จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ (ญี่ปุ่น: 後亀山天皇; โรมาจิ: Go-Kameyama-tennō) เป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นองค์ที่ 99 ตามประเพณีสืบราชสันตติวงศ์ พระองค์ปกครองตั้งแต่ ค.ศ. 1383 ถึง 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 พระองค์กลายเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชสำนักใต้ พระนามเดิมของพระองค์คือ เจ้าชายฮิโรนาริ (煕成親王)
| จักรพรรดิโกะ-คาเมะยามะ | |
|---|---|
 | |
| จักรพรรดิญี่ปุ่น | |
| ค.ศ. 1383 - 19 พฤศจิกายน [ตามปฎิทินเก่า: 5 ตุลาคม] 1392 | |
| รัชศก | โควะ เก็นชู |
| รัชกาลก่อนหน้า | โชเก (ราชสำนักใต้) |
| รัชกาลถัดไป | โกะ-โคะมะสึ (ราชสำนักเหนือ และรวบรวมแผ่นดิน) |
| พระนามเต็ม | สมเด็จพระจักรพรรดิโกะ-คะเมะยะมะ |
| พระราชสมภพ | ค.ศ. 1350 โกะโจ , โยะชิโนะ , นะระ |
| พระบรมนามาภิไธย | ฮิโระนะริ |
| สวรรคต | 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1424 ไดกะกุจิ |
| พระราชบิดา | จักรพรรดิโกะ-มูรากามิ |
| ลายพระอภิไธย |  |
พระนามของพระองค์นั้นนำมาจากพระนามของ จักรพรรดิคะเมะยะมะ จักรพรรดิในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 13 ผู้เป็นต้นราชสกุล ไดกะกุจิ ที่ปกครอง ราชสำนักใต้ เมื่อใส่คำว่า โกะ (後) เข้าไปพระนามของพระองค์จึงมีความหมายว่า จักรพรรดิคะเมะยะมะยุคหลัง หรือ จักรพรรดิคะเมะยะมะที่ 2
ราชตระกูลแก้ไข
พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของจักรพรรดิโกะ-มูรากามิ จักรพรรดิองค์ที่ 97 พระมารดาของพระองค์คือ ฟูจิวาระ โนะ คัตสึโกะ (藤原勝子) หรือที่รู้จักกันดีในนาม คากิมง-อิง (嘉喜門院)[1]
โดยไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับจักรพรรดินีหรือพระสนมของพระองค์ ส่วนเจ้าชายสึเนอัตสึ (恒敦親王) เชื่อว่าเป็นพระราชโอรสของพระองค์
พระราชประวัติแก้ไข
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะสืบราชบัลลังก์ในยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ที่วุ่นวาย ซึ่งผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศได้รวบรวมผู้สนับสนุนโดยรู้จักกันในชื่อราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะกลายเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ของราชสำนักใต้เมื่อจักรพรรดิโชเกซึ่งเป็นพระเชษฐาสละราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1383 เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 1392 ในการเจรจาสันติภาพระหว่างราชสำนักเหนือกับราชสำนักใต้ พระองค์ได้ร้องขอสันติภาพจากอาชิกางะ โยชิมิตสึ; และต่อมาพระองค์ก็เสด็จกลับไปยังเมืองหลวงซึ่งพระองค์ได้ส่งมอบไตรราชกกุธภัณฑ์ให้แก่ราชสำนักเหนือซึ่งเป็นคู่แข่งของพระองค์[2]
ตามเงื่อนไขของสนธิสัญญาราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ควรจะสลับกันสืบราชสันตติวงศ์ อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญาฉบับนี้ถูกยกเลิกในปี ค.ศ. 1412 เมื่อจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึซึ่งเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 100 จากราชสำนักเหนือได้ทรยศต่อสนธิสัญญาดังกล่าวโดยสละราชสมบัติให้กับพระราชโอรสองค์โปรดของพระองค์ ต่อจากนั้นจึงไม่มีผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักใต้ได้ประทับบนราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศอีกเลย จนถึงปี ค.ศ. 1911 รัฐบาลญี่ปุ่นในรัชสมัยของจักรพรรดิเมจิได้ประกาศว่าจักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์จากราชสำนักใต้เป็นจักรพรรดิโดยชอบธรรม แม้ว่าจักรพรรดิหลังจากนั้นรวมถึงจักรพรรดิเมจิจะสืบเชื้อสายมาจากราชสำนักเหนือก็ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่าราชสำนักใต้ยังครอบครองไตรราชกกุธภัณฑ์อันศักดิ์สิทธิ์อยู่ ดังนั้นจึงเปลี่ยนจักรพรรดิจากอดีตราชสำนักเหนือให้กลายเป็นเพียงผู้อ้างสิทธิ์
ดูเพิ่มแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Hamaguchi 1983, p. 588.
- ↑ Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334-1615. Stanford University Press. pp. 117–118. ISBN 0804705259.
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
- Hamaguchi, Hiroaki (1983). "Kaki Mon'in". Nihon Koten Bungaku Daijiten 日本古典文学大辞典 (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 1. Tokyo: Iwanami Shoten. p. 588. OCLC 11917421.
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac, ed. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland