กูว์รี (หน่วย)
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
บทความนี้เป็นการแปลคร่าว ๆ จากภาษาอื่น ซึ่งอาจเป็นการแปลโดยใช้คอมพิวเตอร์ หรือไม่ใช่ผู้ชำนาญทางภาษา |
กูว์รี (อังกฤษ: Curie สัญลักษณ์: Ci) เป็นหน่วยที่ไม่ได้กำหนดใน เอสไอ ของ กัมมันตภาพรังสี ซึ่งเดิมกำหนดไว้ในปี ค.ศ. 1910 ตามประกาศใน วารสารเนเจอร์ ในขณะนั้น ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่ ปีแยร์ กูว์รี [1] [2] บางคนเชื่อว่าตั้งให้เป็นเกียรติแก่ มารี กูว์รี แหล่งข้อมูลในเวลาต่อมาเชื่อว่าเป็นเกียรติแก่ทั้งสอง [3]
กูว์รี | |
---|---|
ตัวอย่างของธาตุเรเดียม ธาตุที่ใช้ในการกำหนดค่านิยามของหน่วยกูว์รี | |
ข้อมูลทั่วไป | |
เป็นหน่วยของ | แอคติวิตี |
สัญลักษณ์ | Ci |
ตั้งชื่อตาม | ปีแยร์ กูว์รี |
การแปลงหน่วย | |
1 Ci ใน ... | ... มีค่าเท่ากับ ... |
รัทเทอร์ฟอร์ด | 37000 Rd |
หน่วยอนุพันธ์เอสไอ | 37 GBq |
หน่วยฐานเอสไอ | 3.7×1010 s−1 |
เดิมแล้วนั้น หน่วยกูว์รีถูกกำหนดให้เป็น "ปริมาณหรือมวลของ เรดอน ที่ปล่อยออกมาในภาวะสมดุลกับ เรเดียม 1 กรัม (ธาตุเคมี) " [2] แต่ปัจจุบันถูกกำหนดไว้ว่า 1 Ci = การสลายตัว 3.7×1010 ครั้งต่อวินาที หลังจากการพิสูจน์ค่าที่แม่นยำยิ่งขึ้นในการเคลื่อนไหวของอะตอม 226Ra (ด้วยแอคติวิตีเฉพาะที่ 3.66 × 1010 Bq/g[4])
(ซึ่งมีแอคติวิตีเฉพาะอยู่ที่ 3.66×1010 Bq/g)
226 Ra (ซึ่งมีกิจกรรมเฉพาะ 3.66×1010 Bq/g [4] ).
ในปี ค.ศ. 1975 ในการ ประชุมใหญ่ว่าด้วยการชั่งตวงวัด ได้ให้ค่าเบกเคอเรล (Bq) ซึ่งหมายถึงการสลายตัวเชิงนิวเคลียร์หนึ่งครั้งต่อวินาที ซึ่งมีสถานะอย่างเป็นทางการในฐานะ หน่วยวัดค่าเคลื่อนไหวเอสไอ [5] ดังนั้น:
- 1 Ci = 3.7×1010 Bq = 37 GBq
และ
- 1 Bq ≅ 2.703×10−11 Ci ≅ 27 pCi
ในขณะที่ สถาบันมาตรฐานและเทคโนโลยีแห่งชาติ [6] และองค์กรอื่น ๆ กีดกันไม่ให้ใช้งานหน่วยกูว์รีต่อไปนั้น แต่หน่วยกูว์รียังคงใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วทั้งภาครัฐ อุตสาหกรรม และการแพทย์ในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ
ในการประชุมปี ค.ศ. 1910 ซึ่งแต่เดิมกำหนกูว์รี ได้มีการเสนอให้มีค่าเท่ากับ 10 นาโนกรัม ของเรเดียม (ปริมาณจริง) แต่หลังจากมารี กูว์รียอมรับสิ่งนี้ในตอนแรก เธอได้เปลี่ยนใจและยืนยันที่จะใช้เรเดียมหนึ่งกรัม จากข้อมูลของ เบอร์ทรัม โบลต์วูดนั้น มารี กูว์รี คิดว่า "การใช้ชื่อ 'กูว์รี' สำหรับปริมาณที่น้อยมากเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมโดยสิ้นเชิง" [1]
พลังงานที่ปล่อยออกมาในการสลายตัวของสารกัมมันตภาพรังสีที่สอดคล้องกับหนึ่งกูว์รีสามารถคำนวณได้โดยการคูณ พลังงานที่สลายตัว โดยประมาณ 5.93 เมกะวัตต์ /เมกะอิเล็กตรอนโวลต์
เครื่องฉายรังสีอาจบรรจุสารรังสีได้ป
ประมาณ 1,000 ังสี เช่น ซีเซียม-137 หรือ โคบอลต์-60 ตภันในตภาพรังสีปริมาณนี้สามารถก่อให้เกิดผลกระทบร้ายแรงต่อเพียงจากการได้รัรับแสงในระยะใกล้เพียงไม่กี่นาทีโดยไม่มีเครื่องกำบัง
การสลายตัวของสารกัมมันตภาพรังสีสามารถนำไปสู่การปลดปล่อยอนุภาครังสีหรือการแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า การดูดซับนิวไคลด์กัมมันตภาพรังสีบางชนิดในปริมาณเพียงเล็กน้อยเข้าร่างกายก็อาจถึงแก่ชีวิตได้ ตัวอย่างเช่น ค่ามัธยฐานของปริมาณสารอันตรายที่มีผลถึงแก่ชีวิต (LD-50) สำหรับ พอโลเนียม -210 คือ 240 μCi; ประมาณ 53.5 นาโนกรัม แม้ว่าปริมาณนิวไคลด์รังสีที่แผ่คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในปริมาณมิลลิกูว์รีมักนำมาใช้เป็นประจำในการแพทย์นิวเคลียร์
ร่างกายมนุษย์โดยทั่วไปมีการตรวจวัดพบประมาณ 0.1 ไมโครกูว์รี (14 มก.) ของ โพแทสเซียม-40 ที่ได้รับมาจากธรรมชาติ ร่างกายมนุษย์ที่มี 16 กิโลกรัมของคาร์บอน จะมีประมาณ 24 นาโนกรัมหรือ 0.1 μCi ของ คาร์บอน-14 เมื่อรวมกันแล้วจะได้ประมาณ 0.2 μCi หรือการสลายตัว 7400 ครั้งต่อวินาทีภายในร่างกาย (ส่วนใหญ่มาจากการสลายตัวแบบเบต้า แต่บางส่วนมาจากการสลายตัวแบบแกมมา)
การวัดปริมาณ
แก้หน่วยของแอคติวิตี (กูว์รีและเบกเคอเรล) ยังหมายถึงปริมาณของอะตอมกัมมันตภาพรังสีอีกด้วย เนื่องจากความน่าจะเป็นของการสลายตัวเป็นปริมาณทางกายภาพคงที่ สำหรับจำนวนอะตอมที่ทราบของ นิวไคลด์กัมมันตรังสี หนึ่ง ๆ จำนวนที่คาดการณ์ได้จะสลายตัวในเวลาที่กำหนด จำนวนของการสลายตัวที่จะเกิดขึ้นในหนึ่งวินาทีในหนึ่งกรัมของอะตอมของนิวไคลด์กัมมันตรังสีหนึ่ง ๆ เรียกว่า แอคติวิตีเฉพาะ ของนิวไคลด์กัมมันตรังสีนั้น
การเคลื่อนไหวของตัวอย่างสารลดลงตามเวลาจากการสลายตัว
กฎของ การสลายกัมมันตภาพรังสี อาจใช้เพื่อแปลงการเคลื่อนไหวเป็นจำนวนอะตอมจริง โดยระบุไว้ว่า 1 Ci ของอะตอมกัมมันตภาพรังสีจะเป็นไปตามนิพจน์ดังนี้
- N (เลขเชิงอะตอม) × λ (s −1) = 1 Ci = 3.7 × 10 10 Bq,
ซึ่ง
- N = 3.7 × 10 10 Bq / λ,
โดยที่ λ คือ ค่าคงที่การสลายตัว ใน s −1
เรายังสามารถแสดงกิจกรรมเป็นโมล:
โดยที่ NA คือ ตัวเลขอาโวกาโดร และ
t 1/2 คือค่า ครึ่งชีวิต จำนวนโมลอาจแปลงเป็นกรัมได้โดยการคูณด้วย มวลอะตอม
ดูเพิ่ม
แก้- เครื่องวัดไกเกอร์
- การแผ่รังสีประจุ
- การได้รับรังสี
- พิษจากรังสี
- การเผาไหม้ของรังสี
- คณะกรรมการวิทยาศาสตร์แห่งสหประชาชาติว่าด้วยผลกระทบของรังสีปรมาณู
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 Frame, Paul (1996). "How the Curie Came to Be". Health Physics Society Newsletter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 March 2012. สืบค้นเมื่อ 3 July 2015.
- ↑ 2.0 2.1 Rutherford, Ernest (6 October 1910). "Radium Standards and Nomenclature". Nature. 84 (2136): 430–431. Bibcode:1910Natur..84..430R. doi:10.1038/084430a0.
- ↑ United States Atomic Energy Commission (1951). Semiannual Report of the Atomic Energy Commission, Volume 9. p. 93.
- ↑ 4.0 4.1 Delacroix, D. (2002). Radionuclide and Radiation Protection Data Handbook 2002. Radiation Protection Dosimetry, Vol. 98 No. 1: Nuclear Technology Publishing. p. 147. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-05.
{{cite book}}
: CS1 maint: location (ลิงก์) - ↑ "SI units for ionizing radiation: becquerel". Resolutions of the 15th CGPM (Resolution 8). 1975. สืบค้นเมื่อ 3 July 2015.
- ↑ "Nist Special Publication 811, paragraph 5.2". NIST. 28 January 2016. สืบค้นเมื่อ 22 March 2016.