ศาสนเภทตะวันตก
ศาสนเภทตะวันตก (อังกฤษ: Western Schism) หรือ ศาสนเภทพระสันตะปาปา (อังกฤษ: Papal Schism) เป็นศาสนเภทภายในคริสตจักรโรมันคาทอลิก ตั้งแต่ปี 1378 ถึง 1417 เกิดจากบุคคลสองคนอ้างตนว่าเป็นพระสันตะปาปาพร้อมกัน ความขัดแย้งทางเทววิทยานี้ถูกขับเคลื่อนด้วยการเมืองมากกว่าครั้งใด ๆ สุดท้ายความขัดแย้งก็จบลงด้วยการสังคายนาคอนสแตนส์ เรียกร้องให้พระสันตะปาปาสองพระองค์ปกครองศาสนจักรร่วมกัน
จุดเริ่มต้น แก้
ศาสนเภทในคริสตจักรโรมันตะวันตกเป็นผลจากจากการที่สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 11 เสด็จกลับมาประทับกรุงโรมเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 1377[1] เป็นอันสิ้นสุดอาวีญงปาปาซี ที่นำความเสื่อมเสียมาสู่คริสจักรโรมันตะวันตก เพราะทำให้ฝรั่งเศสที่มีอำนาจเหนือพระสันตะปาปา ความพยายามที่จะขยายอำนาจของระบบอุปถัมภ์และเพิ่มรายได้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ผลที่ตามมา แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
อ้างอิง แก้
- ↑ J.N.D. Kelly, Oxford Dictionary of the Popes, p. 227
- The Three Popes: An Account of the Great Schism, by Marzieh Gail.
- The Great Schism: 1378, by John Holland Smith (New York 1970).
- The Origins of the Great Schism: A study in fourteenth century ecclesiastical history, by Walter Ullmann (Hamden, Conn: Archon Books, 1967 (rev. of 1948 original publication)).
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
 | บทความศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |