พานาเวีย ทอร์นาโด

พานาเวีย ทอร์นาโด (อังกฤษ: Panavia Tornado) ทอร์นาโด เป็นเครื่องบินระหว่างชาติ โดยความร่วมมือทางเทคโนโลยี จากบริษัท 3 บริษัท คือ บริษัท บีเอซี ของอังกฤษ บริษัทเมสเซอร์สมิทท์ เบอลโกว์ โบลห์ม แห่งเยอรมัน และ บริษัทแอลิตาเลีย ของอิตาลี รวมกันทางด้านเทคโนโลยีตั้งเป็นบริษัท พานาเวีย โดยทั้ง 3 บริษัทได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลทั้ง 3 ประเทศ เพื่อพัฒนาและสร้างเครื่องบินรบเอนกประสงค์สองที่นั่งและสามารถทำงานได้หลายรูปแบบเพื่อใช้สำหรับกองทัพนาโต

พานาเวีย เทอร์นาโด (ไอดีเอส)

ระบบเครื่องยนต์ไอพ่นมีระบบสันดาปท้ายช่วยให้สามารถทำความเร็วได้ถึง 2.2 มัค หรือ 2,335 กิโลเมตร/ชั่วโมง เป็นเครื่องบินขับไล่แบบแรกที่ใช้ระบบเทคโนโลยี ฟลาย-บาย-ไวร์ และติดตั้งเรดาร์แบบที่สามารถช่วยให้บินต่ำได้ด้วยความเร็วระดับสูง สามารถบรรทุกระเบิดได้สูงสุดถึง 18,000 ปอนด์ [1] [2]

ภารกิจและบทบาท แก้

เทอร์นาโด เป็นเครื่องบินรบเอนกประสงค์ มีความสามารถ 6 ภารกิจสำคัญ

  • การสนับสนุนหน่วยกำลังภาคพื้นดิน
  • การบินขัดขวาง
  • การครองอากาศ
  • การบินสกัดกั้น
  • การโจมตีทางทะเล
  • การลาดตระเวนทางอากาศ

[1]

ประเทศผู้ใช้งาน แก้

 
ประเทศผู้ใช้งานพานาเวีย ทอร์นาโด

รายละเอียด พานาเวีย เทอร์นาโด แก้

 
  • ผู้สร้าง บริษัทพานาเวีย แอร์คารฟท์ จีเอ็มบีเอช (โครงการร่วมมือระหว่างชาติ เยอรมัน/อังกฤษ/อิตาลี)
  • ประเภท เครื่องบินรบเอนกประสงค์ 2 ที่นั่งเรียงกัน
  • เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน เทอร์โบ-ยูเนียน อาร์บี 199-34 อาร์-4 ให้แรงขับเครื่องละ 9,800 ปอนด์ และ 17,300 ปอนด์ เมื่อใช้สันดาปท้าย 2 เครื่อง
  • กางปีก 13.9 เมตร เมื่อกางเต็มที่
    • 8.6 เมตร เมื่อลู่ปีกไปข้างหลัง
  • ยาว 16.7 เมตร
  • สูง 5.7 เมตร
  • พื้นที่ปีก 30 ตารางเมตร
  • น้ำหนักเปล่า 12,700 กิโลกรัม
  • น้ำหนักรวม 18,145 กิโลกรัม
  • น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 25,000 กิโลกรัม
  • อัตราเร็วสูงสุด 2.2 มัค (2,235 กิโลเมตร/ชั่วโมง) ที่ระยะสูง 11,000
    • 1.1 มัค (1,350 กิโลเมตร/ชั่วโมง) ที่ระยะสูง 150 เมตร
  • รัศมีทำการรบ 1,200 กิโลเมตร เมื่อบิน สูง-ต่ำ-สูง
    • 725 กิโลเมตร เมื่อบิน ต่ำ-ต่ำ-ต่ำ
  • พิสัยบินไกลสุด กว่า 4,830 กิโลเมตร
  • อาวุธ ปืนใหญ่อากาศเมาเซอร์ ขนาด 27 มม 2 กระบอกที่ใต้ลำตัวส่วนหน้า
    • อาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ ไซด์ไวน์เดอร์ ที่ใต้ปีกจำนวน 4 นัด
    • จรวดนำวิถีสกายแฟลช พิสัยปานกลางที่ใต้ลำตัว 4 นัด
    • จรวดสแปร์โรว์ หรือ แอสไปด์ 1 เอ
    • อาวุธปล่อยอากาศสู่พื้น เอเอส 30 มาร์เตล คอร์โมรัน หรือ จัมโบ เมื่อปฏิบัติการโจมตี

[1]

อ้างอิง แก้

  1. 1.0 1.1 1.2 อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
  2. แทงโก นิตยสารเพื่อคนรักการบินและเทคโนโลยี,มูลนิธิอนุรักษ์และพัฒนาอากาศยานไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์,กรุงเทพฯ,ปีที่ 15 ฉบับที่ 175 เมษายน 2550,หน้า 67