เพนนี-ฟาร์ธิง (อังกฤษ: penny-farthing) หรือ จักรยานล้อสูง (high wheel, high wheeler) [1][2] หรือ จักรยานออร์ดิแนรี (ordinary) [3] เป็นชื่อที่ใช้เรียกจักรยานที่มีล้อหน้าใหญ่ และล้อหลังขนาดเล็กกว่า ขับเคลื่อนโดยการหมุนแกนล้อหน้า[4] ผู้ขับขี่นั่งบนเบาะที่ยกสูงกว่าล้อหน้า ซึ่งอาจมีเส้นผ่านศูนย์กลางถึง 1.50 เมตร (60 นิ้ว) [5] เป็นจักรยานที่พัฒนามาจากโบนเชกเกอร์ ได้รับความนิยมในช่วงทศวรรษ 1870 ถึง 1880 ก่อนจะพัฒนามาเป็นจักรยานที่มีโครงเป็นรูปสามเหลี่ยม และใช้โซ่ขับเคลื่อนล้อหลังแบบในปัจจุบัน [6]

ส่วนประกอบของจักรยานล้อสูง
ภาพจากหนังสือในปี 1904 แสดงการเปรียบเทียบจักรยานเพนนี-ฟาร์ธิง (ปี 1880) กับจักรยานรุ่นหลัง (ปี 1886)

จักรยานแบบนี้นิยมเรียกว่า "เพนนี-ฟาร์ธิง" มีหลักฐานการใช้ชื่อนี้ในวารสารข่าว Bicycle News ฉบับปี ค.ศ. 1891[7] โดยมาจากการเทียบลักษณะของเหรียญเพนนี และเหรียญฟาร์ธิง (1/4 เพนนี) ของอังกฤษ[8]

ถึงแม้เพนนี-ฟาร์ธิงจะได้รับความนิยมเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็มักถูกอ้างถึงว่าเป็นสัญลักษณ์ของยุควิคตอเรียตอนปลาย [9]

อ้างอิง แก้

  1. "Rideable Bicycle Replicas". สืบค้นเมื่อ 2009-01-26.
  2. "HiWheel Sources aka Penny Farthing, Ordinary, Boneshaker". สืบค้นเมื่อ 2009-01-26.
  3. "The Wheelmen FAQ: What do you call high wheel bicycles?". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-07. สืบค้นเมื่อ 2009-01-23.
  4. "Pedaling History Bicycle Museum, A Quick History of Bicycles: The High Wheel Bicycle". สืบค้นเมื่อ 2009-01-24.
  5. "The Wheelmen FAQ:"Why did they make the wheel so big?"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-07. สืบค้นเมื่อ 2008-05-15.
  6. Brown, Sheldon. "Sheldon Brown Glossary High Wheeler". สืบค้นเมื่อ 2008-05-15.
  7. John Simpson & Edmund Weiner (2008). Oxford English Dictionary (Draft, online ed.). Oxford University Press.
  8. Herlihy, David V. (2004). Bicycle, The History. Yale University Press. pp. 155–250. ISBN 0-300-10418-9.
  9. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-12. สืบค้นเมื่อ 2012-05-10.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

  •   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Penny-farthings