จักรพรรดิชุ่นจื้อ

(เปลี่ยนทางจาก จักรพรรดิซุ่นจื้อ)

จักรพรรดิชุ่นจื้อ (จีนตัวย่อ: 顺治; จีนตัวเต็ม: 順治; พินอิน: Shùnzhì) เป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 2 แห่งราชวงศ์ชิง และเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ชิงพระองค์แรกที่ได้ครองสิบแปดมณฑล (十八行省) เสวยราชย์ช่วง ค.ศ. 1644–1661 ที่ประชุมราชวงศ์เลือกพระองค์ขึ้นสืบราชย์ต่อจากหฺวัง ไท่จี๋ (皇太極) พระบิดา ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1643 เวลานั้นพระองค์มีพระชนม์ 6 ชันษา จึงต้องมีผู้สำเร็จราชการ คือ ตัวเอ๋อร์กุ่น (多爾袞) พระโอรสของหนูเอ่อร์ฮาชื่อ (努爾哈赤) ปฐมจักรพรรดิราชวงศ์ชิง และจี้เอ่อร์ฮาหลาง (濟爾哈朗) พระนัดดาของหนูเอ่อร์ฮาชื่อ

จักรพรรดิชุ่นจื้อ
จักรพรรดิราชวงศ์ชิง
ครองราชย์8 ตุลาคม ค.ศ. 1643 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661
17 ปี 120 วัน
ก่อนหน้าหฺวัง ไท่จี๋
ถัดไปคังซี
ผู้สำเร็จราชการตัวเอ๋อร์กุ่น (1643–1650)
จี้เอ่อร์ฮาหลาง (1643–1647)
จักรพรรดิจีน
ครองราชย์ค.ศ. 1644–1661
ก่อนหน้าฉงเจิน (ราชวงศ์หมิง)
ถัดไปคังซี (ราชวงศ์ชิง)
พระราชสมภพ15 มีนาคม ค.ศ. 1638(1638-03-15)
(วันที่ 30 เดือนอ้าย ปีฉงเต๋อที่ 3)
พระราชวังเชิ่งจิง
อ้ายซินเจว๋หลัว ฝูหลิน
(愛新覺羅·福臨)
สวรรคต5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661(1661-02-05) (22 ปี)
(วันที่ 7 เดือนอ้าย ปีชุ่นจื้อที่ 18)
ตำหนักหย่างซิน
ฝังพระศพเซี่ยวหลิง สุสานบูรพา
มเหสีเอ๋อเอ่อร์เต๋อหนี ปู้มู่ปา (สมรส 1651; 1653)
เซี่ยวฮุ่ยจาง (สมรส 1654–1661)
เซี่ยวเซี่ยน (สมรส 1656; เสียชีวิต 1660)
เซี่ยวคังจาง (สมรส 1653–1661)
โอรสฟู่เฉวียน
คังซี
ฉางหนิง
หลงสี่
ฯลฯ
พระนามเต็ม
อ้ายซินเจว๋หลัว ฝูหลิน
(愛新覺羅 福臨)
รัชศก
จีน: ชุ่นจื้อ
(順治; 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1644 – 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1662)
แมนจู: Ijishūn dasan ( ᡳᠵᡳᠰᡥᡡᠨ
ᡩᠠᠰᠠᠨ
)
พระสมัญญานาม
ถี่ เทียน หลง-ยฺวิ่น ติ้ง ถ่ง เจึ้ยน จี๋ อิง รุ่ย ชิน เหวิน เซี่ยน อู่ต้า เต๋อ หง กง จื้อเหริน ฉุนเซี่ยว จาง หฺวังตี้
(體天隆運定統建極英睿欽文顯武大德弘功至仁純孝章皇帝)
พระอารามนาม
ชื่อจู่ (世祖)
ราชวงศ์อ้ายซินเจว๋หลัว
พระราชบิดาหฺวัง ไท่จี๋
พระราชมารดาจักรพรรดินีเซี่ยวจฺวัง พระพันปีหลวง

ช่วง ค.ศ. 1643–1650 อำนาจการเมืองส่วนใหญ่อยู่ในความควบคุมของตัวเอ๋อร์กุ่น ผู้นำพาจักรวรรดิชิงพิชิตดินแดนส่วนใหญ่ของราชวงศ์หมิงเดิมได้ และขับไล่หมิงใต้ (南明) กลุ่มผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิง ลงไปทางมณฑลส่วนตะวันตกเฉียงใต้ ทั้งวางรากฐานของราชวงศ์ชิงในอันที่จะครอบครองสิบแปดมณฑลเป็นผลสำเร็จ ถึงจะมีนโยบายหลายประการที่ขัดใจประชาชน เช่น การสั่งให้ตัดผมอย่างแมนจูใน ค.ศ. 1645 ก็ตาม ครั้นสิ้นตัวเอ๋อร์กุ่นแล้ว จักรพรรดิชุ่นจื้อทรงเริ่มปกครองด้วยพระองค์เอง ทรงพยายามปราบทุจริตและลดอิทธิพลขุนนางแมนจู ซึ่งประสบผลบ้างไม่ประสบผลบ้าง ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1650 กลุ่มผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิงลุกฮือขึ้นอีกครั้ง แต่ภายใน ค.ศ. 1661 กองทัพของพระองค์ก็กำจัดอริราชศัตรูกลุ่มสุดท้ายได้ คือ กั๋วซิ่งเหย่ (國姓爺) กับกุ้ยหวัง (桂王) แห่งหมิงใต้

อย่างไรก็ดี ใน ค.ศ. 1661 พระองค์ประชวรไข้ทรพิษสวรรคต เสฺวียนเย่ (玄燁) พระโอรสพระองค์ที่ 3 จึงได้สืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิคังซี (康熙帝) และเนื่องจากเอกสารรัชสมัยชุ่นจื้อเหลือรอดมาน้อยมากเมื่อเทียบกับเอกสารราชวงศ์ชิงยุคหลัง เรื่องราวในยุคสมัยของจักรพรรดิชุ่นจื้อจึงเป็นที่รับรู้ไม่มาก

พระบรมวงศานุวงศ์

แก้

พระภรรยาเจ้าและพระภรรยา

แก้

พระภรรยาเจ้า

แก้
พระอัครมเหสี [หวงโฮว่-ฮองเฮา (皇后)]
แก้
พระบรมสาลิสลักษณ์ พระนาม/พระราชอิสริยยศ พระราชบุตร พระราชสกุลเดิม
 
พระอิสริยยศ

พระนาม

สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特)
 
พระอิสริยยศ

พระนาม

สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特)
 
พระอิสริยยศ พระราชโอรส
  • หรงฉินหวัง (榮親王) องค์ชายสี่ (12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1657 – 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1658)
สกุลต่งเอ้อ (董鄂氏)
 
พระอิสริยยศ พระราชโอรส ตระกูลถงเจีย (佟佳氏)
พระอัครชายา [เฟย (妃)]
แก้
พระนาม/พระราชอิสริยยศ พระราชบุตร พระราชสกุลเดิม
พระอิสริยยศ
  • เจินเฟย (貞妃)
สกุลต่งเอ้อ (董鄂氏)
พระอิสริยยศ
  • เต้าเฟย (悼妃)
สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特氏)
พระอิสริยยศ
  • เค่อเฟย (恪妃)
สกุลฉือ (石氏)
พระอิสริยยศ
  • กงจิ้งเฟย (恭靖妃)
สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特氏)
พระอิสริยยศ
  • ชูฮุ่ยเฟย (淑惠妃)
สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特氏)
พระอิสริยยศ
  • ตวันชุ่นเฟย (端順妃)
สกุลปั๋วเอ่อร์จี้จี๋เท่อ (博爾濟吉特氏)
พระอิสริยยศ
  • หนิงเชว่เฟย (寧愨妃)
พระราชโอรส
  • ยฺวี่เซี่ยนชินหวัง (裕憲親王) องค์ชายรองฝูเฉวียน(福全) (8 กันยายน ค.ศ. 1653 – 10 สิงหาคม ค.ศ. 1703)
สกุลถงเจีย (佟佳)
พระชายา [ฝูจิ้น(福晋)]
แก้
พระนาม/พระราชอิสริยยศ พระราชบุตร พระราชสกุลเดิม
พระราชอิสริยยศ
  • ฝูจิ้นสกุลมู่เค่อถู
พระราชโอรส
  • พระโอรสพระองค์ที่ 8 พระนาม หย่งก้าน (永幹; 23 มกราคม ค.ศ. 1661 – 15 มกราคม ค.ศ. 1668)
สกุลมู่เค่อถู (穆克圖氏)
พระราชอิสริยยศ
  • ฝูจิ้นสกุลปา
พระราชโอรส
  • พระโอรสพระองค์ที่ 1 พระนาม หนิวหนิ่ว (牛鈕; 13 ธันวาคม ค.ศ. 1651 – 9 มีนาคม ค.ศ. 1652)

พระราชธิดา

  • พระธิดาพระองค์ที่ 3 (30 มกราคม ค.ศ. 1654 – เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1658)
  • พระธิดาพระองค์ที่ 5 (6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1655 – มกราคม ค.ศ. 1661)
สกุลปา (巴氏)
พระราชอิสริยยศ
  • ฝูจิ้นสกุลถัง
พระราชโอรส
  • พระโอรสพระองค์ที่ 6 พระนาม ฉีโช่ว (奇授; 3 มกราคม ค.ศ. 1660 – 12 ธันวาคม ค.ศ. 1665)
สกุลถัง (唐氏)
พระราชอิสริยยศ
  • ฝูจิ้นสกุลหนิ่ว
พระราชโอรส
  • ฉุนจิ้งชินหวัง (純靖親王) องค์ชายเจ็ดหลงสี่ (隆禧) (30 พฤษภาคม ค.ศ. 1660 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1679)
สกุลหนิ่ว (鈕氏)
  • พระสนมซู่เฟย ตระกูลเฉิน (陳氏; ตาย ค.ศ. 1690)
    • พระธิดาพระองค์ที่ 1 (22 เมษายน ค.ศ. 1652 – พฤศจิกายน/ธันวาคม ค.ศ. 1653)
    • พระโอรสพระองค์ที่ 5 พระนาม ฉางหนิง (常寧; 8 ธันวาคม ค.ศ. 1657 – 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1703) ได้เป็นกงชินหวัง (恭親王)
  • พระสนมซู่เฟย ตระกูลหยาง (楊氏)
    • พระธิดาพระองค์ที่ 2 (19 มกราคม ค.ศ. 1654 – 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1685) ได้เป็นเหอชั่วกงเชฺว่กงจู่ (和碩恭愨公主)
      • สมรสกับเน่อเอ่อร์ตู้ (訥爾杜) ชายแมนจูจากตระกูลกวาเอ่อร์เจีย (瓜爾佳) ในเดือนกุมภาพันธ์/มีนาคม ค.ศ. 1667
    • พระธิดาพระองค์ที่ 4 (9 มกราคม ค.ศ. 1655 – มีนาคม/เมษายน ค.ศ. 1661)
  • พระสนมซู่เฟย ตระกูลน่าลา (那拉氏)
    • พระธิดาพระองค์ที่ 6 (11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1657 – มีนาคม ค.ศ. 1661)

ราชตระกูล

แก้