ภาษาราชสถาน
ภาษาราชสถาน (อักษรเทวนาครี: राजस्थानी) หมายถึงกลุ่มของภาษาและภาษาถิ่นกลุ่มหนึ่งในกลุ่มภาษาอินโด-อารยันที่มีผู้พูดหลักในรัฐราชสถานและพื้นที่ข้างเคียงในรัฐหรยาณา รัฐคุชราต และรัฐมัธยประเทศของประเทศอินเดีย รวมทั้งในแคว้นปัญจาบและแคว้นสินธ์ของประเทศปากีสถาน[3] วิธภาษาในกลุ่มราชสถานมีความใกล้ชิดและสามารถเข้าใจกันได้บางส่วนกับภาษาคุชราตและภาษาสินธี ความเข้าใจซึ่งกันและกันระหว่างภาษากลุ่มราชสถานกับภาษาคุชราตอยู่ระหว่างร้อยละ 60 ถึง 85 ขึ้นอยู่กับขอบเขตทางภูมิศาสตร์ของแต่ละภาษาถิ่น[4]
| ภาษาราชสถาน | |
|---|---|
| राजस्थानी Rājasthānī | |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินเดีย |
| ภูมิภาค | รัฐราชสถาน |
| ชาติพันธุ์ | ชาวราชสถาน |
| จำนวนผู้พูด | 70 ล้านคน (2559)[1] |
| ตระกูลภาษา | |
| รูปแบบก่อนหน้า | ภาษาปรากฤต
|
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | raj |
| ISO 639-3 | raj – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: bgq – ภาษาพาครีgda – Gade Lohargju – Gojrimki – Dhatkimup – ภาษามัลวีwbr – Wagdihoj – ภาษาฮารัวตีlmn – ภาษาลัมบาดีlrk – ภาษาโลอาร์กีnoe – Nimadi |
ประวัติศาสตร์ แก้
ภาษาที่เป็นบรรพบุรุษของภาษาราชสถานและภาษาคุชราตคือภาษาคุชราตโบราณ หรือภาษามรุ-คุรชาร์หรือภาษามรุวนี หรือภาษาคุชชาร์ ภขา เป็นภาษาที่ใช้พูดโดยชาวคุรชาร์ในรัฐคุชราตและราชสถาน เอกสารในยุคนี้แสดงลักษณะของภาษาคุชราต การปรับมาตรฐานของภาษาเกิดขึ้นเมื่อ 757 ปีก่อนพุทธศักราช นอกจากจะใช้คำว่าภาษาคุชราตโบราณแล้ว ยังมีผู้ใช้ว่าภาษาราชสถานตะวันตกโบราณ เนื่องจากในเวลานั้น ยังไม่มีการแบ่งแยกระหว่างภาษาราชสถานกับภาษาคุชราต ไวยากรณ์ของภาษาโบราณนี้ เขียนโดยนักบวชในศาสนาเชน
การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์ แก้
สำเนียงส่วนใหญ่ของภาษาคุชราต ใช้พูดในรัฐราชสถาน และมีบางส่วนใช้พูดในรัฐคุชราต ปัญจาบ และหรยาณา นอกจากนั้น ภาษาราชสถานยังใช้พูดในพหวัลปุรและมุลตาน ในจังหวัดปัญจาบของปากีสถาน และบางส่วนในจังหวัดสินธ์
สถานะการเป็นภาษาราชการ แก้
ในอดีต จัดให้ภาษาที่ใช้พูดในรัฐราชสถานเป็นสำเนียงของภาษาฮินดีตะวันตก George Abraham Grierson เป็นนักวิชาการคนแรกที่ใช้คำว่าภาษาราชสถานใน พ.ศ. 2451 ในปัจจุบัน ภาษาราชสถานถือเป็นภาษาเอกเทศ ที่มีหลายสำเนียงและมีการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัย โดยมีการสอนภาษาราชสถานในฐานะภาษาต่างหากตั้งแต่ พ.ศ. 2516 รัฐบาลของรัฐราชสถาน กำหนดให้เป็นภาษาประจำรัฐ แต่ยังมีเส้นทางอีกยาวไกลในการยกระดับให้เป็นภาษาระดับชาติ มีพจนานุกรมและตำราไวยากรณ์สำหรับภาษาราชสถาน
ระบบการเขียน แก้
ในอินเดีย ภาษาราชสถานเขียนด้วยอักษรเทวนาครี การใช้อักษรมุริยาใช้เฉพาะในทางธุรกิจเท่านั้น ในปากีสถาน ภาษาราชสถานถือเป็นภาษาของชนส่วนน้อย[5] และใช้ระบบการเขียนของภาษาสินธีในการเขียนภาษาราชสถาน[6][7]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Scheduled Languages in descending order of speaker's strength - 2011" (PDF). Registrar General and Census Commissioner of India. 29 June 2018.
- ↑ Ernst Kausen, 2006. Die Klassifikation der indogermanischen Sprachen (Microsoft Word, 133 KB)
- ↑ Census of India, 2001. Rajasthan. New Delhi: Government Press
- ↑ Stroński, Krzysztof, Joanna Tokaj, and Saartje Verbeke. "A diachronic account of converbal constructions in old rajasthani." Historical Linguistics 2015: Selected papers from the 22nd International Conference on Historical Linguistics, Naples, 27-31 July 2015. Vol. 348. John Benjamins Publishing Company, 2019.
- ↑ "Language policy, multilingualism and language vitality in Pakistan" (PDF). Quaid-i-Azam University. สืบค้นเมื่อ 9 August 2009.
- ↑ "Goaria". Ethnologue. สืบค้นเมื่อ 9 August 2009.
- ↑ "Dhatki". Ethnologue. สืบค้นเมื่อ 9 August 2009.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
