แอนทีควา
แอนทีควา (Antiqua /ænˈtiːkwə/) [1] เป็นรูปแบบของ ไทป์เฟซที่ใช้ในการเลียนแบบรูปแบบการเขียนด้วยลายมือหรือ อักษรวิจิตรที่พบได้ทั่วไปในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15 และ 16 [2] ตัวอักษรได้รับการออกแบบมาให้ลื่นไหล และลายเส้นเชื่อมต่อกันอย่างต่อเนื่อง ด้วยวิธีนี้ มักจะถูกเปรียบเทียบกับไทป์เฟซสไตล์ Fraktur ซึ่งลายเส้นแต่ละเส้นจะแยกออกจากกัน ไทป์เฟซทั้งสองถูกนำมาใช้เคียงข้างกันในโลกเจอร์มาโนโฟน และเกิดข้อถกเถียง แอนทีควา–Frakturที่มีการแบ่งแยกแนวคิดหรือการเมือง หลังจากกลางศตวรรษที่ 20 Fraktur หมดความนิยมและไทป์เฟซแอนทีควาก็กลายเป็นมาตรฐานอย่างเป็นทางการในเยอรมนี (นอกจากนี้ ในภาษาเยอรมัน คำว่า "Antiqua" หมายถึงไทป์เฟซแบบมีเชิง[3])
อ้างอิง แก้
- ↑ "antiqua". Oxford English Dictionary (3rd ed.). Oxford University Press. กันยายน 2005.
- ↑ Eisenstein, Elizabeth (12 September 2005). The Printing Revolution in Early Modern Europe. Cambridge University Press. pp. 123–163. ISBN 978-0-521-84543-4.
- ↑ "Renner Antiqua – Reviving a serif typeface from the designer of Futura". Linotype.
Antiqua is a term used in German to denote serif typefaces, many of them oldstyles (Garamond-Antiqua, Palatino-Antiqua, etc.). The word is used in very much the same way as "roman" [is used] in English-speaking typography to differentiate between upright and italic typefaces in a family.
- Nesbitt, Alexander (1957). The History and Technique of Lettering. Dover Publications, Inc. ISBN 0-486-20427-8. LCCN 57-13116. The Dover edition is an abridged and corrected republication of the work originally published in 1950 by Prentice-Hall, Inc. under the title Lettering: The History and Technique of Lettering as Design.