วิกิพีเดีย

การระบาดทั่วของโควิด-19 เรียงตามประเทศและดินแดน

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย
ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19

บทความนี้แสดงประเทศและดินแดนที่ได้รับผลกระทบและมีการตอบสนองต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) อันเนื่องมาจากการระบาดทั่วของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 ซึ่งปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกในอู่ฮั่น ประเทศจีน ทั้งนี้อาจไม่รวมถึงการตอบสนองและมาตรการสำคัญ

แผนที่การระบาดของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 (ณ วันที่ 7 สิงหาคม 2565):
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000,000 คนขึ้นไป
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100,000– 999,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 10,000–99,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000–9,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100–999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1–99 คน
  ไม่มีผู้ติดเชื้อยืนยันหรือไม่มีข้อมูล

การระบาดตามประเทศและดินแดนแก้ไข

[แสดงทั้งหมด]
ประเทศและดินแดน[A] ผู้ป่วย[B] เสียชีวิต[C] อ้างอิง
247 537,343,432 6,302,335 [2]
  สหรัฐ[D][E][F][G] 85,003,945 1,009,326 [4][5]
  อินเดีย 43,190,282 524,715 [6]
  บราซิล 31,266,163 667,348 [7][8]
  ฝรั่งเศส[H][I] 29,713,746 148,660 [9][10]
  เยอรมนี[J] 26,583,016 139,533 [11][12]
  สหราชอาณาจักร[K][L] 22,425,626 179,174 [14]
  เกาหลีใต้ 18,188,200 24,305 [15][16]
  รัสเซีย[M][N] 18,090,459 371,986 [20]
  อิตาลี[O] 17,543,136 167,089 [23][24]
  ตุรกี 15,072,747 98,965 [25]
  สเปน[P][Q] 12,436,538 106,914 [26]
  เวียดนาม 10,727,005 43,081 [27]
  อาร์เจนตินา 9,276,618 128,973 [28][29]
  ญี่ปุ่น 8,960,177 30,799 [30]
  เนเธอร์แลนด์[R][S][T] 8,189,803 22,433 [32][33]
  ออสเตรเลีย[U][V] 7,509,648 8,860 [35]
  อิหร่าน[W] 7,232,929 141,339 [36][37]
  โคลอมเบีย 6,109,105 139,867 [38]
  อินโดนีเซีย 6,056,017 156,604 [39]
  โปแลนด์ 6,009,003 116,355 [5][40]
  เม็กซิโก 5,797,427 325,042 [41]
  ยูเครน[X][Y] 5,040,518 112,459 [42][43]
  โปรตุเกส 4,846,230 23,411 [44][45]
  มาเลเซีย 4,517,447 35,699 [46]
  ไทย 4,473,867 30,239 [47][48]
  ออสเตรีย 4,306,509 19,950 [49]
  เกาหลีเหนือ 4,304,380 80 [50]
  เบลเยียม[Z] 4,164,698 31,799 [51][52]
  อิสราเอล[AA] 4,159,589 10,867 [53]
  แอฟริกาใต้ 3,970,993 101,397 [54][55]
  เช็กเกีย 3,921,844 40,295 [56]
  แคนาดา 3,902,236 41,379 [57][58]
  ชิลี[AB][AC][AD][AE] 3,760,891 57,997 [59]
  ฟิลิปปินส์ 3,691,892 60,456 [60][61]
   สวิสเซอร์แลนด์[AF] 3,685,281 13,809 [62][63]
  เปรู 3,586,242 213,281 [64][65]
  กรีซ 3,478,779 29,951 [66]
  เดนมาร์ก[AG][AH] 3,140,665 6,388 [68][69]
  โรมาเนีย 2,911,170 65,697 [70][71]
  สโลวาเกีย 2,543,763 20,105 [72]
  ไต้หวัน 2,540,871 3,214 [73]
  สวีเดน[AI] 2,509,366 19,014 [74]
  อิรัก 2,328,957 25,221 [75]
  เซอร์เบีย[AJ] 2,019,171 16,094 [76]
  บังกลาเทศ 1,953,754 29,131 [77][78]
  ฮังการี 1,919,840 46,547 [79]
  จอร์แดน 1,697,271 14,068 [80]
  จอร์เจีย[AK] 1,655,221 16,811 [81]
  ไอร์แลนด์ 1,565,970 7,381 [82][83]
  ปากีสถาน 1,530,878 30,379 [84]
  นอร์เวย์[AL][AM][AN] 1,435,285 3,172 [86]
  คาซัคสถาน 1,394,997 19,016 [87][88]
  สิงคโปร์ 1,325,623 1,394 [89][90]
  ฮ่องกง 1,215,935 9,389 [91]
  นิวซีแลนด์ 1,213,546 1,216 [92]
  โมร็อกโก[AO] 1,171,034 16,082 [93]
  บัลแกเรีย 1,166,316 37,184 [94][95]
  โครเอเชีย 1,138,278 16,004 [96]
  คิวบา[AP] 1,105,490 8,529 [97]
  ฟินแลนด์[AQ][AR] 1,105,211 4,627 [100]
  เลบานอน 1,099,896 10,438 [101]
  ลิทัวเนีย 1,063,297 9,149 [102]
  ตูนิเซีย 1,043,540 28,648 [103]
  สโลวีเนีย 1,026,834 6,642 [104][105]
  เบลารุส 982,867 6,978 [106][107]
   เนปาล 979,213 11,952 [108][109]
  อุรุกวัย 934,961 7,262 [110]
  มองโกเลีย 925,227 2,179 [111]
  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 912,086 2,305 [112]
  โบลิเวีย 910,832 21,949 [113]
  คอสตาริกา 904,934 8,525 [114]
  เอกวาดอร์ 885,318 35,649 [115][116]
  สาธารณรัฐประชาชนจีน[AS][AT][AU][AV] 885,031 5,226 [117]
  ปานามา 879,009 8,279 [118][119]
  กัวเตมาลา 865,900 18,234 [120]
  ลัตเวีย 829,640 5,834 [5][121]
  อาเซอร์ไบจาน 792,785 9,713 [122]
  ซาอุดีอาระเบีย 773,221 9,160 [123]
  ศรีลังกา 663,895 16,518 [124]
  ปาเลสไตน์ 657,879 5,660 [125]
  ปารากวัย 651,268 18,911 [126]
  คูเวต 634,537 2,555 [127]
  พม่า 613,397 19,434 [128]
  บาห์เรน 590,806 1,489 [129]
  สาธารณรัฐโดมินิกัน 588,408 4,379 [130][131]
  เอสโตเนีย 577,655 2,574 [132]
  เวเนซุเอลา 523,969 5,722 [133]
  มอลโดวา[AW] 519,001 11,544 [134]
  อียิปต์[AX] 515,645 24,719 [135]
  ลิเบีย 502,040 6,430 [136][137]
  ไซปรัส[AY] 491,777 1,067 [138]
  เอธิโอเปีย 475,764 7,515 [139]
  ฮอนดูรัส 425,471 10,900 [140][141]
  อาร์มีเนีย 423,006 8,629 [142]
  โอมาน 389,473 4,260 [143]
  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 378,022 15,791 [144]
  กาตาร์ 370,551 677 [145]
  เคนยา 325,797 5,651 [146]
  แซมเบีย 322,562 3,988 [147][148]
  นอร์ทมาซิโดเนีย 312,345 9,311 [149][150]
  บอตสวานา 310,431 2,701 [151][152]
  แอลเบเนีย 276,468 3,497 [153]
  แอลจีเรีย 265,904 6,875 [154][155]
  ไนจีเรีย 256,227 3,148 [156]
  ซิมบับเว 253,637 5,515 [157][158]
  ลักเซมเบิร์ก 249,319 1,079 [159]
  อุซเบกิสถาน 239,141 1,637 [160]
  มอนเตเนโกร 237,634 2,720 [161]
  คอซอวอ 228,397 3,139 [162]
  มอริเชียส 226,851 996 [163]
  โมซัมบิก 226,065 2,204 [164]
  ลาว 210,098 756 [165]
  คีร์กีซสถาน 200,993 2,991 [166]
  ไอซ์แลนด์ 189,319 153 [167]
  อัฟกานิสถาน 180,741 7,709 [168]
  มัลดีฟส์ 179,837 299 [169][170]
  นามิเบีย 167,565 4,040 [171]
  ยูกันดา 165,734 3,602 [172][173]
  เอลซัลวาดอร์ 164,134 4,133 [174]
  ตรินิแดดและโตเบโก 163,178 3,947 [175][176]
  กานา 161,841 1,445 [177]
  บรูไน 151,161 223 [178][179]
  จาเมกา 139,203 3,076 [180][181]
  กัมพูชา 136,262 3,056 [182]
  รวันดา 130,215 1,459 [183][184]
  ปวยร์โตรีโก 121,955 2501 [185][186]
  แคเมอรูน 119,947 1,930 [187][188]
  แองโกลา 99,761 1,900 [189]
  มอลตา 95,365 723 [190]
  สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก  89,189 1,338 [191]
  เซเนกัล 86,140 1,967 [192]
  มาลาวี 86,036 2,642 [193]
  โกตดิวัวร์ 82,309 799 [194]
  บาร์เบโดส 81,622 463 [195]
  ซูรินาม 80,673 1,352 [196]
  เฟรนช์พอลินีเชีย 73,014 649 [197]
  เอสวาตีนี 72,749 1,410 [198]
  กายอานา 65,422 1,238 [199]
  ฟีจี 65,103 864 [200][201]
  มาดากัสการ์ 64,478 1,396 [202]
  นิวแคลิโดเนีย 62,487 313 [203]
  ซูดาน 62,399 4,942 [204][205]
  เบลีซ 60,287 678 [206]
  ภูฏาน 59,636 21 [207]
  มอริเตเนีย 59,212 982 [208][209]
  กาบูเวร์ดี 56,635 402 [210]
  ซีเรีย[AZ] 55,899 3,150 [211]
  ทรานส์นีสเตรีย[BA] 49,186 1,192 [212]
  กาบอง 47,677 304 [213]
  ปาปัวนิวกินี 44,639 651 [214]
  เซเชลส์ 44,199 167 [215]
  กือราเซา 44,127 277 [216]
  อันดอร์รา 43,067 153 [217]
  บุรุนดี 42,248 38 [218]
  สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[BB] 38,851 2,927 [219]
  อารูบา 37,975 216 [220]
  โตโก 37,142 273 [221]
  กินี 36,764 442 [222][223]
  แทนซาเนีย 35,354 840 [224][225]
  บาฮามาส 35,099 811 [226][227]
  หมู่เกาะแฟโร 34,658 28 [228][69]
  เลโซโท 33,562 699 [229]
  ไอล์ออฟแมน[BC] 33,098 107 [230]
  มาลี 31,115 735 [231]
  เฮติ 30,940 835 [232]
  เบนิน 26,952 163 [233]
  โซมาเลีย[BD] 26,565 1,361 [234]
  เซนต์ลูเชีย 26,234 371 [235][236]
  หมู่เกาะเคย์แมน 25,886 28 [237]
  สาธารณรัฐคองโก 24,128 385 [238][239]
  ติมอร์-เลสเต 22,928 133 [240]
  หมู่เกาะโซโลมอน 21,237 149 [241][242]
  บูร์กินาฟาโซ 20,899 384 [243][244]
  ยิบรอลตาร์ 18,560 102 [245]
  นิการากัว 18,491 239 [5][246]
  เกรเนดา 17,948 231 [247][248]
  ทาจิกิสถาน 17,786 125 [249][250]
  เซาท์ซูดาน 17,630 138 [251][252]
  ลิกเตนสไตน์ 17,568 84 [253]
  ซานมารีโน 17,124 115 [254]
  อิเควทอเรียลกินี 15,927 183 [255]
  จิบูตี 15,675 189 [256]
  อับคาเซีย 15,292 230 [257]
  เบอร์มิวดา 15,085 138 [258]
  สาธารณรัฐแอฟริกากลาง 14,649 113 [259]
  โดมินิกา 14,295 67 [260]
  ซามัว 13,924 27 [261]
  เจอร์ซีย์[BC] 13,070 100 [262]
  โมนาโก 12,186 57 [263]
  แกมเบีย 12,002 365 [264]
  กรีนแลนด์ 11,971 21 [265][69]
  ตองงา 11,890 12 [266]
  เยเมน 11,822 2,149 [267]
  วานูอาตู 10,239 14 [268]
  เอริเทรีย 9,768 103 [269]
  ไนเจอร์ 9,031 310 [270]
  เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ 8,807 108 [271]
  แอนติกาและบาร์บูดา 8,378 138 [272]
  กินี-บิสเซา 8,290 171 [273]
  กวม 8,156 139 [4][274]
  คอโมโรส 8,126 160 [275]
  เซียร์ราลีโอน 7,682 125 [276][277]
  ไลบีเรีย 7,456 294 [278]
  ชาด 7,418 193 [279]
  นอร์เทิร์นไซปรัส 7,139 33 [280]
  หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน 6,765 62 [281]
  หมู่เกาะเติกส์และเคคอส 6,148 36 [282][283]
  เซาตูเมและปรินซีปี 6,003 73 [284]
  เซนต์คิตส์และเนวิส 5,811 43 [285]
  หมู่เกาะคุก 5,711 1 [286][287]
  ปาเลา 5,126 6 [288]
  สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[BB] 4,723 437 [289]
  โซมาลีแลนด์ 4,608 311 [290][291]
  ซินต์มาร์เติน 4,494 75 [292]
  หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ 3,383 27 [293]
  เซาท์ออสซีเชีย[BE] 3,339 60+ [257]
  แองกวิลลา 3,294 9 [294]
  คิริบาส 3,183 13 [295][296]
  แซงปีแยร์และมีเกอลง 2,762 1 [297]
  สาธารณรัฐอาร์ทซัค 2,751 31 [257]
  หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ 1,717 0 [298]
  โบแนเรอ 1,586 17 [299]
  มอนต์เซอร์รัต 1,003 8 [300]
  เกิร์นซีย์[BC] 822 14 [301]
  สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี[BF] 732 42 [302]
  วาลิสและฟูตูนา 454 7 [303][304]
  หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา 183 2 [305]
  มาเก๊า 83 0 [306]
  แอนตาร์กติกา 58 0 [307]
  สหพันธรัฐไมโครนีเซีย 34 0 [308]
  นครรัฐวาติกัน 29 0 [309]
  ซินต์เอิสตาซียึส 20 0 [310]
  สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ 18 – [311][312]
  ซาบา 7 0 [313]
  บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี 5 0 [314][315]
  เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา 4 – [316][317]
  อเมริกันซามัว 4 0 [318]
  อ่าวกวนตานาโม 2 0 [319]
พาหนะระหว่างประเทศ 
  เรือยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์[BG] 1,102 1 [320][321]
  เรือชาร์ลเดอโกล[BH] 1,081 0 [322]
  เรือไดมอนด์พรินเซส[BI] 712 14 [323][324]
  เรือคอสตาแอตแลนติกา 148 0 [325][326]
  เรือเกร็กมอร์ติเมอร์[BJ] 128 1 [327][328]
  เรือเอ็มเอส ซานดัม[BK] 13 4 [330][331]
  เรือคอรัลพรินเซส[BL] 12 3 [332]
  เรือซีดรีมวัน[BM] 9 0 [333][334]
  เรือฮาเอ็นเอลเอ็มเอส ดลแฟง[BN] 8 0 [335][336]
ณ วันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2565
 หมายเหตุ 
  1. ↑ ประเทศ ดินแดน รวมถึงเขตอำนาจรัฐเหนือเรือที่ชักธงของตน การโอนสิทธิในที่ดินระหว่างประเทศ ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าพบผู้ติดเชื้อ แต่ละกรณีอาจมีความแตกต่างทางด้านสัญชาติ ในบางประเทศอาจครอบคลุมถึงหลายพื้นที่ตามที่ระบุไว้
  2. ↑ รายงานเฉพาะจำนวนผู้ป่วยยืนยันแล้ว จำนวนผู้ป่วยจริงอาจสูงกว่าที่รายงาน แต่ไม่สามารถยืนยันจำนวนดังกล่าวได้[1] เกณฑ์การรายงานและความสามารถในการทดสอบนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ
  3. ↑ ยอดผู้เสียชีวิตทั้งหมดอาจไม่จำเป็นต้องเพิ่มขึ้น เนื่องจากความถี่ของการอัปเดตข้อมูลในแต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน
  4. ↑ รวมกรณีบนเรือสำราญ แกรนด์พรินเซส ซึ่งเทียบท่าที่รัฐแคลิฟอร์เนีย และไม่รวมกรณีจาก ดินแดนโพ้นทะเลของสหรัฐ
  5. ↑ ไม่ใช่ทุกรัฐหรือดินแดนโพ้นทะเลที่รายงานข้อมูลผู้รักษาหาย
  6. ↑ กรณีผู้ป่วยรวมถึงกรณีจากการวินิจฉัยทางคลินิก ผู้รักษาหายและเสียชีวิต รวมถึงการเสียชีวิตที่อาจเกิดขึ้น และผู้ที่ได้รับการปล่อยตัวจากการกักกัน เป็นไปตามวิธีปฏิบัติของ CDC[3]
  7. ↑ กรณีของเรือยูเอสเอส ทีโอดอร์ รูสเวลต์ ปัจจุบันเทียบท่าอยู่ที่กวม รายงานแยกจากกรณีของประเทศ แต่รวมอยู่ในรายงานของกองทัพเรือสหรัฐ
  8. ↑ การทดสอบการติดเชื้อสงวนไว้สำหรับผู้ป่วยในกลุ่มเสี่ยงที่มีอาการรุนแรงเท่านั้น รวมกรณีในจังหวัดโพ้นทะเลคือ เฟรนช์เกียนา, กัวเดอลุป, มาร์ตีนิก, มายอต, เรอูนียง, แซ็ง-บาร์เตเลมี และ แซ็ง-มาแต็ง และไม่รวมอาณานิคมโพ้นทะเลคือ เฟรนช์พอลินีเชีย, นิวแคลิโดเนีย, แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
  9. ↑ จำนวนผู้รักษาหายรวมเฉพาะผู้ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ส่วนจำนวนผู้ติดเชื้อยืนยันและจำนวนผู้เสียชีวิตรวมทั้งจากโรงพยาบาลและจากสถานพักฟื้น (ESMS: établissements sociaux et médico-sociaux)
  10. ↑ หน่วยงานของรัฐต่าง ๆ ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหายครบทุกรัฐ
  11. ↑ ไม่รวมกรณีจากดินแดนโพ้นทะเลของบริเตน และ เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  12. ↑ ตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคม รัฐบาลสหราชอาณาจักรไม่ได้เผยแพร่จำนวนผู้รักษาหาย ข้อมูลของวันที่ 22 มีนาคม รายงานผู้รักษาหาย 135 ราย[13]
  13. ↑ รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 แต่นานาชาติยังคงรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  14. ↑ ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" กรณีเสียชีวิตหนึ่งรายบนเรือนั้นไม่ได้ถูกบันทึกอย่างเป็นทางการโดยรัฐบาลรัสเซีย[17][18][19]
  15. ↑ ตั้งแต่วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2563 มีการวินิจฉัยผลการติดเชื้อเฉพาะผู้ที่มีความเสี่ยงเท่านั้น[21][22]
  16. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยยืนยัน จากการตรวจแอนติบอดีในซีรัม
  17. ↑ รวมกรณีจากดินแดนปกครองตนเอง เซวตา และ เมลียา
  18. ↑ แยกรายงานกรณีจากกลุ่มประเทศองค์ประกอบของเนเธอร์แลนด์คือ อารูบา, กือราเซา และ ซินต์มาร์เติน
  19. ↑ แยกรายงานกรณีของเขตเทศบาลพิเศษคือ ซาบา, ซินต์เอิสตาซียึส และ โบแนเรอ
  20. ↑ รัฐบาลของเนเธอร์แลนด์ (RIVM) ซึ่งรับผิดชอบประเทศองค์ประกอบด้วย ไม่สรุปจำนวนผู้รักษาหาย[31]
  21. ↑ ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" ผู้ติดเชื้อจำนวน 10 ราย ซึ่งหนึ่งในนั้นรวมถึงผู้เสียชีวิต 1 ราย บันทึกไว้โดยรัฐบาลออสเตรเลีย
  22. ↑ รวมกรณีบนเรือสำราญเอ็มวี อาร์ตาเนีย ซึ่งมีรายงานผู้ป่วยโดยหน่วยงานของรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลีย[34]
  23. ↑ เนื่องจากภาวะขาดแคลน การทดสอบการติดเชื้อถูกจำกัดเฉพาะในกรณีที่มีอาการรุนแรง จำนวนกรณีรวมถึงที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและการเสียชีวิตตั้งแต่ 9 มีนาคม 2563 เป็นต้นมา
  24. ↑ ไม่รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 โดยนานาชาติยังรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  25. ↑ ไม่รวมกรณีของสาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์และสาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์
  26. ↑ จำนวนผู้เสียชีวิตยังรวมถึงกรณีผู้ป่วยที่ไม่ได้ทดสอบหาเชื้อ และกรณีในบ้านพักคนชราที่สันนิษฐานว่าเสียชีวิตจาก COVID-19
  27. ↑ รวมกรณีจากดินแดนที่เป็นข้อโต้แย้ง ที่ราบสูงโกลัน และไม่รวมกรณีจากรัฐปาเลสไตน์
  28. ↑ รวมถึงดินแดนเขตพิเศษของเกาะอีสเตอร์
  29. ↑ วันที่ 29 เมษายน 2563 รัฐบาลชิลีเริ่มแจ้งจำนวนผู้ป่วยที่ไม่แสดงอาการแยกจากจำนวนผู้ป่วยที่ยืนยันอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน กรณีผู้ป่วยยืนยันทั้งหมด (ไม่ว่าจะมีอาการหรือไม่) จะรวมอยู่ในรายงานอย่างเป็นทางการ
  30. ↑ กระทรวงสาธารณสุขชิลี พิจารณารายงานจำนวนผู้รักษาหายจากผู้ป่วยยืนยันที่ติดเชื้อมาแล้ว 14 วันไม่ว่าผู้นั้นจะยังมีอาการป่วยหรือยังมีผลทดสอบเป็นบวกต่อไวรัส โดยหักออกเฉพาะจำนวนผู้เสียชีวิตเท่านั้น
  31. ↑ จำนวนผู้เสียชีวิต รายงานเฉพาะกรณีที่มีผลตรวจเชื้อไวรัสเป็นบวกเท่านั้น
  32. ↑ แม้ว่าจะพบผู้ป่วยที่ให้ผลการตรวจเป็นบวกอีกจำนวนมากในสวิสเซอร์แลนด์ แต่ตัวเลขที่รายงานในที่นี้เป็นเพียงเฉพาะผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันแล้วเท่านั้น
  33. ↑ แยกกรณีจากหมู่เกาะแฟโร และ กรีนแลนด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของเดนมาร์ก
  34. ↑ ระหว่างวันที่ 12 มีนาคม 2563 ถึง 1 เมษายน เกณฑ์สำหรับการเข้าตรวจสอบผลติดเชื้อ มีเพียงผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงและบุคลากรทางสาธารณสุขเท่านั้นที่สามารถเข้ารับการตรวจสอบได้ ช่วงเวลาก่อนหน้าและหลังจากนั้น การตรวจสอบเชื้อเป็นโดยทั่วไปรวมทั้งผู้มีอาการน้อยและผู้สัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วย[67]
  35. ↑ การทดสอบกรณีที่สงสัยว่าติดเชื้อ ถูกระงับชั่วคราวทั้งประเทศ ตั้งแต่วันที่ 12 มีนาคม 2563 เพื่อเน้นความพยายามเพิ่มขึ้น ไปที่ผู้ที่มีความเสี่ยงจากการเจ็บป่วยที่รุนแรง และภาวะแทรกซ้อน
  36. ↑ ไม่รวมกรณีในคอซอวอ ซึ่งเป็นดินแดนข้อพิพาทระหว่างกัน
  37. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยในดินแดน อับคาเซีย และ เซาท์ออสซีเชีย ซึ่งมีสถานะเป็นรัฐที่มีการรับรองอย่างจำกัด
  38. ↑ ตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม 2563 การตรวจสอบผลติดเชื้อของผู้ที่มีอาการปกติถูกยกเลิก และสงวนไว้สำหรับบุคลากรทางสาธารณสุขและผู้ป่วยเฉียบพลันในกลุ่มเสี่ยงเท่านั้น
  39. ↑ กระทรวงสาธารณสุขแห่งนอร์เวย์ ระบุว่ามีผู้ติดเชื้อในนอร์เวย์มากกว่าตัวเลขที่รายงาน สันนิษฐานว่าตัวเลขที่ไม่ได้แสดงจะสูงกว่าเนื่องจากการจำกัดการทดสอบ อย่างไรก็ตาม จำนวนการทดสอบทั้งหมดต่อประชากร 1 คน เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2563 ค่อนข้างสูง[85]
  40. ↑ ประมาณการจำนวนผู้ติดเชื้อตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคมจากแพทย์เวชปฏิบัติ 40% มีผู้ป่วย 20,200 รายตามหลักเกณฑ์ "corona code" R991, จำนวนในตารางรวมทั้งกรณีตรวจสอบพบเชื้อและกรณีตามเกณฑ์วินิจฉัย corona code ของสถาบันการสาธารณสุขนอร์เวย์ (FHI)
  41. ↑ รวมกรณีดินแดนที่มีข้อพิพาทเวสเทิร์นสะฮารา ในส่วนที่ควบคุมโดยโมร็อกโก และไม่รวมดินแดนในส่วนของรัฐโดยพฤฒินัยสาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี
  42. ↑ รวมกรณีบนเรือ เอ็มเอส แบรมาร์
  43. ↑ รวมกรณีจากหมู่เกาะโอลันด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของฟินแลนด์[98]
  44. ↑ จำนวนผู้หายป่วยเป็นค่าประมาณตามรายงานกรณีผู้ป่วยที่ได้รับอย่างน้อยสองสัปดาห์ที่ผ่านมา และไม่มีข้อมูลการติดตามอื่น ๆ เกี่ยวกับโรคนี้ ยังไม่ทราบจำนวนผู้หายป่วยที่แน่ชัด เนื่องจากมีผู้ป่วยเพียงเล็กน้อยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล[99]
  45. ↑ รวมกรณีที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและกรณีเสียชีวิต ตั้งแต่วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2563 เป็นต้นมาในจังหวัดต่าง ๆ ของมณฑลหูเป่ย์ และไม่รวมกรณีในเขตปกครองพิเศษฮ่องกง, มาเก๊า และไต้หวัน
  46. ↑ ไม่รวม 1,268 กรณีไม่แสดงอาการซึ่งอยู่ภายใต้การสังเกตอาการโดยแพทย์ตั้งแต่วันที่ 4 เมษายน
  47. ↑ กรณีไม่แสดงอาการไม่ถูกรายงานก่อนวันที่ 31 มีนาคม
  48. ↑ ไม่รวมกรณีผู้ป่วยที่ไม่มีอาการ 448 ราย ภายใต้การดูแลของแพทย์ ณ วันที่ 17 พฤษภาคม 2563
  49. ↑ นับรวมกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรียที่เป็นข้อพิพาทซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา ในขณะที่กรณีที่รายงานโดยสาธารณรัฐมอลเดเวียพรีดเนสโตรวี ไม่รวมอยู่ด้วย
  50. ↑ รวมกรณีของเรือสำราญในแม่น้ำไนล์ ริเวอร์ อะนูเคต ที่เมืองลักซอร์
  51. ↑ รวมกรณีในแอโครเทียรีและดิเคเลีย และไม่รวมกรณีในนอร์เทิร์นไซปรัส
  52. ↑ ไม่รวมกรณีจากดินแดนที่มีข้อพิพาท ที่ราบสูงโกลัน
  53. ↑ ยกเว้นกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา
  54. ↑ 54.0 54.1 กรณีของดินแดนที่ไม่ได้รับการรับรอง สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์ และ สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์ ไม่ถูกนับรวมกับจำนวนของแคว้นโดเนตสค์และลูฮันสค์ของยูเครน
  55. ↑ 55.0 55.1 55.2 เป็นดินแดนปกครองตนเอง เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  56. ↑ ไม่รวมจำนวนของรัฐโดยพฤตินัย โซมาลีแลนด์
  57. ↑ กรณีผู้ป่วยในรัฐที่ไม่ได้รับการรับรองเซาท์ออสซีเชีย ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของจอร์เจีย
  58. ↑ กรณีผู้ป่วยในรัฐโดยพฤฒินัย สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของโมร็อกโก
  59. ↑ แม้เรือบรรทุกเครื่องบินยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์ จะเทียบท่าอยู่ที่กวม แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  60. ↑ เรือบรรทุกเครื่องบิน ชาร์ลเดอโกล ของกองทัพเรือฝรั่งเศส ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  61. ↑ กรณีเรือสัญชาติอังกฤษ ไดมอนด์พรินเซส ได้ถูกกักกันอยู่ในน่านน้ำญี่ปุ่น และดูแลจัดการผู้โดยสารอยู่ภายในเรือโดยรัฐบาลญี่ปุ่น กรณีนี้จึงไม่รวมอยู่ในการนับจำนวนผู้ติดเชื้ออย่างเป็นทางการของรัฐบาลญี่ปุ่น หรือสหราชอาณาจักร อย่างไรก็ตามองค์การอนามัยโลก แบ่งแยกกรณีเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ"
  62. ↑ แม้เรือ'เกร็กมอร์ติเมอร์ จะเทียบท่าอยู่ที่ประเทศอุรุกวัย แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  63. ↑ กรณีเรือเอ็มเอส ซานดัม จอดอยู่ในน่านน้ำนอกชายฝั่งชิลีหลังถูกปฏิเสธการเข้าเทียบท่าตั้งแต่ 14 มีนาคม เรือเอ็มเอส รอตเทอร์ดัม มาสมทบกับเรือเอ็มเอส ซานดัม เพื่อให้การช่วยเหลือในวันที่ 26 มีนาคม ทั้งสองลำแสดงความประสงค์ที่จะผ่านคลองปานามา แต่ถูกปฏิเสธไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า[329] จำนวนกรณีบนเรือทั้งสองไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  64. ↑ กรณีพบผลตรวจเชื้อผู้โดยสารบนเรือ คอรัลพรินเซส เป็นบวก ตั้งแต่ต้นเดือนเมษายน 2563 แต่ไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า จำนวนกรณีบนเรือไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  65. ↑ จำนวนกรณีบนเรือ ซีดรีมวัน ปัจจุบันไม่ถูกนับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  66. ↑ กรณีทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรือดำน้ำ ดลแฟง (HMLMS Dolfijn) ถูกรายงานขณะที่เรืออยู่ในน่านน้ำระหว่างสกอตแลนด์และเนเธอร์แลนด์ ไม่ชัดเจนว่า สถาบันสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อมแห่งชาติเนเธอร์แลนด์ (RIVM) รวมกรณีเหล่านี้ในการนับรวมในรายงานหรือไม่ และเนื่องจาก RIVM ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหาย สำหรับกองทัพเนื่องจากความกังวลใน ความมั่นคงในการปฏิบัติการ จึงสันนิษฐานว่าไม่มีรายงานอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับจำนวนผู้รักษาหาย

มีผู้ป่วยยืนยันแล้วแก้ไข

 
แผนที่ภาพเคลื่อนไหวการแพร่ของผู้ป่วย 2019-nCoV ยืนยันแล้วตั้งแต่วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563

ในวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2564 ประเทศไมโครนีเซีย พบผู้ติดเชื้อ 1 รายนับเป็นประเทศล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) [337]

ในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2564 ที่สนามบินเซนต์เฮเลนา พบผู้ติดเชื้อ 1 รายส่งผลให้เซนต์เฮเลนาเป็นดินแดนล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2)[338]โดยผู้ป่วยเดินทางด้วยเที่ยวบิน สายการบินเช่าเหมาลำ เดินทางจากท่าอากาศยานลอนดอนสแตนสเต็ด

ยุโรปแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในทวีปยุโรป

ผู้ป่วยรายแรก ๆ ของทวีปยุโรปมีรายงานจากในประเทศฝรั่งเศสและในประเทศเยอรมนี​รวมถึงประเทศอื่น ๆ โดยเป็นผู้ป่วยเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น จนวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ได้เกิดการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ขึ้นในประเทศอิตาลี ซึ่งผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณตอนเหนือของมิลาน จากนั้นมีผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแพร่กระจายของโรคไปทั่วทั้งทวีปยุโรป โดยหลังจากที่ประเทศมอนเตเนโกรได้รายงานการพบผู้ติดเชื้อเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ทำให้มีผู้ป่วยอยู่ในทุกประเทศเอกราชของทวีปยุโรป​

ต่อเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2563 ได้มีรายงานการพบผู้ติดเชื้อในไอล์ออฟแมนซึ่งเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร และพบการติดเชื้อในดินแดน​ที่ยังมีปัญหาข้อพิพาทเรื่องอำนาจอธิปไตยของตนเองอย่าง​ทรานส์นีสเตรีย[339]​นอกจากนี้ยังพบการติดเชื้อในดินแดนปกครองตนเองอย่างหมู่เกาะโอลันด์​ทำให้การติดเชื้อพบในทุกประเทศเอกราชและของทวีปยุโรป ปัจจุบันองค์การอนามัยโลก​ได้ประกาศให้ทวีปยุโรปเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของไวรัสหลังจากสถานการณ์ดีขึ้นในประเทศจีน[340][341] [342][343][344][345]ณ วันที่ 2 ธันวาคม 2563 วาเลรี ฌิสการ์ แด็สแต็ง อดีตประธานาธิบดีสาธารณรัฐฝรั่งเศส ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่

ณ 12 เมษายน ​พ.ศ. 2565 เมื่อเรียงตามจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดในแต่ละประเทศ​ 30 อันดับแรกของโลก พบว่า​ 13 ประเทศอยู่ในทวีปยุโรปคิดเป็น​อัตราร้อยละ 43.33 % โดยจำนวนประเทศ​ 30 อันดับแรกของโลกมีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 31,000 รายของแต่ละประเทศ​ และเมื่อเรียงตามจำนวนผู้ติดเชื้อมากที่สุด 11 อันดับแรกของโลก พบว่าอยู่ในทวีปยุโรป 6 ประเทศ หรือคิดเป็นอัตราร้อยละ 54.54 %

ณ 12 เมษายน พ.ศ. 2565​ ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปยุโรป​อยู่ที่ ประเทศฝรั่งเศส สหราชอาณาจักร ประเทศเยอรมนี

ณ 12 เมษายน พ.ศ. 2565 ผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปจำนวนสูงสุด 13 อันดับแรก​ (นับเฉพาะทวีปยุโรป) ​ได้แก่ ​ประเทศรัสเซีย​ 372,245 ราย สหราชอาณาจักร 170,107 ราย​ ประเทศอิตาลี 160,863 ราย​ ประเทศฝรั่งเศส 143,466 ราย ประเทศเยอรมนี​ ​132,311 ราย ประเทศโปแลนด์ 115,696 ราย ประเทศยูเครน 108,139 ราย ประเทศสเปน 103,104 ราย ประเทศโรมาเนีย​ 65,210 ราย ประเทศฮังการี 45,812 ราย ประเทศเช็กเกีย 39,917 ราย ประเทศบัลแกเรีย 36,730 ราย ประเทศเบลเยียม ​31,079 ราย ทั้ง 13 ประเทศยังจัดว่าเป็นประเทศที่มีผู้เสียชีวิต ติด 30 อันดับแรกของโลก (มากกว่า 31,000 รายขึ้นไป)

ณ 12 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลามาตรฐานกรีนิช 10.46 น. ผู้ติดเชื้อในทวีปยุโรป ​184,338,859 ราย และเสียชีวิตรวม​ 1,791,320 ราย จำนวนผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปวันและเวลาดังกล่าว คิดเป็น 28.86 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

พบผู้ติดเชื้อแต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ สฟาลบาร์​ และ นครรัฐวาติกัน พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดได้แก่ หมู่เกาะแฟโร เสียชีวิต 28 ราย และ หมู่เกาะโอลันด์​ เสียชีวิต 9 ราย

พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อได้แก่ ยานไมเอน ​ไม่พบผู้ติดเชื้อ

ดินแดนอาณานิคม​แก้ไข

ณ วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน​ (หมู่เกาะในทวีปอเมริกาเหนือ) มีผู้เสียชีวิต 62 ราย ส่วน หมู่เกาะเคย์แมน​ มีผู้เสียชีวิต 28 ราย ไอล์ออฟแมน​ มีผู้​เสียชีวิต​ 104 ราย หมู่เกาะแชนเนล​ มีผู้เสียชีวิต 173 ราย เกิร์นซีย์​ มีผู้​เสียชีวิต ​17 ราย เรอูนียง​ มีผู้​เสียชีวิต ​762 ราย หมู่เกาะเติกส์และเคคอส มีผู้เสียชีวิต 36 ราย

ณ วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 แซ็งปีแยร์และมีเกอลง ​ผู้เสียชีวิต 1 ราย แองกวิลลา มีผู้เสียชีวิต 9 ราย

รัสเซียแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 ประเทศรัสเซียมีจำนวนผู้ติดเชื้อ 18,245,394 ราย เป็นอันดับ 7 ของโลก และเสียชีวิต 377,359 ราย เป็นอันดับที่ 4 ของโลก

รัสเซียเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้ขั้วโลกเหนือมากที่สุดโดยผู้ป่วยโควิดเสียชีวิต 59 รายที่แคว้นมูร์มันสค์​

ทวีปอเมริกาเหนือแก้ไข

ณ วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2564 สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก และ ประเทศแคนาดา​ เป็นศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาเหนือ

ณ วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ทวีปอเมริกาเหนือมีจำนวน​ 5 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​ในแต่ละประเทศมากกว่า 10000 ราย​ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก ประเทศแคนาดา​ ประเทศกัวเตมาลา ประเทศฮอนดูรัส จำนวนผู้เสียชีวิตทั้งทวีปอเมริกาเหนือคิดเป็น 23.32 %

ณ วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ มีผู้เสียชีวิต 111 ราย ขณะที่ หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา มีผู้เสียชีวิต 22 ราย หมู่เกาะฮาวาย มีผู้เสียชีวิต 1,373 ราย ในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 ประเทศเซนต์คิตส์และเนวิส มีผู้เสียชีวิต 43 ราย

ดินแดนโพ้นทะเลของฝรั่งเศสแก้ไข

พบผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 4 คน โดยมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 2 คนเมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2563 ในเกาะเซนต์มาร์ติน ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส โดยตัวผู้ป่วยได้เดินทางมาจากฝรั่งเศสผ่านดินแดนซินต์มาร์เตินของเนเธอร์แลนด์ และแซ็ง-บาร์เตเลมี ซึ่งบุตรชายของผู้ป่วยได้เกิดการติดเชื้อขึ้น ทั้งคู่เดินทางกลับไปยังเกาะเซนต์มาร์ตินและถูกตรวจพบที่ท่าอากาศยาน และได้ถูกส่งตัวต่อไปกักโรคที่โรงพยาบาลบนเกาะ[346] ขณะที่ในกัวเดอลุป มีรายงานผู้ป่วยจำนวนหนึ่งคน[347]

ณ วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 เกาะเซนต์มาร์ติน มีผู้เสียชีวิต 63 ราย กัวเดอลุป มีผู้เสียชีวิต 854 ราย แซ็ง-บาร์เตเลมี มีผู้เสียชีวิต 6 ราย

ปานามาแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ประเทศปานามา มีผู้เสียชีวิต 8,199 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 799,975 ราย

กัวเตมาลาแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ประเทศปานามา มีผู้เสียชีวิต 17,772 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 851,215 ราย

เม็กซิโกแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเม็กซิโก

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ประเทศเม็กซิโกมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 3 คน เป็นชายอายุ 35 ปี และ 59 ปีในเม็กซิโกซิตี และชายอายุ 41 ปีในรัฐซีนาโลอา ซึ่งทั้งสามมีผลการทดสอบเป็นบวกและได้ถูกกักโรคไว้ที่โรงพยาบาลและโรงแรม ตามลำดับ สองคนแรก ทั้งคู่ได้เดินทางไปยังเมืองเบอร์กาโม ประเทศอิตาลี และพำนักอยู่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์[348][349][350][351] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วยรายที่สี่ เป็นหญิงอายุ 20 ปี ซึ่งได้มีการเดินทางไปยังประเทศอิตาลีมา[352] วันที่ 1 มีนาคม มีการพบผู้ป่วยรายที่ 5 เป็นนักศึกษาในรัฐเชียปัส ซึ่งเพิ่งได้เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[353]

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 ประเทศเม็กซิโก มีผู้เสียชีวิต 324,468 ราย เป็นอันดับ 5 ของโลก และ มีจำนวนผู้ติดเชื้อ 5,745,652 ราย เป็นอันดับที่ 21 ของโลก

แคนาดาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศแคนาดา

ณ วันที่ 4 มีนาคม มีรายงานผู้ป่วยโคโรนาไวรัสในประเทศแคนาดา 33 คน โดยแบ่งเป็นพบในบริติชโคลัมเบีย 8 คน รัฐออนแทรีโอ 24 คน และรัฐควิเบก 1 คน[354] ผู้ป่วยทุกคนมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศที่มีผู้ป่วยจำนวนมาก และรักษาหายแล้วจำนวน 8 คน (แบ่งเป็นบริติชโคลัมเบีย 5 คน และรัฐออนแทรีโอ 3 คน)[355]

ณ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 แคนาดามีผู้เสียชีวิต 40,161 ราย พบผู้ติดเชื้อ3,816,490 ราย ไม่พบผู้ติดเชื้อและผู้เสียชีวิตที่เกาะแบฟฟิน

สหรัฐแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในสหรัฐ

วันที่ 21 มกราคม สหรัฐรายงานพบผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุ 35 ปีที่อาศัยอยู่ในเทศมณฑลสโนโฮมิช รัฐวอชิงตัน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากอู่ฮั่นที่ท่าอากาศยานนานาชาติซีแอตเทิล–ทาโคมา ในวันที่ 15 มกราคม

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วย 66 คน[356] และมีผู้หายป่วยจำนวน 7 คน วันที่ 27 กุมภาพันธ์ ศูนย์ควบคุมโรคสหรัฐรายงานพบผู้ป่วยใน รัฐแคลิฟอร์เนียซึ่งอาจเป็นกรณีแรกของการติดต่อกันภายในประเทศ[344] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ทางการรัฐวอชิงตันแถลงยืนยันว่าพบผู้เสียชีวิตรายแรกจากโรคโคโรนาไวรัสในสหรัฐ[357]

วันที่ 2 มีนาคม เทศมณฑลคิง รัฐวอชิงตัน ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินและมีรายงานพบผู้ป่วยยืนยัน 14 คน และยังมีรายงานผู้เสียชีวิตเพิ่มเติมอีก 5 คน[358] ศูนย์อนามัยออรีกอนยังได้รายงานว่าพบผู้อาจติดเชื้อใหม่จำนวนสามรายในรัฐด้วย ซึ่งเป็นชายในเทศมณฑลอูมาทิลลา ซึ่งเข้ารับการรักษาตัวในวัลลาวัลลา รัฐวอชิงตัน[359]

ณ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565​ มีผู้เสียชีวิต 1,026,109 ราย มากเป็นอันดับ 1 ของโลก จำนวนผู้เสียชีวิตคิดเป็น 16.32 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมดทั่วโลก และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ​ 84,066,379 ราย มากเป็นอันดับ 1 ของโลกเช่นเดียวกัน อเมริกันซามัว มีผู้เสียชีวิต 29 ราย

สาธารณรัฐโดมินิกันแก้ไข

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสรายแรกในประเทศโดมินิกัน และภูมิภาคแคริบเบียน เป็นชายอายุ 62 ปีจากประเทศอิตาลี ซึ่งเดินทางเข้าประเทศในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ และเกิดอาการป่วยในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยผู้นี้ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลทหารรามอนลารา[360]

ณ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 4,376 ราย มีผู้ติดเชื้อ 580,201 ราย

ฮอนดูรัสแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 ​ ประเทศฮอนดูรัส​ มีผู้เสียชีวิต ​10,896 ราย มีผู้ติดเชื้อ 424,390 ราย

อาร์กติกแก้ไข

วันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2564 ศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดในพื้นที่วงกลมอาร์กติก ได้แก่แคว้นมูร์มันสค์ (Murmansk Oblast) ​มีผู้ติดเชื้อ 39,989 ราย หายแล้ว 35,767 และมีผู้เสียชีวิตแล้ว 728 ราย เทศบาลทรุมเซอ และ ​เทศมณฑลฟินมาร์ก ประเทศนอร์เวย์​ พบผู้ติดเชื้อ 1,241 ราย รัฐอะแลสกา เฉพาะพื้นที่ใน วงกลมอาร์กติก ได้แก่ เขตนอร์ทสโลป (North Slope Borough)​ ติดเชื้อ​ 746 ราย​ เสียชีวิต 2 ราย และ เขตนอร์ทเวสต์ อาร์กติก​ (Northwest Arctic Borough)​ ติดเชื้อ 376 ราย รวมจำนวนผู้ติดเชื้อทั้งหมด 42,352 ราย เสียชีวิต 730 ราย

ดินแดนในอาร์กติก​ที่อยู่ในวงกลมอาร์กติก มีรายงานว่าพบผู้ป่วยที่โรงงานแก๊สธรรมชาติเหลว ในหมู่บ้านเบโลคาเมนกา (Belokamenka) ในเมือง มูร์มันสค์ ในประเทศรัสเซีย ราว 200 ราย[361][362]

ทวีปอเมริกาใต้แก้ไข

วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2564 ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาใต้ อยู่ที่ ประเทศบราซิล ประเทศเปรู และ ประเทศชิลี​ ในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 ทวีปอเมริกาใต้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 20000 ราย ทั้งหมด​ ​7 ประเทศ​ พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อในทวีปคือ เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช

พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุด​ ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 ​​ได้แก่ที่ ประเทศบราซิล 664,700 ราย อันดับที่ 2 ของโลก รองลงมาได้แก่ ประเทศเปรู 213,000 ราย อันดับที่ 6 ของโลก ​ประเทศโคลอมเบีย​ 139,821 ราย​ อันดับที่ 12 ของโลก ประเทศอาร์เจนตินา​ 128,729 ราย อันดับที่ 14 ของโลก ประเทศชิลี​ 57,680 ราย อันดับที่​ 22 ของโลก

พบผู้ติดเชื้อ 1,126 ราย แต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ ในขณะที่ หมู่เกาะกาลาปาโกส มีผู้เสียชีวิต 10 ราย

ประเทศชิลีแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​​ทั้งประเทศมีผู้ติดเชื้อ 3,591,097 ราย เสียชีวิต 57,680 ราย ประเทศชิลีเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้แอนตาร์กติกา​มากที่สุดโดยพบที่ แคว้นมากายาเนสและลาอันตาร์ตีกาชีเลนา​ มีผู้เสียชีวิต 224 ราย[363]

ประเทศบราซิลแก้ไข

​ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​​ จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 30,639,130 ราย อันดับที่ 3 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 664,700 ราย​ อันดับที่ 2 ของโลก

ประเทศเปรูแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 3,571,161 ราย อันดับที่ 35 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 213,000​ ราย​ อันดับที่ 6 ของโลก

ประเทศโคลอมเบียแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​​ ​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 6,095,316 ราย อันดับที่ 18 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 139,821 ราย ​อันดับที่ 12 ของโลก

ประเทศอาร์เจนตินาแก้ไข

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​​​ จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 9,101,319 ราย อันดับที่ 13 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 128,729 ราย​ อันดับที่ 14 ของโลก

ทวีปแอนตาร์กติกาแก้ไข

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2563 สำนักข่าวรอยเตอร์สรายงานว่า พบผู้ติดเชื้อ 36 รายในฐานวิจัยนายพลเบอร์นาร์โด โอ’ฮิกกินส์ เกลเม่ ซึ่งเป็น 1 ใน 13 ฐานวิจัยของชิลีที่ตั้งอยู่ในดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี

ในวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2564 ดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี รายงานผู้ติดเชื้อ 58 รายและหายป่วย 58 ราย

เอเชียแก้ไข

ตั้งแต่ วันที่ 5 ตุลาคม ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของทวีปเอเซีย อยู่ที่ ​ประเทศอินเดีย ประเทศอิหร่าน

ใน วันที่ 25 ธันวาคม ไม่พบรายงานผู้ติดเชื้อใน ประเทศเติร์กเมนิสถาน​ เกาะคริสต์มาส หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) ​และ ประเทศเกาหลีเหนือ​

ณ​ วันที่​ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 ​จำนวนประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​มากกว่า 20000 ราย มีจำนวน 13 ประเทศ​ มีเพียง มาเก๊า เพียงพื้นที่เดียวในทวีปเอเซียที่ไม่พบผู้เสียชีวิต

กัมพูชาแก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศกัมพูชา
(ณ วันที่ 22 มีนาคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ กัมพูชายืนยันพบผู้ป่วยครั้งแรกในเมืองพระสีหนุ เป็นชายชาวจีนอายุ 60 ปี เดินทางไปยังเมืองนี้จากนครอู่ฮั่นพร้อมครอบครัว[364] โดยคนในครอบครัวของเขาถูกกักไว้ พวกเขาไม่มีการแสดงอาการของไวรัส ขณะที่ชายคนดังกล่าวถูกแยกไว้เพื่อรักษาที่โรงพยาบาลส่งต่อพระสีหนุ (Preah Sihanouk Referral Hospital)[365] มีรายงานว่าอาการของเขาคงที่แล้ว[366][367]ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565​ ​​มีผู้ติดเชื้อ 135,314 ราย มีผู้เสียชีวิต​ 3,056 ราย

กาตาร์แก้ไข

กระทรวงสาธารณสุขแห่งกาตาร์ รายงานว่าพบผู้ป่วยไวรัสรายแรกในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยเป็นชาวกาตาร์ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่าน[368][369][370]ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 679 ราย และมีผู้ติดเชื้อ​ 387,208 ราย

เกาหลีใต้แก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีใต้ พ.ศ. 2563

เกาหลีใต้มีผู้ป่วยในวันที่ ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ​​จำนวน​ 18,471,172 ราย และเสียชีวิต 24,605 ราย เป็นการระบาดที่ใหญ่ที่สุดนอกประเทศจีน[371] ผู้ป่วยรายแรกของการระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ในประเทศเกาหลีใต้ ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563[372] วันที่ 19 กุมภาพันธ์ จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีก 20 คน และวันที่ 20 เพิ่มขึ้นอีก 53 คน ทำให้มีผู้ป่วยรวมขณะนั้นที่ 104 คน ตามการรายงานของศูนย์ป้องกันและควบคุมโรคแห่งเกาหลีใต้ (KCDC) ผู้ป่วยรายใหม่ส่วนมากมาจาก "ผู้ป่วยรายที่ 31" ซึ่งเข้าร่วมชุมนุมที่โบสถ์ชินช็อนจีในแดกู[373]

คูเวตแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคูเวต พ.ศ. 2563

ประเทศคูเวตในปัจจุบันเป็นประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดในโลกอาหรับ และมีจำนวนผู้ป่วยเป็นรองเพียงประเทศอิหร่านในเอเชียตะวันตก โดยมีผู้ป่วยในประเทศถูกพบแล้ว ​ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ​จำนวน 646,098 คน[374]เสียชีวิต 2,556 ราย

จอร์เจียแก้ไข

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์เจีย​ยืนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรกของประเทศ เป็นชายอายุ 50 ปี ซึ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน โดยเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี ซึ่งผู้ป่วยรายนี้กลับเข้าสู่จอร์เจียทางพรมแดนประเทศอาร์เซอร์ไบจานโดยรถแท็กซี[375][376][377][378]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันว่าผู้หญิงชาวจอร์เจียอายุ 31 ปีที่เพิ่งเดินทางไปประเทศอิตาลีมามีผลการทดสอบเป็นบวก และเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี[378] นอกจากนั้นยังมีผู้ถูกกักกันอยู่ณโรงพยาบาลทบิลิซีอีก 29 คน โดยที่ อามิรัน กัมเกรลิเซ รัฐมนตรีอนามัยระบุว่าพวกเขาเป็นบุคคลที่ "มีความเป็นไปได้สูง" ที่อาจมีไวรัสอยู่[379]

ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 16,844 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,662,299 ราย

จอร์แดนแก้ไข

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์แดนริเริ่มการห้ามบุคคลที่เดินทางมาจากประเทศจีน ประเทศเกาหลีใต้ และประเทศอิหร่านเข้าสู่ราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว[380] ประเทศจอร์แดนได้ทำการคัดกรองทุกคนที่เดินทางเข้าสู่ประเทศผ่านทางท่าอากาศยาน โดยมีการตรวจสอบทรวงอกและลำคอตลอดจนอุณหภูมิร่างกาย ส่วนชาวจอร์แดนที่มีผลทดสอบเป็นบวกจะถูกกักโรคไว้เป็นเวลา 2 สัปดาห์[381]

วันที่ 2 มีนาคม นายกรัฐมนตรีจอร์แดนแถลงว่าพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในประเทศ[382][383] เป็นชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มใช้มาตรการกักโรคชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[382][384]ณ​ วันที่​ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 14,068 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,700,526 ราย

จีนแผ่นดินใหญ่แก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​​มีผู้เสียชีวิต 5,226 ราย จำนวน​ผู้ติดเชื้อ 226,397 ราย ก่อนหน้านี้รัฐบาลจีนดำเนินการปิดเมืองอู่ฮั่นเนื่องด้วยการระบาดทั่วของโควิด-19

ซาอุดีอาระเบียแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศซาอุดีอาระเบีย พ.ศ. 2563

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศซาอุดีอาระเบียประกาศระงับการเข้าประเทศเป็นการชั่วคราวสำหรับผู้ที่ต้องการเดินทางไปประกอบพิธีอุมเราะห์ในเมกกะ หรือผู้ที่ต้องการเดินทางไปเข้าชมมัสยิดอันนะบะวี รวมถึงนักท่องเที่ยว ต่อมากฎนี้ได้ขยายไปครอบคลุมนักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศที่มีความเสี่ยงต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่[385]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศแห่งซาอุดีอาระเบีย ประกาศระงับการเข้าสู่ประเทศของพลเมืองในประเทศสมาชิกสภาความร่วมมืออ่าว (GCC) ยังเมกกะและมะดีนะหฺเป็นการชั่วคราว โดยพลเมืองของประเทศกลุ่ม GCC ที่พำนักอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียนานเกิน 14 วันติดต่อกัน และไม่ปรากฏอาการใด ๆ อันแสดงถึงโรคโควิด-19 นั้นจะอยู่นอกเหนือกฎดังกล่าว[385]

วันที่ 2 มีนาคม ทางการซาอุดีอาระเบียยืนยันว่าพบผู้ป่วยเป็นรายแรก เป็นชาวซาอุดีอาระเบียที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านผ่านทางประเทศบาห์เรน[386]

ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 9,218 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 798,977 ราย

ซีเรียแก้ไข

ประเทศซีเรีย ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 3,150 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 55,945 ราย

ญี่ปุ่นแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศญี่ปุ่น พ.ศ. 2563

ประเทศญี่ปุ่นยืนยันผู้ป่วยรายแรกเป็นชาวจีนอายุ 30 ปี ซึ่งเคยมีการเดินทางไปยังอู่ฮั่นมาก่อน มีอาการเมื่อวันที่ 3 มกราคม และกลับเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นในวันที่ 6 มกราคม

ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต ​31,377 ราย​ และมีผู้​ติดเชื้อ​ 9,544,437 ราย

ที่ประเทศญี่ปุ่นมีผู้เสียชีวิตอีก 14 ราย บนเรือสำราญ แต่มีผู้เสียชีวิตที่ประเทศญี่ปุ่นเพียง 13 ราย เนื่องจากอีกหนึ่งราย เสียชีวิตในโรงพยาบาลที่ประเทศออสเตรเลีย

ไต้หวันแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศไต้หวัน

ประเทศไต้หวันพบผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 21 มกราคม[387]​ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต​รวม 7,328 ราย และผู้ติดเชื้อ 3,995,621 ราย

ตุรกีแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศตุรกี พ.ศ. 2563

ประเทศตุรกีเมื่อวันที่ 10 มีนาคม ผู้ป่วยติดเชื้อโควิดไวรัสโคโรนารายแรก เป็นผู้หญิงชาวจีนอุย อายุ 32 ปี ที่เดินทางมาจากอู่ฮั่น ประเทศจีน ซึ่งมีผลตรวลหา SARS-CoV-2 เป็นบวก ทำให้ชาวตุรกีถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในอิสตันบูล

​ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ประเทศตุรกีมีผู้เสียชีวิต 99,057 ราย และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ 15,180,444​ ราย

ไทยแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศไทย พ.ศ. 2563

วันที่ 13 มกราคม ประเทศไทยพบผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นการพบผู้ป่วยนอกประเทศจีนเป็นครั้งแรก[388][389][390] วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานผู้เสียชีวิตเป็นรายแรก[391]ในวันที่ 6 เมษายน เที่ยวบินจากจาการ์ตาที่ทำการบินลงที่ท่าอากาศยานหาดใหญ่ นำผู้ติดเชื้อเข้าสู่จังหวัดจำนวน 18 ราย​ ณ วันที่ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ประเทศไทยมีผู้เสียชีวิตรวม 30,801 ราย ผู้ติดเชื้อ 4,540,955 ราย

ทาจิกิสถานแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศทาจิกิสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศทาจิกิสถาน ในวันที 30 เมษายน พบติดเชื้อโรคไวรัสโคโรนา เป็นผู้ชายชาวทาจิกิสามคนกลับมาจากประเทศอินเดีย มีผู้ป่วย 15 ราย วันที่ 2 พฤษภาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก

ต่อมาวันที่ 7 พฤษภาคม ทาจิกิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกันอัฟกานิสถาน ​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 125 ราย​ ผู้ติดเชื้อ 17,786 ราย

เนปาลแก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเนปาล
(ณ วันที่ 26 มกราคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

นักศึกษาชาวเนปาลซึ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่นและถูกกักโรคอยู่ในกาฐมาณฑุ[392] กลายเป็นผู้ป่วยรายแรกของประเทศเนปาลและภูมิภาคเอเชียใต้ในวันที่ 24 มกราคม หลังจากตัวอย่างถูกส่งไปยังศูนย์ร่วมองค์การอนามัยโลกในฮ่องกง[393][394] และถูกเลิกกักตัวหลังจากที่อาการดีขึ้น[395]​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 รายงานผู้เสียชีวิต ​11,952 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 980,141 ราย

บาห์เรนแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศบาห์เรน พ.ศ. 2563

​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 637,542 ราย และเสียชีวิต 1,498 ราย

บังคลาเทศ​แก้ไข

​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ประเทศบังคลาเทศ​มีผู้เสียชีวิต ​29,195 ราย เป็นและมีผู้ติดเชื้อ 1,988,101 ราย

เยเมนแก้ไข

ประเทศเยเมน ในวันที่ 10 เมษายน พบผู้ป่วย 1 ราย ในเมืองฮาดราเมาต์ ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 11,832 ราย ติดเชื้อ 2,149 ราย

พม่าแก้ไข

​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ประเทศพม่า มีผู้ติดเชื้อ 613,711 ราย และเสียชีวิต 19,434 ราย

ปากีสถานแก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศปากีสถาน
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลปากีสถานเริ่มใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารที่ท่าอากาศยานในอิสลามาบาด การาจี ลาฮอร์ และเปศวาร์ เพื่อป้องกันการเข้าสู่ประเทศของไวรัสโคโรนา[396] นอกจากนี้ปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์ยังประกาศใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารก่อนเดินทางขึ้นเครื่องในเที่ยวบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งด้วย[397] วันที่ 27 มกราคม สภานิติบัญญัติกิลกิต-บัลติสตันประกาศหน่วงเวลาการเปิดด่านแนวเขตแดนจีน–ปากีสถานที่ช่องผ่านแดนคุนเยรับในเดือนกุมภาพันธ์[398] และยังประกาศปิดพรมแดนปากีสถาน–อิหร่านด้วย[399]

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยโควิด-19 เพิ่มเติมในการาจีและอิสลามาบาด ทำให้จำนวนผู้ป่วยของประเทศเพิ่มเป็นสี่ราย[400] ส่วนผู้ป่วยรายแรกและรายที่สองมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศอิหร่าน ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเชื้อว่าเขาติดเชื้อ[401]

วันที่ 3 มีนาคม ทางการปากีสถานยืนยันพบผู้ป่วยรายที่ห้า ในแคว้นสินธ์ ผู้ที่เพิ่งเดินทางกลับจากการแสวงบุญที่ประเทศอิหร่านจำนวน 960 ราย ถูกกักโรคในทันที[402]

ณ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 30,420 ราย มีผู้ติดเชื้อ 1,542,377 ราย

ฟิลิปปินส์แก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศฟิลิปปินส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของประเทศฟิลิปปินส์ ได้รับการยืนยันในวันที่ 30 มกราคม[403] วันที่ 5 กุมภาพันธ์ กรมอนามัย (DOH) ได้มีการยืนยันผู้ป่วยรายที่สาม[404]

​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 60,639 ราย ผู้ติดเชื้อ 3,714,770 ราย

มาเก๊าแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในมาเก๊า พ.ศ. 2563

​ มาเก๊า ​ ณ​ วันที่​ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​ มีผู้ติดเชื้อ 550 ราย เสียชีวิต 2 ราย

มองโกเลียแก้ไข

ประเทศมองโกเลีย ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 929,653 ราย เสียชีวิต 2,179 ราย

มาเลเซียแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศมาเลเซีย

ชาวจีนแปดคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในรัฐยะโฮร์ เมื่อวันที่ 24 มกราคม หลังจากที่มีการติดต่อกับผู้ป่วยในประเทศสิงคโปร์[405] แม้จะมีรายงานในตอนแรกว่าผลการทบสอบให้ผลเป็นลบ[406] แต่ต่อมาในวันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันว่าทั้งสามคนติดเชื้อ และถูกส่งตัวไปกักไว้ที่โรงพยาบาลสุไหงบูโลห์ในรัฐเซอลาโงร์[407][408]

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยรายที่สิบห้าซึ่งเป็นชาวจีนได้หายป่วยอย่างสมบูรณ์ นับเป็นผู้ป่วยที่หายป่วยเป็นรายที่แปดของประเทศมาเลเซีย[409] ต่อมาก็มีรายงานว่าชาวมาเลเซียอีกคนที่ติดเชื้อก็หายดีเป็นรายที่ 9[410]ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 4,589,911 ราย และมีผู้เสียชีวิต 35,801 ราย

เลบานอนแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศเลบานอน พ.ศ. 2563

วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศเลบานอนยีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรก เป็นหญิงอายุ 45 ปีที่เดินทางมาจากกอม ประเทศอิหร่าน ซึ่งมีผลตรวจหา SARS-CoV-2 เป็นบวก โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในเบรุต[411]​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 1,121,054 ราย และเสียชีวิต ​10,473 ราย

เวียดนามแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเวียดนาม

ผู้ป่วยยืนยันสองรายแรกเข้าโรงพยาบาลในวันที่ 22 มกราคม และรับการรักษาที่โรงพยาบาลโช่เซย ในนครโฮจิมินห์ กรณีแรกเป็นชาวจีนที่เดินทางจากนครอู่ฮั่นไปฮานอย เพื่อเยื่ยมลูกชายที่อาศัยอยู่ในเวียดนาม และรายที่สองคือลูกชายของเชื่อว่าติดโรคจากผู้เป็นพ่อ[412] หลังจากที่ยืนยันแล้ว รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข สั่งให้เปิดใช้งานศูนย์ป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดฉุกเฉิน[413]

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ บิดาของผู้ป่วยดังกล่าวมีผลการทดสอบเป็นบวก และกลายเป็นผู้ป่วยรายที่สิบหก[414] วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พวกเขาทั้งหมดได้หายป่วย[415] ​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 10,752,942 ราย เสียชีวิต 43,089 ราย

ศรีลังกาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2563

​ ​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ผู้เสียชีวิต 16,525 ราย มีผู้ติดเชื้อ 664,235 ราย

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์แก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้รับการยืนยันในวันที่ 29 มกราคม พรัอมกับครบครัว ของ ชาวอู่ฮั่น[416][417]​ เป็นผู้หญิงชราชาวจีน อายุ 72 ปี และ ลูกชาย อายุ 34 ปี ที่กรณีแรกเป็นชาวจีนเดินทางมาจากนครอู่ฮั่นไปนครดูไบ ซึ่งมีผลตวรจหา SASR-Cov-2 ถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวไปเข้าโรงพยาบาลในดูไบ

ณ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ หลังจากชาวเอมิเรตส์ได้ติดเชื้อโรคโควิด-19 เพื่อลูกสาวที่อาศัยอยู่ที่ดูไบ และรายที่สามคือลูกสาวของเชื้อว่าติดโรคกับแม่

วันที่ 2 มืนาคม กรุงอาบูดาบียีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 เป็นผู้ชายชาวรัสเซีย อายุ 38 ปี และผู้หญิงชาวรัสเซีย อายุ 36 ปี กรณีแรกเป็นชาวรัสเซียเดินทางจากกรุงมอสโกไปอาบูดาบี ชาวรัสเซียสองคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในอาบูดาบี ต่อมา วันที่ 25 มืนาคม รัฐบาลเอมิเรตส์ได้โอกาศปัญหากับ อาบูดาบีและดูไบ จากปิดชั่วคราว เช่า ร้านอาหาร ร้านกาแฟ โรงภาพยนตร์ และทั้งหมด ยกเว้น โรงพยาบาล และร้านขายยา สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้ประกาศปิดพรมแดนที่ตัดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย

​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 959,736 ราย เสียชีวิต 2,322 ราย

สิงคโปร์แก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสิงคโปร์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกในประเทศสิงคโปร์ได้รับการยืนยันในวันที่ 23 มกราคม[418] ต่อมามีการรายงานพบผู้ป่วยในท้องถิ่นเป็นรายแรกเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ร้านย่งไทฮั่ง (Yong Thai Hang) เป็นร้านค้าที่ให้บริการนักท่องเที่ยวชาวจีนได้รับการระบุเป็นสถานที่ที่เกิดการติดเชื้อ เนื่องจากมีผู้หญิงจำนวนสี่คนที่ไม่เคยเดินทางไปยังประเทศจีนเกิดติดเชื้อไวรัสขึ้น[419]

วันที่ 4 มีนาคม มีผู้ป่วยในประเทศรวม 112 คน[420]

​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้ติดเชื้อ 1,515,222 ราย จำนวนผู้เสียชีวิต 1,427 ราย

อัฟกานิสถานแก้ไข

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 มีพลเมืองในเฮรัตอย่างน้อยสามคน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากกอม ถูกต้องสงสัยว่าติดเชื้อโควิด-19 ตัวอย่างเลือดถูกส่งไปยังคาบูลเพื่อทดสอบเพิ่มเติม[421] ภายหลังอัฟกานิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับอิหร่าน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นหนึ่งในสามคนจากเฮรัตดังกล่าว โดยเป็นชายอายุ 35 ปีซึ่งมีผลการทดสอบ SARS-CoV-2 เป็นบวก[422]​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต​ ​7,728 ราย ผู้ติดเชื้อ 183,221 ราย

อาเซอร์ไบจานแก้ไข

ประเทศอาเซอร์ไบจานมีการยืนยันผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ จากรัสเซีย ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน[423] และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มเติมอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาอาเซอร์ไบจานได้ประกาศปิดชายแดนที่ติดกับประเทศอิหร่าน[424]

​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต ​9,717 ราย ผู้ติดเชื้อ 793,388 ราย

คาซัคสถานแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคาซัคสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศคาซัคสถานยีนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายในวันที่ 13 มีนาคม จากจีน ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศตุรกี และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาคาซัคสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศรัสเซีย ​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​มีผู้​ติดเชื้อ​ 1,308,541 ราย ​และผู้​เสียชีวิต ​13,663 ราย

อาร์มีเนียแก้ไข

ประเทศอาร์มีเนียยืนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในช่วงปลายของวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ถึงวันที่ 1 มีนาคม เป็นชาวอาร์มีเนียอายุ 29 ปีที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านและมีรายงานยืนยันผลทดสอบเป็นบวก ภริยาของบุคคลนี้ได้ถูกนำไปทดสอบเช่นกัน โดยผลออกมาเป็นลบ นายกรัฐมนตรีนิกอล ปาชินยันแถลงว่าผู้ป่วยนั้น "มีอาการดีขึ้นแล้ว" นอกจากนี้ยังมีผู้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยประมาณ 30 คนถูกนำไปทดสอบและจะถูกกักโรค ซึ่งก่อนหน้านี้อาร์มีเนียได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศอิหร่านไปแล้ว[425]​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 8,629 ราย และมี​ผู้ติดเชื้อ 423,417 ราย

อินเดียแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศอินเดีย
 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอินเดีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลอินเดียออกคำแนะนำการเดินทางแก่ประชาชน โดยเฉพาะกับนครอู่ฮั่น ซึ่งมีนักศึกษาแพทย์ชาวอินเดียกำลังศึกษาอยู่ประมาณ 500 คน[426]

ผู้โดยสารที่เดินทางมาจากประเทศจีนเข้าสู่ท่าอากาศยานหลักเจ็ดแห่งของประเทศอินเดีย ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจจับความร้อน[427][428]

วันที่ 24 มกราคม มีรายงานผู้ต้องสงสัยจำนวนสองราย ซึ่งกำลังเข้ารับการรักษาอยู่ในมุมไบ[429]

​ณ​ วันที่​ 4 เมษายน พ.ศ. 2564 รัฐชัมมูและกัศมีร์ มีผู้ติดเชื้อ 133,012 ราย จำนวนผู้เสียชีวิต 2,008 ราย

​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 จำนวนผู้เสียชีวิตในอินเดียมากถึง 525,386 ราย มีผู้ติดเชื้อ 43,604,394 ราย เฉพาะ หมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ มีผู้เสียชีวิต 78 ราย

อินโดนีเซียแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2563

ประเทศอินโดนีเซียได้ทำการติดตั้งเครื่องตรวจอุณหภูมิที่เกตและท่าเรือโดยกระทรวงอนามัย และยังมีการจัดเตรียมห้องกักโรคที่โรงพยาบาลกว่า 100 แห่ง

อินโดนีเซียประกาศห้ามทุกเที่ยวบินที่เดินทางมาจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้า รวมถึงออกจากประเทศ ซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์เป็นต้นไป และยังยกเลิกการให้ฟรีวีซ่าและวีซ่าเมื่อมาถึงกับบุคคลสัญชาติจีนด้วย และยังห้ามผู้ที่อยู่หรือพำนักในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เป็นเวลาอย่างน้อย 14 วันเข้าหรือผ่านประเทศอินโดนีเซีย[430]

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ชาวอินโดนีเซียจำนวน 9 คนที่เดินทางไปบนเรือไดมอนด์พรินเซสมีผลการทดสอบการติดเชื้อเป็นบวก ขณะที่รัฐบาลอินโดนีเซียเตรียมส่งลูกเรือที่เหลือ 68 คนจาก 188 คนจากเรือเวิลด์ดรีม ไปยังเกาะเซอบารูเคกิล ซึ่งเป็นเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในบรรดาหมู่เกาะนับพัน[431][432][433]

วันที 2 มีนาคม ทางการอินโดนีเซียได้ยืนยันติดเชื้อว่าพบผู้ป่วย ชาวอินโดนีเซียที่เดินทางกลับมาจากประเทศจีน

วันที่ 4 ตุลาคม ที่หมู่เกาะมาลูกู พบผู้เสียชีวิต 115 ราย[434]

​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 อินโดนีเซียมีผู้เสียชีวิต 156,781 ราย ผู้ติดเชื้อ 6,106,024 ราย

อิรักแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิรัก พ.ศ. 2563

​​​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ​ประเทศอิรัก มี ผู้ติดเชื้อรวม 2,379,077 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 25,253 ราย[435]

อิหร่านแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2563

ประเทศอิหร่านเป็นศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโลกในทวีปเอเซีย

โดยเจอผู้ติดเชื้อรายแรกที่เมืองกอม (Qom City) ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 พบผู้ติดเชื้อ 7,246,707 ราย ประเทศอิหร่าน มีผู้เสียชีวิต 141,427 ราย

โอมานแก้ไข

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยโคโรนาไวรัสสองรายแรก เป็นหญิงชาวโอมานสองคนที่กลับมาจากประเทศอิหร่าน[436][437]​​​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิตรวม 4,260 ราย ผู้ติดเชื้อ 391,641 ราย

อิสราเอลแก้ไข

​​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565​ ​ประเทศอิสราเอล มีผู้เสียชีวิต 11,056 ราย ติดเชื้อ 4,436,000 ราย

ฮ่องกงแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดของโคโรนาไวรัสในฮ่องกง พ.ศ. 2563

วันที่ 26 พฤษภาคม​ ศูนย์ปกป้องอนามัยฮ่องกงพบผู้ป่วยรวม 1,206 คน ในฮ่องกง และผู้เสียชีวิต 7 คน[438][439][440]​​​​ณ​ วันที่​ 9 กรกฏาคม พ.ศ. 2565 ฮ่องกง มีผู้เสียชีวิต 9,410 ราย ติดเชื้อ 1,265,067 ราย

โอเชียเนียแก้ไข

ณ วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2563 ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโอเซียเนียได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์​ และ​ เฟรนช์พอลินีเชีย​

ณ วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2564 ประเทศวานูอาตู มีผู้เสียชีวิต 1 ราย เป็นประเทศล่าสุดในทวีปโอเชียเนียที่มีผู้เสียชีวิต

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 มีจำนวน ​7 ประเทศที่พบว่า มีจำนวนผู้ติดเชื้อมากกว่า 18,100 ราย และมีผู้เสียชีวิตเกิน 100 ได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์ ประเทศฟิจิ ประเทศปาปัวนิวกินี เฟรนช์พอลินีเชีย​ นิวแคลิโดเนีย หมู่เกาะโซโลมอน

​ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565​ ​โอเชียเนียมีผู้เสียชีวิตรวม​ 11,307 ราย ติดเชื้อรวม 7,836,419 ราย ดินแดนอาณานิคมที่มีผู้เสียชีวิต ได้แก่ วาลิสและฟูตูนา

พื้นที่ไม่มีผู้เสียชีวิตได้แก่ สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ ประเทศซามัว ประเทศไมโครนีเซีย หมู่เกาะพิตแคร์น หมู่เกาะคุก ประเทศนาอูรู ประเทศนีวเว

ประเทศออสเตรเลียแก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศออสเตรเลีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน​ 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย

วันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุราว 50 ปี ซึ่งเดินทางจากเมืองกว่างโจวมายังเมลเบิร์นในวันที่ 19 มกราคม ผ่านสายการบินไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ CZ321 เขาเข้ารับการรักษาตัวที่ศูนย์การแพทย์โมนาชในเมลเบิร์น[441][442] จากนั้นมีการประกาศว่ามีผู้ป่วยอีกสามรายที่มีผลการทดสอบเป็นบวกในรัฐนิวเซาท์เวลส์[443][444] ต่อมามีการเฝ้าสังเกตอาการอีกหกราย และมีการยืนยันว่าจะเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลหลังจากเพิ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่น จากในหกราย มีผู้ต้องสงสัยถึงสองรายที่มีโอกาสติดเชื้อไวรัส ส่วนที่เหลืออีกสี่รายอาจถูกสงสัยว่าติดเชื้อไวรัส[445]

หัวหน้าเจ้าหน้าที่การแพทย์ออสเตรเลีย ระบุว่าเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยทางชีวภาพ จะเริ่มคัดกรองผู้โดยสารที่เดินทางมาถึงในสามสัปดาห์โดยเที่ยวบินจากอู่ฮั่นถึงซิดนีย์ ในวันที่ 23 มกราคม ผู้โดยสารจะได้รับแผ่นพับข้อมูล และข้อให้แสดงตัวหากมีไข้หรือต้องสงสัยว่าอาจติดเชื้อโรค[446]รัฐแทสเมเนีย มีผู้เสียชีวิต 13 ราย

ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิตรวม​ 7,721 ราย ผู้ติดเชื้อ 6,501,329 ราย

ประเทศนิวซีแลนด์แก้ไข

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พบผู้ป่วยรายแรกกลับมาจากประเทศอิหร่าน[447] วันที่ 25 มีนาคม ประเทศนิวซีแลนด์ พบผู้ติดเชื้อ 205 ราย รักษาหายแล้ว 22 ราย ส่งผลให้นายกรัฐมนตรีประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน[448] 29 มีนาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก[449]ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 ​ประเทศนิวซีแลนด์​มีผู้เสียชีวิต 892 ราย ​ผู้ติดเชื้อ 1,030,733 ราย หมู่เกาะแชทัม​ เกาะสจวร์ต​ ไม่พบผู้เสียชีวิต

ประเทศฟิจิแก้ไข

ประเทศฟิจิ​ ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 พบผู้ติดเชื้อ 64,725 ราย เสียชีวิต 862 ราย

ประเทศปาปัวนิวกินีแก้ไข

ประเทศปาปัวนิวกินี ​ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 พบผู้ติดเชื้อ 43,876 ราย เสียชีวิต 651 ราย

เฟรนช์พอลินีเชียแก้ไข

เฟรนช์พอลินีเชีย ณ 13 พฤษภาคม ​พ.ศ. 2565 พบผู้ติดเชื้อ 72,786 ราย เสียชีวิต 648 ราย

แอฟริกาแก้ไข

ในวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2563 นายกรัฐมนตรีประเทศเอสวาตีนี ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อโควิด 19

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 จำนวนผู้ติดเชื้อและผู้เสียชีวิตพบทั้ง 58 ดินแดนทั้งทวีปแอฟริกา จำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 7500 ราย มีจำนวน 5 ประเทศ จำนวนผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดอยู่ที่เวสเทิร์นสะฮารา เสียชีวิต 1 ราย

ศูนย์กลางการแพร่ระบาดอยู่ที่ ประเทศแอฟริกาใต้ ประเทศอียิปต์ และ ประเทศตูนิเซีย​

พื้นที่ไม่พบผู้เสียชีวิตได้แก่ เซนต์เฮเลนา โดยพบผู้ติดเชื้อ เพียง 2 ราย

ประเทศแอฟริกาใต้แก้ไข

ประเทศแอฟริกาใต้ เป็นประเทศพบผู้ป่วยรายแรก 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 100,333 ผู้ติดเชื้อ 3,764,865 ราย

ประเทศอียิปต์​แก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอียิปต์
(ณ วันที่ 31 มีนาคม 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย
  มีการรายงานผู้ต้องสงสัย

ประเทศอียิปต์วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 อียิปต์ได้ยืนยันติดเชื้อผู้ป่วย มีผู้ชายชาวจีนอายุ 30 ปี ใด้เดินทางมาจาก ประเทศจีน ต้องหา ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ เป็นบวก ทำไห้ชาวอียิปต์ถูกติดเชิ้อโควิด-19 ต้องสั่งไปเข้าโรงพยาบาลในไคโร

วันที่ 25 มีนาคม 2563 สายการบินอียิปต์แอร์ ถูกยกเลิกเที่ยวบินแล้ว ต่อมา วันที่ 12 เมษายน 2563 สนามบินแห่งไคโรได้ปิดทำการ อียิปต์ได้ประกาศปิดแดนทะเลซาอุดีอาระเบีย

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 24,613 ผู้ติดเชื้อ 515,645 ราย

ประเทศโมร็อกโกแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศโมร็อกโก พ.ศ. 2563

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 16,066 ผู้ติดเชื้อ 1,164,717 ราย

ประเทศตูนิเซียแก้ไข

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 มีผู้เสียชีวิต 28,533 ราย ผู้ติดเชื้อ 1,039,532 ราย

ประเทศแอลจีเรียแก้ไข

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ​มีผู้เสียชีวิต 6,875 ราย มีจำนวนผู้ติดเชื้อ 265,771 ราย

ประเทศเอธิโอเปียแก้ไข

ณ 26 เมษายน พ.ศ. 2565 ​ประเทศเอธิโอเปีย ผู้เสียชีวิต 7,510 ผู้ติดเชื้อ 470,442 ราย

เส้นเวลาของการยืนยันผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดนแก้ไข

ผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดน
วันที่ ประเทศหรือดินแดน
1 ธันวาคม 62   จีน (แผ่นดินใหญ่)
13 มกราคม   ไทย
16 มกราคม   ญี่ปุ่น
20 มกราคม   เกาหลีใต้ •   สหรัฐ
21 มกราคม   ไต้หวัน[a]
22 มกราคม   ฮ่องกง[b] •   มาเก๊า[b]
23 มกราคม   สิงคโปร์ •   เวียดนาม
24 มกราคม   ฝรั่งเศส •   เนปาล
25 มกราคม   ออสเตรเลีย •   แคนาดา •   มาเลเซีย
27 มกราคม   กัมพูชา •   เยอรมนี •   ศรีลังกา
29 มกราคม   ฟินแลนด์ •   สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
30 มกราคม   อินเดีย •   อิตาลี •   ฟิลิปปินส์
31 มกราคม   รัสเซีย •   สเปน •   สวีเดน •   สหราชอาณาจักร
4 กุมภาพันธ์   เบลเยียม
14 กุมภาพันธ์   อียิปต์
19 กุมภาพันธ์   อิหร่าน
21 กุมภาพันธ์   อิสราเอล •   เลบานอน
24 กุมภาพันธ์   อัฟกานิสถาน •   บาห์เรน •   อิรัก •   คูเวต •   โอมาน
25 กุมภาพันธ์   แอลจีเรีย •   ออสเตรีย •   บราซิล •   โครเอเชีย •   สวิตเซอร์แลนด์
26 กุมภาพันธ์   จอร์เจีย •   กรีซ •   นอร์ทมาซิโดเนีย •   นอร์เวย์ •   ปากีสถาน •   โรมาเนีย
27 กุมภาพันธ์   เดนมาร์ก •   เอสโตเนีย •   เนเธอร์แลนด์ •   ไนจีเรีย •   ซานมารีโน
28 กุมภาพันธ์   อาเซอร์ไบจาน •   เบลารุส •   ไอซ์แลนด์ •   ลิทัวเนีย •   เม็กซิโก •   โมนาโก •   นิวซีแลนด์ •   เวลส์[c]
29 กุมภาพันธ์   เอกวาดอร์ •   ไอร์แลนด์ •   ลักเซมเบิร์ก •   กาตาร์
1 มีนาคม   อาร์เมเนีย •   เช็กเกีย •   สาธารณรัฐโดมินิกัน •   แซ็ง-บาร์เตเลมี[d] •   แซ็ง-มาร์แต็ง[d] •   สกอตแลนด์[c]
2 มีนาคม   อันดอร์รา •   อินโดนีเซีย •   จอร์แดน •   ลัตเวีย •   โมร็อกโก •   โปรตุเกส •   ซาอุดีอาระเบีย •   เซเนกัล •   ตูนิเซีย
3 มีนาคม   อาร์เจนตินา •   ชิลี •   ยิบรอลตาร์[e] •   ลิกเตนสไตน์ •   ยูเครน
4 มีนาคม   หมู่เกาะแฟโร[f] •   เฟรนช์เกียนา[g] •   ฮังการี •   โปแลนด์ •   สโลวีเนีย
5 มีนาคม   บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา •   มาร์ตีนิก[g] •   ปาเลสไตน์ •   แอฟริกาใต้
6 มีนาคม   ภูฏาน •   แคเมอรูน •   โคลอมเบีย •   คอสตาริกา •   เปรู •   เซอร์เบีย •   สโลวาเกีย •   โตโก •   นครรัฐวาติกัน
7 มีนาคม   มัลดีฟส์ •   มอลตา •   มอลโดวา •   ปารากวัย
8 มีนาคม   แอลเบเนีย •   บังกลาเทศ •   บัลแกเรีย
9 มีนาคม   บรูไน •   ไซปรัส •   เกิร์นซีย์[h] •   ปานามา
10 มีนาคม   โบลิเวีย •   บูร์กินาฟาโซ •   สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก •   จาเมกา •   เจอร์ซีย์[h] •   เมลียา[i] •   มองโกเลีย •   นอร์เทิร์นไซปรัส[a] •   ตุรกี
11 มีนาคม   คิวบา •   เฟรนช์พอลินีเชีย[d] •   กายอานา •   ฮอนดูรัส •   โกตดิวัวร์ •   เรอูนียง[g]
12 มีนาคม   เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ •   ตรินิแดดและโตเบโก
13 มีนาคม   แอนติกาและบาร์บูดา •   อารูบา[j] •   หมู่เกาะเคย์แมน[e] •   เซวตา[i] •   กือราเซา[j] •   เอธิโอเปีย •   กาบอง •   กานา •   กัวเดอลุป[g] •   กัวเตมาลา •   กินี •   คาซัคสถาน •   เคนยา •   คอซอวอ[a] •   ปวยร์โตรีโก[k] •   เซนต์ลูเซีย •   ซูดาน •   ซูรินาม •   หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ[k] •   อุรุกวัย •   เวเนซุเอลา
14 มีนาคม   สาธารณรัฐแอฟริกากลาง •   สาธารณรัฐคองโก •   อิเควทอเรียลกินี •   เอสวาตีนี •   มอริเตเนีย •   มายอต[g] •   นามิเบีย •   รวันดา •   เซเชลส์
15 มีนาคม   แอโครเทียรีและดิเคเลีย[e] •   บาฮามาส •   กวม[k] •   อุซเบกิสถาน
16 มีนาคม   เบนิน •   กรีนแลนด์[f] •   ไลบีเรีย •   โซมาเลีย •   แทนซาเนีย
17 มีนาคม   บาร์เบโดส •   แกมเบีย •   มอนเตเนโกร •   ซินต์มาร์เติน[j]
18 มีนาคม   เบอร์มิวดา[e] •   จิบูตี •   เอลซัลวาดอร์ •   คีร์กีซสถาน •   มอริเชียส •   มอนต์เซอร์รัต[e] •   นิวแคลิโดเนีย[l] •   นิการากัว •   แซมเบีย
19 มีนาคม   แองโกลา •   ชาด •   ฟิจิ •   เฮติ •   ไอล์ออฟแมน[h] •   ไนเจอร์
20 มีนาคม   กาบูเวร์ดี •   ติมอร์-เลสเต •   มาดากัสการ์ •   ปาปัวนิวกินี •   ยูกันดา •   ซิมบับเว
21 มีนาคม   หมู่เกาะโอลันด์[m] •   สาธารณรัฐไครเมีย[n] •   เอริเทรีย •   ทรานส์นีสเตรีย[o]
22 มีนาคม   โดมินิกา •   เกรเนดา •   โมซัมบิก •   ซีเรีย
23 มีนาคม   เบลีซ •   พม่า •   หมู่เกาะเติกส์และเคคอส[e]
24 มีนาคม   เกาะอีสเตอร์[p] •   อ่าวกวนตานาโม •   ลาว •   ลิเบีย
25 มีนาคม   หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน[e] •   กินี-บิสเซา •   มาลี •   เซนต์คิตส์และเนวิส
26 มีนาคม   แองกวิลลา[e]
28 มีนาคม   หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา[k]
30 มีนาคม   บอตสวานา
31 มีนาคม   บุรุนดี •   สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[q] •   สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[q] •   เซียร์ราลีโอน •   ซินต์เอิสตาซียึส[r] •   โซมาลีแลนด์[s]
2 เมษายน   มาลาวี
3 เมษายน   หมู่เกาะฟอล์กแลนด์[e][n]
4 เมษายน เวสเทิร์นสะฮารา[n][t]
5 เมษายน   แซงปีแยร์และมีเกอลง[d] •   เซาท์ซูดาน
6 เมษายน   เซาตูเมและปรินซีปี
7 เมษายน   อับคาเซีย[a] •   นากอร์โน-คาราบัค[o]
10 เมษายน   เยเมน
11 เมษายน   ซาบา[r]
16 เมษายน   โบแนเรอ[r]
30 เมษายน   คอโมโรส •   ทาจิกิสถาน
6 พฤษภาคม   เซาท์ออสซีเชีย[a]
13 พฤษภาคม   เลโซโท
25 กรกฎาคม   สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี[a][n]
3 ตุลาคม   หมู่เกาะโซโลมอน
16 ตุลาคม   วาลิสและฟูตูนา[d]
28 ตุลาคม   หมู่เกาะมาร์แชลล์
6 พฤศจิกายน   อเมริกันซามัว [k]
11 พฤศจิกายน   วานูอาตู
18 พฤศจิกายน   ซามัว
 หมายเหตุ 
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 ไม่ได้เป็นสมาชิกขององค์การสหประชาชาติ และได้รับการรับรองอย่างจำกัดโดยรัฐสมาชิก UN บางรัฐ
  2. ↑ 2.0 2.1 เขตบริหารพิเศษของประเทศจีน
  3. ↑ 3.0 3.1 ประเทศของสหราชอาณาจักร
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 อาณานิคมโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศส
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 5.7 5.8 ดินแดนโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร
  6. ↑ 6.0 6.1 ดินแดนปกครองตนเองของเดนมาร์ก
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 จังหวัดโพ้นทะเลของฝรั่งเศส
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ของสหราชอาณาจักร
  9. ↑ 9.0 9.1 นครปกครองตนเองของสเปน
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 ประเทศของราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 ดินแดนของสหรัฐ
  12. ↑ อาณานิคมพิเศษของประเทศฝรั่งเศส
  13. ↑ ดินแดนปกครองตนเองของฟินแลนด์
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 ดินแดนที่เป็นข้อพิพาท
  15. ↑ 15.0 15.1 ไม่ได้เป็นสมาชิกขององค์การสหประชาชาติ และได้รับการรับรองอย่างจำกัดเฉพาะรัฐอื่นที่ไม่ได้เป็นสมาชิก UN
  16. ↑ ดินแดนพิเศษของชิลี
  17. ↑ 17.0 17.1 หนึ่งในสองรัฐจัดตั้งที่สถาปนาโดยกลุ่มกบฏที่รัสเซียหนุนหลัง ได้รับการรับรองระหว่างรัฐทั้งสองและเซาท์ออสซีเชียเท่านั้น
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 เทศบาลพิเศษของเนเธอร์แลนด์
  19. ↑ ไม่ได้เป็นสมาชิกขององค์การสหประชาชาติ และไม่ได้รับการรับรองจากรัฐใด
  20. ↑ กรณีผู้ป่วยได้รับการยืนยันในภูมิภาค Laâyoune-Sakia El Hamra ในส่วนที่ควบคุมโดยโมร็อกโก

ประเทศที่พบผู้ต้องสงสัยแก้ไข

เอเชียแก้ไข

ประเทศเกาหลีเหนือแก้ไข

 
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเกาหลีเหนือ
(ณ วันที่ 31 มกราคม 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย
  มีการรายงานผู้ต้องสงสัย

ประเทศเติร์กเมนิสถานแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ Lau, Hien; Khosrawipour, Veria; Kocbach, Piotr; และคณะ (March 2020). "Internationally lost COVID-19 cases". Journal of Microbiology, Immunology, and Infection [Wei Mian Yu Gan Ran Zia Zhi]. 53 (3): 454–458. doi:10.1016/j.jmii.2020.03.013. PMC 7102572. PMID 32205091.
  2. ↑ • “Situation reports”. WHO. • “Coronavirus COVID-19 Global Cases by Johns Hopkins CSSE”. Johns Hopkins University. • “Coronavirus Update (Live)”. worldometer.info.
  3. ↑ "Cases in U.S." CDC. 7 May 2020.