ภาษามหาราษฏรี
ภาษามหาราษฏรี (Maharashtri; ภาษามราฐี: महाराष्ट्री प्राकृत) เป็นภาษาในอินเดียยุคกลางและยุคโบราณ พัฒนามาจากภาษาสันสกฤต เคยใช้พูดในบริเวณที่เป็นรัฐมหาราษฏระและส่วนอื่นๆของอินเดีย เป็นต้นกำเนิดของภาษามราฐี รวมทั้งภาษากอนกานี ภาษามัลดีฟส์ และภาษาสิงหล จัดเป็นภาษาปรากฤตภาษาหนึ่ง และเป็นภาษาปรากฤตที่ใช้ในบทละครและแพร่หลายที่สุดด้วย โดยเฉพาะบทละครของกาลิทาสใช้พูดตั้งแต่ทางเหนือจากมัลวาและราชปุตนะไปจนถึงกฤษณะและบริเวณแม่น้ำตุงคภัทรทางใต้ ภาษามหาราษฏระเป็นหนึ่งในภาษาปรากฤตที่เข้ามามีบทบาทเมื่อเลิกใช้ภาษาสันสกฤตในการติดต่อสื่อสาร โดยแพร่หลายในช่วง พ.ศ. 43 - 1043 ภาษาปรากฤตเริ่มใช้เป็นภาษาพูดแทนที่ภาษาสันสกฤตเมื่อราว พ.ศ. 43 ราชวงศ์ศาตวาหนะใช้ภาษามหาราษฏรี เป็นภาษาราชการ และภาษานี้ถูกใช้ต่อเนื่องมานานกว่า 1,000 ปี
| ภาษามหาราษฏรี | |
|---|---|
| महाराष्ट्री प्राकृत อักษรพราหมี: 𑀫𑀳𑀸𑀭𑀸𑀱𑁆𑀝𑁆𑀭𑀻 | |
| ภูมิภาค | รัฐมหาราษฏระและบางส่วนของประเทศอินเดีย |
| ยุค | 500 ปีก่อนค.ศ.[1][2][3] – ค.ศ. 500; พัฒนาเป็นภาษามราฐี, ภาษากงกณี[4] |
| ตระกูลภาษา | |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | pmh |
| นักภาษาศาสตร์ | pmh |
ภาษามราฐีเป็นภาษาที่สืบเนื่องมาจากภาษามหาราษฏรี ภาษามหาราษฏรีสำเนียงหนึ่งเรียกว่าภาษามหาราษฏรีเชนใช้บันทึกคัมภีร์ทางศาสนาเชน ภาษามหาราษฎรีพัฒนาไปเป็นภาษามราฐีเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 20 - 21
อ้างอิง แก้
- ↑ V.Rajwade, Maharashtrache prachin rajyakarte
- ↑ The Linguist List เก็บถาวร 2009-12-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Dr.Kolarkar, Marathyancha Itihaas
- ↑ http://www.indianscriptures.com/Common/GeneratePDF?pkey=Languages+of+Lakshadweep&ano=1935
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |