การปฏิวัติมองโกเลีย ค.ศ. 1911
การปฏิวัติมองโกเลีย ค.ศ. 1911 (การปฏิวัติมองโกเลียส่วนนอก ค.ศ. 1911) ได้เกิดขึ้นภายในภูมิภาคมองโกเลียส่วนนอก ได้ประกาศเอกราชจากชาวแมนจู ภายใต้การนำของราชวงศ์ชิง ในช่วงการปฏิวัติซินไฮ่[1] ได้เกิดขึ้นจากการรวมกันของปัจจัยต่างๆ ทั้งความยกลำบากทางเศรษฐกิจและความล้มเหลวในการต่อต้านจักรวรรดินิยมตะวันตก ทำให้ประชาชนจำนวนมากในจีนไม่พอใจการบริหารของรัฐบาลราชวงศ์ชิง เมื่อมีนโยบายที่จะผนวกรวมดินแดนมองโกเลียให้เป็นส่วนหนึ่งของชาวฮั่น และการกลืนชาติชนพื้นเมือง ทำให้รัฐบาลชิงต้องรับมือกับกระแสการต่อต้าน ซึ่งเป็นผลทำให้เกิดการแยกตัวออกจากจักรวรรดิชิงโดยไม่มีการสูญเสียเลือดเนื้อ หัวหน้าเผ่าหลายคนในเขตบาร์กาและมองโกเลียในต่างเข้าร่วมในการปฏิวัตินี้และก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำการปฏิวัติ
การปฏิวัติมองโกเลีย ค.ศ. 1911 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ประตูชัยชนะในพระราชวังฤดูหนาวของบอดจ์ ข่าน สร้างเพื่อรำลึกถึงชัยชนะในการประกาศเอกราช | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
รัฐบาลจักรวรรดิชิง | ฝ่ายต่อต้านจักรวรรดิชิง | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
จักรพรรดิผู่อี๋ (เคฟท์ โยส ข่านแห่งมองโกล) จักรพรรดินีหลงยฺวี่ พระพันปีหลวง ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ไจ้เฟิง เจ้าชายชุน ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ อี้ควง เจ้าชายชิ่ง นายกรัฐมนตรี ซานโด อุปราชประจำมองโกเลีย พันโท ถังไจ้หลี่ ผู้บัญชาการกองทัพมองโกเลีย |
จอว์ซาน ดัมบา คูทักต์ องค์ที่ 8 เซนโนโยนข่าน เจ้าชายต็อก-โอชิริน นามนานซือเหริน ตือชีทข่าน ดาชายาม เซทเซนข่าน นาวาอานเนอเหริน |
อ้างอิง
แก้- ↑ "Mongolia's National Revolution of 1911 and the last emperor of Mongolia – VIII Bogdo Jetsundamba Khutukhtu" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-02-13. สืบค้นเมื่อ 2017-11-13.