วิกิพีเดีย

ศาสนาพุทธในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ศาสนาพุทธในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมนิกายหลัก ๆ ของศาสนาพุทธสองนิกาย: มหายานและเถรวาท ในอดีตเคยมีผู้นับถือศาสนาพุทธนิกายมหายานจำนวนมาก แต่ในปัจจุบันประเทศส่วนใหญ่นับถือนิกายเถรวาท ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีผู้นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทเป็นส่วนใหญ่ คือประเทศไทย กัมพูชา ลาว และพม่า ทั้งหมดเป็นประเทศบนแผ่นดินใหญ่[1]

สถูปโบโรบูดูร์ สร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ที่ชวากลาง

ประเทศเวียดนามยังคงนับถือศาสนาพุทธแบบมหายานต่อไป เนื่องจากอิทธิพลของจีน[2] ในอดีตประเทศอินโดนีเซียเคยนับถือศาสนาพุทธแบบมหายานมาตั้งแต่สมัยไศเลนทร์กับศรีวิชัย[3] แต่ปัจจุบันผู้นับถือศาสนาพุทธนิกายมหายานส่วนใหญ่เป็นชาวจีนโพ้นทะเล เช่นเดียวกันกับสิงคโปร์และมาเลเซีย ศาสนาพุทธนิกายมหายานเป็นศาสนาหลักของชุมชนจีนในประเทศสิงคโปร์, มาเลเซีย, บรูไน และอินโดนีเซีย

ศาสนาพุทธตามประเทศ แก้

 
วัดอรุณราชวรารามในกรุงเทพมหานครประเทศไทย ปัจจุบันศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่มีผู้นับถือส่วนใหญ่ในประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านอย่างพม่า กัมพูชา และลาว

ปัจจุบันมีผู้นับถือศาสนาพุทธในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 190–205 ล้านคน ทำให้เป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากเป็นอันดับ 2 ของภูมิภาค โดยเป็นรองแค่ศาสนาอิสลาม ประมาณร้อยละ 35 ถึง 38 ของผู้นับถือศาสนาพุทธทั่วโลกอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ต่อไปนี้คือรายชื่อประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เรียงตามผู้นับถือศาสนาพุทธมากไปหาน้อยตามร้อยละของจำนวนประชากร

  • ประเทศไทย มีผู้นับถือศาสนาพุทธมากที่สุด อยู่ที่ประมาณร้อยละ 95 ในประชากร 67 ล้านคน รวมแล้วมีผู้นับถือประมาณ 63.75 ล้านคน[4][5]
  • ประเทศพม่า มีผู้นับถือศาสนาพุทธประมาณ 48 ล้านคน โดยร้อยละ 89 จากประชากร 54 ล้านคนนับถือนิกายเถรวาท[6][7] ในขณะที่ประมาณร้อยละ 1 ของประชากร ส่วนใหญ่เป็นเชื้อสายจีน นับถือนิกายมหายานคู่กับลัทธิเต๋า แต่ได้รับอิทธิพลจากเถรวาท
  • ประเทศเวียดนาม มีผู้นับถือศาสนาพุทธเป็นจำนวนมาก แต่รัฐบาลคอมมิวนิสต์รายงานจำนวนผู้นับถือศาสนาต่ำกว่าความเป็นจริง โดยมีผู้นับถือศาสนานี้ประมาณ 44 ล้านคน เกือบครึ่งหนึ่งของประชากรทั้งประเทศ[8][9] ชาวเวียดนามส่วนใหญ่นับถือนิกายมหายานเนื่องจากอิทธิพลของจีน[10]
  • ประเทศกัมพูชา มีประชากรนับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทร้อยละ 97.9 ของประชากรทั้งหมด ทำให้มีผู้นับถือศาสนาพุทธประมาณ 14 ล้านคน[11] ซึ่งถือเป็นประเทศที่มีชาวพุทธมากที่สุดตามอัตราร้อยละ ในช่วงปลาย ค.ศ. 2017 มีวัด 4,872 แห่งที่รองรับพระสงฆ์ 69,199 รูป[12] ซึ่งทำหน้าที่สำคัญในการรักษาศาสนาและวัฒนธรรมพุทธในประเทศกัมพูชา
  • ประเทศมาเลเซีย มีชาวพุทธประมาณร้อยละ 20 ของประชากรทั้งหมด ส่วนใหญ่มีเชื้อสายจีนกับผู้มีเชื้อสายไทย, เขมร, สิงหลจำนวนหนึ่งและแรงงานต่างด้าวที่นับถือศาสนานี้ ผู้มีเชื้อสายจีนส่วนใหญ่นับถือนิกายมหายาน แต่เนื่องจากความพยายามของพระสงฆ์ชาวสิงหลกับความเชื่อมโยงทางประวัติศาสตร์กับไทย ทำให้มีบางส่วนนับถือนิกายเถรวาทอยู่ด้วย[13][14]
  • ประเทศลาว มีชาวพุทธประมาณ 5 ล้านคน ซึ่งเทียบเท่าเกือบร้อยละ 70 ของประชากรทั้งหมด[15][16]
  • ประเทศอินโดนีเซีย มีชาวพุทธประมาณร้อยละ 0.65 ของประชากรทั้งหมด[17] (ประมาณ 1.65 ล้านคนจากประชากร 254 ล้านคน) ส่วนใหญ่เป็นเชื้อสายจีน ชาวพุทธในประเทศส่วนใหญ่นับถือนิกายมหายานประมาณร้อยละ 60[17] ทั้งนี้เป็นการยากในการระบุตัวเลขที่แน่นอนเนื่องประชากรบางกลุ่มเป็นผู้นับถือทั้งศาสนาพุทธและฮินดูซึ่งมีประมาณ 20 ล้านคน[18]
  • ประเทศสิงคโปร์ มีชาวพุทธประมาณ 2 ล้านคน เทียบเท่ากับประมาณร้อยละ 33 ของประชากรทั้งหมด[19] โดยผู้มีเชื้อสายจีนส่วนใหญ่นับถือนิกายมหายาน ในขณะที่ผู้อพยพจากประเทศพม่า ไทย และศรีลังกานับถือนิกายเถรวาท[20]
  • ประเทศฟิลิปปินส์ มีผู้นับถือประมาณร้อยละ 1 ของประชากรทั้งหมด[21]
  • ประเทศบรูไน ซึ่งเป็นประเทศที่มีประชากรน้อยที่สุดในภูมิภาค มีผู้นับถือประมาณร้อยละ 13[22]ของประชากร และแรงงานต่างด้าวส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธประมาณ 65,000 คน[23]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Kitiarsa, Pattana (1 March 2009). "Beyond the Weberian Trails: An Essay on the Anthropology of Southeast Asian Buddhism". Religion Compass (ภาษาอังกฤษ). 3 (2): 200–224. doi:10.1111/j.1749-8171.2009.00135.x. ISSN 1749-8171.
  2. ↑ CPAmedia: Buddhist Temples of Vietnam เก็บถาวร 8 กรกฎาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  3. ↑ Singapore Philatelic Museum website: Southward Expansion of Mahayana Buddhism – Southeast Asia เก็บถาวร 19 ตุลาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  4. ↑ "The CIA World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011.
  5. ↑ state.gov – Thailand
  6. ↑ "Crisis in Myanmar Over Buddhist-Muslim Clash". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  7. ↑ "The World Factbook: Burma". CIA. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  8. ↑ "state.gov – Vietnam 2012 (included over 50% Mahayana + 1.2% Theravada + 3% Hoa Hao Buddhism and other new Vietnamese sects of Buddhism)". state.gov. สืบค้นเมื่อ 30 July 2013.
  9. ↑ United States Department of State
  10. ↑ Vietnam Tourism – Over 70 percent of the population of Vietnam are either Buddhist or strongly influenced by Buddhist practices. เก็บถาวร 9 ตุลาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, mtholyoke.edu Buddhist Crisis 1963 – in a population that is 70 to 80 percent Buddhist เก็บถาวร 2017-11-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  11. ↑ "The World Factbook: Cambodia". CIA. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  12. ↑ 26th annual Buddhist monk summit of Cambodia in Chaktomuk conference hall, Phnom Penh, December 2017.
  13. ↑ "Religious Adherents, 2010 – Malaysia". World Christian Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-22. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  14. ↑ state.gov (19.8% Buddhist + 1.3% Taoism/Confucianism/Chinese Folk Religion
  15. ↑ "CIA – The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011.
  16. ↑ "Religious Adherents, 2010 – Laos". World Christian Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-14. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  17. ↑ 17.0 17.1 "Religious Adherents, 2010 – Indonesia (0.8% Buddhist + 0.9% Chinese Folk Religion/Confucianism)". World Christian Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-22. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  18. ↑ Indonesia 2020 International Religious Freedom Report. (International Religious Freedom Report for 2020), United States Department of State, Office of International Religious Freedom. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม 2564.
  19. ↑ Singapore Department of Statistics (12 January 2011). "Census of population 2010: Statistical Release 1 on Demographic Characteristics, Education, Language and Religion" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 March 2011. สืบค้นเมื่อ 16 January 2011.
  20. ↑ "www.state.gov". state.gov. 15 September 2006. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011., "CIA Factbook – Singapore". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011., "Religious Adherents, 2010 – Singapore (14.8% Buddhist + 39.1% Chinese Folk Religion = 53.9% in total)". World Christian Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-18. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  21. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-08. สืบค้นเมื่อ 2021-08-16.
  22. ↑ "The World Factbook: Brunei". CIA. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  23. ↑ "Religious Adherents, 2010 – Brunei (9.7% Buddhist + 5.2% Chinese Folk Religion + 1.9% Confucianist)". World Christian Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-04. สืบค้นเมื่อ 28 July 2013.
  24. ↑ "Beautiful Borobudur: "Pathway to Enlightenment" in 40 Photos". lovethesepics (ภาษาอังกฤษ). 2011-05-09.

บรรรานุกรม แก้

  • Ancient History Encyclopedia. 2014. "Buddhism". Retrieved 9 October 2016.
  • Baird, Ian G. 2012. "Lao Buddhist Monks' Involvement in Political and Military Resistance to the Lao People's Democratic Republic Government since 1975". The Journal of Asian Studies. 71 (3): 655–677.
  • Buswell, R. 2004. Encyclopedia of Buddhism. New York: Macmillan Reference, USA.
  • Ileto, R. 1993. "Religion and Anti-Colonial Movements". The Cambridge History of Southeast Asia. Cambridge: Cambridge University Press, pp. 197–248.
  • Reat, N. 1994. Buddhism: A History. Berkeley, CA: Asian Humanities Press.
  • Tarling, N., & Cambridge University Press. 1992. The Cambridge History of Southeast Asia. Cambridge, UK; New York: Cambridge University Press.
  • Kitiarsa, Pattana. 2009. "Beyond the Weberian Trails: An Essay on the Anthropology of Southeast Asian Buddhism". Religion Compass3(2): 200–224.
  • Keyes, Charles. 2014. Finding Their Voice: Northeastern Villagers and the Thai State. Chiang Mai: Silkworm Books
  • "The burning monk, 1963". rarehistoricalphotos.com. Retrieved 12 October 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ศาสนาพุทธในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้&oldid=11195559"