วิกิพีเดีย

อ่าวจอดเรือมัลเบอร์รี

อ่าวจอดเรือมัลเบอร์รี (อังกฤษ: Mulberry harbour) เป็นอ่าวจอดเรือแบบพกพาชั่วคราว พัฒนาโดยสหราชอาณาจักรในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เพื่อช่วยในการขนส่งสิ่งของมายังชายหาดอย่างรวดเร็วในช่วงการบุกครองนอร์ม็องดีในมิถุนายน 1944 หลังจากที่พันธมิตรยึดหัวหาดได้สำเร็จลุล่วงในการยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดีที่จะมาถึง มีการสร้างท่าเรือสำเร็จรูปสองแห่งขวางช่องแคบอังกฤษโดยประเทศอังกฤษพร้อมกับกองทัพที่จะบุกรุกและรวมออกจากหาดโอมาฮา (มัลเบอร์รี "A") และหาดโกลด์ (มัลเบอร์รี "B")[1][2]

อ่าวจอดเรือมัลเบอร์รีจะถูกใช้จนกว่าท่าเรือหลักของฝรั่งเศสจะถูกเข้ายึดและนำกลับมาใช้หลังจากซ่อมแซมการก่อวินาศกรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้โดยกองป้องกันชาวเยอรมัน ตัวเลือกแรก Cherbourg ถูกยึดไปยังจุดสิ้นสุดของกรกฎาคม ค.ศ. 1944 แต่สิ่งอำนวยความสะดวกท่าเรือพบว่าได้ถูกทำลายอย่างมากแล้วมีการติดกับดัก แม้ว่าแอนต์เวิร์ปในเบลเยียมถูกยึดคืนในวันที่ 4 กันยายน ค.ศ. 1994 ท่าเรือแอนต์เวิร์ปยังไม่เปิดจนกว่าจะถึงวันที่ 28 พฤศจิกายนเนื่องจากแนวทางของท่าเรือถูกยึดครองโดยชาวเยอรมันจนกระทั่งชนะยุทธการแห่งสเกลต์ ในที่สุดก็มีสองพอร์ตฝรั่งเศส; ท่าเรือ Boulogne ในวันที่ 14 ตุลาคมหลังจาก Operation Wellhit และท่าเรือ Calais ในเดือนพฤศจิกายนหลังจาก Operation Undergo มอนต์โกเมอรี่ยืนยันว่ากองทัพแคนาดาแรกจัดการกองทหารรักษาการณ์เยอรมันในโบโลจ์น กาเลส์ และดันเคิร์ก ก่อนยุทธการแห่งสเกลต์ แม้ว่าท่าเรือของฝรั่งเศสจะถูก "ปกป้องอย่างเด็ดขาด" และมีการรื้อทำให้ไม่สามารถใช้งานได้เป็นระยะเวลาหนึ่ง[3] ความสำเร็จของปฏิบัติการดรากูนนั้นหมายความว่าท่าเรือมาร์เซย์และตูลงทางใต้ของฝรั่งเศสได้ใช้งานได้ในเดือนตุลาคม

อ่าวจอดเรือที่หาดโกลด์ถูกใช้เป็นเวลา 10 เดือนหลังจากการบุกครองนอร์ม็องดีและมากกว่า 2.5 ล้านคน รถ 500,000 คัน และเสบียง 4 ล้านตันมาจอดก่อนที่จะถูกปลดประจำการอย่างสมบูรณ์ ท่าเรือมัลเบอร์รีที่สร้างเสร็จเพียงบางส่วนที่หาดโอมาฮา ได้รับความเสียหายเมื่อวันที่ 19 มิถุนายนจากพายุที่รุนแรงซึ่งจู่ ๆ ก็มาจากทางตะวันออกเฉียงเหนือ หลังจากนั้นสามวันพายุสงบลง และพบว่ารุนแรงมากจนต้องทิ้งท่าเรือ

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "The Mulberry Harbours". United Kingdom Hydrographic Office. สืบค้นเมื่อ 17 December 2015.
  2. ↑ "The story of the Mulberry harbours". D-Day Museum Arromanches. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-03-19. สืบค้นเมื่อ 17 December 2015.
  3. ↑ Beevor, Antony (2012). The Second World War. London: Weidenfeld & Nicolson. p. 634. ISBN 978-0-297-84497-6.

แหล่งที่มา แก้

ดูเพิ่ม แก้

  • J. Evans, R. Walter, E. Palmer, (2000), A Harbour Goes to War: The Story of Mulberry and the Men Who Made It Happen. Publisher - South Machars Historical Society, ISBN 1-873547-30-7
  • Flint, Colin, (2016) "Geopolitical Constructs: Mulberry Harbours, World War Two, and the Making of a Militarized Trans-Atlantic", Boulder, CO: Rowman & Littlefield.
  • Stanford, Alfred B., (1951) Force Mulberry: The Planning and Installation of the Artificial Harbor of U.S. Normandy Beaches in World War II, New York: William Morrow & Co.
  • Institution of Civil Engineers, (1959), The Civil Engineer at War, volume II. Docks and Harbours
  • Antill, Peter; Bradford Case, Jeffrey; Moore, David (2011), "Case 1.4, Operation Overlord: Supply Chain Innovation during World War II" in Case Studies in Defence Procurement and Logistics volume I Edited by David Moore. Cambridge, Cambridge Academic, p. 63 ISBN 1903499615
  • Ruppenthal, Roland, (1995) The United States Army in World War II, The European Theatre of Operations, Logistical Support of Armies Volume I, Washington: US Army Centre of Military History, Tables 1 & 4 and pp. 414–415
  • Osmanski, Lt Col F. A. (1947) Logistical planning of operation Overlord. Paper written for the Command and General Staff College http://cdm16040.contentdm.oclc.org/cdm/singleitem/collection/p124201coll2/id/331 Table S
  • Godfrey, Major Frederick. The Logistics of Invasion Army Logistician November–December 2003 pp. 44–49 http://www.alu.army.mil/alog/2003/novdec03/pdf/nov_dec_alog.pdf
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อ่าวจอดเรือมัลเบอร์รี&oldid=10630542"