บัตรเดบิต (อังกฤษ: debit card; เสียงอ่านภาษาอังกฤษ: /ˈdɛbɪt/[1]) เป็นบัตรพลาสติกซึ่งช่วยให้ผู้ถือสามารถเข้าถึงบัญชีธนาคารของตน ณ สถาบันการเงินได้โดยทางอิเล็กทรอนิกส์ บัตรส่วนใหญ่ใช้ชำระราคาแทนเงินสดได้ โดยวิธีส่งข้อความไปยังธนาคารแม่ให้ถอนเงินจากบัญชีของผู้ถือแล้วโอนเข้าสู่บัญชีของผู้รับเงิน และบางบัตรใช้วิธีสะสมมูลค่า เพราะฉะนั้น บัตรเดบิตจึงต่างจากบัตรเครดิตตรงที่อย่างแรกผู้ถือต้องมีเงินอยู่ในบัญชีแล้ว แต่อย่างหลังผู้ถือค่อยชำระเงินจริงภายหลัง นอกจากนี้ ในบางกรณีมีการออกเลขบัญชีต้น (primary account number) สำหรับใช้เฉพาะบนอินเทอร์เน็ต จึงไม่มีการออกบัตรเป็นใบให้[2][3]

ตัวอย่างด้านหน้าของบัตรเดบิตทั่วไป:
  1. โลโก้ธนาคาร
  2. ชิปอีเอ็มวี (เป็นทางเลือกขึ้นอยู่กับสถาบันผู้ออกบัตรหรือธนาคาร)
  3. ฮอโลกราฟี (บางใบจะอยู่ที่ด้านหลัง ส่วนใหญ่ในมาสเตอร์การ์ด)
  4. เลขบัตร (ความยาวอาจแตกต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่เป็นตัวเลข 16 หลักโดยมี 4 หลักสุดท้ายที่ไม่ซ้ำกัน หมายเลขบัตร 15 หลักที่ไม่ซ้ำกัน เช่น ดิสคัฟเวอร์การ์ด, ยูเนี่ยนเพย์ และ อเมริกัน เอ็กซ์เพรส)
  5. โลโก้แบรนด์การ์ด
  6. วันหมดอายุ
  7. ชื่อผู้ถือบัตร
ตัวอย่างด้านหลังของบัตรเดบิตทั่วไป:

อนึ่ง โดยปกติแล้ว บัตรเดบิตยังอำนวยบริการถอนเงินด่วน กล่าวคือ ทำหน้าที่เสมือนบัตรเอทีเอ็มในการถอนเงินสด ในหลาย ๆ ประเทศ มีการใช้บัตรเดบิตแพร่หลายถึงขนาดที่ลดการใช้เช็คหรือเงินสดไปทั้งหมดหรือบางส่วน และนับตั้งแต่กลางคริสต์ทศวรรษ 2000 เป็นต้นมา บัตรเดบิตซึ่งออกในประเทศหนึ่งสามารถใช้ในอีกประเทศหนึ่งได้ รวมตลอดถึงใช้บนอินเทอร์เน็ตและสื่ออื่น เช่น โทรศัพท์ ก็ได้

อ้างอิง แก้

  1. "debit". Dictionary.com. 2012. สืบค้นเมื่อ 15 August 2012.
  2. "Säkra kortbetalningar på Internet | Nordea.se". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-09-14. สืบค้นเมื่อ 2012-08-15.
  3. "Swedbank e-kort". Swedbank. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-13. สืบค้นเมื่อ 2012-08-15.