การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศมาเลเซีย (ค.ศ. 1968–1989)
การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศมาเลเซีย (อังกฤษ: Communist insurgency in Malaysia) หรือรู้จักกันว่า วิกฤตการณ์มาลายาครั้งที่สอง (อังกฤษ: Second Malayan Emergency; มลายู: Perang Insurgensi Melawan Pengganas Komunis หรือ Perang Insurgensi Komunis และ Darurat Kedua) เป็นการขัดกันทางอาวุธที่เกิดขึ้นในประเทศมาเลเซียตั้งแต่ปี ค.ศ. 1968 ถึง 1989 ที่เกี่ยวข้องกับพรรคคอมมิวนิสต์มลายา (MCP) และกองกำลังรักษาความปลอดภัยแห่งรัฐบาลกลางมาเลเซีย
.JPG)
หลังจากสิ้นสุดวิกฤตการณ์มาลายาในปี ค.ศ. 1960 กองทัพปลดปล่อยชนชาติมาลายาเชื้อสายจีนส่วนใหญ่, กองกำลังติดอาวุธของพรรคคอมมิวนิสต์มลายา ได้ถอยกลับไปที่ชายแดนมาเลเซีย-ไทย ซึ่งได้มีการจัดกลุ่มใหม่และฝึกสำหรับการโจมตีรัฐบาลมาเลเซียในอนาคต การก่อความไม่สงบเริ่มขึ้นเมื่อพรรคคอมมิวนิสต์มลายาเข้าโจมตีกองกำลังความมั่นคงในโกรฮ์–เบตง ทางตอนเหนือของมาเลเซียตะวันตก ในวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1968 ความขัดแย้งยังสอดคล้องกับความตึงเครียดที่เกิดขึ้นใหม่ระหว่างชาติพันธุ์มาเลย์กับจีนในมาเลเซียตะวันตกและสงครามเวียดนาม[20]
ในขณะที่พรรคคอมมิวนิสต์มลายาได้รับการสนับสนุนอย่างจำกัดจากประเทศจีน การสนับสนุนนี้สิ้นสุดลงเมื่อกรุงกัวลาลัมเปอร์และปักกิ่งสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1974[21][22] ในปี ค.ศ. 1970 พรรคคอมมิวนิสต์มลายาประสบการแตกความสามัคคีซึ่งนำไปสู่การเกิดขึ้นของสองกลุ่มแยก ได้แก่ พรรคคอมมิวนิสต์แห่งมลายา–ลัทธิมากซ์-ลัทธิเลนิน (CPM–ML) และคณะปฏิวัติ (CPM–RF)[23] แม้จะพยายามทำให้พรรคคอมมิวนิสต์มลายาดึงดูดความสนใจมาเลย์ก็ตาม ซึ่งองค์กรถูกครอบงำโดยกลุ่มเชื้อสายจีนตลอดสงคราม[21] แทนที่จะประกาศ "สถานการณ์ฉุกเฉิน" อย่างที่อังกฤษเคยทำมาก่อน รัฐบาลมาเลเซียตอบโต้การก่อความไม่สงบด้วยการนำเสนอนโยบายหลายประการรวมถึงโครงการความมั่นคงและการพัฒนา (KESBAN), รูกุนเตตังกา (เพื่อนบ้านเฝ้าระวัง) และเหล่าเรลา (กลุ่มอาสาสมัครประชาชน)[24]
การก่อความไม่สงบสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 1989 เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์มลายาได้ลงนามในข้อตกลงสันติภาพกับรัฐบาลมาเลเซียที่หาดใหญ่ในภาคใต้ของประเทศไทย สิ่งนี้ใกล้เคียงกับการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์กลุ่มตะวันออก[25] นอกจากการต่อสู้บนคาบสมุทรมลายูแล้ว การก่อความไม่สงบของพรรคคอมมิวนิสต์อื่นก็เกิดขึ้นในรัฐซาราวักของมาเลเซียในเกาะบอร์เนียว ซึ่งได้รวมเข้าด้วยกันเป็นสหพันธรัฐมาเลเซียเมื่อวันที่ 16 กันยายน ค.ศ. 1963[26]
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ Nazar bin Talib, pp.16–22
- ↑ Chin Peng, pp.479–80
- ↑ NIE report
- ↑ A Navaratnam, p. 10
- ↑ A. Navaratnam, p.10
- ↑ 6.0 6.1 A. Navaratnam, pp.3–5
- ↑ 7.0 7.1 Leszek Buszynski (13 September 2013). Soviet Foreign Policy and Southeast Asia (Routledge Revivals). Routledge. pp. 78–. ISBN 978-1-134-48085-2.
- ↑ John W. Garver (1 December 2015). China's Quest: The History of the Foreign Relations of the People's Republic of China. Oxford University Press. pp. 219–. ISBN 978-0-19-026106-1.
- ↑ A. Navaratnam, The Spear and the Kerambit, pp.7–8, 189–90
- ↑ Chin Peng, My Side of History, p.465
- ↑ A. Navaratnam, pp.189–90"
- ↑ Chin Peng, pp.189–99
- ↑ A. Navaratnam, p.3
- ↑ A. Navaratnam, p.4
- ↑ Malayan Emergency
- ↑ Tourism Malaysia http://www.spiritofmalaysia.co.uk/page/malaya-emergency เก็บถาวร 2015-01-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Terrorism in Southeast Asia: Implications for South Asia from The New Dehli International Workshop on International Terrorism in Southeast Asia and its Likely Implications for South Asia April 2004 - Pub. Pearson Education India, 2005 ISBN 8129709988 Page203
- ↑ "The Myth Of Ethnic Conflict" by Beverly Crawford & Ronnie D. Lipshutz University of California at Berkeley 1998 ISBN 978-0877251989 Page 3
- ↑ 19.0 19.1 Nazar Bin Talib, p.22
- ↑ Nazar bin Talib, pp.16–17
- ↑ 21.0 21.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อNIE report - ↑ Chin Peng, p.450
- ↑ Chin Peng, pp.467–68
- ↑ Nazar bin Talib, pp.19–20
- ↑ Nazar bin Talib, 21–22
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อcbk
หนังสืออ่านเพิ่ม แก้
แหล่งข้อมูลปฐมภูมิ แก้
เอกสารจดหมายเหตุ แก้
- Central Intelligence Agency, OPI 122 (National Intelligence Council), Job 91R00884R, Box 5, NIE 54–1–76, Folder 17. Secret. Reproduced at "Doc. 302: National Intelligence Estimate 54–1–76: The Outlook for Malaysia". US Department of State: Office of the Historian. สืบค้นเมื่อ 8 January 2013.
บันทึกเหตุการณ์ แก้
- Navaratnam, A. (2001). The Spear and the Kerambit: The Exploits of VAT 69, Malaysia's Elite Fighting Force, 1968–1989. Kuala Lumpur: Utusan Publications and Distributions. ISBN 967-61-1196-1.
- Peng, Chin (2003). My Side of History. Singapore: Media Masters. ISBN 981-04-8693-6.
- Maidin, Rashid (2009). The Memoirs of Rashid Maidin: From Armed Struggle to Peace. Petaling Jaya, Selangor: Strategic Information and Research Development Centre. ISBN 978-983-3782-72-7.
แหล่งข้อมูลทุติยภูมิ แก้
- Chan, Francis; Wong, Phyllis (16 September 2011). "Saga of communist insurgency in Sarawak". Borneo Post. สืบค้นเมื่อ 10 January 2013.
- Corbett, Robin (1986). Guerilla Warfare: from 1939 to the present day. London: Orbis Book Publishing Corporation. ISBN 0-85613-469-4.
- Nazar Bin Talib (2005). Malaysia's Experience In War Against Communist Insurgency And Its Relevance To The Present Situation In Iraq (Working Paper). Marine Corps University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-04. สืบค้นเมื่อ 6 January 2013.
- Cheah Boon Kheng (2009). "The Communist Insurgency in Malaysia, 1948–90: Contesting the Nation-State and Social Change" (PDF). New Zealand Journal of Asian Studies. University of Auckland. 11 (1): 132–52. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-12-20. สืบค้นเมื่อ 5 January 2013.
- Sia, Andrew (29 November 2009). "Rise and Fall of Communism in Malaysia". The Star. สืบค้นเมื่อ 6 January 2013.