จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ

จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ (ญี่ปุ่น: 後亀山天皇โรมาจิGo-Kameyama Tennō; ป. ค.ศ. 1347 – 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1424) เป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นองค์ที่ 99 ตามประเพณีสืบราชสันตติวงศ์ พระองค์ปกครองตั้งแต่ ค.ศ. 1383 ถึง 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 พระองค์กลายเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชสำนักใต้ พระนามเดิมของพระองค์คือ เจ้าชายฮิโรนาริ (煕成親王)

จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ
後亀山天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์ค.ศ. 1383 – 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1392
ก่อนหน้าโชเก
ถัดไปโกะ-โคมัตสึ
โชกุนอาชิกางะ โยชิมิตสึ
พระราชสมภพค.ศ. 1347
ฮิโรนาริ (ญี่ปุ่น: 熙成โรมาจิHironari)
สวรรคต10 พฤษภาคม ค.ศ. 1424(1424-05-10) (76–77 ปี)
ฝังพระศพซางะ โนะ โองูระ โนะ มิซาซางิ (嵯峨小倉陵; ยามาชิโระ)
คู่อภิเษกคิตาบาตาเกะ โนบูโกะ
พระราชบุตรดูข้างล่าง
พระสมัญญานาม
สึอิโง:
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ (後亀山院 หรือ 後亀山天皇)
ราชสกุลราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดาจักรพรรดิโกะ-มูรากามิ
พระราชมารดาคากิมง-อิง

พระนามของพระองค์นั้นนำมาจากพระนามของ จักรพรรดิคะเมะยะมะ จักรพรรดิในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 13 ผู้เป็นต้นราชสกุล ไดกะกุจิ ที่ปกครอง ราชสำนักใต้ เมื่อใส่คำว่า โกะ (後) เข้าไปพระนามของพระองค์จึงมีความหมายว่า จักรพรรดิคะเมะยะมะยุคหลัง หรือ จักรพรรดิคะเมะยะมะที่ 2

ราชตระกูล

แก้

พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของจักรพรรดิโกะ-มูรากามิ จักรพรรดิองค์ที่ 97 พระมารดาของพระองค์คือ ฟูจิวาระ โนะ คัตสึโกะ (藤原勝子) หรือที่รู้จักกันดีในนาม คากิมง-อิง (嘉喜門院)[1]

โดยไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับจักรพรรดินีหรือพระสนมของพระองค์ ส่วนเจ้าชายสึเนอัตสึ (恒敦親王) เชื่อว่าเป็นพระราชโอรสของพระองค์

  • จักรพรรดินี: มินาโมโตะ (คิตาบาตาเกะ) โนบูโกะ, ธิดาในคิตาบาตาเกะ อากิโนบุ
    • พระราชโอรสองค์ที่ 3: เจ้าชายโยชิยาซุ (良泰親王; 1370–1443)
    • เจ้าชายนักบวชเกียวโงะ (行悟法親王; 1377–1406)
    • พระราชธิดาองค์แรก: เจ้าหญิงยาซูโกะ (泰子内親王) สมรสกับนิโจ ฟูยูซาเนะ
  • พระมเหสี: ฟูจิวาระ (นิโจ) โนริโกะ, ธิดาในนิโจ โนริโมโตะ
    • พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายโทกิยาซุ (世泰親王, 1360–1377)
  • นางสนองพระโอษฐ์: ฟูจิวาระ (ฮิโนะ) คูนิโกะ, ธิดาในฮิโนะ คูนิมิตสึ
    • พระราชโอรสองค์ที่ 2: เจ้าชายโมโรยาซุ (師泰親王; 1362–1423)
    • ชิโนะ (真阿, 1374–1440)
  • ไม่ทราบพระราชมารดา
    • เจ้าชายสึเนอัตสึ (恒敦, สวรรคต ค.ศ. 1422) หัวหน้าตระกูลโองาวะคนแรก
    • ซนโกกุ (琮頊, สวรรคต ค.ศ. 1448)

พระราชประวัติ

แก้

จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะสืบราชบัลลังก์ในยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ที่วุ่นวาย ซึ่งผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศได้รวบรวมผู้สนับสนุนโดยรู้จักกันในชื่อราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะกลายเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ของราชสำนักใต้เมื่อจักรพรรดิโชเกซึ่งเป็นพระเชษฐาสละราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1383 เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 1392 ในการเจรจาสันติภาพระหว่างราชสำนักเหนือกับราชสำนักใต้ พระองค์ได้ร้องขอสันติภาพจากอาชิกางะ โยชิมิตสึ; และต่อมาพระองค์ก็เสด็จกลับไปยังเมืองหลวงซึ่งพระองค์ได้ส่งมอบไตรราชกกุธภัณฑ์ให้แก่ราชสำนักเหนือซึ่งเป็นคู่แข่งของพระองค์[2]

ตามเงื่อนไขของสนธิสัญญาราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ควรจะสลับกันสืบราชสันตติวงศ์ อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญาฉบับนี้ถูกยกเลิกในปี ค.ศ. 1412 เมื่อจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึซึ่งเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 100 จากราชสำนักเหนือได้ทรยศต่อสนธิสัญญาดังกล่าวโดยสละราชสมบัติให้กับพระราชโอรสองค์โปรดของพระองค์ ต่อจากนั้นจึงไม่มีผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักใต้ได้ประทับบนราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศอีกเลย จนถึงปี ค.ศ. 1911 รัฐบาลญี่ปุ่นในรัชสมัยของจักรพรรดิเมจิได้ประกาศว่าจักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์จากราชสำนักใต้เป็นจักรพรรดิโดยชอบธรรม แม้ว่าจักรพรรดิหลังจากนั้นรวมถึงจักรพรรดิเมจิจะสืบเชื้อสายมาจากราชสำนักเหนือก็ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่าราชสำนักใต้ยังครอบครองไตรราชกกุธภัณฑ์อันศักดิ์สิทธิ์อยู่ ดังนั้นจึงเปลี่ยนจักรพรรดิจากอดีตราชสำนักเหนือให้กลายเป็นเพียงผู้อ้างสิทธิ์

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. Hamaguchi 1983, p. 588.
  2. Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334–1615. Stanford University Press. pp. 117–118. ISBN 0804705259.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้