จักรพรรดิคัมมุ

จักรพรรดิคัมมุ (ญี่ปุ่น: 桓武天皇 โรมาจิ: Kammu-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 50 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นตามที่ได้จัดเรียงไว้ใน รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น โดยพระองค์มีอีกพระนามหนึ่งว่า จักรพรรดิคะชิวะบะระ ซึ่งมีที่มาจากพระนามสุสานของพระองค์

จักรพรรดิคัมมุ
พระสาทิสลักษณ์ของจักรพรรดิคัมมุ
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 50
30 เมษายน ค.ศ. 781 - 9 เมษายน ค.ศ. 806
พิธีราชาภิเษก	10 พฤษภาคม ค.ศ. 781
ไดโจไซ	4 ธันวาคม ค.ศ. 781
รัชกาลก่อนหน้า	โคนิง
รัชกาลถัดไป	เฮเซ
ประสูติ	ค.ศ. 737
พระบรมนามาภิไธย	เจ้าชายยะมะเบะ
พระอิสริยยศ	จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น
สวรรคต	9 เมษายน ค.ศ. 806 พระราชวังหลวงเฮอัง
สุสานหลวง	คะชิวะบะระ โนะ มิซะซะงิ
พระราชบิดา	จักรพรรดิโคนิง
พระราชมารดา	ทะกะโนะ โนะ นีงะซะ
จักรพรรดินี	ฟุจิวะระ โนะ โอะโตะมุโระ
เจ้าหญิงพระชายา	เจ้าหญิงซะกะฮิโตะ
นางสนองพระโอษฐ์	ทะชิบะนะ โนะ สึเนะโกะ
พระราชโอรส-ธิดา	จักรพรรดิเฮเซ จักรพรรดิซะงะ จักรพรรดิจุนนะ เจ้าหญิงโอยะเกะ

จักรพรรดิคัมมุครอง ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ระหว่างปี ค.ศ. 781 - ค.ศ. 806

ในเวลาต่อมาพระนาม คะชิวะบะระ ของจักรพรรดิคัมมุได้ถูกนำไปใช้เป็นพระนามของ จักรพรรดิโกะ-คะชิวะบะระ จักรพรรดิในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 16

เนื้อหา

พระราชประวัติ

แผนผังแสดงการสืบราชบัลลังก์ของจักรพรรดิญี่ปุ่นตั้งแต่รัชสมัยจักรพรรดิโจะเมถึงรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุ

จักรพรรดิคัมมุมีพระนามเดิมก่อนจะขึ้นสืบ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ว่า เจ้าชายยะมะเบะ (อังกฤษ: Prince Yamabe)

เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโคนิง จักรพรรดิองค์ที่ 49 ที่ประสูติแต่ ทะกะโนะ โนะ นีงะซะ ที่สืบเชื้อสายจาก พระเจ้ามูยองแห่งแพ็คเจ เป็นรุ่นที่ 10

และนอกจากนี้ยังเป็นพระราชบิดาของจักรพรรดิอีก 3 พระองค์คือ จักรพรรดิเฮเซ จักรพรรดิองค์ที่ 51 , จักรพรรดิซะงะ จักรพรรดิองค์ที่ 52 และ จักรพรรดิจุนนะ จักรพรรดิองค์ที่ 53

เหตุการณ์ในพระชนมชีพของจักรพรรดิคัมมุ

เจ้าชายยะมะเบะมิได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทเนื่องจากพระอนุชาต่างพระราชมารดาของพระองค์คือ เจ้าชายโอะซะเบะ ที่ประสูติแต่จักรพรรดินีคือ เจ้าหญิงอิโนะเอะ พระราชธิดาในจักรพรรดิโชมุได้รับสถาปนาเป็นรัชทายาทจนกระทั่งเกิดเหตุการณ์สาปแช่งจักรพรรดิโคนิงทำให้จักรพรรดินีและเจ้าชายโอะซะเบะถูกปลดและถูกเนรเทศเจ้าชายยะมะเบะจึงได้รับสถาปนาเป็นรัชทายาทแทน

• 29 มกราคม ค.ศ. 773 (วันที่ 2 เดือน 1 ปี โฮกิ ที่ 3) : ปีที่ 3 ในรัชสมัยจักรพรรดิโคนิงเจ้าชายยะมะเบะพระราชโอรสองค์ใหญ่พระชนมายุ 36 พรรษาได้รับสถาปนาเป็นรัชทายาทแทนเจ้าชายโอะซะเบะพระอนุชาต่างพระราชมารดาที่ถูกปลด

• 30 เมษายน ค.ศ. 781 (วันที่ 3 เดือน 4 ปี โฮกิ ที่ 3) : จักรพรรดิโคนิงสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายยะมะเบะที่รัชทายาทพระชนมายุ 44 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิคัมมุ

• ค.ศ. 784 (ปี เอ็งยะกุ ที่ 3) : จักรพรรดิคัมมูโปรดเกล้าฯ ให้ย้ายเมืองหลวงจาก เฮโจเกียว มายัง นะงะโอะกะเกียว เพื่อหลีกหนีอิทธิพลของ พระพุทธศาสนา และ ตระกูลฟุจิวะระ ที่กำลังเรืองอำนาจ

แผนผัง

(38) เท็นจิ

(40) เท็มมุ

(39) โคบุง

(41) จิโต

(43) เก็มเม

(42) มมมุ

(44) เก็นโช

(45) โชมุ

(46/48) โคเก็ง โชโตะกุ

(49) โคนิง (สืบสายจากจักรพรรดิเท็นจิ)

(47) จุนนิง

(50) คัมมุ

(50) คัมมุ

(51) เฮเซ

(52) ซางะ

(53) จุนนะ

(54) นิมเมียว

พระราชวงศ์

จักรพรรดิคัมมุมีพระราชโอรส-ธิดาทั้งสิ้น 36 พระองค์

• จักรพรรดินี : ฟุจิวะระ โนะ โอะโตะมุโระ (1303 – 1333) ธิดาของ ฟุจิวะระ โนะ โยะชิสึงุ
  • เจ้าชายอะเตะ (จักรพรรดิเฮเซ) (1317 – 1367)
  • เจ้าชายคะมิโนะ (จักรพรรดิซะงะ) (1329 – 1385)
  • เจ้าหญิงโคชิ (1332 – 1352) จักรพรรดินีใน จักรพรรดิจุนนะ

• เจ้าหญิงพระชายา : เจ้าหญิงซะกะฮิโตะ (1297 – 1372) พระราชธิดาใน จักรพรรดิโคนิง
  • เจ้าหญิงอะซะฮะระ (1322 – 1360) ไซโอ องค์ที่ 12 แห่ง ศาลเจ้าอิเสะ และ เจ้าหญิงพระชายา ใน จักรพรรดิเฮเซ

• Bunin : ฟุจิวะระ โนะ ทะบิโกะ (1302 – 1331) ธิดาของ ฟุจิวะระ โนะ โมะโมะกะวะ
  • เจ้าชายโอโตะโมะ (จักรพรรดิจุนนะ) (1329 – 1383)

• นางสนองพระโอษฐ์ : ทะชิบะนะ โนะ สึเนะโกะ (1331 – 1360) ธิดาของ ทะชิบะนะ โนะ ชิมะดะมะโระ
  • เจ้าหญิงโอยะเกะ (? – 1392) เจ้าหญิงพระชายา ใน จักรพรรดิเฮเซ

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น