กล้องโทรทรรศน์วิทยุ
กล้องโทรทรรศน์วิทยุ (radio telescope) เป็นอุปกรณ์ทางดาราศาสตร์ ใช้บันทึกและวัดสัญญาณคลื่นวิทยุจากวัตถุท้องฟ้าต่าง ๆ กล้องโทรทรรศน์วิทยุต่างจากกล้องโทรทรรศน์เชิงแสงตรงที่ปฏิบัติงานในความถี่ของคลื่นวิทยุที่ความยาวคลื่นตั้งแต่ 10 มิลลิเมตร ไปจนถึง 10-20 เมตร โดยทั่วไปจานเสาอากาศของกล้องโทรทรรศน์วิทยุจะมีรูปร่างเป็นพาราโบลา อาจอยู่เดี่ยว ๆ หรือประกอบกันเป็นแถวลำดับ ทำหน้าที่เปรียบเทียบได้กับกระจกของกล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสง กล้องโทรทรรศน์วิทยุนำไปสู่การค้นพบวัตถุใหม่และปรากฏการณ์ เช่น เควซาร์ พัลซาร์ และไมโครเวฟพื้นหลัง
ประวัติ
แก้กล้องโทรทรรศน์วิทยุกล้องแรกสร้างโดย คาร์ล แจนสกี นักฟิสิกส์ชาวอเมริกัน เมื่อปี พ.ศ. 2474 ซึ่งเขาพบว่า "สัญญาณรบกวน" ที่บันทึกได้เป็นสัญญาณจากทางช้างเผือก ต่อมาหลังสงครามโลกครั้งที่สอง มีการทดลองสร้างกล้องโทรทรรศน์วิทยุหลายแห่ง ส่วนมากในประเทศออสเตรเลียและอังกฤษ และได้รับความสนใจทั้งในสหรัฐอเมริกา สหภาพโซเวียต ฝรั่งเศส และญี่ปุ่น
ประเภท
แก้
ช่วงความถี่ในสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าที่ประกอบเป็นสเปกตรัมวิทยุ (radio spectrum) นั้นกว้างมาก ดังนั้น ประเภทของเสาอากาศที่ใช้เป็นกล้องโทรทรรศน์วิทยุจึงมีการออกแบบ ขนาด และการกำหนดค่าที่แตกต่างกันมาก ที่ความยาวคลื่น 30 เมตรถึง 3 เมตร (ความถี่ 10–100 เมกะเฮิรตซ์) โดยทั่วไปแล้วจะเป็นเสาอากาศแบบมีทิศทางคล้ายกับ "เสาอากาศทีวี" หรือเป็นเสาอากาศแบบที่มีแผ่นสะท้อนคลื่นอยู่กับที่ขนาดใหญ่ที่มีจุดโฟกัสที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เนื่องจากความยาวคลื่นที่สังเกตได้จากเสาอากาศประเภทนี้มีความยาวมาก จึงสามารถสร้างพื้นผิว "ตัวสะท้อนคลื่น" ได้จากตะแกรงลวดหยาบๆ เช่น ลวดตาข่ายกรงไก่ (Chicken wire) [1] [2]
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- Patrick Moore, Philip's Astronomy Encyclopedia, 2002, p. 333. ISBN 0-540-07863-8.
 | บทความดาราศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
- ↑ Ley, Willy; Menzel, Donald H.; Richardson, Robert S. (June 1965). "The Observatory on the Moon". For Your Information. Galaxy Science Fiction. pp. 132–150.
- ↑ CSIRO. "The Dish turns 45". Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 24, 2008. สืบค้นเมื่อ October 16, 2008.