วิกิพีเดีย

ซอโฟคลีส

ซอโฟคลีส หรือ โซโฟคลีส (อังกฤษ: Sophocles; กรีกโบราณ: Σοφοκλῆς, โซโพแคลส, ภาษากรีกโบราณ: [so.pʰo.klɛ̂ːs]; ราว 497/6 – 406/5 ก่อนค.ศ.)[1] เป็นหนึ่งในสามนักเขียนบทละครและโศกนาฏกรรมชาวกรีกโบราณ (ร่วมกับเอสคิลัส และยูริพิดีส) ที่ยังมีผลงานหลงเหลือมาจนเดี๋ยวนี้ ซอโฟคลีสเริ่มเขียนบทละครหลังจากเอสคิลัสและมีผลงานทั้งหมดมากกว่า 120 เรื่อง[2] แต่มีเพียงแค่ 7 เรื่องที่ตกทอดมาถึงปัจจุบันโดยสมบูรณ์ ได้แก่ อะแจ็กซ์, แอนทิกะนี, เหล่าสตรีชาวทราคิส, พระเจ้าอีดิปัส, อิเล็กตรา, ฟิล็อกเตตีส และ อีดิปัส ณ โคโลนัส[3]

ซอโฟคลีส
Σοφοκλῆς
เกิด497/496 ก่อนค.ศ.
โคโลนุส
เสียชีวิต406/405 ก่อนค.ศ. (อายุ 90 ปี)
เอเธนส์
อาชีพนักประพันธ์โศกนาฏกรรม
แนวโศกนาฏกรรม
ผลงานที่สำคัญ
The Theban plays:
(Antigone)

ซอโฟคลีสเป็นนาฏศิลปินที่มีชื่อเสียงที่สุดของนครรัฐเอเธนส์นานติดต่อกันเกือบ 50 ปี ท่านเข้าแข่งขันประกวดละครในงานเทศกาลทางศาสนาที่ไอโอนีเซีย และเลไนอา 30 ครั้ง และเป็นผู้ชนะเลิศถึง 24 ครั้ง โดยไม่เคยถูกตัดสินให้ได้อันดับต่ำกว่ารองชนะเลิศ ซอโฟคลีสเอาชนะเอสคีลัส (ชนะเลิศ 13 ครั้ง) ในงานประกวดละครได้หลายครั้ง ในขณะที่ยูริพิดีสเคยได้รับรางวัลชนะเลิศเพียง 4 ครั้ง[4]

นวัตกรรมที่ซอโฟคลีสสร้างไว้แก่การละคร คือ การเพิ่มนักแสดงคนที่สามเข้ามาในฉาก และลดบทบาทของคอรัส หรือนักร้องประสานเสียงในฐานะผู้เสนอเค้าโครงเรื่องลง ทำให้ตัวละครมีการพัฒนามากและมีส่วนเกี่ยวข้องกับพล็อตเรื่องมากกว่าในสมัยของเอสคิลัส[5] บทประพันธ์โศกนาฏกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของซอโฟคลีส เป็นเรื่องเกี่ยวกับอีดิปัส และแอนทิกะนี - ซึ่งมักเรียกรวมกันว่า ละครเรื่องเมืองธีบส์ (Theban plays) แม้ว่าแต่ละเรื่องจะเป็นส่วนหนึ่งของละครจตุรภาค (tetralogy) ต่างเรื่องกัน และตอนอื่น ๆ ของละครชุดพวกนี้สาปสูญไปหมดแล้ว แอนทิกะนีเป็นบทละครที่มาร์ติน ไฮเด็กเกอร์ (Martin Heidegger) นักปรัชญาที่มีชื่อเสียงชาวเยอรมันยกย่องว่าเป็นตัวอย่างของงานกวีนิพนธ์ และนาฏกรรมบทละครที่มีความสมบูรณ์แบบในทางศิลปะที่สุด

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Sommerstein (2002), p. 41.
  2. ↑ The exact number is unknown, the Suda says he wrote 123, another ancient source says 130, but no exact number "is possible", see Lloyd-Jones 2003, p. 3.
  3. ↑ Suda (ed. Finkel et al.): s.v. Σοφοκλῆς เก็บถาวร 2015-09-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  4. ↑ ซอโฟคลีส ที่สารานุกรมบริตานิกา
  5. ↑ Freeman, p. 247.

บรรณานุกรม แก้

  • Beer, Josh (2004). Sophocles and the Tragedy of Athenian Democracy. Greenwood Publishing. ISBN 0-313-28946-8
  • Bowra, C. M. (1940). "Sophocles on His Own Development". American Journal of Philology. The Johns Hopkins University Press. 61 (4): 385–401. doi:10.2307/291377. JSTOR 291377. {{cite journal}}: |url-access= ต้องการ |url= (help)
  • Finkel, Raphael. "Adler number: sigma,815". Suda on Line: Byzantine Lexicography. สืบค้นเมื่อ 2007-03-14.
  • Freeman, Charles. (1999). The Greek Achievement: The Foundation of the Western World. New York: Viking Press. ISBN 0-670-88515-0
  • Hubbard, Thomas K. (2003). Homosexuality in Greece and Rome: A Sourcebook of Basic Documents.
  • Johnson, Marguerite & Terry Ryan (2005). Sexuality in Greek and Roman Society and Literature: A Sourcebook. Routledge. ISBN 0-415-17331-0, ISBN 978-0-415-17331-5
  • Lloyd-Jones, Hugh (ed.) (1994). Sophocles. Ajax. Electra. Oedipus Tyrannus. Harvard University Press.
  • Lloyd-Jones, Hugh (ed.) (2003). Sophocles. Fragments, Edited and translated by Hugh Lloyd-Jones, Loeb Classical Library No. 483. Cambridge, MA: Harvard University Press, 2003. ISBN 978-0-674-99532-1. Online version at Harvard University Press.
  • Lucas, Donald William (1964). The Greek Tragic Poets. W.W. Norton & Co.
  • Minghella, Anthony (1987). First episode of BBC's Inspector Morse mentioned Sophocles as the "murderer."
  • Plato. Plato in Twelve Volumes, Vols. 5 & 6 translated by Paul Shorey. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1969.
  • Schultz, Ferdinand (1835). De vita Sophoclis poetae commentatio. Phil. Diss., Berlin.
  • Scullion, Scott (2002). Tragic dates, Classical Quarterly, new sequence 52, pp. 81–101.
  • Seaford, Richard A. S. (2003). "Satyric drama". ใน Simon Hornblower and Antony Spawforth (บ.ก.). The Oxford Classical Dictionary (revised 3rd ed.). Oxford: Oxford University Press. p. 1361. ISBN 0-19-860641-9.
  • Smith, Philip (1867). "Sophocles". ใน William Smith (บ.ก.). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Vol. 3. Boston: Little, Brown, and Company. pp. 865–873. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 February 2007. สืบค้นเมื่อ 2007-02-19.
  • Sommerstein, Alan Herbert (2002). Greek Drama and Dramatists. Routledge. ISBN 0-415-26027-2
  • Sommerstein, Alan Herbert (2007). "General Introduction" pp.xi-xxix in Sommerstein, A.H., Fitzpatrick, D. and Tallboy, T. Sophocles: Selected Fragmentary Plays: Volume 1. Aris and Phillips. ISBN 0-85668-766-9
  • Sophocles. Sophocles I: Oedipus the King, Oedipus at Colonus, Antigone. 2nd ed. Grene, David and Lattimore, Richard, eds. Chicago: University of Chicago, 1991.
  • Encyclopædia Britannica, Inc. "Macropaedia Knowledge In Depth." The New Encyclopædia Britannica Volume 20. Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc., 2005. 344-346.
 

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซอโฟคลีส&oldid=10826534"