ทางด่วนเมชิง (ญี่ปุ่น: 名神高速道路โรมาจิMeishin Kōsoku-dōro) หรือ ทางด่วนนาโงยะ–โคเบะ เป็นทางด่วนในประเทศญี่ปุ่นที่เก็บค่าผ่านทาง ระยะทาง 193.9 กิโลเมตร (120.5 ไมล์) มีเส้นทางเริ่มต้นที่ทางแยกต่างระดับบนทางด่วนโทเม ในเมืองนางากูเตะ จังหวัดไอจิ (อยู่นอกเมืองนาโงยะ) มุ่งหน้าไปทางตะวันตก และสิ้นสุดที่เมืองนิชิโนมิยะ จังหวัดเฮียวโงะ (อยู่ระหว่างโอซากะและโคเบะ) ทางด่วนสายนี้เป็นถนนเส้นหลักที่เชื่อมต่อระหว่างโอซากะและนาโงยะ ถ้านับรวมกับทางด่วนโทเม ก็จะประกอบเป็นเส้นทางหลักที่เชื่อมต่อระหว่างโอซากะและโตเกียว ทางด่วนเมชิงส่วนตะวันออกก่อนตัดกับทางด่วนชูโงกุ บริเวณใกล้กับโอซากะ เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงเอเชียสาย 1

เมชิง Expressway sign
ทางด่วนเมชิง
E1 名神高速道路
ข้อมูลของเส้นทาง
ส่วนหนึ่งของ
ดูแลรักษาโดย บริษัททางด่วนญี่ปุ่นกลาง และบริษัททางด่วนญี่ปุ่นตะวันตก
ความยาว193.9 กิโลเมตร[1] (120.5 ไมล์)
มีขึ้นเมื่อ16 กรกฎาคม ค.ศ. 1963–ปัจจุบัน
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศตะวันออก ทางด่วนโทเม ใน โคมากิ จังหวัดไอจิ
ปลายทางทิศตะวันตก ทางด่วนฮันชิง สายโคเบะ ใน นิชิโนมิยะ จังหวัดเฮียวโงะ
ตำแหน่งที่ตั้ง
ประเทศญี่ปุ่น
ระบบทางหลวง
ทางหลวงในประเทศญี่ปุ่น
ทางด่วนในประเทศญี่ปุ่น

ทางด่วนเมชิงส่วนตะวันออกนับตั้งแต่ทางแยกต่างระดับที่ 29 (โยไกจิ) เป็นของบริษัททางด่วนญี่ปุ่นกลาง ส่วนที่เหลือเป็นของบริษัททางด่วนญี่ปุ่นตะวันตก

ประวัติ แก้

ทางด่วนเมชิงเป็นทางด่วนสายแรกของประเทศญี่ปุ่น[2] โดยเปิดให้บริการช่วงใกล้กับโอซากะถึงเกียวโตเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1963

ทางด่วนเมชิงมีเส้นทางขนานไปกับถนนประวัติศาสตร์นากาเซ็นโด ซึ่งเชื่อมระหว่างเกียวโตกับนาโงยะ ปัจจุบันคือ ทางหลวงหมายเลข 8 และทางหลวงหมายเลข 21 ก่อนหน้าที่จะมีการก่อสร้างทางด่วนเมชิง มีทางหลวงแห่งชาติเมฮัง ซึ่งเป็นฟรีเวย์ไม่เก็บค่าผ่านทางเกือบจะทั้งสาย เส้นทางเชื่อมระหว่างโอซากะกับนาโงยะ แนวเส้นทางอยู่ทางทิศใต้ของทางด่วนเมชิง และก่อสร้างด้วยมาตรฐานต่ำกว่า ปัจจุบันมีทางด่วนชินเมชิง ซึ่งเป็นเส้นทางที่เชื่อมระหว่างโอซากะกับนาโงยะที่อยู่ระหว่างการก่อสร้าง แนวเส้นทางอยู่กึ่งกลางระหว่างแนวทางด่วนเมชิงกับทางหลวงแห่งชาติเมฮัง โดยจะเชื่อมต่อกับทางด่วนชินโทเม (ต่อกับทางด่วนอิเซวังงัง) และทางด่วนซังโย นอกจากนี้ ทางด่วนเมชินยังมีเส้นทางขนานไปกับถนนประวัติศาสตร์โทไกโด (ทางหลวงหมายเลข 1) เป็นบางช่วง

จากเหตุการณ์แผ่นดินไหวใหญ่ฮันชิน เมื่อวันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 1995 ทางด่วนเมชิงได้รับความเสียหายเล็กน้อย แต่มีเพียงรถฉุกเฉินเท่านั้นที่สามารถให้วิ่งได้ในช่วงหนึ่งสัปดาห์หลังเกิดแผ่นดินไหว และเป็นเส้นทางที่เชื่อมระหว่างโอซากะกับโคเบะเพียงเส้นทางเดียวที่เหลืออยู่ในช่วงเวลาหนึ่งหลังเกิดแผ่นดินไหว

ภาพ แก้

อ้างอิง แก้

  1. Kenji Asai "A Dictionary Understanding Roads and Roads", published in Japanese Business Publishing Company , November 10, 2001 , first edition. ISBN 4-534-03315-X.
  2. "HIGHWAY". NIPPO. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม 2563. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

แหล่งข้อมูลอื่น แก้