การสังหารหมู่กาตึญ

การสังหารหมู่กาตึญ
	เป็นส่วนหนึ่งของผลพวงของการบุกครองโปแลนด์ของสหภาพโซเวียต (ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง) และการปราบปรามพลเมืองโปแลนด์ของสหภาพโซเวียต (ค.ศ. 1939-1946)
	หลุมฝังศพหมู่ของเจ้าหน้าที่โปแลนด์ในป่ากาตึญซึ่งถูกขุดโดยเยอรมนีใน ค.ศ. 1943
สถานที่	ป่ากาตึญ, คาลีนีน และเรือนจำคาร์กิวในสหภาพโซเวียต
วันที่	เมษายน–พฤษภาคม ค.ศ. 1940
เป้าหมาย	เจ้าหน้าที่ทหาร เชลยศึก และปัญญาชนชาวโปแลนด์
ประเภท	อาชญากรรมสงคราม, การเด็ดหัว, การสังหารหมู่
ตาย	22,000
ผู้ก่อเหตุ	เอนคาเวเด

การสังหารหมู่กาตึญ (โปแลนด์: zbrodnia katyńska, mord katyński, "Katyń crime",) เป็นการประหารชีวิตหมู่เจ้าหน้าที่ทหาร เชลยศึก และปัญญาชนชาวโปแลนด์เกือบ 22,000 คน ดำเนินการโดยสหภาพโซเวียต โดยเฉพาะเอนคาเวเด ("กรมการราษฎรฝ่ายกิจการภายใน" หรือตำรวจลับโซเวียต) ในเดือนเมษายนและพฤษภาคม ค.ศ. 1940 แม้ว่าการสังหารจะเกิดขึ้นในเรือนจำที่เมืองคาลีนีนและคาร์กิว และที่อื่น ๆ การสังหารหมู่นี้ตั้งชื่อตามป่ากาตึญซึ่งหลุมศพจำนวนมากถูกค้นพบครั้งแรกโดยกองทัพนาซีเยอรมนี

คำสั่งให้ประหารชีวิตสมาชิกของเจ้าหน้าที่โปแลนด์ที่เป็นเชลยนั้นออกอย่างลับ ๆ โดยโปลิตบูโรของโซเวียตที่นำโดยโจเซฟ สตาลิน^[1] จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมด ประมาณ 8,000 คนเป็นเจ้าหน้าที่ที่ถูกคุมขังระหว่างการบุกครองโปแลนด์ของสหภาพโซเวียตใน ค.ศ. 1939 อีก 6,000 คนเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ และอีก 8,000 คนที่เหลือเป็นปัญญาชนชาวโปแลนด์ที่โซเวียตถือว่าเป็น "สายลับและตำรวจกึ่งทหาร สายลับและผู้ก่อวินาศกรรม อดีตเจ้าของที่ดินเจ้าของโรงงานและเจ้าหน้าที่"^[2] ชั้นเจ้าหน้าที่ของกองทัพโปแลนด์เป็นตัวแทนของรัฐโปแลนด์ที่มีเชื้อชาติหลากหลาย ผู้ถูกสังหารประกอบด้วยชาวโปแลนด์เชื้อสายยูเครน ชาวเบลารุส และชาวยิวในโปแลนด์ 700–900 คน รวมทั้งบารุค สไตน์เบิร์ก หัวหน้ารับบีในกองทัพโปแลนด์^[3]

รัฐบาลนาซีเยอรมนีประกาศการค้นพบหลุมฝังศพจำนวนมากในป่ากาตึญในเดือนเมษายน ค.ศ. 1943^[4] สตาลินตัดความสัมพันธ์ทางการทูตกับรัฐบาลพลัดถิ่นโปแลนด์ในลอนดอน เมื่อมีการร้องขอให้มีการสอบสวนโดยคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ หลังจากการรุกวิสตูลา–โอเดอร์^[5] ซึ่งหลุมฝังศพจำนวนมากตกอยู่ในการควบคุมของโซเวียต สหภาพโซเวียตอ้างว่าพวกนาซีได้สังหารเหยื่อ และยังคงปฏิเสธความรับผิดชอบต่อการสังหารหมู่จนถึง ค.ศ. 1990 เมื่อมีการยอมรับและประณามการสังหารโดยเอนคาเวเดอย่างเป็นทางการ ตลอดจนการปกปิดโดยรัฐบาลโซเวียตในเวลาต่อมา

การสืบสวนที่ดำเนินการโดยอัยการสูงสุดแห่งสหภาพโซเวียต (ค.ศ. 1990-1991) และสหพันธรัฐรัสเซีย (ค.ศ. 1991-2004) ยืนยันความรับผิดชอบของโซเวียตต่อการสังหารหมู่ แต่ปฏิเสธที่จะจัดประเภทการกระทำนี้เป็นอาชญากรรมสงครามหรือเป็นการกระทำของการฆาตกรรมหมู่ การสืบสวนปิดลงเนื่องจากผู้กระทำความผิดเสียชีวิตแล้ว และเนื่องจากรัฐบาลรัสเซียจะไม่จัดประเภทผู้เสียชีวิตว่าเป็นเหยื่อของการกวาดล้างใหญ่ การกู้ชื่อเสียงหลังมรณกรรมอย่างเป็นทางการจึงถือว่าใช้ไม่ได้ ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2010 สภาดูมาของรัสเซียได้อนุมัติคำประกาศประณามสตาลินและเจ้าหน้าที่โซเวียตคนอื่น ๆ ที่สั่งสังหารหมู่ โดยความหวังว่าจะปรับปรุงความสัมพันธ์กับโปแลนด์ อย่างไรก็ตาม ด้วยสงครามรัสเซีย–ยูเครน ความสัมพันธ์เริ่มตึงเครียด ใน พ.ศ. 2564 กระทรวงวัฒนธรรมรัสเซียได้ลดระดับอนุสรณ์สถานที่กาตึญในการลงทะเบียนสถานที่มรดกทางวัฒนธรรมจากสถานที่ของรัฐบาลกลางให้เหลือเพียงที่ที่มีความสำคัญในระดับภูมิภาค^[6]

อ้างอิง แก้

↑ Brown, Archie (2009). The Rise and Fall of Communism. HarperCollins. p. 140. ISBN 978-0061138799. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 June 2013. สืบค้นเมื่อ 7 May 2011.
↑ Kużniar-Plota, Małgorzata (30 November 2004). "Decision to commence investigation into Katyn Massacre". Departmental Commission for the Prosecution of Crimes against the Polish Nation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2012. สืบค้นเมื่อ 4 August 2011.
↑ Zofia Waszkiewicz, "Baruch Steinberg", in: Polski Słownik Biograficzny, t. XLIII, 2004–2005, pp. 305–306
↑ Engel, David (1993). Facing a holocaust: the Polish government-in-exile and the Jews, 1943–1945. UNC Press Books. p. 71. ISBN 978-0807820698. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 June 2013. สืบค้นเมื่อ 16 June 2011.
↑ Leslie, Roy Francis (1983). The History of Poland since 1863. Cambridge University Press. p. 244. ISBN 978-0521275019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 May 2016. สืบค้นเมื่อ 29 October 2015.
↑ "The Katyn memorial complex", Russia's Necropolis of Terror and the Gulag เก็บถาวร 22 พฤศจิกายน 2021 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.

ดูเพิ่ม แก้

หนังสือเพิ่มเติม แก้

Cienciala, Anna M.; S. Lebedeva, Natalia; Materski, Wojciech, บ.ก. (2008). Katyn: A Crime Without Punishment. Annals of Communism Series. Yale University Press. ISBN 978-0-300-10851-4.
Komorowski, Eugenjusz A.; Gilmore, Joseph L. (1974). Night Never Ending. Avon Books.
Paul, Allen (2010). Katyń: Stalin's Massacre and the Triumph of Truth. DeKalb, IL: Northern Illinois University Press. ISBN 978-0-87580-634-1.
Paul, Allen (1996). Katyń: Stalin's massacre and the seeds of Polish Resurrection. Annapolis, Md.: Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-670-2.
Paul, Allen (1991). Katyn: The Untold Story of Stalin's Polish Massacre. Scribner Book Company. ISBN 978-0-684-19215-4.
Przewoźnik, Andrzej; Adamska, Jolanta (2011). Zbrodnia katyńska: mord, kłamstwo, pamięć. Wydawn. Literackie. ISBN 9788308046340. OCLC 732798404. {{cite book}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help) In Polish.
Sandford, George (2006). "The Katyn Massacre and Polish–Soviet relations 1941–1943" (PDF). Journal of Contemporary History. 41 (1): 95–111. doi:10.1177/0022009406058676.
Swianiewicz, Stanisław (2000) [1976]. W cieniu Katynia [In the Shadow of Katyn: Stalin's Terror]. Borealis Pub. ISBN 978-1-894255-16-5.

Alexander Guryanov, "Current Status of the 'Katyn Case' in Russia", Case Western Reserve Journal of International Law, 2012, vol. 45, issue 1/2, pp. 695–702