วิกิพีเดีย

การระบาดทั่วของโควิด-19 เรียงตามประเทศและดินแดน

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย
บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19

บทความนี้แสดงประเทศและดินแดนที่ได้รับผลกระทบและมีการตอบสนองต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) อันเนื่องมาจากการระบาดทั่วของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 ซึ่งปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกในอู่ฮั่น ประเทศจีน ทั้งนี้อาจไม่รวมถึงการตอบสนองและมาตรการสำคัญ

แผนที่การระบาดของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 (ณ วันที่ 30 กันยายน):
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000,000 คนขึ้นไป
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100,000– 999,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 10,000–99,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000–9,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100–999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1–99 คน
  ไม่มีผู้ติดเชื้อยืนยันหรือไม่มีข้อมูล

การระบาดตามประเทศและดินแดน แก้ไข

[แสดงทั้งหมด]
ประเทศและดินแดน[A] ผู้ป่วย[B] เสียชีวิต[C] อ้างอิง
252 765,222,168 6,921,601 [2]
  สหรัฐ[D][E][F][G] 103,266,404 1,124,063 [4][5]
  สาธารณรัฐประชาชนจีน[H][I][J][K] 99,248,443 120,961 [6]
  อินเดีย 44,952,996 531,564 [7]
  ฝรั่งเศส[L][M] 38,930,489 162,868 [8][9]
  เยอรมนี[N] 38,403,667 173,044 [10][11]
  บราซิล 37,449,418 701,494 [12][13]
  ญี่ปุ่น 33,720,739 74,542 [14]
  เกาหลีใต้ 31,176,660 34,487 [15][16]
  อิตาลี[O] 25,788,387 189,738 [19][20]
  สหราชอาณาจักร[P][Q] 24,581,706 224,106 [22]
  รัสเซีย[R][S] 22,858,855 398,366 [26]
  ตุรกี 17,004,677 101,419 [27]
  สเปน[T][U] 13,825,052 120,715 [28]
  เวียดนาม 11,561,848 43,191 [29]
  ออสเตรเลีย[V][W] 11,210,651 20,119 [31]
  อาร์เจนตินา 10,044,957 130,472 [32][33]
  ไต้หวัน 9,970,937 17,672 [34]
  เนเธอร์แลนด์[X][Y][Z] 8,610,372 22,992 [36][37]
  อิหร่าน[AA] 7,607,744 146,058 [38][39]
  เม็กซิโก 7,587,447 333,908 [40]
  อินโดนีเซีย 6,776,984 161,327 [41]
  โปแลนด์ 6,513,979 119,555 [5][42]
  โคลอมเบีย 6,364,636 142,713 [43]
  ออสเตรีย 6,065,711 22,372 [44]
  กรีซ 6,018,544 36,754 [45]
  โปรตุเกส 5,581,619 26,575 [46][47]
  ยูเครน[AB][AC] 5,529,459 112,128 [48][49]
  ชิลี[AD][AE][AF][AG] 5,283,908 61,384 [50]
  มาเลเซีย 5,071,840 37,020 [51]
  อิสราเอล[AH] 4,822,313 12,493 [52]
  เบลเยียม[AI] 4,793,425 34,237 [53][54]
  ไทย 4,732,301 33,957 [55][56]
  แคนาดา 4,659,971 52,121 [57][58]
  เช็กเกีย 4,640,354 42,767 [59]
  เปรู 4,501,130 220,122 [60][61]
   สวิสเซอร์แลนด์[AJ] 4,402,432 13,995 [62][63]
  เกาหลีเหนือ 4,304,380 80 [64]
  ฟิลิปปินส์ 4,092,158 66,444 [65][66]
  แอฟริกาใต้ 4,072,533 102,595 [67][68]
  เดนมาร์ก[AK][AL] 3,411,909 8,556 [70][71]
  โรมาเนีย 3,393,902 68,089 [72][73]
  ฮ่องกง 2,876,106 13,466 [74]
  สวีเดน[AM] 2,706,122 24,070 [75]
  เซอร์เบีย[AN] 2,534,886 18,021 [76]
  อิรัก 2,465,545 25,375 [77]
  สิงคโปร์ 2,368,597 1,722 [78][79]
  นิวซีแลนด์ 2,251,440 2,736 [80]
  ฮังการี 2,201,355 48,762 [81]
  บังกลาเทศ 2,038,250 29,446 [82][83]
  สโลวาเกีย 1,866,470 21,167 [84]
  จอร์เจีย[AO] 1,840,187 17,059 [85]
  จอร์แดน 1,746,997 14,122 [86]
  ไอร์แลนด์ 1,710,302 8,849 [87][88]
  ปากีสถาน 1,580,631 30,656 [89]
  คาซัคสถาน 1,502,667 19,072 [90][91]
  นอร์เวย์[AP][AQ][AR] 1,483,222 5,435 [93]
  ฟินแลนด์[AS][AT] 1,473,603 9,308 [96]
  สโลวีเนีย 1,343,485 9,304 [97][98]
  ลิทัวเนีย 1,318,513 9,668 [99]
  บัลแกเรีย 1,304,393 38,328 [100][101]
  โมร็อกโก[AU] 1,273,463 16,297 [102]
  โครเอเชีย 1,272,886 18,180 [103]
  กัวเตมาลา 1,248,171 20,189 [104]
  เลบานอน 1,236,702 10,900 [105]
  คอสตาริกา 1,228,659 9,351 [106]
  โบลิเวีย 1,197,239 22,377 [107]
  ตูนิเซีย 1,152,612 29,387 [108]
  ปวยร์โตรีโก 1,116,823 5,891 [109][110]
  คิวบา[AV] 1,113,088 8,530 [111]
  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1,062,321 2,349 [112]
  เอกวาดอร์ 1,061,100 36,019 [113][114]
  อุรุกวัย 1,037,893 7,625 [115]
  ปานามา 1,036,733 8,621 [116][117]
  มองโกเลีย 1,007,970 2,136 [118]
   เนปาล 1,003,004 12,030 [119][120]
  เบลารุส 994,037 7,118 [121][122]
  ลัตเวีย 977,667 6,346 [5][123]
  ซาอุดีอาระเบีย 840,337 9,643 [124]
  อาเซอร์ไบจาน 831,386 10,242 [125]
  ปารากวัย 735,759 19,880 [126]
  ปาเลสไตน์ 703,228 5,708 [127]
  บาห์เรน 696,614 1,536 [128]
  ศรีลังกา 672,177 16,843 [129]
  คูเวต 665,741 2,570 [130]
  สาธารณรัฐโดมินิกัน 661,045 4,384 [131][132]
  ไซปรัส[AW] 658,450 1,354 [133]
  พม่า 635,102 19,492 [134]
  มอลโดวา[AX] 620,253 12,112 [135]
  เอสโตเนีย 618,173 3,001 [136]
  เวเนซุเอลา 552,578 5,856 [137]
  อียิปต์[AY] 515,970 24,826 [138]
  ลิเบีย 507,250 6,437 [139][140]
  กาตาร์ 506,323 690 [141]
  เอธิโอเปีย 500,837 7,574 [142]
  ฮอนดูรัส 472,533 11,112 [143][144]
  อาร์มีเนีย 449,062 8,747 [145]
  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 402,848 16,337 [146]
  โอมาน 399,449 4,628 [147]
  มาซิโดเนียเหนือ 348,142 9,673 [148][149]
  แซมเบีย 343,910 4,058 [150][151]
  เคนยา 343,060 5,688 [152]
  แอลเบเนีย 334,090 3,604 [153]
  บอตสวานา 329,852 2,796 [154][155]
  ลักเซมเบิร์ก 319,959 1,232 [156]
  มอริเชียส 301,096 1,046 [157]
  มอนเตเนโกร 289,292 2,808 [158]
  บรูไน 288,051 157 [159][160]
  คอซอวอ 273,852 3,206 [161]
  แอลจีเรีย 271,719 6,881 [162][163]
  ไนจีเรีย 266,675 3,155 [164]
  ซิมบับเว 264,685 5,686 [165][166]
  อุซเบกิสถาน 253,009 1,637 [167]
  โมซัมบิก 233,417 2,243 [168]
  ลาว 218,077 671 [169]
  อัฟกานิสถาน 214,880 7,892 [170]
  ไอซ์แลนด์ 209,191 260 [171]
  คีร์กีซสถาน 206,888 2,991 [172]
  เอลซัลวาดอร์ 201,785 4,230 [173]
  ตรินิแดดและโตเบโก 191,350 4,387 [174][175]
  มัลดีฟส์ 186,435 313 [176][177]
  กานา 171,653 1,462 [178]
  นามิเบีย 171,222 4,090 [179]
  ยูกันดา 170,602 3,632 [180][181]
  จาเมกา 154,786 3,536 [182][183]
  กัมพูชา 138,733 3,056 [184]
  รวันดา 133,194 1,468 [185][186]
  แคเมอรูน 124,983 1,971 [187][188]
  มอลตา 118,524 835 [189]
  บาร์เบโดส 107,466 588 [190]
  แองโกลา 105,384 1,934 [191]
  สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก  96,212 1,464 [192]
  เซเนกัล 88,997 1,971 [193]
  มาลาวี 88,638 2,686 [194]
  โกตดิวัวร์ 88,325 834 [195]
  ซูรินาม 82,495 1,404 [196]
  นิวแคลิโดเนีย 80,058 314 [197]
  เฟรนช์พอลินีเชีย 78,488 649 [198]
  เอสวาตีนี 74,627 1,425 [199]
  กายอานา 73,162 1,298 [200]
  เบลีซ 70,782 688 [201]
  ฟีจี 68,918 883 [202][203]
  มาดากัสการ์ 68,236 1,424 [204]
  เจอร์ซีย์[AZ] 66,391 161 [205]
  ซูดาน 63,993 5,046 [206][207]
  มอริเตเนีย 63,617 997 [208][209]
  กาบูเวร์ดี 63,473 413 [210]
  ภูฏาน 62,666 21 [211]
  ซีเรีย[BA] 57,423 3,163 [212]
  บุรุนดี 53,740 15 [213]
  กวม 51,179 413 [4][214]
  เซเชลส์ 50,937 172 [215]
  ทรานส์นีสเตรีย[BB] 49,186 1,192 [216]
  กาบอง 48,981 306 [217]
  อันดอร์รา 47,974 159 [218]
  ปาปัวนิวกินี 46,842 670 [219]
  กือราเซา 45,798 301 [220]
  อารูบา 44,114 287 [221]
  แทนซาเนีย 42,973 846 [222][223]
  โตโก 39,487 290 [224]
  สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[BC] 38,851 2,927 [225]
  กินี 38,462 467 [226][227]
  บาฮามาส 38,084 844 [228][229]
  ไอล์ออฟแมน[AZ] 38,008 116 [230]
  เกิร์นซีย์[AZ] 35,326 67 [231]
  หมู่เกาะแฟโร 34,658 28 [232][71]
  เลโซโท 34,490 706 [233]
  เฮติ 34,228 860 [234]
  มาลี 33,144 743 [235]
  หมู่เกาะเคย์แมน 31,472 37 [236]
  เซนต์ลูเชีย 30,052 409 [237][238]
  เบนิน 28,014 163 [239]
  โซมาเลีย[BD] 27,334 1,361 [240]
  สหพันธรัฐไมโครนีเซีย 26,080 64 [241]
  สาธารณรัฐคองโก 25,192 389 [242][243]
  หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ 24,919 130 [244]
  หมู่เกาะโซโลมอน 24,575 153 [245][246]
  ซานมารีโน 24,132 125 [247]
  ติมอร์-เลสเต 23,428 138 [248]
  บูร์กินาฟาโซ 22,056 396 [249][250]
  ลิกเตนสไตน์ 21,464 87 [251]
  ยิบรอลตาร์ 20,550 113 [252]
  เกรเนดา 19,693 238 [253][254]
  เบอร์มิวดา 18,860 165 [255]
  ซูดานใต้ 18,368 138 [256][257]
  ทาจิกิสถาน 17,786 125 [258][259]
  อิเควทอเรียลกินี 17,130 183 [260]
  ตองงา 16,814 12 [261]
  โมนาโก 16,749 67 [262]
  ซามัว 16,737 31 [263]
  สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ 16,081 17 [264][265]
  โดมินิกา 15,760 74 [266]
  นิการากัว 15,697 245 [5][267]
  จิบูตี 15,690 189 [268]
  สาธารณรัฐแอฟริกากลาง 15,367 113 [269]
  อับคาเซีย 15,292 230 [270]
  หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา 13,839 41 [271]
  แกมเบีย 12,626 372 [272]
  วานูอาตู 12,016 14 [273]
  กรีนแลนด์ 11,971 21 [274][71]
  เยเมน 11,945 2,159 [275]
  ซินต์มาร์เติน 11,030 92 [276]
  เอริเทรีย 10,189 103 [277]
  เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ 9,611 124 [278]
  ไนเจอร์ 9,513 315 [279]
  กินี-บิสเซา 9,350 176 [280]
  คอโมโรส 9,109 160 [281]
  แอนติกาและบาร์บูดา 9,106 146 [282]
  อเมริกันซามัว 8,329 34 [283]
  ไลบีเรีย 8,090 294 [284]
  ชาด 7,820 194 [285]
  เซียร์ราลีโอน 7,762 125 [286][287]
  หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน 7,305 64 [288]
  นอร์เทิร์นไซปรัส 7,139 33 [289]
  หมู่เกาะคุก 7,062 2 [290][291]
  เซนต์คิตส์และเนวิส 6,598 46 [292]
  หมู่เกาะเติกส์และเคคอส 6,565 38 [293][294]
  เซาตูเมและปรินซีปี 6,562 80 [295]
  ปาเลา 5,999 9 [296]
  นาอูรู 5,393 1
  คิริบาส 5,025 24 [297][298]
  สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[BC] 4,723 437 [299]
  โซมาลีแลนด์ 4,608 311 [300][301]
  แองกวิลลา 3,904 12 [302]
  มาเก๊า 3,514 121 [303]
  วาลิสและฟูตูนา 3,427 7 [304][305]
  แซงปีแยร์และมีเกอลง 3,426 2 [306]
  เซาท์ออสซีเชีย[BE] 3,339 60+ [270]
  ตูวาลู 2,779 –
  สาธารณรัฐอาร์ทซัค 2,751 31 [270]
  เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา 2,166 – [307][308]
  หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ 1,923 – [309]
  โบแนเรอ 1,586 17 [310]
  มอนต์เซอร์รัต 1,403 8 [311]
  นีอูเอ 747 –
  สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี[BF] 732 42 [312]
  แอนตาร์กติกา 58 0 [313]
  นครรัฐวาติกัน 26 0 [314]
  ซินต์เอิสตาซียึส 20 0 [315]
  ซาบา 7 0 [316]
  บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี 5 0 [317][318]
  โตเกเลา 5 0
  หมู่เกาะพิตแคร์น 4 –
  อ่าวกวนตานาโม 2 0 [319]
พาหนะระหว่างประเทศ 
  เรือยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์[BG] 1,102 1 [320][321]
  เรือชาร์ลเดอโกล[BH] 1,081 0 [322]
  เรือไดมอนด์พรินเซส[BI] 712 14 [323][324]
  เรือคอสตาแอตแลนติกา 148 0 [325][326]
  เรือเกร็กมอร์ติเมอร์[BJ] 128 1 [327][328]
  เรือเอ็มเอส ซานดัม[BK] 13 4 [330][331]
  เรือคอรัลพรินเซส[BL] 12 3 [332]
  เรือซีดรีมวัน[BM] 9 0 [333][334]
  เรือฮาเอ็นเอลเอ็มเอส ดลแฟง[BN] 8 0 [335][336]
ณ วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2566
 หมายเหตุ 
  1. ↑ ประเทศ ดินแดน รวมถึงเขตอำนาจรัฐเหนือเรือที่ชักธงของตน การโอนสิทธิในที่ดินระหว่างประเทศ ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าพบผู้ติดเชื้อ แต่ละกรณีอาจมีความแตกต่างทางด้านสัญชาติ ในบางประเทศอาจครอบคลุมถึงหลายพื้นที่ตามที่ระบุไว้
  2. ↑ รายงานเฉพาะจำนวนผู้ป่วยยืนยันแล้ว จำนวนผู้ป่วยจริงอาจสูงกว่าที่รายงาน แต่ไม่สามารถยืนยันจำนวนดังกล่าวได้[1] เกณฑ์การรายงานและความสามารถในการทดสอบนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ
  3. ↑ ยอดผู้เสียชีวิตทั้งหมดอาจไม่จำเป็นต้องเพิ่มขึ้น เนื่องจากความถี่ของการอัปเดตข้อมูลในแต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน
  4. ↑ รวมกรณีบนเรือสำราญ แกรนด์พรินเซส ซึ่งเทียบท่าที่รัฐแคลิฟอร์เนีย และไม่รวมกรณีจาก ดินแดนโพ้นทะเลของสหรัฐ
  5. ↑ ไม่ใช่ทุกรัฐหรือดินแดนโพ้นทะเลที่รายงานข้อมูลผู้รักษาหาย
  6. ↑ กรณีผู้ป่วยรวมถึงกรณีจากการวินิจฉัยทางคลินิก ผู้รักษาหายและเสียชีวิต รวมถึงการเสียชีวิตที่อาจเกิดขึ้น และผู้ที่ได้รับการปล่อยตัวจากการกักกัน เป็นไปตามวิธีปฏิบัติของ CDC[3]
  7. ↑ กรณีของเรือยูเอสเอส ทีโอดอร์ รูสเวลต์ ปัจจุบันเทียบท่าอยู่ที่กวม รายงานแยกจากกรณีของประเทศ แต่รวมอยู่ในรายงานของกองทัพเรือสหรัฐ
  8. ↑ รวมกรณีที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและกรณีเสียชีวิต ตั้งแต่วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2563 เป็นต้นมาในจังหวัดต่าง ๆ ของมณฑลหูเป่ย์ และไม่รวมกรณีในเขตปกครองพิเศษฮ่องกง, มาเก๊า และไต้หวัน
  9. ↑ ไม่รวม 1,268 กรณีไม่แสดงอาการซึ่งอยู่ภายใต้การสังเกตอาการโดยแพทย์ตั้งแต่วันที่ 4 เมษายน
  10. ↑ กรณีไม่แสดงอาการไม่ถูกรายงานก่อนวันที่ 31 มีนาคม
  11. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยที่ไม่มีอาการ 448 ราย ภายใต้การดูแลของแพทย์ ณ วันที่ 17 พฤษภาคม 2563
  12. ↑ การทดสอบการติดเชื้อสงวนไว้สำหรับผู้ป่วยในกลุ่มเสี่ยงที่มีอาการรุนแรงเท่านั้น รวมกรณีในจังหวัดโพ้นทะเลคือ เฟรนช์เกียนา, กัวเดอลุป, มาร์ตีนิก, มายอต, เรอูนียง, แซ็ง-บาร์เตเลมี และ แซ็ง-มาแต็ง และไม่รวมอาณานิคมโพ้นทะเลคือ เฟรนช์พอลินีเชีย, นิวแคลิโดเนีย, แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
  13. ↑ จำนวนผู้รักษาหายรวมเฉพาะผู้ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ส่วนจำนวนผู้ติดเชื้อยืนยันและจำนวนผู้เสียชีวิตรวมทั้งจากโรงพยาบาลและจากสถานพักฟื้น (ESMS: établissements sociaux et médico-sociaux)
  14. ↑ หน่วยงานของรัฐต่าง ๆ ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหายครบทุกรัฐ
  15. ↑ ตั้งแต่วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2563 มีการวินิจฉัยผลการติดเชื้อเฉพาะผู้ที่มีความเสี่ยงเท่านั้น[17][18]
  16. ↑ ไม่รวมกรณีจากดินแดนโพ้นทะเลของบริเตน และ เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  17. ↑ ตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคม รัฐบาลสหราชอาณาจักรไม่ได้เผยแพร่จำนวนผู้รักษาหาย ข้อมูลของวันที่ 22 มีนาคม รายงานผู้รักษาหาย 135 ราย[21]
  18. ↑ รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 แต่นานาชาติยังคงรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  19. ↑ ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" กรณีเสียชีวิตหนึ่งรายบนเรือนั้นไม่ได้ถูกบันทึกอย่างเป็นทางการโดยรัฐบาลรัสเซีย[23][24][25]
  20. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยยืนยัน จากการตรวจแอนติบอดีในซีรัม
  21. ↑ รวมกรณีจากดินแดนปกครองตนเอง เซวตา และ เมลียา
  22. ↑ ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" ผู้ติดเชื้อจำนวน 10 ราย ซึ่งหนึ่งในนั้นรวมถึงผู้เสียชีวิต 1 ราย บันทึกไว้โดยรัฐบาลออสเตรเลีย
  23. ↑ รวมกรณีบนเรือสำราญเอ็มวี อาร์ตาเนีย ซึ่งมีรายงานผู้ป่วยโดยหน่วยงานของรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลีย[30]
  24. ↑ แยกรายงานกรณีจากกลุ่มประเทศองค์ประกอบของเนเธอร์แลนด์คือ อารูบา, กือราเซา และ ซินต์มาร์เติน
  25. ↑ แยกรายงานกรณีของเขตเทศบาลพิเศษคือ ซาบา, ซินต์เอิสตาซียึส และ โบแนเรอ
  26. ↑ รัฐบาลของเนเธอร์แลนด์ (RIVM) ซึ่งรับผิดชอบประเทศองค์ประกอบด้วย ไม่สรุปจำนวนผู้รักษาหาย[35]
  27. ↑ เนื่องจากภาวะขาดแคลน การทดสอบการติดเชื้อถูกจำกัดเฉพาะในกรณีที่มีอาการรุนแรง จำนวนกรณีรวมถึงที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและการเสียชีวิตตั้งแต่ 9 มีนาคม 2563 เป็นต้นมา
  28. ↑ ไม่รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 โดยนานาชาติยังรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  29. ↑ ไม่รวมกรณีของสาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์และสาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์
  30. ↑ รวมถึงดินแดนเขตพิเศษของเกาะอีสเตอร์
  31. ↑ วันที่ 29 เมษายน 2563 รัฐบาลชิลีเริ่มแจ้งจำนวนผู้ป่วยที่ไม่แสดงอาการแยกจากจำนวนผู้ป่วยที่ยืนยันอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน กรณีผู้ป่วยยืนยันทั้งหมด (ไม่ว่าจะมีอาการหรือไม่) จะรวมอยู่ในรายงานอย่างเป็นทางการ
  32. ↑ กระทรวงสาธารณสุขชิลี พิจารณารายงานจำนวนผู้รักษาหายจากผู้ป่วยยืนยันที่ติดเชื้อมาแล้ว 14 วันไม่ว่าผู้นั้นจะยังมีอาการป่วยหรือยังมีผลทดสอบเป็นบวกต่อไวรัส โดยหักออกเฉพาะจำนวนผู้เสียชีวิตเท่านั้น
  33. ↑ จำนวนผู้เสียชีวิต รายงานเฉพาะกรณีที่มีผลตรวจเชื้อไวรัสเป็นบวกเท่านั้น
  34. ↑ รวมกรณีจากดินแดนที่เป็นข้อโต้แย้ง ที่ราบสูงโกลัน และไม่รวมกรณีจากรัฐปาเลสไตน์
  35. ↑ จำนวนผู้เสียชีวิตยังรวมถึงกรณีผู้ป่วยที่ไม่ได้ทดสอบหาเชื้อ และกรณีในบ้านพักคนชราที่สันนิษฐานว่าเสียชีวิตจาก COVID-19
  36. ↑ แม้ว่าจะพบผู้ป่วยที่ให้ผลการตรวจเป็นบวกอีกจำนวนมากในสวิสเซอร์แลนด์ แต่ตัวเลขที่รายงานในที่นี้เป็นเพียงเฉพาะผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันแล้วเท่านั้น
  37. ↑ แยกกรณีจากหมู่เกาะแฟโร และ กรีนแลนด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของเดนมาร์ก
  38. ↑ ระหว่างวันที่ 12 มีนาคม 2563 ถึง 1 เมษายน เกณฑ์สำหรับการเข้าตรวจสอบผลติดเชื้อ มีเพียงผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงและบุคลากรทางสาธารณสุขเท่านั้นที่สามารถเข้ารับการตรวจสอบได้ ช่วงเวลาก่อนหน้าและหลังจากนั้น การตรวจสอบเชื้อเป็นโดยทั่วไปรวมทั้งผู้มีอาการน้อยและผู้สัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วย[69]
  39. ↑ การทดสอบกรณีที่สงสัยว่าติดเชื้อ ถูกระงับชั่วคราวทั้งประเทศ ตั้งแต่วันที่ 12 มีนาคม 2563 เพื่อเน้นความพยายามเพิ่มขึ้น ไปที่ผู้ที่มีความเสี่ยงจากการเจ็บป่วยที่รุนแรง และภาวะแทรกซ้อน
  40. ↑ ไม่รวมกรณีในคอซอวอ ซึ่งเป็นดินแดนข้อพิพาทระหว่างกัน
  41. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยในดินแดน อับคาเซีย และ เซาท์ออสซีเชีย ซึ่งมีสถานะเป็นรัฐที่มีการรับรองอย่างจำกัด
  42. ↑ ตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม 2563 การตรวจสอบผลติดเชื้อของผู้ที่มีอาการปกติถูกยกเลิก และสงวนไว้สำหรับบุคลากรทางสาธารณสุขและผู้ป่วยเฉียบพลันในกลุ่มเสี่ยงเท่านั้น
  43. ↑ กระทรวงสาธารณสุขแห่งนอร์เวย์ ระบุว่ามีผู้ติดเชื้อในนอร์เวย์มากกว่าตัวเลขที่รายงาน สันนิษฐานว่าตัวเลขที่ไม่ได้แสดงจะสูงกว่าเนื่องจากการจำกัดการทดสอบ อย่างไรก็ตาม จำนวนการทดสอบทั้งหมดต่อประชากร 1 คน เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2563 ค่อนข้างสูง[92]
  44. ↑ ประมาณการจำนวนผู้ติดเชื้อตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคมจากแพทย์เวชปฏิบัติ 40% มีผู้ป่วย 20,200 รายตามหลักเกณฑ์ "corona code" R991, จำนวนในตารางรวมทั้งกรณีตรวจสอบพบเชื้อและกรณีตามเกณฑ์วินิจฉัย corona code ของสถาบันการสาธารณสุขนอร์เวย์ (FHI)
  45. ↑ รวมกรณีจากหมู่เกาะโอลันด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของฟินแลนด์[94]
  46. ↑ จำนวนผู้หายป่วยเป็นค่าประมาณตามรายงานกรณีผู้ป่วยที่ได้รับอย่างน้อยสองสัปดาห์ที่ผ่านมา และไม่มีข้อมูลการติดตามอื่น ๆ เกี่ยวกับโรคนี้ ยังไม่ทราบจำนวนผู้หายป่วยที่แน่ชัด เนื่องจากมีผู้ป่วยเพียงเล็กน้อยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล[95]
  47. ↑ รวมกรณีดินแดนที่มีข้อพิพาทเวสเทิร์นสะฮารา ในส่วนที่ควบคุมโดยโมร็อกโก และไม่รวมดินแดนในส่วนของรัฐโดยพฤฒินัยสาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี
  48. ↑ รวมกรณีบนเรือ เอ็มเอส แบรมาร์
  49. ↑ รวมกรณีในแอโครเทียรีและดิเคเลีย และไม่รวมกรณีในนอร์เทิร์นไซปรัส
  50. ↑ นับรวมกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรียที่เป็นข้อพิพาทซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา ในขณะที่กรณีที่รายงานโดยสาธารณรัฐมอลเดเวียพรีดเนสโตรวี ไม่รวมอยู่ด้วย
  51. ↑ รวมกรณีของเรือสำราญในแม่น้ำไนล์ ริเวอร์ อะนูเคต ที่เมืองลักซอร์
  52. ↑ 52.0 52.1 52.2 เป็นดินแดนปกครองตนเอง เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  53. ↑ ไม่รวมกรณีจากดินแดนที่มีข้อพิพาท ที่ราบสูงโกลัน
  54. ↑ ยกเว้นกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา
  55. ↑ 55.0 55.1 กรณีของดินแดนที่ไม่ได้รับการรับรอง สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์ และ สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์ ไม่ถูกนับรวมกับจำนวนของแคว้นโดเนตสค์และลูฮันสค์ของยูเครน
  56. ↑ ไม่รวมจำนวนของรัฐโดยพฤตินัย โซมาลีแลนด์
  57. ↑ กรณีผู้ป่วยในรัฐที่ไม่ได้รับการรับรองเซาท์ออสซีเชีย ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของจอร์เจีย
  58. ↑ กรณีผู้ป่วยในรัฐโดยพฤฒินัย สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของโมร็อกโก
  59. ↑ แม้เรือบรรทุกเครื่องบินยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์ จะเทียบท่าอยู่ที่กวม แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  60. ↑ เรือบรรทุกเครื่องบิน ชาร์ลเดอโกล ของกองทัพเรือฝรั่งเศส ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  61. ↑ กรณีเรือสัญชาติอังกฤษ ไดมอนด์พรินเซส ได้ถูกกักกันอยู่ในน่านน้ำญี่ปุ่น และดูแลจัดการผู้โดยสารอยู่ภายในเรือโดยรัฐบาลญี่ปุ่น กรณีนี้จึงไม่รวมอยู่ในการนับจำนวนผู้ติดเชื้ออย่างเป็นทางการของรัฐบาลญี่ปุ่น หรือสหราชอาณาจักร อย่างไรก็ตามองค์การอนามัยโลก แบ่งแยกกรณีเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ"
  62. ↑ แม้เรือ'เกร็กมอร์ติเมอร์ จะเทียบท่าอยู่ที่ประเทศอุรุกวัย แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  63. ↑ กรณีเรือเอ็มเอส ซานดัม จอดอยู่ในน่านน้ำนอกชายฝั่งชิลีหลังถูกปฏิเสธการเข้าเทียบท่าตั้งแต่ 14 มีนาคม เรือเอ็มเอส รอตเทอร์ดัม มาสมทบกับเรือเอ็มเอส ซานดัม เพื่อให้การช่วยเหลือในวันที่ 26 มีนาคม ทั้งสองลำแสดงความประสงค์ที่จะผ่านคลองปานามา แต่ถูกปฏิเสธไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า[329] จำนวนกรณีบนเรือทั้งสองไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  64. ↑ กรณีพบผลตรวจเชื้อผู้โดยสารบนเรือ คอรัลพรินเซส เป็นบวก ตั้งแต่ต้นเดือนเมษายน 2563 แต่ไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า จำนวนกรณีบนเรือไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  65. ↑ จำนวนกรณีบนเรือ ซีดรีมวัน ปัจจุบันไม่ถูกนับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  66. ↑ กรณีทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรือดำน้ำ ดลแฟง (HMLMS Dolfijn) ถูกรายงานขณะที่เรืออยู่ในน่านน้ำระหว่างสกอตแลนด์และเนเธอร์แลนด์ ไม่ชัดเจนว่า สถาบันสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อมแห่งชาติเนเธอร์แลนด์ (RIVM) รวมกรณีเหล่านี้ในการนับรวมในรายงานหรือไม่ และเนื่องจาก RIVM ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหาย สำหรับกองทัพเนื่องจากความกังวลใน ความมั่นคงในการปฏิบัติการ จึงสันนิษฐานว่าไม่มีรายงานอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับจำนวนผู้รักษาหาย

มีผู้ป่วยยืนยันแล้ว แก้ไข

 
แผนที่ภาพเคลื่อนไหวการแพร่ของผู้ป่วย 2019-nCoV ยืนยันแล้วตั้งแต่วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563

ในวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2564 ประเทศไมโครนีเซีย พบผู้ติดเชื้อ 1 รายนับเป็นประเทศล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) [337]

ในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2564 ที่สนามบินเซนต์เฮเลนา พบผู้ติดเชื้อ 1 รายส่งผลให้เซนต์เฮเลนาเป็นดินแดนล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2)[338]โดยผู้ป่วยเดินทางด้วยเที่ยวบิน สายการบินเช่าเหมาลำ เดินทางจากท่าอากาศยานลอนดอนสแตนสเต็ด

ในวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 สัดส่วนผู้เสียชีวิตทั่วโลกเป็นดังนี้ ทวีปยุโรป 29.96% ทวีปอเมริกาเหนือ 23.75% ทวีปเอเชีย 22.43% ทวีปอเมริกาใต้ 19.68% ทวีปแอฟริกา 3.75% ทวีปออสเตรเลีย 0.43%

ยุโรป แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในทวีปยุโรป

ผู้ป่วยรายแรก ๆ ของทวีปยุโรปมีรายงานจากในประเทศฝรั่งเศสและในประเทศเยอรมนี​รวมถึงประเทศอื่น ๆ โดยเป็นผู้ป่วยเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น จนวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ได้เกิดการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ขึ้นในประเทศอิตาลี ซึ่งผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณตอนเหนือของมิลาน จากนั้นมีผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแพร่กระจายของโรคไปทั่วทั้งทวีปยุโรป โดยหลังจากที่ประเทศมอนเตเนโกรได้รายงานการพบผู้ติดเชื้อเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ทำให้มีผู้ป่วยอยู่ในทุกประเทศเอกราชของทวีปยุโรป​

ต่อเมื่อวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2563 ได้มีรายงานการพบผู้ติดเชื้อในไอล์ออฟแมนซึ่งเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร และพบการติดเชื้อในดินแดน​ที่ยังมีปัญหาข้อพิพาทเรื่องอำนาจอธิปไตยของตนเองอย่าง​ทรานส์นีสเตรีย[339]​นอกจากนี้ยังพบการติดเชื้อในดินแดนปกครองตนเองอย่างหมู่เกาะโอลันด์​ทำให้การติดเชื้อพบในทุกประเทศเอกราชและของทวีปยุโรป ปัจจุบันองค์การอนามัยโลก​ได้ประกาศให้ทวีปยุโรปเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของไวรัสหลังจากสถานการณ์ดีขึ้นในประเทศจีน[340][341] [342][343][344][345]ณ วันที่ 2 ธันวาคม 2563 วาเลรี ฌิสการ์ แด็สแต็ง อดีตประธานาธิบดีสาธารณรัฐฝรั่งเศส ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่

ณ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2565 พบผู้ติดเชื้อแต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ สฟาลบาร์​ และ นครรัฐวาติกัน พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดได้แก่ หมู่เกาะแฟโร เสียชีวิต 28 ราย และ หมู่เกาะโอลันด์​ เสียชีวิต 9 ราย พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อได้แก่ ยานไมเอน ​ไม่พบผู้ติดเชื้อ

ณ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 เมื่อเรียงตามจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดในแต่ละประเทศ​ 30 อันดับแรกของโลก พบว่า​ 13 ประเทศอยู่ในทวีปยุโรปคิดเป็น​อัตราร้อยละ 43.33 % โดยจำนวนประเทศ​ 30 อันดับแรกของโลกมีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 36,860 รายของแต่ละประเทศ​ และเมื่อเรียงตามจำนวนผู้ติดเชื้อมากที่สุด 12 อันดับแรกของโลก พบว่าอยู่ในทวีปยุโรป 6 ประเทศ หรือคิดเป็นอัตราร้อยละ 50.00 % ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปยุโรป​อยู่ที่ สหราชอาณาจักร ประเทศฝรั่งเศส ประเทศอิตาลี ประเทศเยอรมนี ประเทศรัสเซีย ประเทศสเปน

ณ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปจำนวนสูงสุด 13 อันดับแรก​ (นับเฉพาะทวีปยุโรป) ​ได้แก่ ​ประเทศรัสเซีย​ 399,814 ราย สหราชอาณาจักร 226,144 ราย​ ประเทศอิตาลี 190,987 ราย​ ประเทศเยอรมนี ​174,352 ​ราย ประเทศฝรั่งเศส 167,642 ราย ประเทศสเปน 121,760 ราย ประเทศโปแลนด์ 119,633 ราย ประเทศยูเครน 112,418 ราย ประเทศโรมาเนีย​ 68,246 ราย ประเทศฮังการี 48,881 ราย ประเทศเช็กเกีย 42,812 ราย ประเทศบัลแกเรีย 38,440 ราย ประเทศกรีซ 37,089 ราย ทั้ง 13 ประเทศยังจัดว่าเป็นประเทศที่มีผู้เสียชีวิต ติด 30 อันดับแรกของโลก (มากกว่า 37,088 รายขึ้นไป)

ณ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2566 เวลามาตรฐานกรีนิช 01.31 น. ผู้ติดเชื้อในทวีปยุโรป 249,823,684 ราย และเสียชีวิตรวม​ 2,069,797 ราย จำนวนผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปวันและเวลาดังกล่าว คิดเป็น 29.95 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ดินแดนอาณานิคม​ แก้ไข

ณ วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2566 หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน​ (หมู่เกาะในทวีปอเมริกาเหนือ) มีผู้เสียชีวิต 64 ราย ส่วน หมู่เกาะเคย์แมน​ มีผู้เสียชีวิต 37 ราย ไอล์ออฟแมน​ มีผู้​เสียชีวิต​ 116 ราย หมู่เกาะแชนเนล​ มีผู้เสียชีวิต 228 ราย เกิร์นซีย์​ มีผู้​เสียชีวิต ​23 ราย[346]เรอูนียง​ มีผู้​เสียชีวิต ​921 ราย หมู่เกาะเติกส์และเคคอส มีผู้เสียชีวิต 38 ราย แซ็งปีแยร์และมีเกอลง ​ผู้เสียชีวิต 2 ราย แองกวิลลา มีผู้เสียชีวิต 12 ราย

รัสเซีย แก้ไข

ณ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศรัสเซียมีจำนวนผู้ติดเชื้อ 22,974,289ราย เป็นอันดับ 10 ของโลก และเสียชีวิต 399,814 ราย เป็นอันดับที่ 4 ของโลก

รัสเซียเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้ขั้วโลกเหนือมากที่สุดโดยมีผู้เสียชีวิตที่เขตปกครองตนเองชูคอตคา 4 ราย

ทวีปอเมริกาเหนือ แก้ไข

ณ วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2565 สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก และ ประเทศแคนาดา​ เป็นศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาเหนือ

ณ วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ทวีปอเมริกาเหนือมีจำนวน​ 4 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​ในแต่ละประเทศมากกว่า 20000 ราย​ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก ประเทศแคนาดา​ ประเทศกัวเตมาลา จำนวนผู้เสียชีวิตทั้งทวีปอเมริกาเหนือคิดเป็น 23.75 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ดินแดนโพ้นทะเลของฝรั่งเศส แก้ไข

พบผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 4 คน โดยมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 2 คนเมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2563 ในเกาะเซนต์มาร์ติน ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส โดยตัวผู้ป่วยได้เดินทางมาจากฝรั่งเศสผ่านดินแดนซินต์มาร์เตินของเนเธอร์แลนด์ และแซ็ง-บาร์เตเลมี ซึ่งบุตรชายของผู้ป่วยได้เกิดการติดเชื้อขึ้น ทั้งคู่เดินทางกลับไปยังเกาะเซนต์มาร์ตินและถูกตรวจพบที่ท่าอากาศยาน และได้ถูกส่งตัวต่อไปกักโรคที่โรงพยาบาลบนเกาะ[347] ขณะที่ในกัวเดอลุป มีรายงานผู้ป่วยจำนวนหนึ่งคน[348]

ณ วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2566 เกาะเซนต์มาร์ติน มีผู้เสียชีวิต 63 ราย กัวเดอลุป มีผู้เสียชีวิต 1,017 ราย แซ็ง-บาร์เตเลมี มีผู้เสียชีวิต 6 ราย

คอสตาริกา แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศคอสตาริกา มีผู้เสียชีวิต 9,411 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,238,243 ราย

กัวเตมาลา แก้ไข

ณ​ วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศกัวเตมาลา มีผู้เสียชีวิต 20,226 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,269,595 ราย

เม็กซิโก แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเม็กซิโก

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ประเทศเม็กซิโกมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 3 คน เป็นชายอายุ 35 ปี และ 59 ปีในเม็กซิโกซิตี และชายอายุ 41 ปีในรัฐซีนาโลอา ซึ่งทั้งสามมีผลการทดสอบเป็นบวกและได้ถูกกักโรคไว้ที่โรงพยาบาลและโรงแรม ตามลำดับ สองคนแรก ทั้งคู่ได้เดินทางไปยังเมืองเบอร์กาโม ประเทศอิตาลี และพำนักอยู่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์[349][350][351][352] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วยรายที่สี่ เป็นหญิงอายุ 20 ปี ซึ่งได้มีการเดินทางไปยังประเทศอิตาลีมา[353] วันที่ 1 มีนาคม มีการพบผู้ป่วยรายที่ 5 เป็นนักศึกษาในรัฐเชียปัส ซึ่งเพิ่งได้เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[354]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศเม็กซิโก มีผู้เสียชีวิต 334,336 ราย และ มีจำนวนผู้ติดเชื้อ 7,633,355 ราย

แคนาดา แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศแคนาดา

ณ วันที่ 4 มีนาคม มีรายงานผู้ป่วยโคโรนาไวรัสในประเทศแคนาดา 33 คน โดยแบ่งเป็นพบในบริติชโคลัมเบีย 8 คน รัฐออนแทรีโอ 24 คน และรัฐควิเบก 1 คน[355] ผู้ป่วยทุกคนมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศที่มีผู้ป่วยจำนวนมาก และรักษาหายแล้วจำนวน 8 คน (แบ่งเป็นบริติชโคลัมเบีย 5 คน และรัฐออนแทรีโอ 3 คน)[356]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 แคนาดามีผู้เสียชีวิต 53,086 ราย พบผู้ติดเชื้อ 4,695,593 ราย

สหรัฐ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในสหรัฐ

วันที่ 21 มกราคม 2563 สหรัฐรายงานพบผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุ 35 ปีที่อาศัยอยู่ในเทศมณฑลสโนโฮมิช รัฐวอชิงตัน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากอู่ฮั่นที่ท่าอากาศยานนานาชาติซีแอตเทิล–ทาโคมา ในวันที่ 15 มกราคม

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2563 มีการพบผู้ป่วย 66 คน[357] และมีผู้หายป่วยจำนวน 7 คน วันที่ 27 กุมภาพันธ์ ศูนย์ควบคุมโรคสหรัฐรายงานพบผู้ป่วยใน รัฐแคลิฟอร์เนียซึ่งอาจเป็นกรณีแรกของการติดต่อกันภายในประเทศ[344] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ทางการรัฐวอชิงตันแถลงยืนยันว่าพบผู้เสียชีวิตรายแรกจากโรคโคโรนาไวรัสในสหรัฐ[358]

วันที่ 2 มีนาคม 2563 เทศมณฑลคิง รัฐวอชิงตัน ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินและมีรายงานพบผู้ป่วยยืนยัน 14 คน และยังมีรายงานผู้เสียชีวิตเพิ่มเติมอีก 5 คน[359] ศูนย์อนามัยออรีกอนยังได้รายงานว่าพบผู้อาจติดเชื้อใหม่จำนวนสามรายในรัฐด้วย ซึ่งเป็นชายในเทศมณฑลอูมาทิลลา ซึ่งเข้ารับการรักษาตัวในวัลลาวัลลา รัฐวอชิงตัน[360]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 1,169,682 ราย และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ 107,481,826 ราย

สาธารณรัฐโดมินิกัน แก้ไข

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสรายแรกในประเทศโดมินิกัน และภูมิภาคแคริบเบียน เป็นชายอายุ 62 ปีจากประเทศอิตาลี ซึ่งเดินทางเข้าประเทศในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ และเกิดอาการป่วยในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยผู้นี้ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลทหารรามอนลารา[361]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 4,384 ราย มีผู้ติดเชื้อ 664,120 ราย

ฮอนดูรัส แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศฮอนดูรัส​ มีผู้เสียชีวิต ​11,116 ราย มีผู้ติดเชื้อ 472,619 ราย

อาร์กติก แก้ไข

วันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2565 ศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดในพื้นที่วงกลมอาร์กติก ได้แก่แคว้นมูร์มันสค์ (Murmansk Oblast) ​มีผู้เสียชีวิตแล้ว 728 ราย เทศบาลทรุมเซอ และ ​เทศมณฑลฟินมาร์ก ประเทศนอร์เวย์​ ไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต รัฐอะแลสกา เฉพาะพื้นที่ใน วงกลมอาร์กติก ได้แก่ เขตนอร์ทสโลป (North Slope Borough)​​ เสียชีวิต 17 ราย และ เขตนอร์ทเวสต์ อาร์กติก​ (Northwest Arctic Borough)​ เสียชีวิต20 ราย รวมเสียชีวิต 765 ราย

ดินแดนในอาร์กติก​ที่อยู่ในวงกลมอาร์กติก มีรายงานว่าพบผู้ป่วยที่โรงงานแก๊สธรรมชาติเหลว ในหมู่บ้านเบโลคาเมนกา (Belokamenka) ในเมือง มูร์มันสค์ ในประเทศรัสเซีย ราว 200 ราย[362][363]

ทวีปอเมริกาใต้ แก้ไข

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2565 ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาใต้ อยู่ที่ ประเทศบราซิล ประเทศโคลอมเบีย และ ประเทศอาร์เจนตินา​ ทวีปอเมริกาใต้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 100000 ราย ทั้งหมด​ ​4 ประเทศ​ พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อในทวีปคือ เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช

พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุด​ ณ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​​ได้แก่ที่ ประเทศบราซิล 704,959 ราย อันดับที่ 2 ของโลก รองลงมาได้แก่ ประเทศเปรู 221,261 ราย อันดับที่ 7 ของโลก ​ประเทศโคลอมเบีย​ 142,892 ราย​ อันดับที่ 13 ของโลก ประเทศอาร์เจนตินา​ 130,527 ราย อันดับที่ 14 ของโลก ประเทศชิลี​ 64,497 ราย อันดับที่​ 23 ของโลก จำนวนผู้เสียชีวิตคิดเป็น 19.68 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

พบผู้ติดเชื้อ 1,126 ราย แต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ ในขณะที่ หมู่เกาะกาลาปาโกส มีผู้เสียชีวิต 10 ราย

ประเทศชิลี แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​ ​​ทั้งประเทศมีผู้ติดเชื้อ 5,288,857 ราย เสียชีวิต 64,497 ราย ประเทศชิลีเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้แอนตาร์กติกา​มากที่สุดโดยพบที่ แคว้นมากายาเนสและลาอันตาร์ตีกาชีเลนา​ มีผู้เสียชีวิต 767 ราย[364]

ประเทศบราซิล แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 37,717,062 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 704,659 ราย​

ประเทศเปรู แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 4,515,610 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 221,261 ราย​

ประเทศโคลอมเบีย แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​​ จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 6,375,407 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 142,892 ราย

ประเทศอาร์เจนตินา แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 10,057,945 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 130,527 ราย​

ทวีปแอนตาร์กติกา แก้ไข

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2563 สำนักข่าวรอยเตอร์สรายงานว่า พบผู้ติดเชื้อ 36 รายในฐานวิจัยนายพลเบอร์นาร์โด โอ’ฮิกกินส์ เกลเม่ ซึ่งเป็น 1 ใน 13 ฐานวิจัยของชิลีที่ตั้งอยู่ในดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี

ในวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2565 รอสส์ดีเพนเดนซี รายงานผู้ติดเชื้อและหายป่วย 125[365]รายดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี รายงานผู้ติดเชื้อ 58 รายและหายป่วย[366][367]

เอเชีย แก้ไข

ตั้งแต่ วันที่ 5 ตุลาคม ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของทวีปเอเซีย อยู่ที่ ​ประเทศอินเดีย ประเทศอิหร่าน

ใน วันที่ 24 ธันวาคม 2565 พื้นที่ที่ไม่ประสงค์จะรายงานผู้ติดเชื้อได้แก่ ประเทศเติร์กเมนิสถาน​ เกาะคริสต์มาส หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) ​

ณ​ วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ จำนวนผู้เสียชีวิตรวม 1,548,115 ราย คิดเป็น 22.43 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

กัมพูชา แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศกัมพูชา
(ณ วันที่ 22 มีนาคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ กัมพูชายืนยันพบผู้ป่วยครั้งแรกในเมืองพระสีหนุ เป็นชายชาวจีนอายุ 60 ปี เดินทางไปยังเมืองนี้จากนครอู่ฮั่นพร้อมครอบครัว[368] โดยคนในครอบครัวของเขาถูกกักไว้ พวกเขาไม่มีการแสดงอาการของไวรัส ขณะที่ชายคนดังกล่าวถูกแยกไว้เพื่อรักษาที่โรงพยาบาลส่งต่อพระสีหนุ (Preah Sihanouk Referral Hospital)[369] มีรายงานว่าอาการของเขาคงที่แล้ว[370][371]ณ 26 กรกฎาคม ​พ.ศ. 2566 ​​มีผู้ติดเชื้อ 138,937 ราย มีผู้เสียชีวิต​ 3,056 ราย

กาตาร์ แก้ไข

กระทรวงสาธารณสุขแห่งกาตาร์ รายงานว่าพบผู้ป่วยไวรัสรายแรกในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยเป็นชาวกาตาร์ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่าน[372][373][374]ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้ติดเชื้อ​ 514,524 ราย ผู้เสียชีวิต 690 ราย

เกาหลีใต้ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีใต้ พ.ศ. 2563

ประเทศเกาหลีใต้มีผู้ติดเชื้อรวมทั้งหมดในวันที่ ณ​ วันที่​ ​26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวน​ 32,883,134 ราย และผู้เสียชีวิตรวม 35,216 ราย เป็นการระบาดที่ใหญ่ที่สุดนอกประเทศจีน[375] ผู้ป่วยรายแรกของการระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ในประเทศเกาหลีใต้ ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563[376] วันที่ 19 กุมภาพันธ์ จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีก 20 คน และวันที่ 20 เพิ่มขึ้นอีก 53 คน ทำให้มีผู้ป่วยรวมขณะนั้นที่ 104 คน ตามการรายงานของศูนย์ป้องกันและควบคุมโรคแห่งเกาหลีใต้ (KCDC) ผู้ป่วยรายใหม่ส่วนมากมาจาก "ผู้ป่วยรายที่ 31" ซึ่งเข้าร่วมชุมนุมที่โบสถ์ชินช็อนจีในแดกู[377]

เกาหลีเหนือ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีเหนือ พ.ศ. 2563

ประเทศเกาหลีเหนือมีผู้ป่วยในวันที่ ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​​จำนวน​ 4,772,813 ราย และเสียชีวิต 74 ราย

คูเวต แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคูเวต พ.ศ. 2563

ประเทศคูเวตในปัจจุบันเป็นประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดในโลกอาหรับ และมีจำนวนผู้ป่วยเป็นรองเพียงประเทศอิหร่านในเอเชียตะวันตก โดยมีผู้ป่วยในประเทศถูกพบแล้วณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวน 666,005 ราย[378]เสียชีวิต 2,570 ราย

จอร์เจีย แก้ไข

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์เจีย​ยืนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรกของประเทศ เป็นชายอายุ 50 ปี ซึ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน โดยเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี ซึ่งผู้ป่วยรายนี้กลับเข้าสู่จอร์เจียทางพรมแดนประเทศอาร์เซอร์ไบจานโดยรถแท็กซี[379][380][381][382]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันว่าผู้หญิงชาวจอร์เจียอายุ 31 ปีที่เพิ่งเดินทางไปประเทศอิตาลีมามีผลการทดสอบเป็นบวก และเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี[382] นอกจากนั้นยังมีผู้ถูกกักกันอยู่ณโรงพยาบาลทบิลิซีอีก 29 คน โดยที่ อามิรัน กัมเกรลิเซ รัฐมนตรีอนามัยระบุว่าพวกเขาเป็นบุคคลที่ "มีความเป็นไปได้สูง" ที่อาจมีไวรัสอยู่[383]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 17,101 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,845,538 ราย

จอร์แดน แก้ไข

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์แดนริเริ่มการห้ามบุคคลที่เดินทางมาจากประเทศจีน ประเทศเกาหลีใต้ และประเทศอิหร่านเข้าสู่ราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว[384] ประเทศจอร์แดนได้ทำการคัดกรองทุกคนที่เดินทางเข้าสู่ประเทศผ่านทางท่าอากาศยาน โดยมีการตรวจสอบทรวงอกและลำคอตลอดจนอุณหภูมิร่างกาย ส่วนชาวจอร์แดนที่มีผลทดสอบเป็นบวกจะถูกกักโรคไว้เป็นเวลา 2 สัปดาห์[385]

วันที่ 2 มีนาคม นายกรัฐมนตรีจอร์แดนแถลงว่าพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในประเทศ[386][387] เป็นชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มใช้มาตรการกักโรคชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[386][388]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 14,122 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,746,997 ราย

จีนแผ่นดินใหญ่ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ พ.ศ. 2563

​​ ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้เสียชีวิต 5,272 ราย จำนวน​ผู้ติดเชื้อ 503,302 ราย ก่อนหน้านี้รัฐบาลจีนดำเนินการปิดเมืองอู่ฮั่นเนื่องด้วยการระบาดทั่วของโควิด-19

ซาอุดีอาระเบีย แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศซาอุดีอาระเบีย พ.ศ. 2563

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศซาอุดีอาระเบียประกาศระงับการเข้าประเทศเป็นการชั่วคราวสำหรับผู้ที่ต้องการเดินทางไปประกอบพิธีอุมเราะห์ในเมกกะ หรือผู้ที่ต้องการเดินทางไปเข้าชมมัสยิดอันนะบะวี รวมถึงนักท่องเที่ยว ต่อมากฎนี้ได้ขยายไปครอบคลุมนักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศที่มีความเสี่ยงต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่[389]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศแห่งซาอุดีอาระเบีย ประกาศระงับการเข้าสู่ประเทศของพลเมืองในประเทศสมาชิกสภาความร่วมมืออ่าว (GCC) ยังเมกกะและมะดีนะหฺเป็นการชั่วคราว โดยพลเมืองของประเทศกลุ่ม GCC ที่พำนักอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียนานเกิน 14 วันติดต่อกัน และไม่ปรากฏอาการใด ๆ อันแสดงถึงโรคโควิด-19 นั้นจะอยู่นอกเหนือกฎดังกล่าว[389]

วันที่ 2 มีนาคม ทางการซาอุดีอาระเบียยืนยันว่าพบผู้ป่วยเป็นรายแรก เป็นชาวซาอุดีอาระเบียที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านผ่านทางประเทศบาห์เรน[390]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ผู้เสียชีวิต 9,646 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 841,469 ราย

ซีเรีย แก้ไข

ประเทศซีเรีย ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้เสียชีวิต 3,165 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 57,689 ราย

ญี่ปุ่น แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศญี่ปุ่น พ.ศ. 2563

ประเทศญี่ปุ่นยืนยันผู้ป่วยรายแรกเป็นชาวจีนอายุ 30 ปี ซึ่งเคยมีการเดินทางไปยังอู่ฮั่นมาก่อน มีอาการเมื่อวันที่ 3 มกราคม และกลับเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นในวันที่ 6 มกราคม

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต ​74,694 ราย​ และมีผู้​ติดเชื้อ​ 33,803,572 ราย

ที่ประเทศญี่ปุ่นมีผู้เสียชีวิตอีก 14 ราย บนไดมอนด์พรินเซส (เรือ)โดยเป็นชาวญี่ปุ่น 9 รายจาก 14 ราย แต่มีผู้เสียชีวิตที่ประเทศญี่ปุ่นเพียง 13 ราย เนื่องจากอีกชาวออสเตรเลียหนึ่งราย เสียชีวิตในโรงพยาบาลที่ประเทศออสเตรเลีย[391]

ไต้หวัน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศไต้หวัน

ประเทศไต้หวันพบผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 21 มกราคม[392]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต​รวม 19,005 ราย และผู้ติดเชื้อ 10,241,506 ราย

ตุรกี แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศตุรกี พ.ศ. 2563

ประเทศตุรกีเมื่อวันที่ 10 มีนาคม ผู้ป่วยติดเชื้อโควิดไวรัสโคโรนารายแรก เป็นผู้หญิงชาวจีนอุย อายุ 32 ปี ที่เดินทางมาจากอู่ฮั่น ประเทศจีน ซึ่งมีผลตรวลหา SARS-CoV-2 เป็นบวก ทำให้ชาวตุรกีถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในอิสตันบูล

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศตุรกีมีผู้เสียชีวิต 102,174 ราย และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ 17,232,066​ ราย

ไทย แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศไทย พ.ศ. 2563

วันที่ 13 มกราคม ประเทศไทยพบผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นการพบผู้ป่วยนอกประเทศจีนเป็นครั้งแรก[393][394][395] วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานผู้เสียชีวิตเป็นรายแรก[396]ในวันที่ 6 เมษายน เที่ยวบินจากจาการ์ตาที่ทำการบินลงที่ท่าอากาศยานหาดใหญ่ นำผู้ติดเชื้อเข้าสู่จังหวัดจำนวน 18 ราย ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศไทยมีผู้เสียชีวิตรวม 34,418 ราย ผู้ติดเชื้อ 4,754,784 ราย

ทาจิกิสถาน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศทาจิกิสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศทาจิกิสถาน ในวันที่ 30 เมษายน พบติดเชื้อโรคไวรัสโคโรนา เป็นผู้ชายชาวทาจิกิสามคนกลับมาจากประเทศอินเดีย มีผู้ป่วย 15 ราย วันที่ 2 พฤษภาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก

ต่อมาวันที่ 7 พฤษภาคม ทาจิกิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกันอัฟกานิสถาน ​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 125 ราย​ ผู้ติดเชื้อ 17,786 ราย

เนปาล แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเนปาล
(ณ วันที่ 26 มกราคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

นักศึกษาชาวเนปาลซึ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่นและถูกกักโรคอยู่ในกาฐมาณฑุ[397] กลายเป็นผู้ป่วยรายแรกของประเทศเนปาลและภูมิภาคเอเชียใต้ในวันที่ 24 มกราคม หลังจากตัวอย่างถูกส่งไปยังศูนย์ร่วมองค์การอนามัยโลกในฮ่องกง[398][399] และถูกเลิกกักตัวหลังจากที่อาการดีขึ้น[400]ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 รายงานผู้เสียชีวิต ​12,031 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,003,374 ราย

บาห์เรน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศบาห์เรน พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้ติดเชื้อ 723,236 ราย และเสียชีวิต 1,567 ราย

บังคลาเทศ​ แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ประเทศบังคลาเทศ​มีผู้เสียชีวิต ​29,465 ราย เป็นและมีผู้ติดเชื้อ 2,043,730 ราย

เยเมน แก้ไข

ประเทศเยเมน ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 2,159 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 11,945 ราย

พม่า แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​ ประเทศพม่า มีผู้ติดเชื้อ 640,985 ราย และเสียชีวิต 19,494 ราย

ปากีสถาน แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศปากีสถาน
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลปากีสถานเริ่มใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารที่ท่าอากาศยานในอิสลามาบาด การาจี ลาฮอร์ และเปศวาร์ เพื่อป้องกันการเข้าสู่ประเทศของไวรัสโคโรนา[401] นอกจากนี้ปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์ยังประกาศใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารก่อนเดินทางขึ้นเครื่องในเที่ยวบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งด้วย[402] วันที่ 27 มกราคม สภานิติบัญญัติกิลกิต-บัลติสตันประกาศหน่วงเวลาการเปิดด่านแนวเขตแดนจีน–ปากีสถานที่ช่องผ่านแดนคุนเยรับในเดือนกุมภาพันธ์[403] และยังประกาศปิดพรมแดนปากีสถาน–อิหร่านด้วย[404]

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยโควิด-19 เพิ่มเติมในการาจีและอิสลามาบาด ทำให้จำนวนผู้ป่วยของประเทศเพิ่มเป็นสี่ราย[405] ส่วนผู้ป่วยรายแรกและรายที่สองมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศอิหร่าน ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเชื้อว่าเขาติดเชื้อ[406]

วันที่ 3 มีนาคม ทางการปากีสถานยืนยันพบผู้ป่วยรายที่ห้า ในแคว้นสินธ์ ผู้ที่เพิ่งเดินทางกลับจากการแสวงบุญที่ประเทศอิหร่านจำนวน 960 ราย ถูกกักโรคในทันที[407]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 30,661 ราย มีผู้ติดเชื้อ 1,581,304 ราย

ฟิลิปปินส์ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศฟิลิปปินส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของประเทศฟิลิปปินส์ ได้รับการยืนยันในวันที่ 30 มกราคม[408] วันที่ 5 กุมภาพันธ์ กรมอนามัย (DOH) ได้มีการยืนยันผู้ป่วยรายที่สาม[409]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 66,542 ราย ผู้ติดเชื้อ 4,171,956 ราย

มองโกเลีย แก้ไข

ประเทศมองโกเลีย ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​มีผู้ติดเชื้อ 1,010,944 ราย เสียชีวิต 2,179 ราย

มาเลเซีย แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศมาเลเซีย

ชาวจีนแปดคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในรัฐยะโฮร์ เมื่อวันที่ 24 มกราคม หลังจากที่มีการติดต่อกับผู้ป่วยในประเทศสิงคโปร์[410] แม้จะมีรายงานในตอนแรกว่าผลการทบสอบให้ผลเป็นลบ[411] แต่ต่อมาในวันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันว่าทั้งสามคนติดเชื้อ และถูกส่งตัวไปกักไว้ที่โรงพยาบาลสุไหงบูโลห์ในรัฐเซอลาโงร์[412][413]

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยรายที่สิบห้าซึ่งเป็นชาวจีนได้หายป่วยอย่างสมบูรณ์ นับเป็นผู้ป่วยที่หายป่วยเป็นรายที่แปดของประเทศมาเลเซีย[414] ต่อมาก็มีรายงานว่าชาวมาเลเซียอีกคนที่ติดเชื้อก็หายดีเป็นรายที่ 9[415]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​มีผู้ติดเชื้อ 5,119,647 ราย และมีผู้เสียชีวิต 37,163 ราย

เลบานอน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศเลบานอน พ.ศ. 2563

วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศเลบานอนยีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรก เป็นหญิงอายุ 45 ปีที่เดินทางมาจากกอม ประเทศอิหร่าน ซึ่งมีผลตรวจหา SARS-CoV-2 เป็นบวก โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในเบรุต[416]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้ติดเชื้อ 1,238,552 ราย และเสียชีวิต ​10,936 ราย

เวียดนาม แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเวียดนาม

ผู้ป่วยยืนยันสองรายแรกเข้าโรงพยาบาลในวันที่ 22 มกราคม และรับการรักษาที่โรงพยาบาลโช่เซย ในนครโฮจิมินห์ กรณีแรกเป็นชาวจีนที่เดินทางจากนครอู่ฮั่นไปฮานอย เพื่อเยื่ยมลูกชายที่อาศัยอยู่ในเวียดนาม และรายที่สองคือลูกชายของเชื่อว่าติดโรคจากผู้เป็นพ่อ[417] หลังจากที่ยืนยันแล้ว รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข สั่งให้เปิดใช้งานศูนย์ป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดฉุกเฉิน[418]

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ บิดาของผู้ป่วยดังกล่าวมีผลการทดสอบเป็นบวก และกลายเป็นผู้ป่วยรายที่สิบหก[419] วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พวกเขาทั้งหมดได้หายป่วย[420] ณ​ วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้ติดเชื้อ 11,621,708 ราย เสียชีวิต 43,206 ราย

ศรีลังกา แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ผู้เสียชีวิต 16,880 ราย มีผู้ติดเชื้อ 672,564 ราย

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้รับการยืนยันในวันที่ 29 มกราคม พรัอมกับครบครัว ของ ชาวอู่ฮั่น[421][422]​ เป็นผู้หญิงชราชาวจีน อายุ 72 ปี และ ลูกชาย อายุ 34 ปี ที่กรณีแรกเป็นชาวจีนเดินทางมาจากนครอู่ฮั่นไปนครดูไบ ซึ่งมีผลตวรจหา SASR-Cov-2 ถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวไปเข้าโรงพยาบาลในดูไบ

ณ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ หลังจากชาวเอมิเรตส์ได้ติดเชื้อโรคโควิด-19 เพื่อลูกสาวที่อาศัยอยู่ที่ดูไบ และรายที่สามคือลูกสาวของเชื้อว่าติดโรคกับแม่

วันที่ 2 มืนาคม กรุงอาบูดาบียีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 เป็นผู้ชายชาวรัสเซีย อายุ 38 ปี และผู้หญิงชาวรัสเซีย อายุ 36 ปี กรณีแรกเป็นชาวรัสเซียเดินทางจากกรุงมอสโกไปอาบูดาบี ชาวรัสเซียสองคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในอาบูดาบี ต่อมา วันที่ 25 มืนาคม รัฐบาลเอมิเรตส์ได้โอกาศปัญหากับ อาบูดาบีและดูไบ จากปิดชั่วคราว เช่า ร้านอาหาร ร้านกาแฟ โรงภาพยนตร์ และทั้งหมด ยกเว้น โรงพยาบาล และร้านขายยา สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้ประกาศปิดพรมแดนที่ตัดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้ติดเชื้อ 1,067,030 ราย เสียชีวิต 2,349 ราย

สิงคโปร์ แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสิงคโปร์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกในประเทศสิงคโปร์ได้รับการยืนยันในวันที่ 23 มกราคม[423] ต่อมามีการรายงานพบผู้ป่วยในท้องถิ่นเป็นรายแรกเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ร้านย่งไทฮั่ง (Yong Thai Hang) เป็นร้านค้าที่ให้บริการนักท่องเที่ยวชาวจีนได้รับการระบุเป็นสถานที่ที่เกิดการติดเชื้อ เนื่องจากมีผู้หญิงจำนวนสี่คนที่ไม่เคยเดินทางไปยังประเทศจีนเกิดติดเชื้อไวรัสขึ้น[424]

วันที่ 4 มีนาคม มีผู้ป่วยในประเทศรวม 112 คน[425]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้ติดเชื้อ 2,518,281 ราย จำนวนผู้เสียชีวิต 1,841 ราย

อัฟกานิสถาน แก้ไข

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 มีพลเมืองในเฮรัตอย่างน้อยสามคน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากกอม ถูกต้องสงสัยว่าติดเชื้อโควิด-19 ตัวอย่างเลือดถูกส่งไปยังคาบูลเพื่อทดสอบเพิ่มเติม[426] ภายหลังอัฟกานิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับอิหร่าน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นหนึ่งในสามคนจากเฮรัตดังกล่าว โดยเป็นชายอายุ 35 ปีซึ่งมีผลการทดสอบ SARS-CoV-2 เป็นบวก[427]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต​ ​7,934 ราย ผู้ติดเชื้อ 224,100 ราย

อาเซอร์ไบจาน แก้ไข

ประเทศอาเซอร์ไบจานมีการยืนยันผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ จากรัสเซีย ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน[428] และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มเติมอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาอาเซอร์ไบจานได้ประกาศปิดชายแดนที่ติดกับประเทศอิหร่าน[429]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต ​10,288 ราย ผู้ติดเชื้อ 831,983 ราย

คาซัคสถาน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคาซัคสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศคาซัคสถานยีนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายในวันที่ 13 มีนาคม จากจีน ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศตุรกี และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาคาซัคสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศรัสเซีย ​​ณ​ วันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้​ติดเชื้อ​ 1,411,831 ราย ​และผู้​เสียชีวิต ​13,848 ราย

อาร์มีเนีย แก้ไข

ประเทศอาร์มีเนียยืนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในช่วงปลายของวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ถึงวันที่ 1 มีนาคม เป็นชาวอาร์มีเนียอายุ 29 ปีที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านและมีรายงานยืนยันผลทดสอบเป็นบวก ภริยาของบุคคลนี้ได้ถูกนำไปทดสอบเช่นกัน โดยผลออกมาเป็นลบ นายกรัฐมนตรีนิกอล ปาชินยันแถลงว่าผู้ป่วยนั้น "มีอาการดีขึ้นแล้ว" นอกจากนี้ยังมีผู้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยประมาณ 30 คนถูกนำไปทดสอบและจะถูกกักโรค ซึ่งก่อนหน้านี้อาร์มีเนียได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศอิหร่านไปแล้ว[430]​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​มีผู้เสียชีวิต 8,751 ราย และมี​ผู้ติดเชื้อ 449,263 ราย

อินเดีย แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศอินเดีย
 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอินเดีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลอินเดียออกคำแนะนำการเดินทางแก่ประชาชน โดยเฉพาะกับนครอู่ฮั่น ซึ่งมีนักศึกษาแพทย์ชาวอินเดียกำลังศึกษาอยู่ประมาณ 500 คน[431]

ผู้โดยสารที่เดินทางมาจากประเทศจีนเข้าสู่ท่าอากาศยานหลักเจ็ดแห่งของประเทศอินเดีย ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจจับความร้อน[432][433]

วันที่ 24 มกราคม มีรายงานผู้ต้องสงสัยจำนวนสองราย ซึ่งกำลังเข้ารับการรักษาอยู่ในมุมไบ[434]

ณ​ วันที่​ 24 กันยายน พ.ศ. 2565 รัฐชัมมูและกัศมีร์ เสียชีวิต 4785 ราย

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวนผู้เสียชีวิตในอินเดียมากถึง 531,915 ราย มีผู้ติดเชื้อ 44,995,311 ราย เฉพาะ หมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ มีผู้เสียชีวิต 78 ราย

อินโดนีเซีย แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2563

ประเทศอินโดนีเซียได้ทำการติดตั้งเครื่องตรวจอุณหภูมิที่เกตและท่าเรือโดยกระทรวงอนามัย และยังมีการจัดเตรียมห้องกักโรคที่โรงพยาบาลกว่า 100 แห่ง

อินโดนีเซียประกาศห้ามทุกเที่ยวบินที่เดินทางมาจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้า รวมถึงออกจากประเทศ ซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์เป็นต้นไป และยังยกเลิกการให้ฟรีวีซ่าและวีซ่าเมื่อมาถึงกับบุคคลสัญชาติจีนด้วย และยังห้ามผู้ที่อยู่หรือพำนักในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เป็นเวลาอย่างน้อย 14 วันเข้าหรือผ่านประเทศอินโดนีเซีย[435]

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ชาวอินโดนีเซียจำนวน 9 คนที่เดินทางไปบนเรือไดมอนด์พรินเซสมีผลการทดสอบการติดเชื้อเป็นบวก ขณะที่รัฐบาลอินโดนีเซียเตรียมส่งลูกเรือที่เหลือ 68 คนจาก 188 คนจากเรือเวิลด์ดรีม ไปยังเกาะเซอบารูเคกิล ซึ่งเป็นเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในบรรดาหมู่เกาะนับพัน[436][437][438]

วันที 2 มีนาคม ทางการอินโดนีเซียได้ยืนยันติดเชื้อว่าพบผู้ป่วย ชาวอินโดนีเซียที่เดินทางกลับมาจากประเทศจีน

วันที่ 4 ตุลาคม ที่ หมู่เกาะมาลูกู พบผู้เสียชีวิต 115 ราย[439]

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ ประเทศอินโดนีเซียมีผู้เสียชีวิตรวม 161,894 ราย ผู้ติดเชื้อ 6,812,670 ราย

อิรัก แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิรัก พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​​ประเทศอิรัก มี ผู้ติดเชื้อรวม 2,465,545 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 25,375 ราย[440]

อิหร่าน แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2563

ประเทศอิหร่านเป็นศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโลกในทวีปเอเซีย ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 เจอผู้ติดเชื้อรายแรกที่เมืองกอม (Qom City)

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 พบผู้ติดเชื้อ 7,612,734 ราย ประเทศอิหร่าน มีผู้เสียชีวิต 146,304 ราย

โอมาน แก้ไข

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยโคโรนาไวรัสสองรายแรก เป็นหญิงชาวโอมานสองคนที่กลับมาจากประเทศอิหร่าน[441][442]ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิตรวม 4,628 ราย ผู้ติดเชื้อ 399,449 ราย

อิสราเอล แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​​ประเทศอิสราเอล มีผู้เสียชีวิต 12,581 ราย ติดเชื้อ 4,830,203 ราย

ฮ่องกง แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในฮ่องกง พ.ศ. 2563

วันที่ 26 พฤษภาคม​ ศูนย์ปกป้องอนามัยฮ่องกงพบผู้ป่วยรวม 1,206 คน ในฮ่องกง และผู้เสียชีวิต 7 คน[443][444][445]​​​​​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ฮ่องกง มีผู้เสียชีวิต 13,819 ราย ติดเชื้อ 2,915,068 ราย

โอเชียเนีย แก้ไข

ณ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีจำนวน ​6 ประเทศที่พบว่ามีผู้เสียชีวิตเกิน 300 ได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์ ประเทศฟิจิ ประเทศปาปัวนิวกินี เฟรนช์พอลินีเชีย​ นิวแคลิโดเนีย ในจำนวนนี้มี 2 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตเกิน 4000 รายได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย และ ประเทศนิวซีแลนด์ พื้นที่ไม่มีผู้เสียชีวิตได้แก่ ประเทศนีวเว ประเทศตูวาลู โตเกเลา

ทั้งทวีปมีรายงานผู้ติดเชื้อรวม 14,576,931 ราย เสียชีวิตรวม 26,622 ราย เฉพาะจำนวนผู้สียชีวิตคิดเป็น 0.43 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ประเทศออสเตรเลีย แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศออสเตรเลีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน​ 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย

วันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุราว 50 ปี ซึ่งเดินทางจากเมืองกว่างโจวมายังเมลเบิร์นในวันที่ 19 มกราคม ผ่านสายการบินไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ CZ321 เขาเข้ารับการรักษาตัวที่ศูนย์การแพทย์โมนาชในเมลเบิร์น[446][447] จากนั้นมีการประกาศว่ามีผู้ป่วยอีกสามรายที่มีผลการทดสอบเป็นบวกในรัฐนิวเซาท์เวลส์[448][449] ต่อมามีการเฝ้าสังเกตอาการอีกหกราย และมีการยืนยันว่าจะเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลหลังจากเพิ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่น จากในหกราย มีผู้ต้องสงสัยถึงสองรายที่มีโอกาสติดเชื้อไวรัส ส่วนที่เหลืออีกสี่รายอาจถูกสงสัยว่าติดเชื้อไวรัส[450]

หัวหน้าเจ้าหน้าที่การแพทย์ออสเตรเลีย ระบุว่าเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยทางชีวภาพ จะเริ่มคัดกรองผู้โดยสารที่เดินทางมาถึงในสามสัปดาห์โดยเที่ยวบินจากอู่ฮั่นถึงซิดนีย์ ในวันที่ 23 มกราคม ผู้โดยสารจะได้รับแผ่นพับข้อมูล และข้อให้แสดงตัวหากมีไข้หรือต้องสงสัยว่าอาจติดเชื้อโรค[451]รัฐแทสเมเนีย มีผู้เสียชีวิต 13 ราย

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิตรวม​ 22,157 ราย ผู้ติดเชื้อ 11,725,283 ราย

ประเทศนิวซีแลนด์ แก้ไข

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พบผู้ป่วยรายแรกกลับมาจากประเทศอิหร่าน[452] วันที่ 25 มีนาคม ประเทศนิวซีแลนด์ พบผู้ติดเชื้อ 205 ราย รักษาหายแล้ว 22 ราย ส่งผลให้นายกรัฐมนตรีประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน[453] 29 มีนาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก[454]ณ​ วันที่​ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2566 ​ประเทศนิวซีแลนด์​มีผู้เสียชีวิต 4,510 ราย ​ผู้ติดเชื้อ 2,413,279 ราย หมู่เกาะแชทัม​ เกาะสจวร์ต​ ไม่พบผู้เสียชีวิต

ประเทศฟิจิ แก้ไข

ประเทศฟิจิ​ ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 พบผู้ติดเชื้อ 69,117 ราย เสียชีวิต 885 ราย

ประเทศปาปัวนิวกินี แก้ไข

ประเทศปาปัวนิวกินี ​ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 พบผู้ติดเชื้อ 46,864 ราย เสียชีวิต 670 ราย

เฟรนช์พอลินีเชีย แก้ไข

เฟรนช์พอลินีเชีย ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 พบผู้ติดเชื้อ 78,615 ราย เสียชีวิต 649 ราย

แอฟริกา แก้ไข

ในวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2563 นายกรัฐมนตรีประเทศเอสวาตีนี ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อโควิด 19

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 จำนวนผู้ติดเชื้อและผู้เสียชีวิตพบทั้ง 58 ดินแดนทั้งทวีปแอฟริกา จำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 20000 ราย มีจำนวน 3 ประเทศ จำนวนผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดอยู่ที่ เวสเทิร์นสะฮารา เสียชีวิต 1 ราย สัดส่วนผู้เสียชีวิตคิดเป็น 3.75 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ศูนย์กลางการแพร่ระบาดอยู่ที่ ประเทศแอฟริกาใต้ ประเทศอียิปต์ และ ประเทศตูนิเซีย​

พื้นที่ไม่พบผู้เสียชีวิตได้แก่ เซนต์เฮเลนา

ประเทศแอฟริกาใต้ แก้ไข

ประเทศแอฟริกาใต้ เป็นประเทศพบผู้ป่วยรายแรก 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​มีผู้เสียชีวิต 102,595 ผู้ติดเชื้อ 4,076,463 ราย

ประเทศอียิปต์​ แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอียิปต์
(ณ วันที่ 31 มีนาคม 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย
  มีการรายงานผู้ต้องสงสัย

ประเทศอียิปต์วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 อียิปต์ได้ยืนยันติดเชื้อผู้ป่วย มีผู้ชายชาวจีนอายุ 30 ปี ใด้เดินทางมาจาก ประเทศจีน ต้องหา ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ เป็นบวก ทำไห้ชาวอียิปต์ถูกติดเชิ้อโควิด-19 ต้องสั่งไปเข้าโรงพยาบาลในไคโร

วันที่ 25 มีนาคม 2563 สายการบินอียิปต์แอร์ ถูกยกเลิกเที่ยวบินแล้ว ต่อมา วันที่ 12 เมษายน 2563 สนามบินแห่งไคโรได้ปิดทำการ อียิปต์ได้ประกาศปิดแดนทะเลซาอุดีอาระเบีย

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้เสียชีวิต 24,613 ผู้ติดเชื้อ 516,023 ราย

ประเทศโมร็อกโก แก้ไข

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศโมร็อกโก พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 มีผู้เสียชีวิต 16,297 ผู้ติดเชื้อ 1,275,224 ราย

ประเทศตูนิเซีย แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566​ มีผู้เสียชีวิต 29,423 ราย ผู้ติดเชื้อ 1,153,361 ราย

ประเทศเอธิโอเปีย แก้ไข

ณ​ วันที่​ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2566 ​ประเทศเอธิโอเปีย ผู้เสียชีวิต 7,574 ผู้ติดเชื้อ 500,946 ราย

เส้นเวลาของการยืนยันผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดน แก้ไข

ผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดน
วันที่ ประเทศหรือดินแดน
1 ธันวาคม 62   จีน (แผ่นดินใหญ่)
13 มกราคม 63   ไทย
16 มกราคม 63   ญี่ปุ่น
20 มกราคม 63   เกาหลีใต้ •   สหรัฐ
21 มกราคม 63   ไต้หวัน[a]
22 มกราคม 63   ฮ่องกง[b] •   มาเก๊า[b]
23 มกราคม 63   สิงคโปร์ •   เวียดนาม
24 มกราคม 63   ฝรั่งเศส •   เนปาล
25 มกราคม 63   ออสเตรเลีย •   แคนาดา •   มาเลเซีย
27 มกราคม 63   กัมพูชา •   เยอรมนี •   ศรีลังกา
29 มกราคม 63   ฟินแลนด์ •   สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
30 มกราคม 63   อินเดีย •   อิตาลี •   ฟิลิปปินส์
31 มกราคม 63   รัสเซีย •   สเปน •   สวีเดน •   สหราชอาณาจักร
4 กุมภาพันธ์ 63   เบลเยียม
14 กุมภาพันธ์ 63   อียิปต์
19 กุมภาพันธ์ 63   อิหร่าน
21 กุมภาพันธ์ 63   อิสราเอล •   เลบานอน
24 กุมภาพันธ์ 63   อัฟกานิสถาน •   บาห์เรน •   อิรัก •   คูเวต •   โอมาน
25 กุมภาพันธ์ 63   แอลจีเรีย •   ออสเตรีย •   บราซิล •   โครเอเชีย •   สวิตเซอร์แลนด์
26 กุมภาพันธ์ 63   จอร์เจีย •   กรีซ •   นอร์ทมาซิโดเนีย •   นอร์เวย์ •   ปากีสถาน •   โรมาเนีย
27 กุมภาพันธ์ 63   เดนมาร์ก •   เอสโตเนีย •   เนเธอร์แลนด์ •   ไนจีเรีย •   ซานมารีโน
28 กุมภาพันธ์ 63   อาเซอร์ไบจาน •   เบลารุส •   ไอซ์แลนด์ •   ลิทัวเนีย •   เม็กซิโก •   โมนาโก •   นิวซีแลนด์ •   เวลส์[c]
29 กุมภาพันธ์ 63   เอกวาดอร์ •   ไอร์แลนด์ •   ลักเซมเบิร์ก •   กาตาร์
1 มีนาคม 63   อาร์เมเนีย •   เช็กเกีย •   สาธารณรัฐโดมินิกัน •   แซ็ง-บาร์เตเลมี[d] •   แซ็ง-มาร์แต็ง[d] •   สกอตแลนด์[c]
2 มีนาคม 63   อันดอร์รา •   อินโดนีเซีย •   จอร์แดน •   ลัตเวีย •   โมร็อกโก •   โปรตุเกส •   ซาอุดีอาระเบีย •   เซเนกัล •   ตูนิเซีย
3 มีนาคม 63   อาร์เจนตินา •   ชิลี •   ยิบรอลตาร์[e] •   ลิกเตนสไตน์ •   ยูเครน
4 มีนาคม 63   หมู่เกาะแฟโร[f] •   เฟรนช์เกียนา[g] •   ฮังการี •   โปแลนด์ •   สโลวีเนีย
5 มีนาคม 63   บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา •   มาร์ตีนิก[g] •   ปาเลสไตน์ •   แอฟริกาใต้
6 มีนาคม 63   ภูฏาน •   แคเมอรูน •   โคลอมเบีย •   คอสตาริกา •   เปรู •   เซอร์เบีย •   สโลวาเกีย •   โตโก •   นครรัฐวาติกัน
7 มีนาคม 63   มัลดีฟส์ •   มอลตา •   มอลโดวา •   ปารากวัย
8 มีนาคม 63   แอลเบเนีย •   บังกลาเทศ •   บัลแกเรีย
9 มีนาคม 63   บรูไน •   ไซปรัส •   เกิร์นซีย์[h] •   ปานามา
10 มีนาคม   โบลิเวีย •   บูร์กินาฟาโซ •   สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก •   จาเมกา •   เจอร์ซีย์[h] •   เมลียา[i] •   มองโกเลีย •   นอร์เทิร์นไซปรัส[a] •   ตุรกี
11 มีนาคม 63   คิวบา •   เฟรนช์พอลินีเชีย[d] •   กายอานา •   ฮอนดูรัส •   โกตดิวัวร์ •   เรอูนียง[g]
12 มีนาคม 63   เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ •   ตรินิแดดและโตเบโก
13 มีนาคม 63   แอนติกาและบาร์บูดา •   อารูบา[j] •   หมู่เกาะเคย์แมน[e] •   เซวตา[i] •   กือราเซา[j] •   เอธิโอเปีย •   กาบอง •   กานา •   กัวเดอลุป[g] •   กัวเตมาลา •   กินี •   คาซัคสถาน •   เคนยา •   คอซอวอ[a] •   ปวยร์โตรีโก[k] •   เซนต์ลูเซีย •   ซูดาน •   ซูรินาม •   หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ[k] •   อุรุกวัย •   เวเนซุเอลา
14 มีนาคม 63   สาธารณรัฐแอฟริกากลาง •   สาธารณรัฐคองโก •   อิเควทอเรียลกินี •   เอสวาตีนี •   มอริเตเนีย •   มายอต[g] •   นามิเบีย •   รวันดา •   เซเชลส์
15 มีนาคม 63   แอโครเทียรีและดิเคเลีย[e] •   บาฮามาส •   กวม[k] •   อุซเบกิสถาน
16 มีนาคม 63   เบนิน •   กรีนแลนด์[f] •   ไลบีเรีย •   โซมาเลีย •   แทนซาเนีย
17 มีนาคม 63   บาร์เบโดส •   แกมเบีย •   มอนเตเนโกร •   ซินต์มาร์เติน[j]
18 มีนาคม 63   เบอร์มิวดา[e] •   จิบูตี •   เอลซัลวาดอร์ •   คีร์กีซสถาน •   มอริเชียส •   มอนต์เซอร์รัต[e] •   นิวแคลิโดเนีย[l] •   นิการากัว •   แซมเบีย
19 มีนาคม 63   แองโกลา •   ชาด •   ฟิจิ •   เฮติ •   ไอล์ออฟแมน[h] •   ไนเจอร์
20 มีนาคม 63   กาบูเวร์ดี •   ติมอร์-เลสเต •   มาดากัสการ์ •   ปาปัวนิวกินี •   ยูกันดา •   ซิมบับเว
21 มีนาคม 63   หมู่เกาะโอลันด์[m] •   สาธารณรัฐไครเมีย[n] •   เอริเทรีย •   ทรานส์นีสเตรีย[o]
22 มีนาคม 63   โดมินิกา •   เกรเนดา •   โมซัมบิก •   ซีเรีย
23 มีนาคม 63   เบลีซ •   พม่า •   หมู่เกาะเติกส์และเคคอส[e]
24 มีนาคม 63   เกาะอีสเตอร์[p] •   อ่าวกวนตานาโม •   ลาว •   ลิเบีย
25 มีนาคม 63   หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน[e] •   กินี-บิสเซา •   มาลี •   เซนต์คิตส์และเนวิส
26 มีนาคม 63   แองกวิลลา[e]
28 มีนาคม 63   หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา[k]
30 มีนาคม 63   บอตสวานา
31 มีนาคม 63   บุรุนดี •   สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[q] •   สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[q] •   เซียร์ราลีโอน •   ซินต์เอิสตาซียึส[r] •   โซมาลีแลนด์[s]
2 เมษายน 63   มาลาวี
3 เมษายน 63   หมู่เกาะฟอล์กแลนด์[e][n]
4 เมษายน 63 เวสเทิร์นสะฮารา[n][t]
5 เมษายน 63   แซงปีแยร์และมีเกอลง[d] •   เซาท์ซูดาน
6 เมษายน 63   เซาตูเมและปรินซีปี
7 เมษายน 63   อับคาเซีย[a] •