การออกเสียง
การออกเสียง อาจเรียกว่า เสียงอ่าน คำอ่าน หรือแม้แต่ การอ่าน หมายถึงวิธีการหรือรูปแบบของคำหรือวลีในภาษาที่ถูกพูดหรือเปล่งเสียงออกมา ถ้ากล่าวถึง "การออกเสียงที่ถูกต้อง" จะหมายถึงการออกเสียงโดยอิงสำเนียงที่เฉพาะเจาะจงอย่างหนึ่ง เช่นสำเนียงกลางมาตรฐาน
ปัจเจกบุคคลหรือกลุ่มบุคคลหลากหลายสามารถพูดคำหรือวลีหนึ่ง ๆ ด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างอาทิ ภูมิภาคที่พวกเขาเติบโตหรืออาศัยอยู่ หรือในกรณีที่พวกเขามีความผิดปกติในการพูดหรือความผิดปกติในการเปล่งเสียง [1] กลุ่มชาติพันธุ์ ชั้นชนทางสังคม หรือการศึกษาของพวกเขา [2]
ศัพท์เฉพาะทางภาษาศาสตร์ แก้
พยางค์ต่าง ๆ นับว่าเป็นหน่วยของเสียง (phone) ที่ถูกใช้ในภาษา แขนงวิชาของภาษาศาสตร์ที่ศึกษาเกี่ยวกับหน่วยของเสียงคือสัทศาสตร์ (phonetics) เสียงต่าง ๆ ที่มีบทบาทเดียวกันและถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นชั้นเรียกว่าหน่วยเสียง (phoneme) และการศึกษาเกี่ยวกับหน่วยเสียงคือสัทวิทยา (phonology)
เสียงในฐานะองค์ประกอบของการเปล่งเสียงโดยปกติในทางวิชาการจะอธิบายด้วยสัทอักษรสากล (IPA) [3] นอกจากนี้เสียงก็สามารถอธิบายได้ด้วยพยางค์ที่เทียบเท่ากันเช่น การออกเสียงของคำว่า "สงบ" สามารถแสดงเป็น สะ-หฺงบ หรือคำว่า "pronunciation" อธิบายได้เป็น pruh-nuhn-see-ey-shuhn เป็นต้น แต่วิธีการอย่างหลังก็อาจทำให้เกิดความกำกวมเนื่องจากปัจจัยต่าง ๆ ของบุคคลดังที่ได้กล่าวแล้ว
อ้างอิง แก้
- ↑ Beech, John R.; Harding, Leonora; Hilton-Jones, Diana (1993). Assessment in speech and language therapy. CUP Archive. p. 55. ISBN 0415078822.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - ↑ Labov, William (2003). "Some Sociolinguistic Principles". ใน Paulston, Christina Bratt; Tucker, G. Richard (บ.ก.). Sociolinguistics: the essential readings. Wiley-Blackwell. pp. 234–250. ISBN 0631227172.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: editors list (ลิงก์) - ↑ Schultz, Tanja; Kirchhoff, Katrin (2008). Multilingual speech processing. Academic Press. p. 12. ISBN 0120885018.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
