จักรพรรดินีซุน

ซุนหฺวังโฮ่ว (จีน: 孫皇后; พินอิน: Sūn Huánghòu; 1399–1462) เป็นพระมเหสีของจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อแห่งราชวงศ์หมิง ได้รับการเฉลิมพระนามว่า เซี่ยวกงจางหฺวังโฮ่ว (孝恭章皇后)

จักรพรรดินีซุน
สมเด็จพระจักรพรรดินีจีน สมเด็จพระจักรพรรดินีซุน 皇太后
พระบรมฉายาสาทิสลักษณ์
明朝皇太后
ระยะเวลา	7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1435 – 26 กันยายน ค.ศ. 1462
ก่อนหน้า	จางไทฮองไทเฮา
ถัดไป	ฉื่ออี้ฮองไทเฮา โจวไทฮองไทเฮา
พระราชสมภพ	ค.ศ. 1399
สวรรคต	26 กันยายน ค.ศ. 1462 (63 พรรษา)
ฝังพระบรมศพ	สุสานหลวงหมิงจิ่งหลิง (明景陵)
พระราชสวามี	สมเด็จพระจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อ
พระราชบุตร	สมเด็จพระจักรพรรดิอิงจง
พระนามเดิม ไม่ปรากฎ พระสมัญญานาม Xiào gōng yì xiàn cí rén zhuāng liè qí tiān pèi shèng zhāng huánghòu 孝恭"'懿憲慈仁莊烈齊天配聖章皇后
ราชวงศ์	หมิง
พระราชบิดา	ซุน จง (孙忠)
พระราชมารดา	ตง หยวนเจิ้น (董元贞)
ตระกูล	ซุน (孙)

พระชนมชีพ

จักรพรรดินีซุนประสูติในปี ค.ศ. 1399 ในปีที่ 2 ของจักรพรรดิเจี้ยนเหวิน ที่ซู่ผิง (จีนตัวย่อ: 邹平; จีนตัวเต็ม: 鄒平) มณฑลซานตง

ใน ค.ศ. 1417 นางซุนได้เป็นพระชายาคนหนึ่งของรัชทายาทจู จานจี (朱瞻基) ครั้น ค.ศ. 1425 จู จานจี ขึ้นเป็นจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อ (宣德) พระชายาซุนจึงได้บรรดาศักดิ์กุ้ยเฟย์ (贵妃) ที่พระมเหสี

ใน ค.ศ. 1417 พระนางให้กำเนิดพระราชโอรสนามว่า จู ฉีเจิ้น (朱祁鎮) ขณะที่พระมเหสีของเซฺวียนเต๋อไร้พระโอรส โอรสของนางจึงได้เป็นรัชทายาท ครั้น ค.ศ. 1428 พระมเหสีซุนกุ้ยเฟย ในฐานะพระชนนีของรัชทายาท ได้เลื่อนเป็นพระอัครมเหสี เรียกว่า ซุนหฺวังโฮ่ว

ใน ค.ศ. 1435 เซฺวียนเต๋อสวรรคต รัชทายาทจู ฉีเจิ้น พระชนม์ 8 ชันษา ขึ้นเป็นจักรพรรดิเจิ้งถ่ง (正統) แต่ซุนหฺวังโฮ่วมิได้สำเร็จราชการแทนโอรส เพราะจางหฺวังโฮ่ว (張皇后) พระมารดาของเซฺวียนเต๋อ ยังมีพระชนม์อยู่ จางหฺวังโฮ่วได้สำเร็จราชการแทนเจิ้งถ่งผู้เป็นหลาน กระทั่งเจิ้งถ่งบรรลุนิติภาวะใน ค.ศ. 1442

อ้างอิง

• Female "Heads of State of China" (2008-02-12).