กองทัพกู้ชาติ (ลิเบีย)
กองทัพกู้ชาติ (อาหรับ: جيش التحرير الوطني الليبي; อังกฤษ: National Liberation Army) หรือเดิมเรียก กองทัพปลดแอกลิเบีย (อังกฤษ: Free Libya Armed Forces) เป็นองค์การทางทหารลิเบียซึ่งเข้าร่วมกับสภาถ่ายโอนอำนาจแห่งชาติ ที่สถาปนาขึ้นระหว่างสงครามกลางเมืองลิเบีย พ.ศ. 2554 โดยประกอบด้วยสมาชิกอาสาสมัครทหารและพลเรือนที่แปรพักตร์มารบต่อต้านกองทัพลิเบียและกองกำลังกึ่งทหารที่ยังภักดีต่อมูอัมมาร์ กัดดาฟี กองทัพกู้ชาติเตรียมพร้อมรบอยู่แล้ว โดยฝึกซ้อมกันในภาคส่วนลิเบียตะวันออก ภายใต้การควบคุมของกำลังต่อต้านกัดดาฟี เพื่อประจัญบานเต็มรูปแบบต่อฝ่ายนิยมกัดดาฟีในลิเบียตะวันตก[1][2] กองทัพกู้ชาติได้หักเข้าเบงกาซี มิสราตา เบรกา อัจดาบิยาห์ อัลเซวียาห์ และราสลานุฟ ได้เป็นผลสำเร็จ เช่นเดียวกับอีกหลายเมืองในเทือกเขานาฟูซา จนสุดท้ายเริ่มต้นยุทธการทริโปลีในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2554 เช่นเดียวกับการปลุกระดมการก่อการกำเริบภายในประเทศเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม
มีรายงานว่า ทหาร 8,000 คนในเบงกาซีติดอาวุธที่ยึดได้จากคลังสรรพาวุธที่กองทัพลิเบียละทิ้งไว้ รวมทั้งอาวุธ เอเค-47 และไรเฟิล FN FAL, อาร์พีจี (อาวุธ), เอสพีจี ปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน และรถถังอีกหลายคัน[3]
ชื่อ "กองทัพปลดแอกลิเบีย" นั้น เปลี่ยนมาเป็นชื่อปัจจุบันเมื่อปลายเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2554 เพื่อ "ช่วยนิยามความบากบั่นทำการรบอย่างมืออาชีพและเป็นระบบระเบียบ เพื่อจะเอาชัยเหนือระบอบกัดดาฟี" ตามแถลงการณ์ของสภาถ่ายโอนอำนาจแห่งชาติ[4] กองทัพกู้ชาติใช้ธงสามสี ซึ่งเริ่มใช้ในลิเบียเมื่อ พ.ศ. 2494 และต่อมา กลายเป็นสัญลักษณ์ของสาธารณรัฐลิเบียและการกบฏต่อกัดดาฟี โดยถือว่า ธงดังกล่าวเป็นสัญลักษณ์เดียวกับเอกราชของลิเบียและเสรีภาพจากการยึดครองของอิตาลี
กำลัง แก้
ไม่มีประเมินตัวเลขกำลังทั้งหมดของกองทัพอันน่าเชื่อถือ ค่ายฝึกซึ่งถูกจัดตั้งขึ้นในเบงกาซีนั้น มี "ชายหลายพันคน" เข้าร่วมตามรายงานระหว่างวันที่ 3 ถึง 6 มีนาคม[5] ช่วงที่ฝ่ายต่อต้านยึดมาร์ซาเบรกา และราสลานุฟระหว่างการรุกวันที่ 2-4 มีนาคม ประเมินว่าฝ่ายกบฏมีกำลังระหว่าง 500 ถึง 1,000 คน[6] ในเทือกเขานาฟูซาเพียงแห่งเดียวมีนักสู้ฝ่ายกบฏมากถึง 2,000 คน[7]
กองทัพกู้ชาติใช้เวลานับแต่ปลายเดือนมีนาคมผลักดันฝ่ายรัฐบาลจากเบงกาซีมาจนถึงกรุงทริโปลีในเดือนสิงหาคม ทหารแต่ละนายจะได้รับบัตรประจำตัวพร้อมรูปถ่าย ชื่อ ชื่อกองพัน และหมู่เลือด บัตรประจำตัวเหล่านี้อยู่ในรูปของกระดาษในซองพลาสติกหรือบัตรพลาสติก[8][9]
ผู้จัดหายุทโธปกรณ์ แก้
- สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์มีรายงานว่าจัดหาไรเฟิลเบลเยียม FN-FAL ให้แก่ฝ่ายกบฏ[10]
- อียิปต์มีรายงานว่า จัดหาอาวุธเบาส่วนใหญ่ อาทิ ปืนไรเฟิลจู่โจมและเครื่องกระสุนแก่ฝ่ายกบฏ[11]
- ฝรั่งเศสได้ยอมรับว่าส่งอาวุธแก่ฝ่ายกบฏในเทือกเขานาฟูซา ซึ่งมีทั้งเครื่องยิงจรวด ขีปนาวุธต่อสู้รถถังมิลาน ตลอดจนปืนและเครื่องกระสุน[12][13][10]
- กาตาร์มีรายงานว่าจัดหาอาวุธหลายชนิดให้แก่ฝ่ายกบฏ รวมทั้งระบบต่อสู้รถถังมิลาน และไรเฟิลเอ-เค 47 ซึ่งมีมากถึง 400 กระบอกตามการประเมินของฝ่ายกบฏ กาตาร์ยังได้ให้การสนับสนุนฝ่ายกบฏด้วยชุดเกราะและชุดอำพราง[8][14]
- สหรัฐอเมริกากำลังเดินหน้าจัดหาอุปกรณ์การแพทย์ วิทยุและความช่วยเหลืออื่นมูลค่า 25 ล้านดอลอล่าร์สหรัฐ ซึ่งจะไม่รวมไปถึงอาวุธตามคำกล่าวของรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ ฮิลลารี คลินตัน[15]
- สหราชอาณาจักรสนับสนุนเครื่องมือสื่อสารและชุดเกราะให้แก่ฝ่ายกบฏ เพื่อให้กำลังมีระเบียบมากขึ้นและกำหนดโครงสร้างบัญชาการกลาง
อาวุธร้ายแรงส่วนใหญ่ของกองทัพกู้ชาติมาจากคลังสรรพาวุธของกองทัพที่ถูกทิ้ง ทหารลิเบียแปรพักตร์ กองทัพอียิปต์ ฝรั่งเศสและกาตาร์[16][17]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Libya rebel army says training before Tripoli push". Reuters. Feb 28, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2011-09-08.
- ↑ Nancy A. Youssef (Feb 28, 2011). "Libyan rebels admit their military is lacking". Miami Herald.
- ↑ David D. Kirkpatrick and Karim Faheem (February 28, 2011). "Libya rebels gain arms, defectors". Boston.com.
- ↑ "Libyan rebels rename themselves National Liberation Army". Times of India. 31 May 2011. สืบค้นเมื่อ 1 June 2011.
- ↑ Libya Rebel Recruits Head for Training as Insurgents Build Army by Ola Galal, Bloomberg Businessweek, 6 March 2011. Libyan rebel volunteers pour in by David Zucchino, Los Angeles Times, 3 March 2011.
- ↑ Libyan rebels make efforts to rearm as fighting intensifies, msnbc.com, 7 March 2011.
- ↑ http://www.nytimes.com/2011/06/26/world/africa/26libya.html?_r=2&pagewanted=1&ref=Western
- ↑ 8.0 8.1 http://english.aljazeera.net/indepth/features/2011/04/201141942947854663.html
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-27. สืบค้นเมื่อ 2011-09-08.
- ↑ 10.0 10.1 http://www.nytimes.com/2011/06/30/world/europe/30france.html
- ↑ http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704360404576206992835270906.html
- ↑ http://www.europe1.fr/International/Libye-la-France-a-arme-les-rebelles-607917/
- ↑ http://www.20minutes.fr/article/750061/libye-france-parachute-armes-legeres-rebelles-libyens
- ↑ Chivers, C. J. (20 April 2011). "Inferior Arms Hobble Rebels in Libya War". The New York Times.
- ↑ "Clinton recommends $25 million U.S. aid to Libyan rebels". Reuters. 20 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-04-24. สืบค้นเมื่อ 2011-09-08.
- ↑ Chivers, C. J. (20 April 2011). "Inferior Arms Hobble Rebels in Libya War". The New York Times.
- ↑ Levinson, Charles (17 March 2011). "Egypt Said to Arm Libya Rebels". The Wall Street Journal.