วิกิพีเดีย

เดลตาแอร์ไลน์

สายการบินสัญชาติอเมริกัน หนึ่งในสายการบิน "บิ๊กทรี" ของสหรัฐ
(เปลี่ยนทางจาก เดลต้า แอร์ไลน์)

เดลตาแอร์ไลน์ (อังกฤษ: Delta Air Lines) เป็นสายการบินหลักของสหรัฐ โดยมีฐานการบินหลักและสำนักงานใหญ่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติฮาร์ตสฟีลด์–แจ็กสันในแอตแลนตา รัฐจอร์เจีย เที่ยวบินแรกของเดลต้าคือในปี 1929[1] ในปี 1972 เดลตาได้รวมกิจการกับนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ [2] ในปี 1987 เดลตาได้รวมกิจการกับเวสเทิร์นแอร์ไลน์[3] ในปี 2010 เดลตาควบรวมกิจการกับนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ ณ ปี 2024 เดลตาแอร์ไลน์มีเที่ยวบินไปยัง 305 จุดหมายปลายทางละมีเครื่องบิน 847 ลำ[4]

เดลตาแอร์ไลน์
IATA ICAO รหัสเรียก
DL DAL DELTA
ก่อตั้ง2 มีนาคม ค.ศ. 1925 (99 ปี) (ในชื่อ ฮัฟฟ์ดาลันด์ดัสเตอร์ส)
เริ่มดำเนินงาน17 มิถุนายน ค.ศ. 1929 (94 ปี)
ท่าหลักแอตแลนตา
บอสตัน
ดีทรอยต์
ลอสแอนเจลิส
มินนีแอโพลิส/เซนต์พอล
นครนิวยอร์ก–-เจเอฟเค
นครนิวยอร์ก–ลากวาเดีย
ซอลต์เลกซิตี
ซีแอตเทิล–ทาโคมา
เมืองสำคัญราลี/เดอแรม
สะสมไมล์สกายไมล์
พันธมิตรการบินสกายทีม
สกายทีมคาร์โก
บริษัทลูกเดลตาไพรเวทเจ็ท
เอนเดวอร์แอร์
ลาตัมแอร์ไลน์ (20%)
เวอร์จินแอตแลนติก (49%)
ขนาดฝูงบิน978
จุดหมาย305
บริษัทแม่เดลตาแอร์ไลน์อินคอร์ปปอเรชัน
สำนักงานใหญ่สหรัฐ แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย สหรัฐ
รายได้เพิ่มขึ้น 58.05 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2023)
รายได้จากการดำเนินงาน
เพิ่มขึ้น 5.521 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2023)
รายได้สุทธิ
เพิ่มขึ้น 4.609 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2023)
สินทรัพย์เพิ่มขึ้น 73.64 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2023)
ส่วนของผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้น 11.11 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2023)
เว็บไซต์www.delta.com

เดลตาแอร์ไลน์เป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งกลุ่มพันธมิตรสายการบินสกายทีม ในปี 2000

ประวัติ แก้

ประวัติศาสตร์ของเดลตาแอร์ไลน์เริ่มต้นด้วยการดำเนินการปัดฝุ่นพืชผลทางอากาศในชื่อ Huff Daland Dusters, Inc. บริษัทก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2468 ในเมืองแมคอน รัฐจอร์เจีย ก่อนจะย้ายไปมอนโร รัฐลุยเซียนา ในฤดูร้อน ปีพ.ศ. 2468[5]

อี. วูลแมน ผู้จัดการทั่วไปและต่อมาคือซีอีโอคนแรกของเดลตา นำกลุ่มนักลงทุนในท้องถิ่นมาซื้อทรัพย์สินของบริษัท เมื่อถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2473 การให้บริการได้ขยายออกไปทางทิศตะวันออกสู่แอตแลนตาและทางตะวันตกไปยังเมืองฟอร์ตเวิร์ธ รัฐเท็กซัส[6] ผู้โดยสารหยุดให้บริการในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2473 เมื่อสัญญาไปรษณีย์ทางอากาศสำหรับเส้นทางเดลต้าเป็นผู้บุกเบิกได้รับรางวัลจากสายการบินอื่น ซึ่งซื้อทรัพย์สินของเดลต้าแอร์เซอร์วิส

เดลต้าย้ายสำนักงานใหญ่จากมอนโร รัฐหลุยเซียน่า ไปยังที่ตั้งปัจจุบันในแอตแลนตาในปีพ.ศ. 2484[7] บริษัทได้เริ่มก่อตั้งชื่ออย่างเป็นทางการว่าเดลต้าแอร์ไลน์ในปีพ.ศ. 2488[8] ในปี พ.ศ. 2489 บริษัทได้เริ่มดำเนินการ การขนส่งสินค้าตามกำหนดเวลาอย่างสม่ำเสมอ ในปีพ.ศ. 2496 บริษัทได้เปิดเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งแรกหลังจากซื้อกิจการของชิคาโกและเซาเทิร์นแอร์ไลน์

ในปีพ.ศ. 2502 เป็นสายการบินแรกที่ทำการบินด้วยเครื่องดักลาส ดีซี-8 ในปีพ.ศ. 2508 เดลต้าเป็นสายการบินแรกที่บิน แมคดอนเนลล์ ดักลาซ ดีซี-9 บริการข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ในปีพ.ศ. 2321 ด้วยเที่ยวบินตรงจากแอตแลนตาไปลอนดอนเป็นเที่ยวบินแรก ต่อมาในปีพ.ศ. 2530 เดลตาแอร์ไลน์ได้เข้าซื้อกิจการของ เวสต์เทิรน์แอร์ไลน์

ในปีพ.ศ. 2533 เดลต้าเป็นสายการบินแรกในสหรัฐอเมริกาที่ทำการบินด้วยเครื่องบินแมคดอนเนลล์ ดักลาซ เอ็มดี-11 ในปีพ.ศ. 2534 เดลต้าได้เริ่มขยายเส้นทางระหว่างประเทศไปยังลาตินอเมริกา[9] ในปีพ.ศ. 2546 บริษัทได้เปิดตัว ซอง ซึ่งเป็นสายการบินต้นทุนต่ำ ก่อนเลิกดำเนินงานไปในปีพ.ศ. 2549

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2553 นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ได้ควบรวมกิจการเข้ากับเดลตาแอร์ไลน์ สิ้นสุดการดำเนินงานของนอร์ทเวสต์

จุดหมายปลายทาง แก้

บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของเดลตาแอร์ไลน์

ข้อตกลงการบินร่วม แก้

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 เดลตาแอร์ไลน์ได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่าง ๆ ดังนี้:[10][11]

ฝูงบิน แก้

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 เดลตาแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงดังนี้:[22][23][24]

ฝูงบินของเดลตาแอร์ไลน์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
J F P W Y รวม อ้างอิง
แอร์บัส เอ220-100 45 — — 12 — 15 82 109 [25] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
ส่งมอบจนถึงปี 2028[26]
แอร์บัส เอ220-300 24 76 — 12 — 30 88 130 [27][28][29][30]
แอร์บัส เอ319-100 57 — — 12 — 18 102 132 [31]
แอร์บัส เอ320-200 61 — — 16 — 18 123 157 [32]
แอร์บัส เอ321-200 127 — — 20 — 29 142 191 [33]
แอร์บัส เอ321นีโอ 52 83 — 20 — 42 132 194 [34][35][36] ส่งมอบจนถึงปี 2027[37]
— 20 16 — 12 54 66 148
แอร์บัส เอ330-200 11 — 34 — 21 24 144 223 [38]
แอร์บัส เอ330-300 31 — 34 — 21 24 203 282 [39][40][41]
แอร์บัส เอ330-900 27 12 29 — 28 56 168 281 [42][43] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
แอร์บัส เอ350-900 19 — 32 — 48 36 190 306 [44][45][46] จะเปลี่ยนการจัดเรียงห้องโดยสารเป็น 40/36/159
9 — 30 — 63 246 339
— 16 40 40 36 159 275
แอร์บัส เอ350-1000 — 20 รอประกาศ [47] สั่งซื้อพร้อม 20 ตัวเลือก[48]
ส่งมอบตั้งแต่ปี 2026[49]
โบอิง 717-200 88 — — 12 — 20 78 110 [50] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
โบอิง 737-800 77 — — 16 — 36 108 160 [51]
โบอิง 737-900อีอาร์ 130 — — 20 — 21 139 180 [52]
12 — 12 — 6 162 180 จะเปลี่ยนการจัดเรียงห้องโดยสารเป็น 20/21/139 ในปี 2025
21 — 12 — 24 137 173
โบอิง 737 แมกซ์ 10 — 100 — 20 — 33 129 182 [53]
โบอิง 757-200 6 — — 20 — 41 132 193 [54] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
76 29 150 199
13 16 — 44 108 168 จะเปลี่ยนการจัดเรียงห้องโดยสารเป็น 20/41/132
11 — 72 — — 72 เช่าเหมาลำให้กับเอ็นบีเอ
โบอิง 757-300 16 — — 24 — 32 178 234 [55]
โบอิง 767-300อีอาร์ 33 — 26 — 18 21 151 216 [56] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
จะปลดประจำการภาในปี 2030[57]
3 — 35 165 226
8 36 — — 32 143 211
โบอิง 767-400อีอาร์ 21 — 34 — 20 28 156 238 [58]
รวม 978 329

เดลตาแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 15.3 ปี

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Delta Air Lines' First Passenger Flight — 1929". Flashback : Dallas (ภาษาอังกฤษ). 2014-02-12.
  2. ↑ "Northeast Airlines". www.deltamuseum.org.
  3. ↑ Ap (1987-04-07). "COMPANY NEWS; Delta-Western Merger Allowed". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2022-02-01.
  4. ↑ "Delta Air Lines Fleet Details and History". www.planespotters.net.
  5. ↑ "Founding". www.deltamuseum.org.
  6. ↑ "First Flights". www.deltamuseum.org.
  7. ↑ http://www.deltamuseum.org/docs/site/brochure/headquarters_booklet_2019edits.pdf?sfvrsn=2db8be21_2
  8. ↑ "1940's". www.deltamuseum.org.
  9. ↑ "1990's". www.deltamuseum.org.
  10. ↑ "FLIGHT PARTNERS". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 22, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  11. ↑ "Profile on Delta Air Lines". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 30, 2016. สืบค้นเมื่อ October 30, 2016.
  12. ↑ Lora, Sarah (November 30, 2015). "Delta, Aerolíneas Argentinas partnership launches". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  13. ↑ "Delta - Aeromexico Joint Cooperation Agreement". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  14. ↑ "Delta Air Lines, ITA Airways Sign Codeshare Agreement".
  15. ↑ Cullis, Olivia (August 15, 2018). "Delta Air Lines and Kenya Airways expand connectivity between U.S. and Africa". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  16. ↑ "Delta and Korean Air enhance codeshare flights in the U.S." Delta Air Lines. June 1, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  17. ↑ Lora, Sarah (July 18, 2016). "Delta & Seaborne codeshare expands travel options to U.S., Caribbean". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  18. ↑ Egerton, Debbie (March 2, 2016). "Delta agreement with Transavia opens new destinations". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  19. ↑ "Delta Welcomes Vietnam Airlines into SkyTeam Alliance". Delta Air Lines. June 10, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  20. ↑ "VIRGIN ATLANTIC PARTNERSHIP FAQS". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  21. ↑ Egerton, Debbie (July 18, 2018). "Delta and WestJet to create new transborder joint venture". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  22. ↑ "Delta Air Lines, Inc. 2021 Form 10-Q 3rd Quarter Report (page 35)" (PDF). ir.delta.com/financials/default.aspx. October 13, 2021. สืบค้นเมื่อ October 21, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  23. ↑ "Delta Air Lines Fleet Details and History". www.planespotters.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-28. สืบค้นเมื่อ September 3, 2021.
  24. ↑ "Airbus Orders & Deliveries". Airbus. สืบค้นเมื่อ September 3, 2021.
  25. ↑ "Airbus A220-100 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  26. ↑ Hendry, Jonathan E. (July 13, 2023). "Delta Air Lines Adds 12 More Airbus A220-300 Orders". Simple Flying (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ October 14, 2023.
  27. ↑ "Delta expands flexible, fuel-efficient Airbus A220 fleet". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). July 19, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 19, 2022. สืบค้นเมื่อ July 19, 2022.
  28. ↑ "Delta continues expansion of fuel-efficient Airbus A220 fleet". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). January 18, 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 18, 2023. สืบค้นเมื่อ January 18, 2023.
  29. ↑ "Delta exercises options for 12 Airbus A220-300s, expanding fuel-efficient and streamlined fleet". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). July 13, 2023. สืบค้นเมื่อ July 13, 2023.
  30. ↑ "Airbus A220-300 (223) Aircraft Seat Maps, Specs, & Amenities: Delta Air Lines". delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2020. สืบค้นเมื่อ August 27, 2020.
  31. ↑ "Airbus A319 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  32. ↑ "Airbus A320 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  33. ↑ "Airbus A321 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 8, 2021. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  34. ↑ "Delta continues fleet renewal with 30 additional Airbus A321neos". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 24, 2021. สืบค้นเมื่อ August 24, 2021.
  35. ↑ "Delta introduces new domestic first class seats for A321neo fleet | Delta News Hub". News.delta.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2022. สืบค้นเมื่อ January 30, 2020.
  36. ↑ Russell, Edward (March 28, 2022). "Delta Plans New Lie-Flat Transcontinental Seats in Premium Travel Push". Airline Weekly (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). New York: Skift. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2022. สืบค้นเมื่อ March 29, 2022.
  37. ↑ Joshi, Gaurav (March 24, 2022). "Delta Air Lines Takes Delivery Of Its First Airbus A321neo". Simple Flying (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ October 14, 2023.
  38. ↑ "Airbus A330-200 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities" (ภาษาอังกฤษ). Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 16, 2021. สืบค้นเมื่อ September 28, 2021.
  39. ↑ "Airbus A330-300 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  40. ↑ Singh, Jay (August 6, 2021). "Delta Air Lines Reveals Retrofitted Airbus A330-300 Seat Map". Simple Flying. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 7, 2021. สืบค้นเมื่อ August 7, 2021.
  41. ↑ Griff, Zach. "Delta to retrofit Airbus A330, Boeing 767 fleets with Premium Select". The Points Guy. New York: Red Ventures. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 14, 2021. สืบค้นเมื่อ July 14, 2021 – โดยทาง The Points Guy UK.
  42. ↑ "Delta Air Lines adds an A330neo, second-hand B737-900(ER)s". Zürich: CH Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 14, 2022. สืบค้นเมื่อ July 14, 2022.
  43. ↑ "Airbus A330-900 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  44. ↑ "Airbus A350 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  45. ↑ "Airbus A350 Seat Maps, Specs & Amenities" (ภาษาอังกฤษ). Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 7, 2022. สืบค้นเมื่อ April 7, 2022.
  46. ↑ Schlappig, Ben (December 17, 2023). "Delta A350s Get New Premium Configuration". One Mile at a Time (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ December 18, 2023.
  47. ↑ "Delta adds state-of-the-art Airbus A350-1000 to widebody fleet". Delta News Hub. January 12, 2024. สืบค้นเมื่อ January 12, 2024.
  48. ↑ "Delta Air Lines orders 20+20 A350-1000s". ch-aviation. January 12, 2024. สืบค้นเมื่อ January 12, 2024.
  49. ↑ "Delta to buy 20 Airbus A350-1000 widebody planes". Yahoo Finance. January 12, 2024. สืบค้นเมื่อ January 12, 2024.
  50. ↑ "Boeing 717 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  51. ↑ "Boeing 737-800 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  52. ↑ "Boeing 737-900 ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 2, 2022. สืบค้นเมื่อ September 20, 2022.
  53. ↑ "Delta adds state-of-the-art, fuel-efficient Boeing 737 MAX to fleet" (Press release) (ภาษาอังกฤษ). Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2022. สืบค้นเมื่อ July 18, 2022.
  54. ↑ "Boeing 757-200 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  55. ↑ "Boeing 757-300 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  56. ↑ "Boeing 767-300ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  57. ↑ "Delta to retire B767-300ERs by 2030; -400s to keep flying". ch-aviation.com. 19 January 2024.
  58. ↑ "Boeing 767-400ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". Atlanta: Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 2, 2022. สืบค้นเมื่อ September 22, 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เดลตาแอร์ไลน์
 

บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เดลตาแอร์ไลน์&oldid=11444464"