เตเฌเว โปส

เตเฌเว โปส (ฝรั่งเศส: TGV POS) หมายเลข 4401-4419 เป็นหนึ่งในรถไฟความเร็วสูงที่ให้บริการโดยบริษัททางรถไฟแห่งชาติฝรั่งเศส (SNCF) และสร้างขึ้นโดยบริษัทอาลสตอม (Alstom) ปัจจุบันเตเฌเว โปส หมายเลข 4402 (ใช้ชื่อว่า V150) สามารถทำลายสถิติความเร็วที่สุดในโลกที่รถไฟเตเฌเว อัตล็องติก (TGV Atlantique) หมายเลข 325 เคยทำไว้ โดยทำความเร็วได้สูงสุดถึง 574.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง^[1] ในการวิ่งทดสอบเมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2550 โดยใช้ขบวนรถที่มีการปรับแต่งเป็นพิเศษสำหรับสร้างสถิติโลก

TGV POS ย่อมาจาก Paris-Ostfrankreich-Süddeutschland ในภาษาเยอรมัน (แปลว่า "ปารีส-ทางตะวันออกของฝรั่งเศส-ทางใต้ของเยอรมนี")

ลักษณะโดยทั่วไป แก้

รถไฟเตเฌเว โปส นั้นเป็นหนึ่งในรถไฟเตเฌเวรุ่นที่ 3 (ได้แก่ เตเฌเว ดูแปล็กซ์, ตาลิส เปเบกาอา และเตเฌเว โปส) ซึ่งผลิตโดยอาลสตอมและได้รับการพัฒนาให้มีแรงม้าเพิ่มขึ้นกว่าเดิม โดยรถกำลังของเตเฌเว โปส มีกำลัง 12,900 แรงม้า ใช้ไฟฟ้า 25 กิโลโวลต์ และสามารถใช้กำลังไฟในย่านต่าง ๆ กันได้ โดยรับไฟฟ้าจากสายไฟฟ้าเหนือราง โดยใช้เสาสาลี่ (pantograph) มีความเร็วสูงสุด 320 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (ยกเว้นหมายเลข 4402 เร็วสูงสุด 574.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ส่วนรถโดยสารนั้น ใช้โบกี้รถโดยสารเก่าที่ได้มาจากการดัดแปลงรถไฟเตเฌเว เรโซ (TGV Réseau) บางส่วนให้กลายเป็นเตเฌเว เรโซ-ดูแปล็กซ์ (TGV Réseau-Duplex) (ใช้โบกี้รถโดยสารสองชั้น (ดูแปล็กซ์) แทนโบกี้รถโดยสารชั้นเดียว) นำมาปรับปรุงทั้งภายในและภายนอกให้มีความสวยงามและสะดวกสบายยิ่งขึ้นและเรียกซีรีส์โบกี้รถโดยสารเหล่านั้นว่า ลาครัว (Lacroix) ตามชื่อนักออกแบบชาวฝรั่งเศสซึ่งได้ออกแบบภายในรถไฟ ภายในให้บริการผู้โดยสารชั้นสองและชั้นหนึ่ง มีเบาะที่สามารถปรับเอนได้ รวมทั้งมีภัตตาคารอยู่ที่โบกี้กลางขบวนรถ (ประมาณโบกี้ที่ 4) รวมทั้งยังมีที่นั่งสำหรับเด็ก ครอบครัว และที่ยึดรถเข็นสำหรับคนพิการ โดยได้ติดมอเตอร์ไฟฟ้าไว้ในทุกแคร่ล้อระหว่างโบกี้เพื่อเพิ่มกำลังให้แก่รถ

ทำลายสถิติโลก แก้

ในวันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2550 รถไฟเตเฌเว โปส หมายเลข 4402 ได้ทำการวิ่งทดสอบโดยใช้รหัสว่า V150 แปลว่า 150 เมตรต่อวินาที ซึ่งในขบวนรถประกอบด้วยรถกำลังเตเฌเว โปส หมายเลข 4402 2 คัน กับโบกี้รถโดยสารสองชั้นแบบดูแปล็กซ์ (Duplex) ซึ่งได้รับการดัดแปลงโดยติดมอเตอร์ลากจูง (Traction Motor) ซึ่งเรียกว่า AGV (Automotrice à grande vitesse) ในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า โบกี้รถโดยสารขับเคลื่อนด้วยตัวเอง (ซึ่งในโบกี้รถโดยสารของ TGV ทุกขบวน จะใช้แคร่ล้อร่วมกันระหว่างโบกี้เพื่อการเข้าโค้งที่ปลอดภัย) ภายในโบกี้แรกจะมีห้องปฏิบัติการซึ่งมีเครื่องมือบอกตำแหน่ง วัดรัศมีโค้ง วัดความเร็วของตัวรถ เพื่อให้การวิ่งทดสอบมีความปลอดภัย ในโบกี้สุดท้ายจะเป็นโบกี้โดยสารไว้รับรองบุคคลสำคัญในระหว่างวิ่งทดสอบ รถกำลังทั้ง 2 คันนั้น ได้มีการดัดแปลงและเพิ่มสมรรถนะให้ดียิ่งขึ้น ได้แก่ เพิ่มกำลังมอเตอร์ลากจูงจาก 12,900 แรงม้า เป็น 25,000 แรงม้า เพิ่มขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางของล้อจาก 920 มม. เป็น 1,092 มม. ปิดที่เก็บเสาสาลี่ที่รถกำลังคันหน้า โดยกางเสาสาลี่ที่รถกำลังท้ายแทน เพื่อให้ถูกต้องตามหลักอากาศพลศาสตร์ รวมทั้งลดแรงเสียดทาน และปิดช่องว่างระหว่างโบกี้ในขบวนเพื่อลดเสียงและแรงเสียดทาน ซึ่ง V150 นั้น ได้วิ่งทดสอบตั้งแต่หลักกิโลเมตรที่ 223 จนถึงหลักกิโลเมตรที่ 167 ของเส้นทางรถไฟความเร็วสูงสายตะวันออก (LGV-Est) ผลปรากฏว่า V150 สามารถทำความเร็วสูงสุดได้ถึง 574.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ทำให้ V150 เป็นรถไฟล้อเหล็กที่เร็วที่สุดในโลก โดยทำลายสถิติเก่าซึ่งรถไฟเตเฌเว อัตล็องติก หมายเลข 325 สร้างไว้ที่ 515.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมงในเส้นทางความเร็วสูงสายแอตแลนติก (LGV Atlantique)

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้รถไฟเตเฌเว โปส หมายเลข 4402 ได้กลับมาทำขบวนตามปกติโดยกลับมาใช้โบกี้โดยสารชั้นเดียวแบบลาครัวพ่วงกัน 8 โบกี้ แต่ยังคงลวดลายตกแต่งบนรถกำลังเช่นเดิม

การให้บริการ แก้

ประเทศฝรั่งเศสโดยบริษัททางรถไฟแห่งชาติฝรั่งเศส (SNCF) ได้รับอนุญาตจากหน่วยงานด้านความปลอดภัยระบบรางสาธารณะ (Établissement public de sécurité ferroviaire; EPSF) ในการเปิดให้บริการเชิงพาณิชย์ เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2550^[2] และเปิดให้บริการรถไฟเตเฌเว โปส ในขบวนที่ 4401-4405*, 4407-4419 ในเส้นทางความเร็วสูงสายตะวันออก (LGV-Est) ต้นทางจากปารีสไปยังสทราซบูร์ รวมทั้งจะเชื่อมกับเครือข่ายรถไฟความเร็วสูงอีเซเอ (ICE) ของการรถไฟแห่งชาติเยอรมนี ในวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2550 โดยจะใช้ความเร็วในการบริการ 320 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และบางส่วนได้นำไปบริการกับ Lyria ในเส้นทางรถไฟความเร็วสูงไรน์-โรน(LGV Rhin-Rhône) เพื่อไปยังสวิตเซอร์แลนด์

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 บริษัทลีรียา (Lyria) ซึ่งร่วมทุนระหว่างฝรั่งเศส-สวิตเซอร์แลนด์ ได้ปรับปรุงขบวนรถโดยเปลี่ยนไปใช้ขบวน เตเฌเว 2N2 หรือ ยูโรดูแปล็กซ์ 3UA (หมายเลข 4716 ถึง 4730) แทนโดยขบวน เตเฌเว โปส ได้ถูกส่งมอบคืนให้กับ SNCF โดยนำมาใช้สำหรับเส้นทางในประเทศฝรั่งเศสในสายเหนือ (LGV Nord) และสายตะวันออก (LGV-Est)^[3]

เทคโนโลยีในต่างประเทศ แก้

ในวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2551 ประธานาธิบดีอาร์เจนตินา ได้ประกาศว่าการรถไฟแห่งชาติอาร์เจนตินา จะทำการสั่งซื้อรถไฟความเร็วสูงซึ่งใช้เทคโนโลยีของเตเฌเว โปส ซึ่งผลิตโดยอาลสตอม มาใช้การในเส้นทางสายบัวโนสไอเรส-กอร์โดบา

อ้างอิง แก้

↑ "French train sets new world record". NDTV. Associated Press. 2007-04-09. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-04-09. สืบค้นเมื่อ 2007-04-03.
↑ Autorisation de mise en exploitation commerciale des rames TGV POS sur le réseau français, article of May 11, 2007, on securite-ferrérale.fr (in French), สืบค้นเมื่อ December 22, 2014.
↑ "TGV Lyria dévoile le pelliculage de sa nouvelle flotte de rames à deux niveaux" (PDF). www.tgv-lyria.com (ภาษาฝรั่งเศส). 18 January 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (pdf)เมื่อ 2019-01-27. สืบค้นเมื่อ 26 January 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] "French train sets new world record". NDTV. Associated Press. 2007-04-09. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-04-09. สืบค้นเมื่อ 2007-04-03.

[2] Autorisation de mise en exploitation commerciale des rames TGV POS sur le réseau français, article of May 11, 2007, on securite-ferrérale.fr (in French), สืบค้นเมื่อ December 22, 2014.

[3] "TGV Lyria dévoile le pelliculage de sa nouvelle flotte de rames à deux niveaux" (PDF). www.tgv-lyria.com (ภาษาฝรั่งเศส). 18 January 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (pdf)เมื่อ 2019-01-27. สืบค้นเมื่อ 26 January 2019.

[1]

[2]

[3]