โดโมะคุง
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
โดโมะคุง (ญี่ปุ่น: どーもくん; โรมาจิ: Dōmo-kun) เป็นตุ๊กตาสัญลักษณ์ (มาสคอต) ช่อง BS ซึ่งเป็นช่องเคเบิลทีวีของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค (NHK) ของญี่ปุ่น ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในค.ศ. 1999 จากนั้น ได้กลายเป็นแอนิเมชันในรูปแบบสตอปโมชัน (Stop motion) ความยาวตอนละประมาณ 30 วินาที 32 ตอน สำหรับคั่นรายการต่างๆ ของสถานี เพื่อบ่งบอกความเป็นช่อง BS ของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค
.jpg)
โดโมะคุงเป็นสัตว์ประหลาด รูปร่างคล้ายก้อนขนมปังสีน้ำตาล อ้าปากกว้าง โชว์ซี่ฟันดูน่ากลัว แต่ขัดกับอุปนิสัยเหมือนขี้เล่น ช่างสงสัย ใสซื่อเหมือนเด็กอนุบาลโดยสิ้นเชิง โดโมะคุงจะคอยประชาสัมพันธ์ช่องผ่านเรื่องราวชีวิตประจำวัน ให้ผู้ชมค่อยๆคุ้นเคยและศึกษาตัวตนของเจ้าโดโมะทีละนิดทีละหน่อย
โดโมะคุงยังดังข้ามโลกไปถึงฝั่งอเมริกา โดย ช่องเคเบิลทีวี นิกเคลโลเดียน (Nickelodeon) ของสหรัฐอเมริกา ได้ซื้อลิขสิทธิ์ไปปรับปรุงเป็นภาษาอังกฤษ และฉายในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และอีกหลายที่ประเทศที่มีช่องนิกเคลโลเดียน อีกด้วย โดยชื่อตัวละครบางตัว จะเปลี่ยนไปจากต้นฉบับ ดังเช่นแอนิเมชันอีกหลายเรื่องที่สหรัฐอเมริกาเคยซื้อไปฉาย
ปัจจุบัน โดโมะคุงยังคงทำหน้าที่มาสคอตของช่อง BS และฉายคั่นรายการเช่นเคย นอกจากนี้ โดโมะคุงยังโด่งดังไปทั่วโลก สร้างรายได้มากมายผ่านสินค้าน่ารักๆต่างๆ ที่เราสามารถเห็นบ้างแล้วในประเทศไทย อีกทั้งยังก่อกระแสทางอินเทอร์เน็ตทั่วโลกด้วย
ชื่อ แก้
ชื่อ โดโมะคุง ได้มาจากแอนิเมชันในตอนที่สอง ซึ่งผู้ประกาศในทีวีในเรื่องกำลังกล่าวทักทายผู้ชมว่า "โดโมะ, คนนิจิวะ" (ญี่ปุ่น: どうも、こんにちは; โรมาจิ: dōmo, konnichiwa) โดย โดโมะ (ญี่ปุ่น: どうも; โรมาจิ: dōmo) เป็นคำที่ใช้ได้ในหลายโอกาส เป็นคำทักทาย หรือคำกล่าวขอบคุณก็ได้ ส่วน "คนนิจิวะ" (ญี่ปุ่น: こんにちは; โรมาจิ: konnichiwa) คือกล่าวสวัสดี ดังนั้น เมื่อเล่นคำพ้องเสียงแบบญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 駄洒落; โรมาจิ: Dajare) ก็กลายเป็นว่า "สวัสดี โดโมะ" ส่วน "คุง" เป็นคำใช้เรียกเด็กผู้ชาย
ในตอนจบของทุกตอน จะมีประโยคขึ้นว่า "โดโมะ, BS เดส." (ญี่ปุ่น: どーも、BS です。; โรมาจิ: Dōmo, BS desu.) หมายความว่า "โดโมะ คือช่อง BS" หรือแปลจากนัยคำพ้องศัพท์ได้ว่า "ช่อง BS ขอขอบคุณ" นั่นเอง
การสร้าง แก้
โกดะ ทสึเนะโอะ (ญี่ปุ่น: 合田 経郎; โรมาจิ: Gōda Tsuneo) ผู้สร้างแอนิเมชันชุดโดโมะคุง ได้เลือกใช้เทคนิคสตอปโมชัน (Stop motion) ในการสร้าง โดยได้ให้เหตุผลว่า "ในขณะที่คนกำลังทำสตอปโมชัน เขาก็จะสามารถใส่ความรู้สึกลงไปในผลงานได้"
ตัวละคร แก้
- โดโมะคุง
โดโมะคุง (ญี่ปุ่น: どーもくん; โรมาจิ: Dōmo-kun) เป็นตัวละครเอกของเรื่อง โดโมะคุงเกิดมาจากไข่ยักษ์ที่บังเอิญตกทะลุหิมะใส่บ้านของคุณปู่อุสะจีกลางฤดูหนาว จึงมีประโยคบ่งบอกลักษณะสั้นๆว่า "สิ่งมีชีวิตแสนประหลาดที่ฟักออกมาจากไข่" สูง 120 เซนติเมตร หนัก 85 กิโลกรัม สื่อสารได้แค่เพียงส่งเสียงต่ำๆ ซึ่งฟังดูเหมือนชื่อของเขาเอง แต่ทุกคนรอบข้างก็สามารถเข้าใจเขาได้ เมื่อรู้สึกกดดัน โดโมะคุงเหงื่อแตกผล่าน บางครั้งมากจนถึงกับผายลมออกมาอย่างไม่รู้ตัว อาหารโปรดของโดโมะคุง คือเนื้อแบบญี่ปุ่นกับมันฝรั่งต้ม แต่เกลียดแอปเปิลอย่างไม่มีเหตุผล บางคนว่าสาเหตุมาจากดีเอ็นเอประหลาดในตัวของเขาซึ่งไม่มีใครอธิบายได้ เขาอาศัยอยู่ในรูใต้ดินกับคุณปู่อุสะจี ชื่นชอบการดูโทรทัศน์เป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะรายการของวงร็อดกีต้าร์วูฟ (Guitar wolf) ทุกๆวันตั้งแต่เกิดมา เขาได้เรียนรู้โลกและการดำเนินชีวิตต่างๆผ่านทางเจ้าตู้สี่เหลี่ยมมหัศจรรย์นี้นี่เอง
- คุณปู่อุสะจี
คุณปู่อุสะจี (ญี่ปุ่น: うさじい; โรมาจิ: Usajii) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Mr.Usaji สูง 100 เซนติเมตร หนัก 20 กิโลกรัม เป็นกระต่ายสูงวัยที่เลี้ยงดูโดโมะคุงเหมือนลูกของตัวเองตั้งแต่วันที่ไข่ของโดโมะคุงตกลงมาที่บ้าน ชื่อของคุณปู่อุสะจี ได้มาจากการสมาสกันคำของ 2 คำ ได้แก่ "อุสะงิ" (ญี่ปุ่น: うさぎ; โรมาจิ: usagi) แปลว่า กระต่าย และ "จี้" (ญี่ปุ่น: じい; โรมาจิ: jii) แปลว่า ปู่หรือตา รวมกันเป็น "อุสะจี" แปลว่า คุณปู่กระต่าย คุณปู่อุสะจีเป็นกระต่ายสูงวัยผู้มากด้วยความรู้ และมีบุคลิกเชยๆแต่ใจดีอย่างคนแก่ อาศัยอยู่ในรูใต้ดินมาเป็นสิบๆปี ชอบดูโทรทัศน์และดื่มชาเขียวฝาดๆ คุณปู่อุสะจีไม่มีข้าวของสมัยใหม่ แม้แต่โทรศัพท์ เรื่องรสนิยม คุณปู่อุสะจีจะสนใจวัสดุมากกว่ารูปร่าง อาหารโปรดของคุณปู่ คือ แครอท อาหารที่คุณปู่ไม่ชอบ คือ สิ่งที่ไม่รู้ว่าจะกินไปทำไม
- ค้างคาวแม่ลูก
ค้างคาวแม่ลูก อาศัยอยู่ในรูด้วยกันกับโดโมะคุงและคุณปู่อุสะจี โดยเกาะอยู่ที่เพดานตลอดเวลา และมีบทบาทเล็กๆน้อยๆในเรื่องเสมอ ค้างค้าวแม่ มีชื่อว่า ชิโนะบุ (ญี่ปุ่น: しのぶ; โรมาจิ: Shinobu) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Maya ส่วนค้างคาวลูกมีชื่อว่า โมะริโอะ (ญี่ปุ่น: もりお; โรมาจิ: Morio) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Mario ชิโนะบุเป็นโรคแพ้แอลกอฮอล อาหารโปรดของเธอขึ้นอยู่ตามฤดูกาล ส่วนอาหารที่เธอไม่ชอบเอาเสียเลยก็คือ แอลกอฮอล อาหารโปรดของโมะริโอะคือ สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศแบบญี่ปุ่น ส่วนอาหารที่เขาไม่ชอบเลยคือ เห็ดหอม
- ตาจัง
ตาจัง (ญี่ปุ่น: たーちゃん; โรมาจิ: Tā-chan) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Tashanna สูง 110 เซนติเมตร หนัก 30 กิโลกรัม เป็นพังพอนสาว อายุ 17 ปี เธอสะท้อนภาพวัยรุ่นญี่ปุ่นปัจจุบัน มีความฝันอยากไปจะเป็นดีไซเนอร์หรือไม่ก็นางแบบในโตเกียว เธอแต่งตัวอย่างสาววัยรุ่น สวนนาฬิกาข้อมือ สะพายกระเป๋าใบน่ารัก และมีแต่ของไฮเทค เช่น โทรทัศน์ที่ดูได้เป็นร้อยช่องในเวลาเดียวกัน (ซึ่งต่างจากของคุณปู่อุซะจีอย่างสิ้นเชีง) โทรศัพท์มือถือ และกล้องดิจิตอล ประโยคที่เธอพูด (ในภาษาญี่ปุ่น) มักจะคิกขุแบบวัยรุ่นและลงท้ายด้วย "จิ" (ญี่ปุ่น: ち; โรมาจิ: chi) ส่วนในฉบับภาษาอังกฤษจะลงท้ายด้วย "y" เสมอ เธอไม่มีแฟนมา 10 ปีแล้ว และกำลังหาคู่ใจที่ดูแลกันได้เสมอเพื่อน (platonic) เธอจะสู้อย่างเอาเป็นเอาตายในการประมูล แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้อยู่ดี โดโมะคุงชอบชวนเธอมาเล่นที่บ้านเธอด้วยบ่อยๆ อาหารโปรดของเธอคือ ผลแอพพลิคอท และขนมทาร์ตใส่มินต์ อาหารที่เธอไม่ชอบเลย คือ เม่นทะเล ชื่อ ตาจัง มาจากคำว่า "ตาจานเนะรุ" (ญี่ปุ่น: 多チャンネル; โรมาจิ: tachanneru) ซึ่งหมายถึงการออกอากาศโทรทัศน์ระบบดิจิตอลแบบมัลติเชนเนล (multichannel) อันเป็นเทคนิคการออกอากาศของสถานีโทรทัศน์ญี่ปุ่นในปัจจุบัน