ชาแดง
ชาแดง (จีน: 紅茶, hóngchá, [xʊ̌ŋʈʂʰǎ]) หรือ ชาดำ (อังกฤษ: black tea) เป็นชาประเภทหนึ่งมีกระบวนการหมักที่ยาวนานมากกว่าชาอูหลง ชาเขียวและชาขาว[1] ชาแดงมีรสชาติที่เข้มข้นที่สุดจากประเภทของชาทั้งหมด โดยส่วนมากผลิตจากต้นชาสายพันธุ์อินเดีย (C. sinensis subsp. assamica )
ในภาษาทางตะวันตกเรียกในความหมายว่า "ชาดำ" (อังกฤษ: black tea, ฝรั่งเศส: thé noir, เยอรมัน schwarzer Tee, สเปน: té negro, โปรตุเกส chá preto, อิตาลี: tè nero, เวียดนาม: trà đen) แต่ในภาษาจีนและภาษาอื่น ๆ ทางเอเชียเรียกในความหมายว่า "ชาแดง" (จีน: 紅茶 hóngchá, ญี่ปุ่น: 紅茶 kōcha, เกาหลี: 홍차 hongcha, เบงกอล: লাল চা Lal cha, อัสสัม: ৰঙা চাহ Ronga sah) เนื่องมาจากสีของน้ำชาที่ผ่านการต้ม
ประเภทของชาแดง แก้
โดยปกติแล้วชาแดงถูกเรียกแตกต่างกันไปตามประเทศที่ผลิต ซึ่งชาแต่ละที่จะมีรสชาติกลิ่นหอมที่แตกต่างกันและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ตารางด้านล่างเป็นตัวอย่างของชาจากประเทศต่าง ๆ ที่มีชื่อเสียง
| ประเทศ | ชื่อ | ชื่อพื้นเมือง | ต้นกำเนิด | คำอธิบาย | |
|---|---|---|---|---|---|
| จีน | ชากงฟู (工夫茶) | ถ่านหยางกงฟู | Tǎnyáng-gōngfū (坦洋工夫) | ถ่านหยาง, นครฝูอาน, มณฑลฝูเจี้ยน | เป็นที่สุดของชาแดงฝูเจี้ยน
เป็นหนึ่งในชาที่มีชื่อเสียงของชาแดงฝูเจี้ยน[2] |
| เจิ้งเหอกงฟู | Zhènghé-gōngfu (政和工夫) | เจิ้งเหอ, มณฑลฝูเจี้ยน | เป็นหนึ่งในชาที่มีชื่อเสียงของชาแดงฝูเจี้ยน มีรสชาติของน้ำผึ้ง[2] | ||
| ไป๋หลินกงฟู | Báilín-gōngfu (白琳工夫) | ไป๋หลิน, นครฝูติ่ง, มณฑลฝูเจี้ยน | เป็นหนึ่งในชาที่มีชื่อเสียงของชาแดงฝูเจี้ยน[2] | ||
| ลี่ซาน เสียวจ่ง
(立山小種) |
เจิ้งซานเสียวจ่ง | Zhèngshān-xiăozhŏng (正山小种) | ทิวเขาอู่อี๋, มณฑลฝูเจี้ยน | เป็นชาที่ผ่านการอบแห้งแบบจีน ซึ่งเป็นการอบแห้งด้วยไม้สน จึงมีกลิ่นควันไม้ | |
| อิ๋นจวิ้นเหมย์ | yínjùnméi (银骏眉) | เป็นชาคุณภาพสูง | |||
| ชาจินจวิ้นเหมย์ | jīnjùnméi (金骏眉) | เป็นหนึ่งในชาแดงคุณภาพสูง | |||
| ชาแดงฉีเหมิน | Qímén-hóngchá (祁门红茶) | อำเภอฉีเหมิน, มณฑลอานฮุย | เป็นชาที่มีความหอม คล้ายกลิ่นกล้วยไม้ และ กลิ่นผลไม้ และมีความฝาดเพียงเล็กน้อย | ||
| ชาแดงเตียนหง | Yúnnán-hóngchá (云南红茶) / diānhóng (滇红) | มณฑลยูนนาน | เป็นที่รู้จักในชื่อชาแดงอ่อน | ||
| ชาแดงอิงเต๋อ | Yīngdé-hóngchá (英德红茶) | นครอิงเต๋อ, มณฑลกวางตุ้ง | เป็นชาที่มีกลิ่นคล้ายโกโก้ มีรสชาติหวานและเผ็ดร้อน | ||
| จิ๋วฉวี่หงเหมย์ | jiǔ-qǔ-hóng-méi (九曲红梅) | หางโจว, มณฑลเจ้อเจียง | |||
| อินเดีย | อัสสัม (อังกฤษ: assum) | Ôxôm cah (অসম চাহ) | รัฐอัสสัม | เป็นชาสีเข้มมีรสชาติเข้มข้น นิยมเป็นชาพื้นฐานในการผสมกับชาอื่นๆ[ต้องการอ้างอิง][3] | |
| ดาร์จีลิง[4] (อังกฤษ: Darjeeling) | Dārjiliṁ cā (দার্জিলিং চা) | รัฐเบงกอลตะวันตก | เป็นชาสีทองสว่างกลิ่นอันหอมละมุนคล้ายกลิ่นดอกไม้ รสชาติออกฝาดเล็กน้อย | ||
| คานกรา (อังกฤษ: Kangra) | Kāngada cāy (कांगड़ा चाय) | Kangra District, รัฐหิมาจัลประเทศ | ชาสีคล้ายสุราซีด มีกลิ่นผสมผสานระหว่างใบโหระพา อบเชย พลัม บลูเบอร์รี่และมีลักษณะคล้ายชาจีน มีกลิ่นฉุกคล้ายใบไม้สด | ||
| มุนนาร์ (อังกฤษ: Munnar) | Mūnnār cāya (മൂന്നാർ ചായ) | Munnar Town, Idukki District, รัฐเกรละ | ชาสีทองเข้ม มีรสชาติของผลไม้ ให้ความรู้สึกกระฉับกระเฉง ชามุนนาร์มีกลิ่นหอมระดับปลานกลาง | ||
| นิลกิริ (อังกฤษ: Nilgiri) | Nīlakiri tēnīr (நீலகிரி தேநீர்) | Nilgiris District, รัฐทมิฬนาฑู | ชาที่มีกลิ่นหอมเข้มข้น | ||
| เกาหลี | แจกโซล
Jaekseol (อังกฤษ: Bird's tongue) |
jaekseol-cha (잭설차) | Hadong County, South Gyeongsang Province | ||
| เนปาล | เนปาลิ (อังกฤษ: Nepali) | Nēpālī ciyā (नेपाली चिया) | รสชาติคล้ายชาดาร์จีลิง กลิ่นคล้ายผลไม้ | ||
| ศรีลังกา | ซีลอน (อังกฤษ: Ceylon) | Silōn tē (සිලෝන් තේ) | เป็นชาสีเหลืองสดใส เป็นชาที่ใส่นมแล้วให้สีสวยงามที่สุด | ||
| ไต้หวัน | ชาสุริยันจันทรา | Rìyuè-tán-hóngchá (日月潭紅茶) | ทะเลสาบสุริยันจันทรา, นครหนานโถว, เทศมณฑลหนานโถว | เป็นชาสีทองน้ำผึ้ง
ผสมดอกหอมหมื่นลี้ | |
| ตุรกี | ริซ (อังกฤษ: Rize) | Rize çayı | Rize, Rize Province, Black Sea Region | เป็นรสชาติเข้มข้น มีสีเข้ม | |
ชาเบลนด์ แก้
ชาเบลนด์ (อังกฤษ: Blends) คือชาที่เกิดจากการนำใบชาตั้งแต่สองชนิดมาผสมเข้าด้วยกันหรือเป็นการผสมส่วนผสมอื่น ๆ ที่มิใช่ชาเช่นดอกไม้ น้ำมันหอม ผลไม้แห้ง ซึ่งส่งผลให้ชาเกิดกลิ่นและรสชาติที่แตกต่างไปจากเดิม มีจุดประสงค์เพื่อเพิ่มรสชาติหรือเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองเป็นกรณีพิเศษ นอกจากนี้มีชาอีกหลายตัวที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาใหม่เช่น ชาปรินซ์ ออฟ เวลส์ (อังกฤษ: Prince of Wales tea) ซึ่งเป็นชาที่ปรุงแต่ขึ้นเพื่อเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดแห่งเวลส์ และชาเอิร์ลเกรย์ซึ่งปรุงแต่งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ ชาลส์ เกรย์ เอิร์ลเกรย์ที่ 2 เป็นต้น[5]
| ชื่อ | รายละเอียด |
|---|---|
| เอิร์ลเกรย์ | ชาแดงผสมกับน้ำมันมะกรูด[1] |
| อิงลิชเบรกฟาสต์ | เกิดจากการผสมชาอัสสัม ชาซีลอนและชาเคนยา นิยมทานคู่กับนมและน้ำตาล |
| อิงลิชอาฟเตอร์นูน | เป็นชาที่มีส่วนผสมของชาหลายชนิด แต่หลัก ๆ จะเป็นการผสมกันระหว่าง ชาอัสสัม , ชาซีลอน, ชาอัฟริกัน หรือ ชาเคนย่า |
| ไอริชเบรกฟาสต์ | ชาไอริชเบรกฟาสต์จะมีความเข้มข้นกว่าชาอิงลิชเบรกฟาสต์ เนื่องจากมีส่วนผสมของชาอัสสัมที่มากกว่า |
| มสาลาจาย | เป็นชาแดงที่ผสมกับเครื่องเทศต่าง ๆ มีกลิ่นหอมเครื่องเทศ |
การผลิต แก้
ผู้ผลิตชาแดงรายใหญ่ของโลกได้แก่[6]
| บริษัท | ชื่อการค้า | ส่วนแบ่งการตลาด |
|---|---|---|
| ยูนิลีเวอร์ | ลิปตัน | 17.6% |
| พีจี ทิปส์ | ||
| Associated British Foods | ทไวนิงส์ | 4.4% |
| Tata Global Beverages | เท็ทลีย์ | 4.0% |
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Heiss, Mary Lou; Heiss, Robert J. (2007), The story of tea: a cultural history and drinking guide, Random House
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Bressett, Ken. "Tea Money of China". International Primitive Money Society Newsletter (44, August 2001).
- ↑ "Tea production (2015-16)" (PDF). www.teaboard.gov.in. Tea Board of India. สืบค้นเมื่อ 23 September 2016.
- ↑ "Tea production (2015-16)" (PDF). www.teaboard.gov.in. Tea Board of India. Retrieved 23 September 2016.
- ↑ The Tao ofTea. "Vietnamese Tea". Archived from the originalon 2007-10-29. Retrieved 2008-01-30.
- ↑ "India the world’s largest producer and consumer of tea" เก็บถาวร 2018-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 5 January 2018.