การูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152
การูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152 เป็นเที่ยวบินภายในประเทศขนส่งผู้โดยสารจากท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา กรุงจาการ์ตา ไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา นครเมดัน จังหวัดสุมาตราเหนือ ประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งประสบอุบัติเหตุตกเมื่อวันที่ 26 กันยายน ค.ศ. 1997 ใกล้กับหมู่บ้านบูวะฮ์นาบาร์และปันจูร์บาตูร์ ตำบลซีโบลางิต ทางใต้นอกเขตนครเมดัน ขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา ผู้โดยสาร 222 คนและลูกเรือ 12 คนเสียชีวิตทั้งหมด[1] อุบัติเหตุครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุทางการบินที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประเทศอินโดนีเซีย[2][3]
_17_11_88.jpg) เครื่องบินลำที่เกิดเหตุที่ท่าอากาศยานนานาชาติงูระฮ์ ไร ค.ศ. 1988 | |
| สรุปอุบัติเหตุ | |
|---|---|
| วันที่ | 26 กันยายน ค.ศ. 1997 |
| สรุป | ตกเนื่องจากความผิดพลาดของนักบิน เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจร และอุปกรณ์ |
| จุดเกิดเหตุ | อำเภอเดอลีเซอร์ดัง จังหวัดสุมาตราเหนือ  ประเทศอินโดนีเซีย 03°20′28.2″N 98°34′26.6″E / 3.341167°N 98.574056°E |
| อากาศยานลำที่เกิดเหตุ | |
| ประเภทอากาศยาน | แอร์บัส เอ300บี4-220 |
| ดําเนินการโดย | การูดาอินโดนีเซีย |
| หมายเลขเที่ยวบิน IATA | GA152 |
| หมายเลขเที่ยวบิน ICAO | GIA152 |
| รหัสเรียก | Indonesia 152 |
| ทะเบียน | PK-GAI |
| ต้นทาง | ท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา จาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย |
| ปลายทาง | ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา เมดัน ประเทศอินโดนีเซีย |
| จำนวนคน | 234 |
| ผู้โดยสาร | 222 |
| ลูกเรือ | 12 |
| เสียชีวิต | 234 |
| รอดชีวิต | 0 |
อากาศยาน แก้
เครื่องบินลำที่เกิดเหตุเป็นเครื่องบินแอร์บัส เอ300บี4 เอฟเอฟซีซี หรือ "forward-facing crew concept" ทะเบียน PK-GAI เครื่องบินรุ่นเอฟเอฟซีซีเป็นรุ่นที่ปรับแต่งห้องนักบินโดยตัดที่นั่งของวิศวกรประจำเที่ยวบินออก และอุปกรณ์ควบคุมซึ่งเคยเป็นหน้าที่ของวิศวกรประจำเที่ยวบินเดิมถูกจัดเรียงด้านบนของนักบินแทน ซึ่งทำให้ลดจำนวนนักบินภายในห้องนักบินจากสามเหลือสองคน การจัดเรียงอุปกรณ์ควบคุมนี้คล้ายกับเครื่องบินแอร์บัส เอ310 เพียงแต่ว่าอุปกรณ์บนแผงควบคุมของรุ่นเอฟเอฟซีซียังคงเป็นแบบแอนะล็อกเช่นเดียวกับรุ่นเอ300 ดั้งเดิม รุ่นเอฟเอฟซีซีนี้ต่อมาได้พัฒนาไปเป็นแอร์บัส เอ300-600 ซึ่งอุปกรณ์แผงควบคุมเปลี่ยนไปให้เหมือนกับในแอร์บัส เอ310 รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ด้วย นักบินประจำเที่ยวบินที่เกิดเหตุได้รับฝึกให้บินทั้งรุ่นเอฟเอฟซีซีและรุ่นเอ300-600
เครื่องยนต์ที่ใช้ในเครื่องบินที่เกิดเหตุเป็นเครื่องยนต์แพรตต์แอนด์วิตนีย์รุ่น JT9D-59A เครื่องบินลำที่เกิดเหตุขึ้นบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1982 ใช้งานมาแล้วประมาณ 27,000 ชั่วโมง และมีอายุ 15 ปี ขณะเกิดเหตุ[2][4][5]
อุบัติเหตุ แก้
ในวันเกิดเหตุ เที่ยวบินที่ 152 บินขึ้นจากท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา กรุงจาการ์ตาเมื่อเวลา 11:41 น. ตามเวลามาตรฐานอินโดนีเซียตะวันตก ซึ่งอยู่ในเขตเวลา UTC+07:00 เช่นเดียวกับเวลามาตรฐานไทย และมีกำหนดลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา นครเมดัน เวลา 13:41 น. ทัศนวิสัยในบริเวณตอนเหนือของเกาะสุมาตราค่อนข้างจำกัดเพียง 500 เมตรเท่านั้นเนื่องจากไฟป่าในพื้นที่ใกล้เคียงได้แก่รีเยา สุมาตราใต้ และกาลีมันตัน[6]
เหตุการณ์เป็นไปอย่างราบรื่นจนกระทั่งเวลาประมาณ 13:30 น. เมื่อนักบินลดระดับเครื่องบินลงมาถึงระดับความสูง 2,000 ฟุตและวนเลี้ยวเครื่องบินเพื่อลงจอดที่เมดัน เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจรทางอากาศแจ้งให้นักบินวนเลี้ยวไปทางขวา แต่นักบินกลับเลี้ยวเครื่องไปทางซ้าย ในขณะที่นักบินวนเครื่องกลับตามเส้นทางที่ถูกต้อง นักบินไม่ทันระวังว่าเครื่องบินลดระดับลงมาจากระดับความสูง 2,000 ฟุต เจ้าหน้าที่พยายามแจ้งเตือนให้นักบินนำเครื่องขึ้นแต่ไม่ทันการณ์ เครื่องบินชนยอดไม้ที่ระดับความสูง 1,550 ฟุตก่อนจะตกลงไปในเหว ผู้โดยสารและลูกเรือเสียชีวิตทั้งหมด[6]
.jpg)
ผู้เสียชีวิต แก้
ผู้โดยสารจำนวน 198 คนจาก 222 คน และลูกเรือทั้งหมด 12 คนเป็นชาวอินโดนีเซีย ในขณะที่ผู้โดยสารชาวต่างชาติมีจำนวน 24 คนจาก 13 ประเทศ[7][8]
| สัญชาติ | ผู้โดยสาร | ลูกเรือ | รวม |
|---|---|---|---|
| อินโดนีเซีย |
198 | 12 | 210 |
 ญี่ปุ่น |
6 | 0 | 6 |
 เยอรมนี |
4 | 0 | 4 |
 ไต้หวัน |
3 | 0 | 3 |
 แคนาดา |
2 | 0 | 2 |
 สหรัฐ |
2 | 0 | 2 |
 สหราชอาณาจักร |
2 | 0 | 2 |
 เนเธอร์แลนด์ |
1 | 0 | 1 |
 เบลเยียม |
1 | 0 | 1 |
 ฝรั่งเศส |
1 | 0 | 1 |
 มาเลเซีย |
1 | 0 | 1 |
 สวีเดน |
1 | 0 | 1 |
 ออสเตรเลีย |
1 | 0 | 1 |
 อิตาลี |
1 | 0 | 1 |
| รวม | 222 | 12 | 234 |
ศพผู้โดยสารและลูกเรือถูกเก็บกู้ได้ทั้งหมด โดยในจำนวนนี้ 48 ศพไม่สามารถระบุตัวตนได้และถูกนำไปฝังในสุสานด้านนอกท่าอากาศยานโปโลนียา (หรือฐานทัพอากาศซูวนโดในปัจจุบัน) ร่วมกับผู้เสียชีวิต 61 คนจากเหตุเครื่องบินตกใน ค.ศ. 1979 ในขณะที่อีก 186 ศพได้มอบให้ญาตินำไปประกอบพิธีต่อไป[9]
สาเหตุ แก้
รายงานของสำนักงานคณะกรรมการความปลอดภัยด้านการขนส่งแห่งประเทศอินโดนีเซีย (NTSC) ระบุสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้ว่าเกิดจากนักบินสับสนทิศทางการเลี้ยวเครื่องบินซึ่งทำให้นักบินเบี่ยงเบนความสนใจจากตำแหน่งในแนวตั้ง ส่งผลทำให้เครื่องบินลดระดับต่ำลงมาจากระดับ 2,000 ฟุตที่กำหนดให้รักษาไว้ และชนยอดไม้ที่ระดับความสูง 1,550 ฟุตจากระดับน้ำทะเล[6] นอกจากนี้รายงานฉบับดังกล่าวยังวิจารณ์การฝึกหัดนักบินของการูดาอินโดนีเซียซึ่งฝึกนักบินซึ่งประจำเครื่องบินแอร์บัสทั้งสองรุ่นได้แก่เอ300-600 และเอ300บี4 เอฟเอฟซีซี ซึ่งใช้อุปกรณ์แผงควบคุมคนละชนิดกัน โดยรายงานระบุว่าการูดาอินโดนีเซียฝึกนักบินได้ไม่ดีพอซึ่งทำให้นักบินที่คุ้นเคยกับแผงควบคุมของเครื่องบินรุ่นหนึ่งสับสนขณะประจำเครื่องบินอีกรุ่นหนึ่ง[6] สาเหตุเสริมในอุบัติเหตุครั้งนี้ได้แก่ความบกพร่องของอุปกรณ์เตือนว่าใกล้พื้นดิน (Ground Proximity Warning System หรือ GPWS) และแผนที่นำทางที่เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจรทางอากาศในเมดันนั้นไม่ดีพอ[6]
เส้นทางบินในปัจจุบัน แก้
การูดาอินโดนีเซียยังคงดำเนินเส้นทางบินจากจาการ์ตาไปยังเมดัน โดยใช้หมายเลขเที่ยวบิน GA186[10] อย่างไรก็ตาม ท่าอากาศยานปลายทางในนครเมดันได้เปลี่ยนจากท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียาเป็นท่าอากาศยานนานาชาติกูวาลานามู[11] ในขณะที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียายุติกิจกรรมการบินพลเรือน และเปลี่ยนชื่อเป็นฐานทัพอากาศซูวนโดสำหรับกองทัพอากาศอินโดนีเซีย[12][13]
ดูเพิ่ม แก้
- ไฟป่าในประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2540
- มันดาลาแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 091 - อุบัติเหตุทางการบินซึ่งเกิดขึ้นที่นครเมดันเช่นเดียวกัน
- อุบัติเหตุทางการบินที่มีลักษณะใกล้เคียงกับการูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152
อ้างอิง แก้
- ↑ "Accident Photo: Garuda Indonesia 152 – Airbus A300 PK-GAI". AirDisaster.Com. กันยายน 26, 1997. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ พฤษภาคม 15, 2014. สืบค้นเมื่อ มกราคม 13, 2014.
{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - ↑ 2.0 2.1 Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident Airbus A300B4-220 PK-GAI Medan-Polonia Airport (MES)". aviation-safety.net. Aviation Safety Network. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
- ↑ Ranter, Harro. "Indonesia air safety profile". aviation-safety.net. Aviation Safety Network. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
- ↑ "Garuda PK-GAI (Airbus A300 - MSN 214)". www.airfleets.net. Airfleets aviation. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
- ↑ "PK-GAI Garuda Indonesia Airbus A300B4". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 "National Transportation Safety Committee Final Report Garuda Indonesia Flight GA 152 Airbus A300-B4 PK-GAI Buahnabar, Sumatera Utara, Indonesia 26 SEPTEMBER 1997" (PDF). knkt.dephub.go.id. National Transportation Safety Committee. 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-09-20. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
- ↑ "Indonesia: Investigators Look At Possible Effect Of Smog On Garuda Airlines Airbus Crash". itnsource.com. Reuters. 1997-09-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-11. สืบค้นเมื่อ 2014-01-13.
- ↑ "Moments before Indonesian crash, jet pilot blinded by haze". CNN. 1997-09-26. สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
- ↑ "Unidentified dead from Indonesia plane crash buried". CNN. 1997-09-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1999-02-19. สืบค้นเมื่อ 2014-01-13.
- ↑ "GA186 (GIA186) Garuda Indonesia Flight Tracking and History". FlightAware (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-01-10.
- ↑ "Bandara Kualanamu Diresmikan 27 Maret 2014". Cerita Medan (ภาษาอินโดนีเซีย). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 December 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-07-10.
- ↑ "Kuala Namu International Airport to operate July 25". 17 July 2013.
- ↑ The Jakarta Post, 24 July 2013