยามะ) (亀山天皇)
    • พระราชโอรสองค์ที่ 11 : เจ้าชายมะซะตะกะ (雅尊親王)
    • พระราชโอรสองค์ที่ 13 : เจ้าชายซะดะโยะชิ (貞良親王)
  • นางสนองพระโอษฐ์ : ไทระ โนะ มุเนะโกะ (平棟子) ธิดาของ ไทระ โนะ มุเนะโมะโตะ (Taira no Munemoto)[4]
  • สาวใช้ : ฟุจิวะระ ??
    • พระราชโอรสองค์ที่ 8 : เจ้าชายกะกุโจ (覚助法親王) (ต่อมาทรงผนวชเป็นพระภิกษุ)[3]
    • พระราชธิดาองค์ที่ 2 (第二皇女): เจ้าหญิง ?? (Imperial Princess ??)
    • พระราชธิดาองค์ที่ 6 : เจ้าหญิง ?? (Imperial Princess ??)

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพ แก้

จักรพรรดิโกะ-ซะงะครองราชย์ระหว่างวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1242 – 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1246

เนื่องจากการสวรรคตอย่างกะทันหันของ จักรพรรดิชิโจ โดยไร้รัชทายาทเหล่าขุนนางในราชสำนักที่นำโดย คุโจ มิชิอิเอะ ซึ่งเป็น เซ็สโซ ในรัชกาลก่อนได้สนับสนุน เจ้าชายทะดะนะริ (Imperial Prince Tadanari) พระราชโอรสของ จักรพรรดิจุนโตะกุ แต่ได้รับการปฏิเสธจากทาง รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ ที่นำโดย โฮโจ ยะซุโตะกิ (Hojo Yasutoki) ชิกเก็ง หรือผู้สำเร็จราชการของโชกุนเนื่องจากพระราชบิดาของเจ้าชายมีส่วนร่วมใน สงครามปีโจคิว ซึ่งทางรัฐบาลโชกุนได้สนับสนุน เจ้าชายคุนิฮิโตะ พระราชโอรสใน จักรพรรดิสึชิมิกะโดะ พระชนมายุ 22 พรรษาซึ่งถูกเนรเทศไปอยู่ จังหวัดโทะซะ ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ภายหลังจากสงครามปีโจคิวให้มารับราชสมบัติ

  • ค.ศ. 1242 (วันที่ 10 เดือน 1 ปี นินจิ ที่ 3) ปีที่ 10 ในรัชกาล จักรพรรดิชิโจ องค์จักรพรรดิสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อพระชนมายุเพียง 10 พรรษาโดยไร้รัชทายาททำให้สายราชสกุลของพระองค์ต้องสิ้นสุดลงทางรัฐบาลโชกุนคะมะกุระจึงสนับสนุนให้เจ้าชายคุนิฮิโตะพระชนมายุ 22 พรรษาขึ้นครองราชย์แทน

หลังจากครองราชย์ได้เพียง 4 ปีก็สละราชบัลลังก์เมื่อ ค.ศ. 1246 ขณะพระชนมายุเพียง 26 พรรษาโดยสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายฮิซะฮิโตะ พระราชโอรสองค์ใหญ่พระชนมายุเพียง 3 พรรษาขึ้นครองราชย์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ ส่วนพระองค์ก็ได้เป็น ไดโจโฮ หรือ โฮโอ ที่แปลว่า อดีตจักรพรรดิอันประทับในศาสนา ต่อมาบังคับให้จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายสึเนะฮิโตะ พระราชอนุชาร่วมพระราชมารดาเดียวกันขึ้นครองราชย์เป็น จักรพรรดิคะเมะยะมะ ซึ่งหลังจากนั้นเชื้อพระวงศ์ซึ่งสืบเชื้อสายจากจักรพรรดิทั้ง 2 พระองค์ก็พยายามอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศถึงขั้นแบ่งเป็นราชวงศ์เหนือ-ใต้ ก่อนที่ จักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ จักรพรรดิองค์ที่ 100 จาก ราชวงศ์เหนือ จะสามารถก้าวขึ้นเป็นจักรพรรดิเพียงพระองค์เดียวของญี่ปุ่นภายหลังการสละราชบัลลังก์ของ จักรพรรดิโกะ-คะเมะยะมะ จักรพรรดิองค์ที่ 4 และองค์สุดท้ายจากราชวงศ์ใต้เมื่อปี 1935

จักรพรรดิโกะ-ซะงะเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1272 ขณะพระชนม์ได้ 51 พรรษา

แผนผังจักรพรรดิญี่ปุ่น แก้

อ้างอิง แก้

  1. Titsingh, p. 245; Varley, p.228.
  2. Fortunes of Emperors
  3. 3.0 3.1 Emergence of Japanese Kingship, p5
  4. Taira no Muneko is from 'The Changing of the Shogun 1289: An Excerpt from Towazugatari', The Journal of the Association of Teachers of Japanese, Vol. , No. 1, Tenth Anniversary Issue, (Nov., 1972), pp. 58–65
ก่อนหน้า จักรพรรดิโกะ-ซางะ ถัดไป
จักรพรรดิชิโจ    
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น
(1242 – 1246)
  จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ