สตรีในประเทศอาร์มีเนีย
สตรีในประเทศอาร์มีเนียมีสิทธิเท่าเทียมกัน รวมทั้งสิทธิในการออกเสียงลงคะแนน นับตั้งแต่การก่อตั้งสาธารณรัฐอาร์มีเนียที่หนึ่ง เมื่อวันที่ 21 และ 23 มิถุนายน ค.ศ. 1919 การเลือกตั้งรัฐสภาโดยตรงครั้งแรกจัดขึ้นในอาร์มีเนียภายใต้คะแนนเสียงที่เป็นสากล - ทุกคนที่อายุเกิน 20 ปีมีสิทธิในการออกเสียงลงคะแนนโดยไม่คำนึงถึงเพศ, เชื้อชาติ หรือความเชื่อทางศาสนา สภานิติบัญญติ 80 ที่นั่ง ที่ได้รับมอบหมายวางรากฐานสำหรับรัฐอาร์มีเนีย ประกอบด้วยผู้แทนสตรี 3 คน ได้แก่ แคทารีน ซาเลียน-มานูเคียน, เพอร์ชูฮี พาร์ทิซแพเนียน-บาร์เซกาน และวาร์วารา ซาฮาเคียน[4][5]
 สตรีชาวอาร์มีเนียจากนิวจุลฟาในชุดประจำชาติ จากหนังสือเดอะคอสทูมออฟอาร์มีเนียวีเมน โดยเกรกอรี ลิมา (ณ เตหะราน เมื่อ ค.ศ. 1974) | |
| สถิติทั่วไป | |
|---|---|
| การตายของมารดา (ต่อ 100,000 คน) | 30 (ค.ศ. 2010) |
| สตรีในรัฐสภา | 10.7 เปอร์เซ็นต์ (ค.ศ. 2012) |
| สตรีอายุมากกว่า 25 ปีที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษา | 94.1 เปอร์เซ็นต์ (ค.ศ. 2010) |
| สตรีในกำลังแรงงาน | 59 เปอร์เซ็นต์ (ค.ศ. 2014)[1] |
| ดัชนีความไม่เสมอภาคทางเพศ[2] | |
| ค่า | 0.245 (ค.ศ. 2019) |
| อันดับ | 54 จาก 162 |
| ดัชนีช่องว่างระหว่างเพศระดับโลก[3] | |
| ค่า | 0.684 (ค.ศ. 2020) |
| อันดับ | 98 |
รัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐอาร์มีเนียปัจจุบันได้รับการรับรองใน ค.ศ. 1991 และรับรองความเท่าเทียมกันทางเพศอย่างเป็นทางการ[6] สิ่งนี้ทำให้ผู้หญิงมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในทุกด้านของการดำรงชีวิตอาร์มีเนีย ผู้หญิงอาร์เมเนียมีความโดดเด่นในด้านความบันเทิง, การเมือง รวมถึงด้านอื่น ๆ
งานและธุรกิจ แก้
จากการสำรวจธุรกิจระหว่างประเทศของแกรนต์ธอร์นตันอินเตอร์เนชันแนลใน ค.ศ. 2011 พบว่า 29 เปอร์เซ็นต์ของตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงในประเทศอาร์มีเนียถูกครอบครองโดยผู้หญิงใน ค.ศ. 2010 อย่างไรก็ตาม ตัวเลขนี้ลดลงเหลือ 23 เปอร์เซ็นต์ใน ค.ศ. 2011 จากรายงานของสหประชาชาติ มีนายกเทศมนตรีหญิงและผู้นำชุมชน 24 คนในประเทศอาร์มีเนียใน ค.ศ. 2011 ส่วนผู้หญิงอีก 50 คนดำรงตำแหน่งผู้บริหารระดับล่าง[7]
ดูเพิ่ม แก้
- ชาวอาร์มีเนีย (กลุ่มชาติพันธุ์)
อ้างอิง แก้
- ↑ "Labor force participation rate, female (% of female population ages 15-64) (modeled ILO estimate) | Data". data.worldbank.org. สืบค้นเมื่อ 2017-03-03.
- ↑ "Gender Inequality Index" (PDF). HUMAN DEVELOPMENT REPORTS. สืบค้นเมื่อ 26 October 2021.
- ↑ "The Global Gender Gap Report 2020".
- ↑ Badalyan, Lena (5 December 2018). "Women's Suffrage: The Armenian Formula". Chai Khana. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-01. สืบค้นเมื่อ 30 November 2018.
- ↑ Harutyunyan, Anahit (8 March 2018). Առաջին խորհրդարանի (1919-1920) երեք կին պատգամավորները. aniarc.am (ภาษาอาร์เมเนีย). Yerevan, Armenia: Armenian Research Center for Anteriology. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 May 2018. สืบค้นเมื่อ 11 January 2019.
Three female deputies of the first parliament (1919-1920)
- ↑ "Constitution of the Republic of Armenia - Library - The President of the Republic of Armenia". www.president.am (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-06-01.
- ↑ Survey: Women In Armenia Forced Out From The Positions Of Top-Managers เก็บถาวร 2011-07-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Economy: Arka News Agency.
อ่านเพิ่ม แก้
- Zakarian, David (2021). Women, Too, Were Blessed: The Portrayal of Women in Early Christian Armenian Texts. Brill. ISBN 978-90-04-44441-6.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- Zohrab Center Book of the Week: The Other Voice: Armenian Women's Poetry Through the Ages. Retrieved 22 May 2014.
- Women’s Resource Center Armenia
- Armenia: Women Suffer in Silence เก็บถาวร 2014-10-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Amnesty.org. 13 November 2008. Retrieved 18 June 2013.
- Women's Organisations Armenia เก็บถาวร 2021-01-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน